DOI Artikel:
Orlandos, Anastasios K.: Hai Blachernai tēs Ēleias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0022
12 "Ορλάνδος: ΑΙ Βλαχερναι τής Ηλείας.
Αϋ ΐ9'/3
α.Χ. αιώνος άλλα δέν άνήκει εις την έξεταζο- των Βλαχερνών δεν άνήκει, ώς ύπετέθη, ού'τε εις
μένην σαρκοφάγον διότι ού'τε το ύλικόν του, τον Βιλλαρδουϊνον 2 ού'τε εις τον ΚοΙ)θΓί ά'Αηΐοιι, 3
ούτε αί διαστάσεις του συμφωνουσι προς τάς ούτε εϊς τον σύζυγον της Ισαβέλλας ΠοΓβηί άβ
της σαρκοφάγου. Προερχόμενον τις οιδε εκ Η&ίπ3υί άλλ' εις Ένετόν τινα ευγενή—ώςοηλοΐ
τίνος παλαιοχριστιανικού μνημείου, Οχ έτοποθε- το ση μα—θανόντα κατά Σεπτέμβριον του 1358 και
τήθη άργότερον ύπό των μοναχών έν ή θέσει ταφέντα έν Βλαχέρναις Δέν είνε δ' άπίθανον ό
εΰρηται σήμερον, εις άντικατάστασιν βεβαίως Ενετός ούτος νά είνε τις έκ των διοικητών της
τοΟ θραυσθέντος αρχικού καλύμματος της σαρ- Γλαρέντζας, πρωτευούσης της φραγκικής Αχαΐας,
κοφάγου. ήτις κατά τους χρόνους τούτους διετέλει ύπό την
Τμήμα τοΟ πραγματικού καλύμματος τής έν Ένετικήν κυριαρχίαν ».
λόγω σαρκοφάγου είνε πιθανώς ή έρυΟρωπου χρώ-
ματος και πλάτους 0-72 μετ έπιτυμβίου έπιγρα- γ) Ό κυρίως ναός.
φής πλάξ ήτις εΰρηται σήμερον έντετειχισμένη εν-
τός μάνδρας έκτισμένης καθέτως προς την Ν. Άπό του έσωνάρθηκος διά τριών Ουρών, μιας
πλευράν του ναού παρά την Ν. Α. αυτού γωνίαν. μεγάλης τοξωτής (165x3,53) έν τώ μέσω — τής
Ό λίθος, ου παρέχομεν ένταΰθα πανομοιότυπον λεγομένης βασιλείου — και δύο μικρότερων
(είκ. 13) φέρει άνω μέν τέσσαρας σειράς λατι- (0,80x200) κατά τά άκρα διαμερίσματα είσερχό-
νικών γραμμάτων (ύψος γρ. 0,02ο) κάτω όέ και μΖ()Χ ζ\ς τον κυρί'ως ναόν, δστις φέρει δύο ετι
όλίγον δεξιά έντός θυρεού έλαφρώς εκτυπον σήμα, έξωτερικάς εισόδους (1.40x3.10) έκατέραν έν τω
>- ο-7Ζ ~\ μέσω τών μακρών αύτοΓ πλευρών (είκ. 4).
' ·*Γ£2Ι£·25ΡΤ0Β*Ι$·))ΐα·ΐίΙ(ΚΐΓ1
Ο^Ι.^ρΒΙΤΗΤ.ιηναηιιΐδ.·.
κυρίως ναός έχει το σχήμα βασιλικής σχη-
13: Επιγραφή λατινική επιτύμβιος.
ματιζομένης διά δύο τοξοστοιχιών παραλλήλων
προς τάς μακράς αύτου πλευράς, αί'τινες διαιροΟσι
τόν όρθογώνιον χώρον εις τρία κατά μήκος κλίτη,
εν μέσον πλάτους 3.75, και δύο άκρα πλάτους
2.28. Τά πλάτη τών κλιτών τούτων περιορί-
ζονται έν τώ ίεοώ εις 3,25 και 1,85 λογω τοΟ
μεγαλυτέρου πάχους, όπερ εχουσιν οί τε εξωτερι-
κοί τοίχοι τοΟ ίεροΟ και τά άκρα ανατολικά τμή-
ματα τών τοξοστοιχιών, άτινα χωρίζουσι τό βήμα
άπό τής προθέσεως και του διακονικοΟ.
