DOI article:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareion
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0113
Α Ε 1922
τηοίδος, ετι δέ λευκού μαρμάρου άπότμημα, εφ ου
αναγραφή ιερών σκευών καί αγγείων, θυμιατηρίων,
κυά.Οων, κάδων, χυτρών, τριποδίσκου, τής πΧ
έκατονταετηρίδος ληγούσης, ένθάδε δ ειρήσθω και
άλλο τών αυτών που χρόνων άπότμημα, παρά το
μουσεϊον εύρεθέν, δπερ φέρει άναγραφήν αναθημά-
των, άργυρωμάτων καί χαλκωμάτων (κρατήρος,
ψυκτήρος κλπ).
Νοτόθεν δέ του 142 διήκει τοίχος |£, παράλ-
ληλος (μετατοίχιον 2 9/) και σύγχρονος τω τούτου
νοτίω τοίχω, ωσαύτως υπερκείμενος έπικαρσίως του
μακρού τοίχου του 141. Ωσαύτως δέ σύγχρονον
είνε νοτόθεν του μικρόν τετράγωνον κτίσμα ε
(0 58X0 79, υψ. ώς 0 28) ώσεί βάσις ςυλίνου κίο-
νος (το κάτω άκρον κείται 1 95 υπεράνω της άνω
επιφανείας τοΟ τιρφχ). Νοτόθεν του τοίχου £;£ ίςε-
καλύφθη έπικαρσίωςτης κλειτύος του οοου^ κειμέ-
νη άντηρις Ε, ισχυρά εκ τριών δόμων ογκολίθων,
ύψ. 1 80, ποιηθεΐσα δια τήν άποτομωτέραν ύψωσιν
του εδάφους, ενταύθα οέ και ή έπίχωσις ην παχυ-
τάτη, έξικομένη εις βάθος όσον επί τέσσαρα μέτρα.
Ή άντηρίς εν τώ ουσμικω έπικάμπτεται προς βορ-
οάν εις δυσμικήν πλευράν .IV, μεταξύ δέ ταύτης και
του τοίχου ΒΦΘΨφέρονται έπικαρσίως δύο σκέλη,
ζί και Φ, ούτως δέ άποτελουνται τρεις μικροί χώροι,
142 και ^ (+4ννν) καΙ 143 ΰΐνΐν, έχον-
τες ένδον πλάτος ό μεν 2 93, Ό δέ 2 56, ό δέ 2 01.
Και ό μέν δυσμικώτατος, τετράπλευρος
ων φέρει έπί της 3οοείου πλευοάς μακρόν θύρωμα
(0 83), έπί δέ της νοταπηλιωτικής γωνίας χώρον
β, 1 2()Χ0 78, λίθοις εστρωμένον, ώς εστίας λεί-
ψανο.ν' ενταύθα ηύρέΟη σκευάριον κυανής ύάλου
έν σχήματι βότρυος (ύψ. ώς 0 018) και σκύφου
έκτύπου κλάσμα (ύψ. 0 032, πλ. 0 05), έφ' ού
Ερως ποός 3ωυ.ώ πετόαενας και τράγος. Ό δέ
άνατολόΟεν τούτου, ήγουν ό μέσος, χώρος έν τω
Βορείω είνε ανοικτός, αύτόθι δέ συμπίπτει το νό-
τιον άκρον του μακρού σκέλους του 141 το προς
ανατολάς έπικαμπτόιχενον, εν δέ τώ νοτίω του
γώρου δια ταπεινού τοιγίου, προς ώ καί υ,ικοός
/.ι /- I - ι II-
αναδασμός τ, άποτελείται στενός καί επιμήκης
'/ώρος Αννν, ίσως λουτρικός (πρβ το εξής, ΒΝΝ).
