DOI article:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareion
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0119
Α Κ 1932
και των συνθέτουν δια-ττάω ('ού/ί δι-αττάω) και [Ββ&άβτ Α. Ο. I 353 8η.] ίη ρ1βΓΪ80[ΐΐθ οοηνβ-
έκ- και άπο- πρβ και ταν σασίν [=σήσιν) Α Ε ηΐβηβ οιιηι Τίτηαβο: «αίξωνενεσϋ'αι. από δήμου—
1918ΐ95β«4τ 7κέ' έν'ΙηβοΙίΓ. ν. Ρπβηβ 28 αβέβαιοι Αίξωνέως, ώς ό άπό Αβδήρων ό Αβδηρίτης, ώς
αί αναγνώσεις3ΐ τασά[ν]τω/< [πρ)δ-ΖΊ. .. ψτημέν. , επί βλασφημία δε διαβέβληται — », πρβ περί τοΰ
ποβ άλλως ο7Ζί24[ΐ'ες νοΙΙςναΐί Μη 1916 65=71, κατηγορία ΚοβΙι Αρρβηά. οοδβΓν&Ιίοη. (1832)
άππεισάτον 10 IX 2 122928 και άππε\ισ1γα\ι σ. 2 και 37" προστεθήτω δτι έν Τιμ. Αεξ. Πλατ.
1220, άππασάμενος εν άποσπ. Κορίννης λ σφενδόνη ίσως εκείτο «του δακτυλίου ή περιφέ-
Ι80Ό σ. 292 § 09 4, πρβ § 495α 08 2 693 4 ρεία ΙΟ**] (ή ΚΙ1, ή τελεία ή υποτέλεια διάστιξις)
84 861 2 4 6 87 992 ), πρβ ΜΕτυμ. 6025 ή λίθου βολήν (ή η εις λι&οβολίαν)», ήγουν
271 36 71 () 39 χέ 757 4, ΑΗ,νβηβ ΒθίίΓ. ζιιγ §γ. σφενδόνη νοείται επί των δυο σημασιών, ου/ί δε
ιιηά Ιαί. ΕΙγηιο1. I 124 13, Πλάτ. Σοφιστ. 22615 μόνη ή του δακτυλίου ή εις λίθου έμβολήν νρήσι-
«οίον διηθείν τε λέγομεν και όίαζτάΐ' και βράττειν μος, καί δε κείται και παρά Σουίδα: «σφενδόνη.
και διακρίνειν», Τιμαίου σοφιστου Λες. Πλάτων. ή τον δακτυλίου περιφέρεια και ή εις λίθου βολήν
Ι 'ΐ εκδ. Βηΐΐηΐΰβη 1754 άλλη τω 1789· άλλη, επιτήδεια χρήσις», ΚηΚηΙΰβη εκδ. Α' και Β' και
επιμέλεια ΟΑΚοϋ/ι συν Αρροιιά. οβδθΓναίίοη., Γ'» ΖοοΑ Αρρβηά. οβδθΓν&ί. σ. 33 {Κοραής Εις
1828 1833) «βράττειν άνακινεϊν, ώσπερ οί τον Ήλιόδ. 152, κλπ.) και 55. Έν ΑΕ 191969α
σϊτον καθαίροντες » , αύτ. «διαττάν σήθειν » , Κόντος πρβ ΚνβίθβΗΐηβν Ονΐ § 1 57 κέ (ΑΕ 1918 195.3
"Αθηναίω (περιοδ.) 1877434-7, ένθα χωρία πολλά σ. 69ακάτ.3 άπαλειπτέον αύτ. και έν ΜβίβΙβνΙιαηδ
και διορθώσεις, λχ περί του παρ' Ήσυχίω δίαττος 6ΑΡ 252 1972 το περί του 10 I 32 (=8Ι02 21 -
κλπ, Χαριτωνίδης 'Αθήνα 1922 95 (εις Πολυδ. ρ74)· 391 = ΒΙββ&πιαηη 108 [=Μβίζ?ηαηη ΚΤ 115
33"
κάτ. ·
το ένλεξικώ Παρισιακώ (8* Οθπιι&ίη· πρβ 5βΜβτ· 20, πρβ ΨίΙΗβΙπι ΟΟΑ 1903774), διότι το έν Β 3
ΑΟ 382 κέ 3833) άλενραττις («άγγεΐον εις άνεγνώσθη άλλως (ούχί έπεϊ) υπό Οαναίρηαβ
άλευρα») υπό ΙΉΒ&δΙ (Οοηιιηβηί&ίίο ρ&ΐαβο- (8Ι03 9110)· ειρήσθω ένθάδε ότι έν 8Ι02 58719^
£ΐαρη. εις Γοτ^ορίου Κορ. Περί διαλέκτων έν έκδό- ( = 10 II και ΙΙδ 8341» β 00) άντί ΔΔΔΔ ίσως γρ.