Έκατέρα τών τοξοστοιχιών αποτελείται έκ
λέοντα ορθόν μετά Ουσανωτής ούρας βλέποντα προς τ?ίων τό-ων στηριζομένων έπϊ δύο κιόνων και δύο
τάριστερά. Ή έπιγραφή λέγει: παραστάδων (είκ 3). Έκ τών παραστάδων δε
τούτων αί μέν έπι τοΟ δυτικού τοίχου έ'χουσι πά-
[Αιφο Ό(οπιϊ)Ν(ϊ) Μ.ΟΟΟ.Ι,νΐΙΙ. άΐβ χος 0.80 και εξοχήν 0.58, αί δε δύο άνατολικαί
Μθ8ί8.8θρΙθΙ)Π3.1ιίο ]&οθ1.[Μ8] άποτελουσι τά μέτωπα τών 0.94 παχέοαν τοίχων,
ηίΐίϋδ.(ίϊ1ΐα)8· νΐηάί■ &ηΐ Ε(φΐΐ)ίί ■ Όβ ϊ,ηο[ϊηΪ8] περί £ν ανωτέρω είποαεν.
ςιη.ΙΐΒ^ίΐΒί ΐη νθη[θΙ]ϋ8. 0ί κ{ονες συνίστανταί έχ μονολ£θων κορ(Αών
</Λ _ , , „ γ , , μαρμαρίνων, διαιχέτοου 0.37 και ύψους 2.75,
υ Βαοηοη 1, όστις ευρε τήν επιγραφην εν 1 11 1
τώ νάρθηκι άνέγνω έν στ. 3 811 νϊπάί ππΐίίί
<1θΕυο'ίπΪ3. ΚατάταΟτα ό τάνοζ τοΟ έσωνάρθηκος 2 Δ Δ· Χ«ίπτ«*νη{ Εστία 1883, 698.
3 Κ Κοάά, Τ&β ρπποββ οϊ Αοΐΐίΰα Α', 142.
4 Ν. Έλληνοανη'αων 17/ σελ. 102
1 1,3 ΟΓΘΟβ 0θηίϊηβηΐ3ΐβ βΐ Ια ΜΟΓθβ 1843 σελ. 512 5 λν. ΜΠΙβΓ, Ιστορία της Φραγχοχρατίας έν Ελλάδι Με-
Α1183 άβδ ΓβθΙΐβΙ'θ1ΐβ8 ΗΪΒίΟΙ' σ. 6 πίναχο; περιε/σμενο>ν. τάφο. Σπ. Λάαπρου 1909-1910 τόμ. Α' σελ. 412.
Αϋ ΐ9'/3
α.Χ. αιώνος άλλα δέν άνήκει εις την έξεταζο- των Βλαχερνών δεν άνήκει, ώς ύπετέθη, ού'τε εις
μένην σαρκοφάγον διότι ού'τε το ύλικόν του, τον Βιλλαρδουϊνον 2 ού'τε εις τον ΚοΙ)θΓί ά'Αηΐοιι, 3
ούτε αί διαστάσεις του συμφωνουσι προς τάς ούτε εϊς τον σύζυγον της Ισαβέλλας ΠοΓβηί άβ
της σαρκοφάγου. Προερχόμενον τις οιδε εκ Η&ίπ3υί άλλ' εις Ένετόν τινα ευγενή—ώςοηλοΐ
τίνος παλαιοχριστιανικού μνημείου, Οχ έτοποθε- το ση μα—θανόντα κατά Σεπτέμβριον του 1358 και
τήθη άργότερον ύπό των μοναχών έν ή θέσει ταφέντα έν Βλαχέρναις Δέν είνε δ' άπίθανον ό
εΰρηται σήμερον, εις άντικατάστασιν βεβαίως Ενετός ούτος νά είνε τις έκ των διοικητών της
τοΟ θραυσθέντος αρχικού καλύμματος της σαρ- Γλαρέντζας, πρωτευούσης της φραγκικής Αχαΐας,
κοφάγου. ήτις κατά τους χρόνους τούτους διετέλει ύπό την
Τμήμα τοΟ πραγματικού καλύμματος τής έν Ένετικήν κυριαρχίαν ».
λόγω σαρκοφάγου είνε πιθανώς ή έρυΟρωπου χρώ-
ματος και πλάτους 0-72 μετ έπιτυμβίου έπιγρα- γ) Ό κυρίως ναός.
