DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0076
66 Οικονόμος: Εκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων.
Α Ε 1923
παρά τά σφυρά κινεΐταί πως, ώς εϊπον. Ή έλα-
φρά προβολή του άριστεροΟ ποδός δεν είναι ικανή
να δικαιολογήση τήν άνακοπήν τοΟ ρεύματος.Ύπό
τής αύτής ορμητικής πνοής κινείται καί το από
τοΟ άριστεροΟ ισχίου αίωρούμενον ίμάτιον, άπο-
σπώμενον ούτω τοΟ δλου οργανισμοί) και σχεδόν
δΓ ίοιον λειτουργούν λογαριασμον.
Πόσον τουναντίον άβίαστος και φυσική είναι ή
διαμόρφωσις των άντιστοίχων μερών τοΟ κορμού
των Τράλλεων καί πόσον δργανική και τοΰ συνό-
λου όντως μέρος είναι ή διάθεσις τοΟ ιματίου.
Μεθ' ό'λην τήν καταστροφήν τοΟ άριστεροΟ προ-
σθίου σκέλους περιεσώθη ύπεραρκοΟν μέρος τοΟ
μεταξύ των κνημών ίματισμοΟ δια νά έξελεγχθη ή
«καινοτομία» τοΟ άγάλματος ΌοπΒ.Έν τω κορμώ
τών Τράλλεων έκ της περισφίγξεως τοΟ ιματίου και
της έλαφρας προβολής τοΟ άναπαυομένου άριστε-
ροΟ ποδός δεν γεννάται ή παράλογος έκείνη κόλ-
πωσις, άλλ' ευλογός τις έλαφρά έκ της περί τά
σφυρά στενο/ωρίας μετά μέτρου έκπηδώσα πτύ-
^ωσις, ή όποια σχηματίζει τι τρίγωνον ούχ'ι με-
τεωριζόμενον ύπό τοΟ άνέμου, άλλ έπικαθήμε-
νον έπί τοΟ ^ιτώνος και άποτελοΟν τρόπον τινά
τό άντίστοιγον τοΟ μεταξύ τών μαστών τρι-
γώνου τοΟ χιτώνος. ΤοΟ τριγώνου τούτου τών
πτυ/ών τοΟ ιματίου ούδέ ίχνος εύρίσκομεν παρά
τη Ρωμαία. Ομοίως όλως διάφορον εχει αύτη
τήν σύνθεσιν τοΟ ΰπό τό ίμάτιον μεταξύ τών πο-
δών άναφαινομένου χιτώνος, παραλείπουσα έντε-
λώς τάς πυκνάς έκείνας πτυχάς τοΟ χιτώνος και
άντικαθιστώσα εις αύτάς πλαδαράν τινα διαμόρ-
φωσιν, έν τη δποία διά τών δύο πλατειών αύλά-
κων είναι καταφανής ή προσπάθεια συμφωνίας
προς τό είσβιασθέν εϊς τό σχήμα τοΟ άγάλματος
στοιχεΐον τής άνεμώσεως και τήν έκ τούτου πα-
ραχθεϊσαν κατά τά μέρη έκεΐνα άλλοίωσιν τής
συνθέσεως.
Ήτο άναγκαΐον νά γίνη ή κατ' άντιπαραβο-
λήν άνάλυσις αύτη διά νά δειχθη έναργέστε-
ρον ότι τό έκ Τράλλεων άγαλμα είναι καθ' ό'λας
αύτοΟ τάς λεπτομέρειας όμόλογον προς τήν κυ-
ριαρχούσαν έν αΰτώ καλλιτεχνικήν ίδέαν, μή πα-
ρουσιάζον παραφωνίας, ουδέ έτεροβαρή τήν ό'λην
αύτοΟ σύνθεσιν, άλλ' Ίσόρροπον καί άρμονικήν καί
έδραίαν. "Ηδη δέ ό Ατηάΐ; έσημείωσεν ενθ' άν.