σει ΟΗδβΚαβίβν 768 ΐβ) κρίνεται ώς παρεφθορυΐα ΔΔΔ (πρβ αύτ 195/6: 75δ(?· = 21^ χ ;;Όάγ·).
λέςις έκ του άλευρόττησις, ό και κατά Κόντον πι- σ. 69β13 (περί ΐσοτελείας) γρ κείται πρώτον πλην
βανώτατον, πρβ ΚηΚηΙϊβη εκδ. Α' και Β' και Γ έν ΑΕ 19 1 974, άρ. 1044.5, άπαντα δέ 13ι« ,
εν λ. διαττάν, Έτυμολ. Σορβ. «άλευρότης (Β&δί: λείπει δέ τρις ή τετράκις, πρβ ΑΕ 1919β2α2κί
δίο ρΐ'Ο άλευρότηαις, άλευρόττηοις), ή κοσκίνησις περί του έν Τανάγρας ΙΟ VII 527 (της κοι-
(8ο1ιαθ£θΓ: δαοδίαηΐίνιιηι κοσκίνησις ζάάβ Ιιθχί- νής) και 525 και 505' περί της γραφής όρ. ΑΕ
οΪ8: ιιίδί £ογΙθ θοπΰθηείιιπι κοσκίνισις, παρά τδ κο- 1919593 ϊι· σ. 70α ΐδ '^ερι του έν 10 VII 2407β
σκινίζειν, (\\ιοά δΐι&άθΓβ νΐάβαΐατ αΐίβπιιη Έίγ· κά{γ) γά{γ} πρβ ΗίΙΙ ΗΪ81ογ. Ογ. οοϊηβ 71,
ιηοΐο^ίοιιηι Μ8>, Έτυμολ. Παρισ. «άλενρότη- ΝαβΗηιαηβοη 01 1909141, Ζίβοανίϊι 25 Ταητ©
ύΐς, ή κοσκινησία», περί οδ υπό Βαδί προστίθε- §Γ· ΙηδοηπίίβηίοΓδοη. 129 κέ. σ. 70α 36 πρβ έν
ται: (βίο), (μιοά οιιιοηιοάο θηιβηάαικίαηι βίίηβηιο Όρχομενου 10 VII 3172 118 Νικαρέτηι (έν Τανά-
ηοη νΜθ*· ένθάδε ειρήσθω οτι έν Τιμ. Αεξ. Πλα- γρας 8Ι08 Μ 85 γρ. τη αρχή τη 20[ήρ]εάείση [ού-
ζων. λ. αίξωνενεσΦαι έπήλθεν εικασία ότι τά μετά τως και έν ΚΕΟ, πρβ και στ. 10], έν δέστ. 20/1
τούτο εΐ/ον ώδε: «άπο δήμου τινός ή κατηγορία, ίσως εκείτο άναη λισκεμ\εν), πρβ άλλως στ. 91
του Αϊξωνέιος, ώς από Αβδήρων Αβδηρίτης, δς Θεισπιεΐεις (στ. 108 ίσως γραπτέον {/Ε*}((βινό))ς).,
έπί βλασφημία διαβέβληται» , δς δέ και ύπό Καίιη- σ. 71αι5γ?· γεγραμμέναι. σ. 72α 16/7 γρ· ό αύτος
Ιίθη Ιν τω της Α' έκδόσειος κειαένω έγράφη (Κ.: τω έκεΐ. σ. 74« ηΚι περί της θέσεως του περί ίσο-
ηιοχ ρι·ο ώς Γβοθρί δς), έν δέ τη Β' [και ΓΊ έν τελείας όρ. ά. έν τοις περί του ΑΕ 1919 59321 και
μεν τώ κειμένω έτηοήθη τό ώς, έν δέ σηαειώσει 693 υ· σ· 74|δΥΡ· Παμπιρίχω, πρβ ά. (ΑΕ 1919)
14 λέ γεται: ρΓΟ ώς έπί ϊιι Τίηιαβο ιιιειίϊιη δς επί, σ. 58β (ΑΕ 1918 195 «άτ·*)· σ· 75β τό έν άρ. 107
θΐδΐ δίο θίίαιη Ιθ^ίΙ ααοίοΓ Ι^θχίοΐ 8ηη^οπη. Μ8. μνημονευόμενον ψήφισμα 10 VII 393 όρ. έν ΑΕ
και των συνθέτουν δια-ττάω ('ού/ί δι-αττάω) και [Ββ&άβτ Α. Ο. I 353 8η.] ίη ρ1βΓΪ80[ΐΐθ οοηνβ-
έκ- και άπο- πρβ και ταν σασίν [=σήσιν) Α Ε ηΐβηβ οιιηι Τίτηαβο: «αίξωνενεσϋ'αι. από δήμου—
1918ΐ95β«4τ 7κέ' έν'ΙηβοΙίΓ. ν. Ρπβηβ 28 αβέβαιοι Αίξωνέως, ώς ό άπό Αβδήρων ό Αβδηρίτης, ώς
αί αναγνώσεις3ΐ τασά[ν]τω/< [πρ)δ-ΖΊ. .. ψτημέν. , επί βλασφημία δε διαβέβληται — », πρβ περί τοΰ
ποβ άλλως ο7Ζί24[ΐ'ες νοΙΙςναΐί Μη 1916 65=71, κατηγορία ΚοβΙι Αρρβηά. οοδβΓν&Ιίοη. (1832)
άππεισάτον 10 IX 2 122928 και άππε\ισ1γα\ι σ. 2 και 37" προστεθήτω δτι έν Τιμ. Αεξ. Πλατ.
