DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0079
αε 1923
Οικονόμος: Έκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων. 69
-ωραιότατη κεφαλή Αφροδίτης ή Βάκχης, ίσως δέ
καί Αριάδνης, την οποίαν έξέλαβεν ώς "Αρτεμιν
ό 8. Κθίη3θ1ι (ΒΟΗ 1882, 170 πίν. III] διακρί-
νων άνύπαρκτον αυστηρότητα, όρθώς δέ και κατ
άξίαν έξήρεν ώς τινα τοΟ βακχικοΟ κύκλου γυναίκα ό
Η. ΒπΙΙθ (Αΐ'ηάί-Αιπβ1ιιη§' Εϊηζθ1&υίη3ΐιηιβη
εις 1342. 1343). Πρβ. χαΐ ΡυΓΐ\?αη§1θΓ Μθϊβ-
\βν\Ν. 651 Μ3 8ΐθΓρίβοβ8 398 κατ' έκμαγεΐον
έν Βόννη' πρβ. (είκ. 5 6) κατά νέαν φωτογρα-
φίαν. Ό 8ίυάηίοζΐ£8 ,ΤίίΙιιΊιιιοΙι (1. ηγοΙι. Ιηδί.
XXXIV 1919, 108 ερμηνεύει την κεφαλήν ώς
Άριάδνην. Ασφαλώς δεν είναι άντίγραφον τοΟ
αύτοΰ πρωτοτύπου, νομίζω, ή έν τώ Βρεττανικώ
Μουσείω άποκειμένη ώραία χαλκή κεφαλή 0&-
δίθΐίβηϊ (Β Μ Ο Βι-οηζθδ 33 άρ. 266), την οποίαν
παραβάλλει δ ΡηπιθΠ 5ν Οαΐΐδ οί ίΐιβ ΟΓββΙί
8ΐηΙθδ τόμ. II σελ. 722.
Άναμιμνήσκω ώσαύτως τον έκ Τράλλεων προ-
ερ/άμενον, έφθαρμένον δυστυχώς, κορμόν λαμπράς
τέχνης (είχ. 7. 8), τον δημοσιευθέντα τό πρώτον
ύπό τοΟ ΡοΙΙΐβΓ έν ΒΟΗ 1881, 279 πίν. 13,
κατ' έσφαλμένην δέ πληροφορίαν άποδιδόμενον
ύπο τοΟ Κθϊηαοΐι Κθρβνί. 8ίειΙιΐ9ΪΓΘ II, 403, 3
εις τήν' Φιλαδέλφειαν. Τον τύπον ανεγνώρισε
•πρώτος ώς ανήκοντα εις Άφροδίτην ό ΡαΓΐ\ν&η-
^ΙβΓ έν ΒοδβΙιβΓ Μ^ΙΙιοΙ. Γ,βχϊΐΣοη I, 413, 58.
Τον δέ Τραλλιανόν κορμόν περιέγραψεν ομοίως
έρμηνεύσας δΑί'ηοΙίέν Είηζβίαυίηβΐιπίθη άρ. 512
-513. Διεξοδικώς έπραγματεύθη περί τοΟ τύπου
τούτου καθ' όλου ό Αηΐθΐυη^ έν ΒοηηβΓ ^Ιιι·-
ΙπίοΙιβΓ 101, 1897, 160 έ. Πρόσθες περί τοΟ
Καπιτωλίου άντιτύπου νυν καί <Ιοηβ8 Οϋίαΐο^ιιβ
οί ίΗθ 8ου1ρίυΓβ8 ο£ Ιΐιβ Μιιββο ΟαρΗοΜηο. σ.
125 πίν. 21 άρ. 52. Περι τοΟ έν Βόννη πηλίνου
τύπου, 6 όποιος κατά τε τον ΑπιθΙιιπ^ Βοπη.
«ΤηΙιγο. αύτ. 153 εις πίν. 6 καϊ τον Ροθβοΐιοΐίθ αύτ.
προέρχεται έξ αγγείου μετ' άναγλύφων, παρέχει δέ
τήν αύτήν σύνθεσιν Αφροδίτης, ό δΐυάηίοζίία δει-
κνύει νεωστι μετά μεγίστης πιθανότητας έν ΑγοΙι.