δ'τι ό έκ Τράλλεων κορμός έχει τήν στάσιν αύτοΟ
όρθώς ισορροπούσαν, έν ω το έν Ρώμη άντί-
γραφον ύστερεϊ κατά τοΟτο, ώς παρετήρησεν ό
Αιώθ]ιιπ§·, κλΐνον προς τά αριστερά αύτοΟ, άνευ
τινός έκ τής συνθέσεως άπορρέοντος λόγου.
Έχομεν άρα έν τω κορμώ τής Ευαγγελικής
Σχολής πιστότερον παράδειγμα τοΟ άρχικοΟ πλα-
στικοΟ τύπου ή έν τώ άντιγράφω Όογ'ιά ΡειιηΓΠϊ.
Αποβλέποντες δέ εις τήν θαυμαστήν τούτου έργα-
σίαν δυνάμεθα άνευ δισταγμοΟ νά θεωρήσωμεν αύ-
τον ώς ϊσοδύναμον προς άντίγραφον έξελθον έκ τοΟ
αύτοΟ έργαστηρίου, έν τω όποίω παρήχθη το θαυ-
μαστον πρωτότυπον.
_! Δεν είναι άπορον ότι τοιούτο έργον προέρχεται
έκ Τράλλεων. Μέχρι πρό τίνων έτών ή καλλι-
τεχνική φήμη τής πόλεως έστηρίζετο εις τους
δύο άδελφούς, τον Άπολλώνιον και τον Ταυρί-
σκον, καί εις το τολμηρον αύτών έργον, τό Οπό τό
δνομα τοΟ Φαρνεσείου ταύρου γνωστότατον έν τώ
μουσείω τής Νεαπόλεως σύμπλεγμα τής τιμωρίας
τής Δίρκης, τό όποιον φαίνεται ό'τι κατεσκευάσθη
άρχομένου τοΟ 1ου π. Χ. αιώνος, όπως συνήγαγεν
ό ΗϊΠβΓ νοπ 0&ι·ΙΐΊΠ£θη έ'κ τίνος έπιγραφής
μνημονευούσης Τανρίοκον Απολλώνιου, υίόν ή
εγγονον τοΟ καλλιτέχνου τοΟ συμπλέγματος τής
Νεαπόλεως (ΑΟιβη ΜίΙί. 1894, 37. Π ερί τοΟ
Απολλώνιου ίδέ Ρ3υΙγ ΕΕ2 I 1462 —8υρρ1. I
55 (Ο. ΚοββΓί). ΤΙιϊθιπθ καί ΒβοΙίΘΓ Α1]§θΐηβίηθ8
Κπη8ΐΐ6ΐ·1βχϊ1<οη II, 34 (\ν. Αηιβίυη^)
Περί τοΟ Φαρνεσείου ταύρου τελευταΐον ό Ο.
ΕΐρροΜ Κορϊβη υηά ϋιηΐιίΐάυηάβη ^πβοη. 81&-
Ιυβη 48 έ. καί έν σ. 245 σημ. 83. Α, νοπ 8&-
1Ϊ8 ΚυηδΙ άθΓ Οπβοΐίθη2 217. 219 225 227.
251. Ε. Ρϊιιΐιΐ ΜίΐΙβΓβί υηά Ζθϊοηηαη^ άβΓ
Οπβοηβη Π ξ% 865 868. 871. 895.
Αλλά καί το γνωστόν έκεΐνο σύμπλεγμα δέν
ήρκεσε νά έξασφαλίση ιδίαν φήμην εις τάς Τράλ-
λεις, διότι διά τήν έν 'Ρόδω ίδρυσιν αύτοΟ άποδί-
δεται ε'ις τήν Ροδίαν σχολήν, τήν καλλιτε^νικώς
συνδεομένην μετά τής Περγάμου. Είναι δ' όμως
ζήτημα, άν ή άναμφισβήτητος έπίδρασις τής Περ-
γαμηνής τέχνης έ'πί τον Φαρνέσειον ταΟρον ερμη-
νεύεται άποκλειστικώς μόνον διά τήςόδοΟ τής "Ρό-
δου , καθ' όσον καί αύται αί Τράλλεις συνεδέοντο στε -
νώτατα καί δή καίάπ' εύθείας ήδη πολιτικώς μετά
Α Ε 1923
παρά τά σφυρά κινεΐταί πως, ώς εϊπον. Ή έλα-
φρά προβολή του άριστεροΟ ποδός δεν είναι ικανή
να δικαιολογήση τήν άνακοπήν τοΟ ρεύματος.Ύπό
τής αύτής ορμητικής πνοής κινείται καί το από
τοΟ άριστεροΟ ισχίου αίωρούμενον ίμάτιον, άπο-
σπώμενον ούτω τοΟ δλου οργανισμοί) και σχεδόν
δΓ ίοιον λειτουργούν λογαριασμον.