φής πλάξ ήτις εΰρηται σήμερον έντετειχισμένη εν-
τός μάνδρας έκτισμένης καθέτως προς την Ν. Άπό του έσωνάρθηκος διά τριών Ουρών, μιας
πλευράν του ναού παρά την Ν. Α. αυτού γωνίαν. μεγάλης τοξωτής (165x3,53) έν τώ μέσω — τής
Ό λίθος, ου παρέχομεν ένταΰθα πανομοιότυπον λεγομένης βασιλείου — και δύο μικρότερων
(είκ. 13) φέρει άνω μέν τέσσαρας σειράς λατι- (0,80x200) κατά τά άκρα διαμερίσματα είσερχό-
νικών γραμμάτων (ύψος γρ. 0,02ο) κάτω όέ και μΖ()Χ ζ\ς τον κυρί'ως ναόν, δστις φέρει δύο ετι
όλίγον δεξιά έντός θυρεού έλαφρώς εκτυπον σήμα, έξωτερικάς εισόδους (1.40x3.10) έκατέραν έν τω
>- ο-7Ζ ~\ μέσω τών μακρών αύτοΓ πλευρών (είκ. 4).
' ·*Γ£2Ι£·25ΡΤ0Β*Ι$·))ΐα·ΐίΙ(ΚΐΓ1
Ο^Ι.^ρΒΙΤΗΤ.ιηναηιιΐδ.·.
κυρίως ναός έχει το σχήμα βασιλικής σχη-
13: Επιγραφή λατινική επιτύμβιος.
ματιζομένης διά δύο τοξοστοιχιών παραλλήλων
προς τάς μακράς αύτου πλευράς, αί'τινες διαιροΟσι
τόν όρθογώνιον χώρον εις τρία κατά μήκος κλίτη,
εν μέσον πλάτους 3.75, και δύο άκρα πλάτους
2.28. Τά πλάτη τών κλιτών τούτων περιορί-
ζονται έν τώ ίεοώ εις 3,25 και 1,85 λογω τοΟ
μεγαλυτέρου πάχους, όπερ εχουσιν οί τε εξωτερι-
κοί τοίχοι τοΟ ίεροΟ και τά άκρα ανατολικά τμή-
ματα τών τοξοστοιχιών, άτινα χωρίζουσι τό βήμα
άπό τής προθέσεως και του διακονικοΟ.
Έκατέρα τών τοξοστοιχιών αποτελείται έκ
λέοντα ορθόν μετά Ουσανωτής ούρας βλέποντα προς τ?ίων τό-ων στηριζομένων έπϊ δύο κιόνων και δύο
τάριστερά. Ή έπιγραφή λέγει: παραστάδων (είκ 3). Έκ τών παραστάδων δε
τούτων αί μέν έπι τοΟ δυτικού τοίχου έ'χουσι πά-
[Αιφο Ό(οπιϊ)Ν(ϊ) Μ.ΟΟΟ.Ι,νΐΙΙ. άΐβ χος 0.80 και εξοχήν 0.58, αί δε δύο άνατολικαί
Μθ8ί8.8θρΙθΙ)Π3.1ιίο ]&οθ1.[Μ8] άποτελουσι τά μέτωπα τών 0.94 παχέοαν τοίχων,
ηίΐίϋδ.(ίϊ1ΐα)8· νΐηάί■ &ηΐ Ε(φΐΐ)ίί ■ Όβ ϊ,ηο[ϊηΪ8] περί £ν ανωτέρω είποαεν.
ςιη.ΙΐΒ^ίΐΒί ΐη νθη[θΙ]ϋ8. 0ί κ{ονες συνίστανταί έχ μονολ£θων κορ(Αών
</Λ _ , , „ γ , , μαρμαρίνων, διαιχέτοου 0.37 και ύψους 2.75,
υ Βαοηοη 1, όστις ευρε τήν επιγραφην εν 1 11 1
τώ νάρθηκι άνέγνω έν στ. 3 811 νϊπάί ππΐίίί
<1θΕυο'ίπΪ3. ΚατάταΟτα ό τάνοζ τοΟ έσωνάρθηκος 2 Δ Δ· Χ«ίπτ«*νη{ Εστία 1883, 698.
3 Κ Κοάά, Τ&β ρπποββ οϊ Αοΐΐίΰα Α', 142.
4 Ν. Έλληνοανη'αων 17/ σελ. 102
1 1,3 ΟΓΘΟβ 0θηίϊηβηΐ3ΐβ βΐ Ια ΜΟΓθβ 1843 σελ. 512 5 λν. ΜΠΙβΓ, Ιστορία της Φραγχοχρατίας έν Ελλάδι Με-
Α1183 άβδ ΓβθΙΐβΙ'θ1ΐβ8 ΗΪΒίΟΙ' σ. 6 πίναχο; περιε/σμενο>ν. τάφο. Σπ. Λάαπρου 1909-1910 τόμ. Α' σελ. 412.