DOI Artikel:
Papaspyridou, Semnē: Pelikē tou Ethnikou mouseiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0069
60 Σ. Παπασπνρίδον: πελίχη του 'Ε&νικοϋ Μουσείου.
ΑΕ 1922
μέχρι τούδε πρ.οσοχήν, φαίνεται έκ του μικροΟ λη-
κυθίου των περί το 500 χρόνων ^είκ. β), όπου
#: λήκυθος μελανόμορφος όμοιου ■θέματος τώ της στήλης
τον Άλξήνορος.
αμέσως αναγνωρίζει τις άπομίμησιν του τόσον
συνήθους θέματος της στήλης τοΟ Άλξήνορος.
Άλλ' έπανέλθωμεν εις την έξέτασιν της ιστο-
ρίας του ζητήματος. Οί αγγειογράφοι του αύστη-
ροΰ ρυθμοΟ δεν άνέπτυξαν σχεδόν ποσώς τήν παρά-
στασιν. Εις τα εργα αυτών κυριαρχεί ό έκ των με-
λανόμορφων αυτούσιος παραληφθείς τύπος του έςΌ-
πλιζομένου πολεμιστου, δια του όποιου έκόσμησαν
ώραΐα εργα των ό (Όνή)σιμος, Ευφρόνιος, ΔοΟρις,
Εύθυμίδης και άλλοι. Υπάρχει δμως, έκ τών
μελανόμορφων πάλιν παραληφθείς,και ό τύπος τών
παρόντων του πατρός και της μητρός άναχω-
ρούντων πολεμιστών, με τήν διαφοράν ό'τι προστί-
θεται τώρα και ή φιάλη. (Κθίηαοΐι, ΚθρβιΊ;. να§.
I. σ. 333).
Εις τήν κλασικήν άγγειογραφίαν ή παράστασις
κατισχύει πλέον και είναι εν τών συνηθεστέρων
θεμάτων εις τά όποια καταφεύγουν οί στερούμενοι
πρωτοβουλίας τεχνΐ'ται, οί τύποι δέ είναι άρκετοί,
οί έξης: 1) Βωμός, κίων οικοδομήματος, Νίκη μέ
φιάλην, πολεμιστής και έν ή δύο πρόσωπα άκόμη
2) Νέα μέ οίνοχόην και φιάλην, νέος ώπλισμένος
κ.λ.π. 3) Νίκη ή γυνή δίδουσα περικεφαλαίαν εις
πολεμιστήν. 4) Νέα μέ φιάλην προ βωμού,νεανίας
έφιππος ή όρθιος προ του ίππου του. 5) Γυνή κα-
θήμενη, προ αυτής έφηβος, άλλα πρόσωπα πέριξ.
6) Γέρων ~ατήρ καθήμενος, υιός άποχαιρετών
αυτόν δια χειραψίας, άλλα πρόσωπα.
Εννοείται ό'τι δεν λείπουσι παραλλαγαι τών
διαφόρων τύπων, όλιγώτερον σπουδαία».. Εις το
άγγεΐον ήμών εχομεν μίαν τών άπλουστέρων πα-
ραλλαγών δεν υπάρχει κίων, ούοέ φιάλη, της
οποίας ή ελλειψις είναι και ή μάλλον αισθητή,
άφ' οδ σχεδόν άνελλιπώς άπαντα. Αφορμή τούτου
είναι ή διάταξις τών μορφών εις τά άλλα υπάρχει
κέντρον και ή γυνή αποβλέπουσα προς τον νεανίαν,
κρατεί φιάλην. ΈνταΟθα όμως ή διαίρεσις της
παραστάσεως εις δύο έκρίθη τόσον άναγκαία, ώστε
και ή ένότης της παραστάσεως και ή απαραίτητος
φιάλη νά παραληφθώσι.