Ό δέ άνατολικώτατος χώρος, 143 ΒΝΝ, ην λου-
τρών. Το προς τώ τοίχω βΰ'ΘΨ άνατολικόν του
'/ώρου κατίσχεται υπό πληρώματος κΑ-(ύψ. ±0 88,
πλ. [εκ δυσμών προς ανατολάς] 0 725—0 855),
ου η ουσμικη πλευρά, ήτις και αποτελεί τήν ανα-
τολίκήν παρειάν του ΒΝΝ, ην κεκονιαμένη με-
τ έπιχρίματος, έν οέ τή δυσμοβορείω γωνία, ώς έκ
του κονιάματος φαίνεται, έκάμπτετο προς ανατο-
λάς, κεκονιαμένη δέ ην και ή ουσμικη παρειά του
ΒΝΝ, ήγουν ή ανατολική επιφάνεια τοΟ τοί'/ου
Φ, του καί ανατολικού τοίχου του προειρημένου
μέσου χώρου, έπ ίσης δέ κεκονιαμένα, ώς έ:ής
ρηΟήσεται, ησαν καί τά άνω της νοτίας παρειάς
του ΒΝΝ, ήγουν της βορείου επιφανείας της
άντηοίδος Ε. Το οάπεοον του ΒΝΝ είνε στεοοώς
I ι ι ι ^
κεκονιαμένον, φέρει δέ παραλλήλως τή άντηρίδΐ-
καθ άπαν το έκ δυσαών ποό^ ανατολάς μήκος
ι ι - "- V ι - - —
ταπεινήν ράβδον δλίγω ύπερέχουσαν έν σχήματι
ήμικυλίνδρου (ί/μ, ύψ ± Ο 04, πλ. 0 12), έ-
π ίσης κεκονιαμένην, άφ ής το δάπεδον μέχρι μεν
της άντηρίδος έχει μήκος (βορρονότιον) 1 98,
επί δέ Οάτεοα -/ωοζΧ ήοέυ,α ταπεινούυ,ενον ποός.
ι /- ι ί ι ι ι ι -
βοοοάν ;ως 0 0 / από της κοουφή: του ήαικυλιν-
δρου) δσον επί 0 45, μεθ' ο άρχεται κλίνειν ήγουν
κοιλαίνεσθαι (άδηλον έφ' όπόσον, διότι τούντεΰθεν
αένοι του προειοηυ,ένου, του παός τον αακοον του
ι /.I I 1| ' ι ιι
141 τοιχον έπικαρσίου, τοίχου πρφχ είνε άπο-
κεκομμένον)" κείται δέ το δάπεδον του ΒΝΝ
ολίγω ύψιον του άλλου εδάφους, ± 0 415 ύπέο
1 ι Τ ι ■ 7 ι
τήν άνω έπιφάνειαν του πρφχ, ό δέ δόμος κρφχ
αντιστοιχεί από μέν τής κορυφής της άντηρίδος
ώς τέταοτος δόυ,ος, ύπο δέ τον άνατολικόν του
ι · Γ Ί'
Αννδ τοιχον 'ζί), άντίστοιχον δντα τω έκ τών άνω
τοίτω δόυ,ω της -Ε1, 0 035" το βόοειον τη£ δυσυα-
I ι I ι ί · ' 1 ι I " ι
κής του ΒΝΝ πλευράς, ήγουν ή συνέχεια του τοί-
χου Φ, ελλείπει Έπί του νοτίου μέρους του χώρου
ηύρέθη πήλινη άσάμινθος (α) συντετριμμένη, ήτις
παρά μέν τήν έλάττω τών στενών πλευρών (πλ.
0 61), προ δυσμών κειμένην, φέρειήμισφαίριον κοί-
λωμα (διαμ. 0 34, βάθ. 0 14), τάς δέ μακροτέρας
πλευράς- παρά τήν πλατυτέραν τών στενών πλευ-
ρών έχει κατά 030 ύψηλοτέρας ή παρά τό κοίλω-
μα, άνω δέ το χείλος αυτόθι εύούτερον προς έπέρει-
σιν τών βραχιόνων" επί έκατέρου του άκρου τής
έλάττονος πλευράς άνω κύκλος" κατά ταύτα ό τω<
λουτήρι τούτω (προς θεραπείαν) χρώμενος άνεκά-
Οητο έν αύτώ έχων τους πόδας έν τώ κοιλώματι.