Αηζθΐ^βΓ 1919, 127 δτι είναι παραγναθίς κράνους,
δικάζει δέ ώς τορευτήν τον περίφημον Μον και ώς
Ίδιοκτήτην τοΟ κράνους τον Άλκιβιάδην, προσπα-
θών νά |στηρί£η το πράγμα εις ιήν πληροφορίαν τοΟ
Πλ ουτάρχου Άλκιβιάδ. 16 και τοΟ Αθηναίου 12,
534 Ε, δτι δ Αλκιβιάδης είχεν ώς έπίσημον της
άσπίδος αύτοΰ χρυσελεφάντινον Έρωτα κεραυνοφό-
ρον [άσπίδος τε διαχρνσου ποίησιν ονδεν έπίσημον
των πατρίων εχονσαν αλλ1 "Ερωτα κεραυνοφόρον,
Πλούτ.). Περι γαλβανοπλαστικοΟ άντιτύπου τοΟ
Ιν ΟβΪ88ΐίη^βη έργοστασίου πρβ. Κοάθη\νίΐ1άΙ
Ανοΐι. Αηζβΐ^θΓ 1919, 37).
[Νεωστι ό Η. 8ο1ΐΓ8ά6Γ Ρ1ιϊάΪ38 (1924) 204
ευρύτατα εξετάζων τον τύπον καϊ στηριζόμενος
ε'ις τό άνάγλυφον τοΟ Δαφνιού αύτ. σ. 208 είκ.
189 καταλή γει εις τήν εϊκασίαν δτι έν τω δια
πολλών άντιγράφων γνωστώ τούτω άριστοτεχνή-
ματι έ'χομεν τήν έν Κήποις Άφροδίτην τοΟ Αλ-
καμένους. Τό άντίτυπον της Σμύρνης έν σελ.
209 είκ. 190. Τό γαλβανοπλαστικόν έκμαγεΐον
τοΟ πηλίνου τύπου της Βόννης έν σελ. 210
είκ. 191.]
Γνωστότατος δέ είναι δ καί άνωτέρω συντόμως
μνημονευθείς ΰπερφυσικοΟ μεγέθους έκ Τράλλεων
Διόνυσος ή Απόλλων, δ άποδίδων παλαιότερον
Πραξιτέλειον τύπον μετημφιεσμένον έν τώ χλι-
δώντι Άσιατικφ ρυθμώ της έν Μ. Ασία Ελλη-
νιστικής τέχνης. Ή κεφαλή εύρέθη έν άρχή μόνη
παρά τό θέατρον τών Τράλλεων, τοΟ δέ κορμοΟ
σημαντικά λείψανα άνεκάλυψεν έπειτα δ Ηιιπι&ηη
άνασκάπτων προς άποκάλυψιν τοΟ θεάτρου* (Οοΐ-
1ΐ§ηοη Κθν. βγοΙιθοΙ. 1888, 289 πίν. XIV. ^υ-
οϊη Ββν. βγοΙι. 1894, 184 πίν. IV. ΑΐΏθΙυη^ έν
ΒηιοΙίπίΒηη ϋβηΙίπι&ΊθΓ άρ 593. 8α1. Εβίηβοΐι
Τβίθβ 3ηΐίς[υβ8 πίν. 192. Η. Βυΐΐθ Όβτ δοΐιοηθ
Μβηβοΐα2 πίν. 216. Ο. ϋΐοΐαηβ Ηβΐίβηϊβΐ,ϊο δουΐρ-
Ιιιγθ (1920) 17. Ο. Ηυηι&ηη Αίΐιβη. Μΐίί. XVI
403. —Κΐβϊη Οββοΐι άθΓ £Πβο1ι. Κυηδί III 151)·
Τό έν Αθήναις 'Λρχαιολογικον μουσεϊον έ'χει
έκ Τράλλεων κεφαλήν νεαροΟ σατύρου έκ Παρίου
μαρμάρου, δώρον τοΟ ΤραλλιανοΟ ίατροΟ Ά. Άπο-
στολίδου. Κατά τε τό Άρχ. Δελτίον 1888, 167
καί τον Καββαδίαν Γλυπτά ώς καί τόν Καστριώ-
την Γλυπτά άρ. 453, ή κεφαλή άνήκει εις
άγαλμα Μαρσύου, άνηρτημένου μετά τόν προς
τόν Απόλλωνα άγώνα, καί προέρχεται έκ συμ-
πλέγματος διαμεμορφωμένου κατά τό γνωστόν έν
τή τέχνη σχήμα (δρπη^βΓ - \νο1ίθΓ8 Καηδί§θ-
βοΐιίοΐιΐβ I12 (1922), 428). Ή έρμηνεία είναι
άστήρικτος, διότι δ έπί της κεφαλής τοΟ σατύρου
περιγραφόμενος κλάδος πίτυος, έξ ής ήτο δήθεν
Οικονόμος: Έκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων. 69
-ωραιότατη κεφαλή Αφροδίτης ή Βάκχης, ίσως δέ
καί Αριάδνης, την οποίαν έξέλαβεν ώς "Αρτεμιν
ό 8. Κθίη3θ1ι (ΒΟΗ 1882, 170 πίν. III] διακρί-
νων άνύπαρκτον αυστηρότητα, όρθώς δέ και κατ
άξίαν έξήρεν ώς τινα τοΟ βακχικοΟ κύκλου γυναίκα ό
Η. ΒπΙΙθ (Αΐ'ηάί-Αιπβ1ιιη§' Εϊηζθ1&υίη3ΐιηιβη
εις 1342. 1343). Πρβ. χαΐ ΡυΓΐ\?αη§1θΓ Μθϊβ-
\βν\Ν. 651 Μ3 8ΐθΓρίβοβ8 398 κατ' έκμαγεΐον
έν Βόννη' πρβ. (είκ. 5 6) κατά νέαν φωτογρα-
φίαν. Ό 8ίυάηίοζΐ£8 ,ΤίίΙιιΊιιιοΙι (1. ηγοΙι. Ιηδί.
