DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0088
Λ Ε 19»
λεως αντιτύπου έχουν ύπ όψει του; άλλους συγγε-
νείς, άλλα μάλλον κεκινημενους γνωστούς τύπους
Νίκης, παρά τοις όποίοις το ένδυμα ισχυρότατα
κολπουται και πτυχοΟται, ευρίσκει ότι ό άντι-
γραφεύς των Ρωμαϊκών χρόνων άπέδωκε το πριυ -
τότυπον αύτοΟ «μετ' άνεξελίκτου σκαιότητος».
Και ό'τι μεν σκαιώς εΐργάσΟη ό άντιγραφεύς πείθε-
ται τις και εις μόνην την έν ^ΙΐΓβδΙίθίίθ άπει-
κόνισιν αποβλέπων, άλλ'ό'τι και ούτως άδρομερώς
άπέδωκεν τό πρότυπον αΰτοϋ', ώστε νά μετά-
φραση αύτο άκων επί τό αύστηρότερον, δεν είναι
αέν καΟ' εαυτό άπι'Οανον, ποοκειυ.ένου πεοί σκαιοΰ
λιΟοκόπου, άλλα καθίσταται άπι'Οανον μετά την
βεβαίωσιν της υπάρξεως τοιούτου αυστηρότερου
τύπου οιά τε της Νίκης της Παρθένου και οιά
της Νίκης τών Τράλλεων. Είναι δέ άξιον ση-
μειώσεως ό'τι και ή κόμμωσις της Νίκης της
Άμφιπόλεως είναι ή αύτη προς την της Τραλ-
λιανής.
Έκ τών πήλινων άγαλματίων δύνανται νά πα-
ραβληθώσι τά παρά λΥίηΙθΓ Τνρβη (άβι* ίΐ§ϋΐ'-
Ποηβη Τβιτ3ΐίθΙΙβη) II, 180, 1-2. 181, 3 και
τό όμοιάτατον πάντων σ. 181 άρ. 4 έν τω Βρετ.
ταν. μουσείω, Ίταλιωτικόν. Κόμμωσις ή αύτή'
κλίσις της κεφαλής προς τά κάτω.
Έν πάση περιπτώσει τό άγαλμάτιον τών Τράλ-
λεων παρέχει ήμΐν σπάνιον τύπον Νίκης. Έάν δε
δεν είχομεν τό ασφαλές προς έρμηνείαν αύτου τε-
κμήριον τών σιδηρών γόμφων τών πτερύγων, ή
εικασία Οχ ήγεν ημάς οιά τον σχηματισμόν του
στήθους προς Άρτεμιν, έν έλλείψει δέ τοΟ στή-
θους προς Απόλλωνα κιθαρωδον κττ.
Γενικώτερον πόρισμα της έςετάσεως του τύπου
της Νίκης τών Τράλλεων είναι ό'τι τό έργαστήριον
τών Τράλλεων άντλεϊ την τεχνοτροπίαν αυτοΟ
κατά τό πλείστον έκ τών προτύπων της κλασσι-
κής τέχνης της μεταξύ του 450 και τοΟ 3Η0 πε-
ρίπου μεγάλης έκατονταετίας.
Την αυτήν προσήλωσιν άπέδειξαν αί άνασκα-
φαί ύπάρχουσαν και έν Περγάμω. ΆπΌ δέ της
άφετηρίας ταύτης προέβη κατά μικρόν κα'ι ή δια-
μόρφωσις του κατ' εξοχήν ΠεργαμηνοΟ ρυθμοΟ
οίος έμφαίνεται προ παντός έν τώ γλυπτώ κάσμω
του μεγάλου βωμοΟ του Διός. Πρβ. τέλευταΐον
και Είρροΐά Κορίβη Ιο έ.
Οτι και έν Περγάμω /.αί έν Τράλλεσι παρα-
τηρείται σύμπτιοσις καλλιτεχνικών κατευθύνσεων
δέν είναι ή άναγκαΐον έπακολούθημα της και άλ-
λως γνωστής πολιτικής συνάφειας τών δύο πό-
λεων, τήν οποίαν και ανωτέρω έμνημόνευσα. Τήν
δέ συνάφειαν ταύτην υποδεικνύει προς τοις άλλοις
και ή έν τω Περγαμηνώ βωμώ παρουσία Τραλ-
λιανών τεχνιτών (Γιαηΐίβΐ Ιηδοΐιΐ'. νοιι ΡβΓ^α-
ιιιοπ I άρ. 70 : - - σικλ[ - - Τραλλ,ιανοι επόη -
ααν πρβ. ΚΙθϊη Οβδοΐι. £ΐίοοη. Κιιηβί III 120.