Ην δέ ή λεκάνη αύτη κατά χώραν' το μέν γάο-
1 2 24
τηοίδος, ετι δέ λευκού μαρμάρου άπότμημα, εφ ου
αναγραφή ιερών σκευών καί αγγείων, θυμιατηρίων,
κυά.Οων, κάδων, χυτρών, τριποδίσκου, τής πΧ
έκατονταετηρίδος ληγούσης, ένθάδε δ ειρήσθω και
άλλο τών αυτών που χρόνων άπότμημα, παρά το
μουσεϊον εύρεθέν, δπερ φέρει άναγραφήν αναθημά-
των, άργυρωμάτων καί χαλκωμάτων (κρατήρος,
ψυκτήρος κλπ).
Νοτόθεν δέ του 142 διήκει τοίχος |£, παράλ-
ληλος (μετατοίχιον 2 9/) και σύγχρονος τω τούτου
νοτίω τοίχω, ωσαύτως υπερκείμενος έπικαρσίως του
μακρού τοίχου του 141. Ωσαύτως δέ σύγχρονον
είνε νοτόθεν του μικρόν τετράγωνον κτίσμα ε
(0 58X0 79, υψ. ώς 0 28) ώσεί βάσις ςυλίνου κίο-
νος (το κάτω άκρον κείται 1 95 υπεράνω της άνω
επιφανείας τοΟ τιρφχ). Νοτόθεν του τοίχου £;£ ίςε-
καλύφθη έπικαρσίωςτης κλειτύος του οοου^ κειμέ-
νη άντηρις Ε, ισχυρά εκ τριών δόμων ογκολίθων,
ύψ. 1 80, ποιηθεΐσα δια τήν άποτομωτέραν ύψωσιν
του εδάφους, ενταύθα οέ και ή έπίχωσις ην παχυ-
τάτη, έξικομένη εις βάθος όσον επί τέσσαρα μέτρα.
Ή άντηρίς εν τώ ουσμικω έπικάμπτεται προς βορ-
οάν εις δυσμικήν πλευράν .IV, μεταξύ δέ ταύτης και
του τοίχου ΒΦΘΨφέρονται έπικαρσίως δύο σκέλη,
ζί και Φ, ούτως δέ άποτελουνται τρεις μικροί χώροι,
142 και ^ (+4ννν) καΙ 143 ΰΐνΐν, έχον-
τες ένδον πλάτος ό μεν 2 93, Ό δέ 2 56, ό δέ 2 01.
Και ό μέν δυσμικώτατος, τετράπλευρος
ων φέρει έπί της 3οοείου πλευοάς μακρόν θύρωμα
(0 83), έπί δέ της νοταπηλιωτικής γωνίας χώρον
β, 1 2()Χ0 78, λίθοις εστρωμένον, ώς εστίας λεί-
ψανο.ν' ενταύθα ηύρέΟη σκευάριον κυανής ύάλου
έν σχήματι βότρυος (ύψ. ώς 0 018) και σκύφου
έκτύπου κλάσμα (ύψ. 0 032, πλ. 0 05), έφ' ού
Ερως ποός 3ωυ.ώ πετόαενας και τράγος. Ό δέ
άνατολόΟεν τούτου, ήγουν ό μέσος, χώρος έν τω
Βορείω είνε ανοικτός, αύτόθι δέ συμπίπτει το νό-
τιον άκρον του μακρού σκέλους του 141 το προς
ανατολάς έπικαμπτόιχενον, εν δέ τώ νοτίω του
γώρου δια ταπεινού τοιγίου, προς ώ καί υ,ικοός
/.ι /- I - ι II-
αναδασμός τ, άποτελείται στενός καί επιμήκης
'/ώρος Αννν, ίσως λουτρικός (πρβ το εξής, ΒΝΝ).