Εις τών τεχνιτών, οίτινες έκόσμησαν πλείστα
αγγεία μέ τήν παράστασιν ταύτην, είναι ό περ1
τά μέσα του Ε' αιώνος «τεχνίτης του Άχιλλέως»
(Βθαζ1βγ. Ιοιιγ. ΗθΠ. δίαά. 1914 σ. 179-22ο),
όστις έκόσμησεν ούτω και μίαν ώραιοτάτην λήκυ-
θον του Έθν. μουσείου (ΚϊθζΙθγ λνβϊδδ^ηιηάΐ-
<ξβ 1ιθ1ίγΙ;1ΐθη πίν. 36).
Πρός το τέλος τοΟ Ε' αίώνος παύει ή ακμή τοΰ
τύπου" τά αγγεία της παρακμής, πλήρη Διονυ-
σιακών παραστάσεων, δεν έχουν τόπον δια τήν
παράστασιν ταύτην, ήτις βαθμηδόν παύει νά υφί-
σταται.
Είκών 7. Ήόπισθία όψις κοσμείται διά τριών
έκ τών συνήθων εις τήν έποχήν ταύτην παρη-
μελημένων ίματιοφόρων μορφών, εις τάς όποιας
εκδηλουται σαφώς δλη ή προχειρότης, ή απροθυ-
μία, ή έ'λλειψις πίστεως, ας ειπωμεν ούτω, αίτι-
νες άρχίζουσι άπό τοοδε νά είσδύωσιν εις τήν ψυχήν
τών τεχνιτών και τών όποιων τά αποτελέσματα
γίνονται φανερώτερα προς το τέλος του αίώνος.
"Οπως συμβαίνει συχνάκις, ή παράστασις είνοα
σχεδόν όμοία πράς τήν προηγουμένην, δύναται τις
μάλιστα νά είπη ότι είναι τρόπον τινά ή συνέχεια
ή ή συμπλήρωσις αυτής. Διότι πιθανώτατα ή πα-
ρίσταται ό αυτός νεανίας έπανελθών (διά τοΰτο και
ή στεφάνη, ήν κρατεί ή μία γυνή), ή εχομεν
ενταΟθα τήν παραληφθεΐσαν έκ της κυρίας όψεως,
δι' ους λόγους άνωτέοω έςεθέσαμεν, σκηνήν της
σπονδής.
Ισως όμως ουδέν έκ τούτων έσκέφθη ό τεχνί-
ΑΕ 1922
μέχρι τούδε πρ.οσοχήν, φαίνεται έκ του μικροΟ λη-
κυθίου των περί το 500 χρόνων ^είκ. β), όπου
#: λήκυθος μελανόμορφος όμοιου ■θέματος τώ της στήλης
τον Άλξήνορος.
αμέσως αναγνωρίζει τις άπομίμησιν του τόσον
συνήθους θέματος της στήλης τοΟ Άλξήνορος.
Άλλ' έπανέλθωμεν εις την έξέτασιν της ιστο-
ρίας του ζητήματος. Οί αγγειογράφοι του αύστη-
ροΰ ρυθμοΟ δεν άνέπτυξαν σχεδόν ποσώς τήν παρά-
στασιν. Εις τα εργα αυτών κυριαρχεί ό έκ των με-
λανόμορφων αυτούσιος παραληφθείς τύπος του έςΌ-
πλιζομένου πολεμιστου, δια του όποιου έκόσμησαν
ώραΐα εργα των ό (Όνή)σιμος, Ευφρόνιος, ΔοΟρις,
Εύθυμίδης και άλλοι. Υπάρχει δμως, έκ τών
μελανόμορφων πάλιν παραληφθείς,και ό τύπος τών
παρόντων του πατρός και της μητρός άναχω-
ρούντων πολεμιστών, με τήν διαφοράν ό'τι προστί-
θεται τώρα και ή φιάλη. (Κθίηαοΐι, ΚθρβιΊ;. να§.