Πόσον τουναντίον άβίαστος και φυσική είναι ή
διαμόρφωσις των άντιστοίχων μερών τοΟ κορμού
των Τράλλεων καί πόσον δργανική και τοΰ συνό-
λου όντως μέρος είναι ή διάθεσις τοΟ ιματίου.
Μεθ' ό'λην τήν καταστροφήν τοΟ άριστεροΟ προ-
σθίου σκέλους περιεσώθη ύπεραρκοΟν μέρος τοΟ
μεταξύ των κνημών ίματισμοΟ δια νά έξελεγχθη ή
«καινοτομία» τοΟ άγάλματος ΌοπΒ.Έν τω κορμώ
τών Τράλλεων έκ της περισφίγξεως τοΟ ιματίου και
της έλαφρας προβολής τοΟ άναπαυομένου άριστε-
ροΟ ποδός δεν γεννάται ή παράλογος έκείνη κόλ-
πωσις, άλλ' ευλογός τις έλαφρά έκ της περί τά
σφυρά στενο/ωρίας μετά μέτρου έκπηδώσα πτύ-
^ωσις, ή όποια σχηματίζει τι τρίγωνον ούχ'ι με-
τεωριζόμενον ύπό τοΟ άνέμου, άλλ έπικαθήμε-
νον έπί τοΟ ^ιτώνος και άποτελοΟν τρόπον τινά
τό άντίστοιγον τοΟ μεταξύ τών μαστών τρι-
γώνου τοΟ χιτώνος. ΤοΟ τριγώνου τούτου τών
πτυ/ών τοΟ ιματίου ούδέ ίχνος εύρίσκομεν παρά
τη Ρωμαία. Ομοίως όλως διάφορον εχει αύτη
τήν σύνθεσιν τοΟ ΰπό τό ίμάτιον μεταξύ τών πο-
δών άναφαινομένου χιτώνος, παραλείπουσα έντε-
λώς τάς πυκνάς έκείνας πτυχάς τοΟ χιτώνος και
άντικαθιστώσα εις αύτάς πλαδαράν τινα διαμόρ-
φωσιν, έν τη δποία διά τών δύο πλατειών αύλά-
κων είναι καταφανής ή προσπάθεια συμφωνίας
προς τό είσβιασθέν εϊς τό σχήμα τοΟ άγάλματος
στοιχεΐον τής άνεμώσεως και τήν έκ τούτου πα-
ραχθεϊσαν κατά τά μέρη έκεΐνα άλλοίωσιν τής
συνθέσεως.
Ήτο άναγκαΐον νά γίνη ή κατ' άντιπαραβο-
λήν άνάλυσις αύτη διά νά δειχθη έναργέστε-
ρον ότι τό έκ Τράλλεων άγαλμα είναι καθ' ό'λας
αύτοΟ τάς λεπτομέρειας όμόλογον προς τήν κυ-
ριαρχούσαν έν αΰτώ καλλιτεχνικήν ίδέαν, μή πα-
ρουσιάζον παραφωνίας, ουδέ έτεροβαρή τήν ό'λην
αύτοΟ σύνθεσιν, άλλ' Ίσόρροπον καί άρμονικήν καί
έδραίαν. "Ηδη δέ ό Ατηάΐ; έσημείωσεν ενθ' άν.