XXXIV 1919, 108 ερμηνεύει την κεφαλήν ώς
Άριάδνην. Ασφαλώς δεν είναι άντίγραφον τοΟ
αύτοΰ πρωτοτύπου, νομίζω, ή έν τώ Βρεττανικώ
Μουσείω άποκειμένη ώραία χαλκή κεφαλή 0&-
δίθΐίβηϊ (Β Μ Ο Βι-οηζθδ 33 άρ. 266), την οποίαν
παραβάλλει δ ΡηπιθΠ 5ν Οαΐΐδ οί ίΐιβ ΟΓββΙί
8ΐηΙθδ τόμ. II σελ. 722.
Άναμιμνήσκω ώσαύτως τον έκ Τράλλεων προ-
ερ/άμενον, έφθαρμένον δυστυχώς, κορμόν λαμπράς
τέχνης (είχ. 7. 8), τον δημοσιευθέντα τό πρώτον
ύπό τοΟ ΡοΙΙΐβΓ έν ΒΟΗ 1881, 279 πίν. 13,
κατ' έσφαλμένην δέ πληροφορίαν άποδιδόμενον
ύπο τοΟ Κθϊηαοΐι Κθρβνί. 8ίειΙιΐ9ΪΓΘ II, 403, 3
εις τήν' Φιλαδέλφειαν. Τον τύπον ανεγνώρισε
•πρώτος ώς ανήκοντα εις Άφροδίτην ό ΡαΓΐ\ν&η-
^ΙβΓ έν ΒοδβΙιβΓ Μ^ΙΙιοΙ. Γ,βχϊΐΣοη I, 413, 58.
Τον δέ Τραλλιανόν κορμόν περιέγραψεν ομοίως
έρμηνεύσας δΑί'ηοΙίέν Είηζβίαυίηβΐιπίθη άρ. 512
-513. Διεξοδικώς έπραγματεύθη περί τοΟ τύπου
τούτου καθ' όλου ό Αηΐθΐυη^ έν ΒοηηβΓ ^Ιιι·-
ΙπίοΙιβΓ 101, 1897, 160 έ. Πρόσθες περί τοΟ
Καπιτωλίου άντιτύπου νυν καί <Ιοηβ8 Οϋίαΐο^ιιβ
οί ίΗθ 8ου1ρίυΓβ8 ο£ Ιΐιβ Μιιββο ΟαρΗοΜηο. σ.
125 πίν. 21 άρ. 52. Περι τοΟ έν Βόννη πηλίνου
τύπου, 6 όποιος κατά τε τον ΑπιθΙιιπ^ Βοπη.
«ΤηΙιγο. αύτ. 153 εις πίν. 6 καϊ τον Ροθβοΐιοΐίθ αύτ.
προέρχεται έξ αγγείου μετ' άναγλύφων, παρέχει δέ
τήν αύτήν σύνθεσιν Αφροδίτης, ό δΐυάηίοζίία δει-
κνύει νεωστι μετά μεγίστης πιθανότητας έν ΑγοΙι.