I. σ. 333).
Εις τήν κλασικήν άγγειογραφίαν ή παράστασις
κατισχύει πλέον και είναι εν τών συνηθεστέρων
θεμάτων εις τά όποια καταφεύγουν οί στερούμενοι
πρωτοβουλίας τεχνΐ'ται, οί τύποι δέ είναι άρκετοί,
οί έξης: 1) Βωμός, κίων οικοδομήματος, Νίκη μέ
φιάλην, πολεμιστής και έν ή δύο πρόσωπα άκόμη
2) Νέα μέ οίνοχόην και φιάλην, νέος ώπλισμένος
κ.λ.π. 3) Νίκη ή γυνή δίδουσα περικεφαλαίαν εις
πολεμιστήν. 4) Νέα μέ φιάλην προ βωμού,νεανίας
έφιππος ή όρθιος προ του ίππου του. 5) Γυνή κα-
θήμενη, προ αυτής έφηβος, άλλα πρόσωπα πέριξ.
6) Γέρων ~ατήρ καθήμενος, υιός άποχαιρετών
αυτόν δια χειραψίας, άλλα πρόσωπα.
Εννοείται ό'τι δεν λείπουσι παραλλαγαι τών
διαφόρων τύπων, όλιγώτερον σπουδαία».. Εις το
άγγεΐον ήμών εχομεν μίαν τών άπλουστέρων πα-
ραλλαγών δεν υπάρχει κίων, ούοέ φιάλη, της
οποίας ή ελλειψις είναι και ή μάλλον αισθητή,
άφ' οδ σχεδόν άνελλιπώς άπαντα. Αφορμή τούτου
είναι ή διάταξις τών μορφών εις τά άλλα υπάρχει
κέντρον και ή γυνή αποβλέπουσα προς τον νεανίαν,
κρατεί φιάλην. ΈνταΟθα όμως ή διαίρεσις της
παραστάσεως εις δύο έκρίθη τόσον άναγκαία, ώστε
και ή ένότης της παραστάσεως και ή απαραίτητος
φιάλη νά παραληφθώσι.
Εις τών τεχνιτών, οίτινες έκόσμησαν πλείστα
αγγεία μέ τήν παράστασιν ταύτην, είναι ό περ1
τά μέσα του Ε' αιώνος «τεχνίτης του Άχιλλέως»
(Βθαζ1βγ. Ιοιιγ. ΗθΠ. δίαά. 1914 σ. 179-22ο),
όστις έκόσμησεν ούτω και μίαν ώραιοτάτην λήκυ-
θον του Έθν. μουσείου (ΚϊθζΙθγ λνβϊδδ^ηιηάΐ-
<ξβ 1ιθ1ίγΙ;1ΐθη πίν. 36).
Πρός το τέλος τοΟ Ε' αίώνος παύει ή ακμή τοΰ
τύπου" τά αγγεία της παρακμής, πλήρη Διονυ-
σιακών παραστάσεων, δεν έχουν τόπον δια τήν
παράστασιν ταύτην, ήτις βαθμηδόν παύει νά υφί-
σταται.
Είκών 7. Ήόπισθία όψις κοσμείται διά τριών
έκ τών συνήθων εις τήν έποχήν ταύτην παρη-
μελημένων ίματιοφόρων μορφών, εις τάς όποιας
εκδηλουται σαφώς δλη ή προχειρότης, ή απροθυ-
μία, ή έ'λλειψις πίστεως, ας ειπωμεν ούτω, αίτι-
νες άρχίζουσι άπό τοοδε νά είσδύωσιν εις τήν ψυχήν
τών τεχνιτών και τών όποιων τά αποτελέσματα
γίνονται φανερώτερα προς το τέλος του αίώνος.
"Οπως συμβαίνει συχνάκις, ή παράστασις είνοα
σχεδόν όμοία πράς τήν προηγουμένην, δύναται τις
μάλιστα νά είπη ότι είναι τρόπον τινά ή συνέχεια
ή ή συμπλήρωσις αυτής. Διότι πιθανώτατα ή πα-
ρίσταται ό αυτός νεανίας έπανελθών (διά τοΰτο και
ή στεφάνη, ήν κρατεί ή μία γυνή), ή εχομεν
ενταΟθα τήν παραληφθεΐσαν έκ της κυρίας όψεως,
δι' ους λόγους άνωτέοω έςεθέσαμεν, σκηνήν της
σπονδής.
Ισως όμως ουδέν έκ τούτων έσκέφθη ό τεχνί-