1220, άππασάμενος εν άποσπ. Κορίννης λ σφενδόνη ίσως εκείτο «του δακτυλίου ή περιφέ-
Ι80Ό σ. 292 § 09 4, πρβ § 495α 08 2 693 4 ρεία ΙΟ**] (ή ΚΙ1, ή τελεία ή υποτέλεια διάστιξις)
84 861 2 4 6 87 992 ), πρβ ΜΕτυμ. 6025 ή λίθου βολήν (ή η εις λι&οβολίαν)», ήγουν
271 36 71 () 39 χέ 757 4, ΑΗ,νβηβ ΒθίίΓ. ζιιγ §γ. σφενδόνη νοείται επί των δυο σημασιών, ου/ί δε
ιιηά Ιαί. ΕΙγηιο1. I 124 13, Πλάτ. Σοφιστ. 22615 μόνη ή του δακτυλίου ή εις λίθου έμβολήν νρήσι-
«οίον διηθείν τε λέγομεν και όίαζτάΐ' και βράττειν μος, καί δε κείται και παρά Σουίδα: «σφενδόνη.
και διακρίνειν», Τιμαίου σοφιστου Λες. Πλάτων. ή τον δακτυλίου περιφέρεια και ή εις λίθου βολήν
Ι 'ΐ εκδ. Βηΐΐηΐΰβη 1754 άλλη τω 1789· άλλη, επιτήδεια χρήσις», ΚηΚηΙΰβη εκδ. Α' και Β' και
επιμέλεια ΟΑΚοϋ/ι συν Αρροιιά. οβδθΓναίίοη., Γ'» ΖοοΑ Αρρβηά. οβδθΓν&ί. σ. 33 {Κοραής Εις
1828 1833) «βράττειν άνακινεϊν, ώσπερ οί τον Ήλιόδ. 152, κλπ.) και 55. Έν ΑΕ 191969α
σϊτον καθαίροντες » , αύτ. «διαττάν σήθειν » , Κόντος πρβ ΚνβίθβΗΐηβν Ονΐ § 1 57 κέ (ΑΕ 1918 195.3
"Αθηναίω (περιοδ.) 1877434-7, ένθα χωρία πολλά σ. 69ακάτ.3 άπαλειπτέον αύτ. και έν ΜβίβΙβνΙιαηδ
και διορθώσεις, λχ περί του παρ' Ήσυχίω δίαττος 6ΑΡ 252 1972 το περί του 10 I 32 (=8Ι02 21 -
κλπ, Χαριτωνίδης 'Αθήνα 1922 95 (εις Πολυδ. ρ74)· 391 = ΒΙββ&πιαηη 108 [=Μβίζ?ηαηη ΚΤ 115
33"
κάτ. ·
το ένλεξικώ Παρισιακώ (8* Οθπιι&ίη· πρβ 5βΜβτ· 20, πρβ ΨίΙΗβΙπι ΟΟΑ 1903774), διότι το έν Β 3
ΑΟ 382 κέ 3833) άλενραττις («άγγεΐον εις άνεγνώσθη άλλως (ούχί έπεϊ) υπό Οαναίρηαβ
άλευρα») υπό ΙΉΒ&δΙ (Οοηιιηβηί&ίίο ρ&ΐαβο- (8Ι03 9110)· ειρήσθω ένθάδε ότι έν 8Ι02 58719^
£ΐαρη. εις Γοτ^ορίου Κορ. Περί διαλέκτων έν έκδό- ( = 10 II και ΙΙδ 8341» β 00) άντί ΔΔΔΔ ίσως γρ.