Ό δέ άνατολικώτατος χώρος, 143 ΒΝΝ, ην λου-
τρών. Το προς τώ τοίχω βΰ'ΘΨ άνατολικόν του
'/ώρου κατίσχεται υπό πληρώματος κΑ-(ύψ. ±0 88,
πλ. [εκ δυσμών προς ανατολάς] 0 725—0 855),
ου η ουσμικη πλευρά, ήτις και αποτελεί τήν ανα-
τολίκήν παρειάν του ΒΝΝ, ην κεκονιαμένη με-
τ έπιχρίματος, έν οέ τή δυσμοβορείω γωνία, ώς έκ
του κονιάματος φαίνεται, έκάμπτετο προς ανατο-
λάς, κεκονιαμένη δέ ην και ή ουσμικη παρειά του
ΒΝΝ, ήγουν ή ανατολική επιφάνεια τοΟ τοί'/ου
Φ, του καί ανατολικού τοίχου του προειρημένου
μέσου χώρου, έπ ίσης δέ κεκονιαμένα, ώς έ:ής
ρηΟήσεται, ησαν καί τά άνω της νοτίας παρειάς
του ΒΝΝ, ήγουν της βορείου επιφανείας της
άντηοίδος Ε. Το οάπεοον του ΒΝΝ είνε στεοοώς
I ι ι ι ^
κεκονιαμένον, φέρει δέ παραλλήλως τή άντηρίδΐ-
καθ άπαν το έκ δυσαών ποό^ ανατολάς μήκος
ι ι - "- V ι - - —
ταπεινήν ράβδον δλίγω ύπερέχουσαν έν σχήματι
ήμικυλίνδρου (ί/μ, ύψ ± Ο 04, πλ. 0 12), έ-
π ίσης κεκονιαμένην, άφ ής το δάπεδον μέχρι μεν
της άντηρίδος έχει μήκος (βορρονότιον) 1 98,
επί δέ Οάτεοα -/ωοζΧ ήοέυ,α ταπεινούυ,ενον ποός.
ι /- ι ί ι ι ι ι -
βοοοάν ;ως 0 0 / από της κοουφή: του ήαικυλιν-
δρου) δσον επί 0 45, μεθ' ο άρχεται κλίνειν ήγουν
κοιλαίνεσθαι (άδηλον έφ' όπόσον, διότι τούντεΰθεν
αένοι του προειοηυ,ένου, του παός τον αακοον του
ι /.I I 1| ' ι ιι
141 τοιχον έπικαρσίου, τοίχου πρφχ είνε άπο-
κεκομμένον)" κείται δέ το δάπεδον του ΒΝΝ
ολίγω ύψιον του άλλου εδάφους, ± 0 415 ύπέο
1 ι Τ ι ■ 7 ι
τήν άνω έπιφάνειαν του πρφχ, ό δέ δόμος κρφχ
αντιστοιχεί από μέν τής κορυφής της άντηρίδος
ώς τέταοτος δόυ,ος, ύπο δέ τον άνατολικόν του
ι · Γ Ί'
Αννδ τοιχον 'ζί), άντίστοιχον δντα τω έκ τών άνω
τοίτω δόυ,ω της -Ε1, 0 035" το βόοειον τη£ δυσυα-
I ι I ι ί · ' 1 ι I " ι
κής του ΒΝΝ πλευράς, ήγουν ή συνέχεια του τοί-
χου Φ, ελλείπει Έπί του νοτίου μέρους του χώρου
ηύρέθη πήλινη άσάμινθος (α) συντετριμμένη, ήτις
παρά μέν τήν έλάττω τών στενών πλευρών (πλ.
0 61), προ δυσμών κειμένην, φέρειήμισφαίριον κοί-
λωμα (διαμ. 0 34, βάθ. 0 14), τάς δέ μακροτέρας
πλευράς- παρά τήν πλατυτέραν τών στενών πλευ-
ρών έχει κατά 030 ύψηλοτέρας ή παρά τό κοίλω-
μα, άνω δέ το χείλος αυτόθι εύούτερον προς έπέρει-
σιν τών βραχιόνων" επί έκατέρου του άκρου τής
έλάττονος πλευράς άνω κύκλος" κατά ταύτα ό τω<
λουτήρι τούτω (προς θεραπείαν) χρώμενος άνεκά-
Οητο έν αύτώ έχων τους πόδας έν τώ κοιλώματι.
Ην δέ ή λεκάνη αύτη κατά χώραν' το μέν γάο-
1 2 24