δ'τι ό έκ Τράλλεων κορμός έχει τήν στάσιν αύτοΟ
όρθώς ισορροπούσαν, έν ω το έν Ρώμη άντί-
γραφον ύστερεϊ κατά τοΟτο, ώς παρετήρησεν ό
Αιώθ]ιιπ§·, κλΐνον προς τά αριστερά αύτοΟ, άνευ
τινός έκ τής συνθέσεως άπορρέοντος λόγου.
Έχομεν άρα έν τω κορμώ τής Ευαγγελικής
Σχολής πιστότερον παράδειγμα τοΟ άρχικοΟ πλα-
στικοΟ τύπου ή έν τώ άντιγράφω Όογ'ιά ΡειιηΓΠϊ.
Αποβλέποντες δέ εις τήν θαυμαστήν τούτου έργα-
σίαν δυνάμεθα άνευ δισταγμοΟ νά θεωρήσωμεν αύ-
τον ώς ϊσοδύναμον προς άντίγραφον έξελθον έκ τοΟ
αύτοΟ έργαστηρίου, έν τω όποίω παρήχθη το θαυ-
μαστον πρωτότυπον.
_! Δεν είναι άπορον ότι τοιούτο έργον προέρχεται
έκ Τράλλεων. Μέχρι πρό τίνων έτών ή καλλι-
τεχνική φήμη τής πόλεως έστηρίζετο εις τους
δύο άδελφούς, τον Άπολλώνιον και τον Ταυρί-
σκον, καί εις το τολμηρον αύτών έργον, τό Οπό τό
δνομα τοΟ Φαρνεσείου ταύρου γνωστότατον έν τώ
μουσείω τής Νεαπόλεως σύμπλεγμα τής τιμωρίας
τής Δίρκης, τό όποιον φαίνεται ό'τι κατεσκευάσθη
άρχομένου τοΟ 1ου π. Χ. αιώνος, όπως συνήγαγεν
ό ΗϊΠβΓ νοπ 0&ι·ΙΐΊΠ£θη έ'κ τίνος έπιγραφής
μνημονευούσης Τανρίοκον Απολλώνιου, υίόν ή
εγγονον τοΟ καλλιτέχνου τοΟ συμπλέγματος τής
Νεαπόλεως (ΑΟιβη ΜίΙί. 1894, 37. Π ερί τοΟ
Απολλώνιου ίδέ Ρ3υΙγ ΕΕ2 I 1462 —8υρρ1. I
55 (Ο. ΚοββΓί). ΤΙιϊθιπθ καί ΒβοΙίΘΓ Α1]§θΐηβίηθ8
Κπη8ΐΐ6ΐ·1βχϊ1<οη II, 34 (\ν. Αηιβίυη^)
Περί τοΟ Φαρνεσείου ταύρου τελευταΐον ό Ο.
ΕΐρροΜ Κορϊβη υηά ϋιηΐιίΐάυηάβη ^πβοη. 81&-
Ιυβη 48 έ. καί έν σ. 245 σημ. 83. Α, νοπ 8&-
1Ϊ8 ΚυηδΙ άθΓ Οπβοΐίθη2 217. 219 225 227.
251. Ε. Ρϊιιΐιΐ ΜίΐΙβΓβί υηά Ζθϊοηηαη^ άβΓ
Οπβοηβη Π ξ% 865 868. 871. 895.
Αλλά καί το γνωστόν έκεΐνο σύμπλεγμα δέν
ήρκεσε νά έξασφαλίση ιδίαν φήμην εις τάς Τράλ-
λεις, διότι διά τήν έν 'Ρόδω ίδρυσιν αύτοΟ άποδί-
δεται ε'ις τήν Ροδίαν σχολήν, τήν καλλιτε^νικώς
συνδεομένην μετά τής Περγάμου. Είναι δ' όμως
ζήτημα, άν ή άναμφισβήτητος έπίδρασις τής Περ-
γαμηνής τέχνης έ'πί τον Φαρνέσειον ταΟρον ερμη-
νεύεται άποκλειστικώς μόνον διά τήςόδοΟ τής "Ρό-
δου , καθ' όσον καί αύται αί Τράλλεις συνεδέοντο στε -
νώτατα καί δή καίάπ' εύθείας ήδη πολιτικώς μετά