σει ΟΗδβΚαβίβν 768 ΐβ) κρίνεται ώς παρεφθορυΐα ΔΔΔ (πρβ αύτ 195/6: 75δ(?· = 21^ χ ;;Όάγ·).
λέςις έκ του άλευρόττησις, ό και κατά Κόντον πι- σ. 69β13 (περί ΐσοτελείας) γρ κείται πρώτον πλην
βανώτατον, πρβ ΚηΚηΙϊβη εκδ. Α' και Β' και Γ έν ΑΕ 19 1 974, άρ. 1044.5, άπαντα δέ 13ι« ,
εν λ. διαττάν, Έτυμολ. Σορβ. «άλευρότης (Β&δί: λείπει δέ τρις ή τετράκις, πρβ ΑΕ 1919β2α2κί
δίο ρΐ'Ο άλευρότηαις, άλευρόττηοις), ή κοσκίνησις περί του έν Τανάγρας ΙΟ VII 527 (της κοι-
(8ο1ιαθ£θΓ: δαοδίαηΐίνιιηι κοσκίνησις ζάάβ Ιιθχί- νής) και 525 και 505' περί της γραφής όρ. ΑΕ
οΪ8: ιιίδί £ογΙθ θοπΰθηείιιπι κοσκίνισις, παρά τδ κο- 1919593 ϊι· σ. 70α ΐδ '^ερι του έν 10 VII 2407β
σκινίζειν, (\\ιοά δΐι&άθΓβ νΐάβαΐατ αΐίβπιιη Έίγ· κά{γ) γά{γ} πρβ ΗίΙΙ ΗΪ81ογ. Ογ. οοϊηβ 71,
ιηοΐο^ίοιιηι Μ8>, Έτυμολ. Παρισ. «άλενρότη- ΝαβΗηιαηβοη 01 1909141, Ζίβοανίϊι 25 Ταητ©
ύΐς, ή κοσκινησία», περί οδ υπό Βαδί προστίθε- §Γ· ΙηδοηπίίβηίοΓδοη. 129 κέ. σ. 70α 36 πρβ έν
ται: (βίο), (μιοά οιιιοηιοάο θηιβηάαικίαηι βίίηβηιο Όρχομενου 10 VII 3172 118 Νικαρέτηι (έν Τανά-
ηοη νΜθ*· ένθάδε ειρήσθω οτι έν Τιμ. Αεξ. Πλα- γρας 8Ι08 Μ 85 γρ. τη αρχή τη 20[ήρ]εάείση [ού-
ζων. λ. αίξωνενεσΦαι έπήλθεν εικασία ότι τά μετά τως και έν ΚΕΟ, πρβ και στ. 10], έν δέστ. 20/1
τούτο εΐ/ον ώδε: «άπο δήμου τινός ή κατηγορία, ίσως εκείτο άναη λισκεμ\εν), πρβ άλλως στ. 91
του Αϊξωνέιος, ώς από Αβδήρων Αβδηρίτης, δς Θεισπιεΐεις (στ. 108 ίσως γραπτέον {/Ε*}((βινό))ς).,
έπί βλασφημία διαβέβληται» , δς δέ και ύπό Καίιη- σ. 71αι5γ?· γεγραμμέναι. σ. 72α 16/7 γρ· ό αύτος
Ιίθη Ιν τω της Α' έκδόσειος κειαένω έγράφη (Κ.: τω έκεΐ. σ. 74« ηΚι περί της θέσεως του περί ίσο-
ηιοχ ρι·ο ώς Γβοθρί δς), έν δέ τη Β' [και ΓΊ έν τελείας όρ. ά. έν τοις περί του ΑΕ 1919 59321 και
μεν τώ κειμένω έτηοήθη τό ώς, έν δέ σηαειώσει 693 υ· σ· 74|δΥΡ· Παμπιρίχω, πρβ ά. (ΑΕ 1919)
14 λέ γεται: ρΓΟ ώς έπί ϊιι Τίηιαβο ιιιειίϊιη δς επί, σ. 58β (ΑΕ 1918 195 «άτ·*)· σ· 75β τό έν άρ. 107
θΐδΐ δίο θίίαιη Ιθ^ίΙ ααοίοΓ Ι^θχίοΐ 8ηη^οπη. Μ8. μνημονευόμενον ψήφισμα 10 VII 393 όρ. έν ΑΕ