Αηζθΐ^βΓ 1919, 127 δτι είναι παραγναθίς κράνους,
δικάζει δέ ώς τορευτήν τον περίφημον Μον και ώς
Ίδιοκτήτην τοΟ κράνους τον Άλκιβιάδην, προσπα-
θών νά |στηρί£η το πράγμα εις ιήν πληροφορίαν τοΟ
Πλ ουτάρχου Άλκιβιάδ. 16 και τοΟ Αθηναίου 12,
534 Ε, δτι δ Αλκιβιάδης είχεν ώς έπίσημον της
άσπίδος αύτοΰ χρυσελεφάντινον Έρωτα κεραυνοφό-
ρον [άσπίδος τε διαχρνσου ποίησιν ονδεν έπίσημον
των πατρίων εχονσαν αλλ1 "Ερωτα κεραυνοφόρον,
Πλούτ.). Περι γαλβανοπλαστικοΟ άντιτύπου τοΟ
Ιν ΟβΪ88ΐίη^βη έργοστασίου πρβ. Κοάθη\νίΐ1άΙ
Ανοΐι. Αηζβΐ^θΓ 1919, 37).
[Νεωστι ό Η. 8ο1ΐΓ8ά6Γ Ρ1ιϊάΪ38 (1924) 204
ευρύτατα εξετάζων τον τύπον καϊ στηριζόμενος
ε'ις τό άνάγλυφον τοΟ Δαφνιού αύτ. σ. 208 είκ.
189 καταλή γει εις τήν εϊκασίαν δτι έν τω δια
πολλών άντιγράφων γνωστώ τούτω άριστοτεχνή-
ματι έ'χομεν τήν έν Κήποις Άφροδίτην τοΟ Αλ-
καμένους. Τό άντίτυπον της Σμύρνης έν σελ.
209 είκ. 190. Τό γαλβανοπλαστικόν έκμαγεΐον
τοΟ πηλίνου τύπου της Βόννης έν σελ. 210
είκ. 191.]
Γνωστότατος δέ είναι δ καί άνωτέρω συντόμως
μνημονευθείς ΰπερφυσικοΟ μεγέθους έκ Τράλλεων
Διόνυσος ή Απόλλων, δ άποδίδων παλαιότερον
Πραξιτέλειον τύπον μετημφιεσμένον έν τώ χλι-
δώντι Άσιατικφ ρυθμώ της έν Μ. Ασία Ελλη-
νιστικής τέχνης. Ή κεφαλή εύρέθη έν άρχή μόνη
παρά τό θέατρον τών Τράλλεων, τοΟ δέ κορμοΟ
σημαντικά λείψανα άνεκάλυψεν έπειτα δ Ηιιπι&ηη
άνασκάπτων προς άποκάλυψιν τοΟ θεάτρου* (Οοΐ-
1ΐ§ηοη Κθν. βγοΙιθοΙ. 1888, 289 πίν. XIV. ^υ-
οϊη Ββν. βγοΙι. 1894, 184 πίν. IV. ΑΐΏθΙυη^ έν
ΒηιοΙίπίΒηη ϋβηΙίπι&ΊθΓ άρ 593. 8α1. Εβίηβοΐι
Τβίθβ 3ηΐίς[υβ8 πίν. 192. Η. Βυΐΐθ Όβτ δοΐιοηθ
Μβηβοΐα2 πίν. 216. Ο. ϋΐοΐαηβ Ηβΐίβηϊβΐ,ϊο δουΐρ-
Ιιιγθ (1920) 17. Ο. Ηυηι&ηη Αίΐιβη. Μΐίί. XVI
403. —Κΐβϊη Οββοΐι άθΓ £Πβο1ι. Κυηδί III 151)·
Τό έν Αθήναις 'Λρχαιολογικον μουσεϊον έ'χει
έκ Τράλλεων κεφαλήν νεαροΟ σατύρου έκ Παρίου
μαρμάρου, δώρον τοΟ ΤραλλιανοΟ ίατροΟ Ά. Άπο-
στολίδου. Κατά τε τό Άρχ. Δελτίον 1888, 167
καί τον Καββαδίαν Γλυπτά ώς καί τόν Καστριώ-
την Γλυπτά άρ. 453, ή κεφαλή άνήκει εις
άγαλμα Μαρσύου, άνηρτημένου μετά τόν προς
τόν Απόλλωνα άγώνα, καί προέρχεται έκ συμ-
πλέγματος διαμεμορφωμένου κατά τό γνωστόν έν
τή τέχνη σχήμα (δρπη^βΓ - \νο1ίθΓ8 Καηδί§θ-
βοΐιίοΐιΐβ I12 (1922), 428). Ή έρμηνεία είναι
άστήρικτος, διότι δ έπί της κεφαλής τοΟ σατύρου
περιγραφόμενος κλάδος πίτυος, έξ ής ήτο δήθεν