Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1922)

58 Σ. Παπασπυρίδου: πβλίκη τον Εϋνικοΰ Μουσείου.

Α Ε 1922

μορφάς" Τοιουτοτρόπως τα; παραστάσεις συμ- είναι συχνότατη ή σκηνή αυτη' ό συνηθέστατος

ποσίων διαδέχεται ή γνωστή του Ηρακλέους τύπο; της είναι ό του εξοπλισμού" του πολεαιστοΟ,

παρατώ Εύρύτω (ΡοΙίίθΓ, ΑΙβιιπιπίν.48,Ε 635), δστις παρίσταται φορών τήν κνημΐδα και άναλό-

ήτις δεν είναι άλλο τι ειμή παράσταστις συμπο- γω; της διαθέσεως του τεχνίτου γίνεται 'Αχιλλεύς

σίου, εις ή ν αί δηλουσαι τα πρόσωπα έπιγραφαι ή Εκτωρ. Εκτος τούτου όμως επαναλαμβάνονται

δίδουσι μυθολογικήν σημασίαν. Η ανέκαθεν «εί- κατά κόρον και κατά τρόπον αποκλειστικώς όμοιό-

δυλλιακή» παράστασις της αναχωρήσεως πο- μορφον τρεις άλλοι τύποι: 1) εις ή περισσότεροι

λεμιστου μετατρέπεται δια τή; προσθήκης όνο- πολεμισται ώπλισμένοι, 2) γυναίκες, ό γέρων

μάτιυν εις άναχώρητιν του Αμφιάραου. Ίδιαι- πατήρ, πολεμισται, ζύων. 3) Πολεμισται άναχω-

τέοω; ώς προς ταύτην τήν παράστασιν, δυνάμεθα ρουντες έφιπποι έφ' αρμάτων, των όποιων οχι

νά είπωμεν ότι ή μυθι/.οποίησις αύτη; ε'διυσεν σπανίως οί ίπποι εικονίζονται κατενώπιον, κατά

άοορμήν εις τό νά έςελι/Οή -ερισσότερον, αφού ή τον Χαλκιδικόν τρόπον.

ιστορία εκάστου ήοωος εϊ/ε και ιδιαιτέρα; παραλ- Εκείνο, το όποιον δεν ανέμενε τις, είναι ή ήδη
λαγάς. εις τά μελανόμορφα ΰπαρςις και του τύπου του
Τά άνωτέροο είναι αρκετά ί'να δηλώσωσι'ν ότι καθήμενου πατρός, όν αποχαιρετά (5ίά χειραψίας
δεν είναι μυθολογικον το ποότυπον του θέματος ό άνα/ωρών υιός, τύπου ό'στι; μόλις πεοι τά μέσα
τούτου, ουδέ έδωκαν άαορμήν προς γέννησιν τού- του Ε αιώνος επικρατεί εις τά έρυθρόμορφα άγγεΐα
του αί σκηνα'ι του Τρουϊκου πολέμου, ό'πως ύπε- τάς Αττικάς επιτύμβιας στήλας. Αφ' ότου
τέθη (ΕειΐΓΐ>3η1ν8, \ν1ιίίβ Αίΐιβηΐ&η Ι,βΙίγίΥίο'ι VI όμως δια της ώραίας αρχαϊκής στήλης της Αίγίνης
σ. 50 και άλλοι. Τό τελευταίον μάλιστα άπε- (ΡιΙΓίλνϋηο-ΙβΓ Αΐΐι Μϊίΐΐι. 1883 πίν. 17) απε-
δείχθη αδύνατον μετά τήν εύρεσιν του Μυκην. δείχθη ότι και εις τάς στήλας ό τύπος της χειρα-

άγγείου;, αλλ ότι κατ άρχας ητο άπλώς μία ψίας ύπήρχεν ήδη άπό του 6ου αιώνος, έπρεπε νά

σκηνή του καθημερινού βίου, ήτις μετετράπη εις εύρεθή και μελανόμορφον άγγεΐον με τον τύπον

μυθολογικήν ένεκα της ανάγκης των πραγμάτιυν. τούτον" πράγματι δε εί; τον έκ Τανάγρας μεγα-

Είς τά μελανόμορφα άγγεΐα εξακολουθεί νά νόμορφον σκύφον της (είκ. 4) τον δημοσιευό-

4: Ταναγραϊκος ακνφος (' Κ&νικον μουαείου αρ. 369) · αποχαιρετισμός πολεμιστών.

μενον διά πρώτην, όσον γνωρίζω, φοράν, παριστά- Ούτω βεβαιουται διά μίαν ακόμη φοράν το

ται ό γέρων πατήρ καθήμενος (όχι όρθιος, όπως δόγμα του ΕαΓίνν&η^ΙθΓ Άίΐι. Μϊίί. 1883 σ.

συνήθως), και δίδων τήν χείρα εις τον προ αύτου 377) ότι «ουδεμία άττική έφεύρεσις είναι του 4?ϋ

πολεμιστήν. ή 5ου αιώνος, άλλ' έχει τάς ρίζας εις τινα