Νομίζω μάλιστα ότι οί έπι του ΠεργαμηνοΟ
βωμού Τραλλιανοί τεχνϊται είναι περισσότεροι ή
όσοι συνήθως πιστεύονται. Και Ό νοη 8&1Ϊ8 ΑΙΙαί'
νοη ΡθΓ§αιηοη 10 έ. μετά μακράν σειράν συν-
δυασμών και ό ΚΙβίη Οβδοη. §πβοη. Κυηδί III
120. 211 (πρβ. ΚΙβίη Κοίίοΐίσ 14 και ΙϊρροΜ
Κορίβη 246 σημ 84) δέχονται ότι οί έν τή επι-
γραφή τοΟ βωμοϋ ΡΓίίηΙίθΙ ΙηβοηΓ. νοη Ρθι·£. I
άρ. 70 άναφεράμενοι καλλιτέχναι Διοννοιάδης---
και Μενεκράτης Μενεκράτονς είναι Ρόδιοι. Ή
άφετηρία της εικασίας είναι ότι ό Μενεκράτης της
έπιγραφής τοΟ βωμοΟ είναι ό αύτος προς τον θε-
τον πατέρα του Απολλώνιου και τοΟ Ταυρίσκου
Μενεκράτη, τον όποιον γινώσκομεν παρά του
Πλινίου Ν. Η. 36, 34 και τόν όποιον ό νοη.
8&1Ϊ8 εικάζει 'Ρόδιον. Άλλ' όπως παραδίδει τό.
πράγμα Ό Πλίνιος ού μόνον δέν εξάγεται ότι ό.
Μενε/ράτης εκείνος ήτο "Ρόδιος, άλλα τουναν-
τίον έκ τής όλης υφής του λόγου φαίνεται ό'τι
ούτος ήτο όθεν και ό πραγματικός πατήρ του
Απολλώνιου και του Ταυρίσκου Αρτεμίδωρος"
έπειδή δέ ο τε Απολλώνιος και ό Ταυρίσκος και
ό Αρτεμίδωρος ήσαν Τραλλιανοί, διότι αμέσως
προηγουμένως ό Πλίνιος αναφέρει τούς Έρμέρω-
τας τοΟ «ΤραλλιανοΟ Ταυρίσκου»—άα>' ου ουδε-
μία γίνεται παρά τω Πλινίω διάκρισις περί τής
πατρίδος του Μενεκράτους( είναι άναγκαΐον τό.
συμπέρασμα ίχι και ό Μενεκράτης ήτο Τραλλια-
νός. "Οντως δέ κατά το μνημονευθέν χωρίον τοΟ
Πλινίου (30,34): ΡβΓβηΙιιηι Ιιί (δηλ. Αροΐΐοηϊιΐδ
βΐ Τ&ηπδουδ) οθΐΊδίηβη άβ &β ίθοβί'β, ΜβηβοΓα-
ίβη νιάθΠ ρΐ'οίβδδϊ, δβά θδδβ η3ίιιι·3ΐθΐη ΑΓίβιηϊ-
άοπιιη, ό μεν Εα^βί Μϋβί βί 1β £θ1ίθ Ι1.ειΙιηϊθ[ΐιβ
I, 67 ήκασεν οτι ή σύνθεσις τής έπιγραφής τοΰ
Φζρνεσείου ταύρου θά ήτο : "Απολλώνιος και.
λεως αντιτύπου έχουν ύπ όψει του; άλλους συγγε-
νείς, άλλα μάλλον κεκινημενους γνωστούς τύπους
Νίκης, παρά τοις όποίοις το ένδυμα ισχυρότατα
κολπουται και πτυχοΟται, ευρίσκει ότι ό άντι-
γραφεύς των Ρωμαϊκών χρόνων άπέδωκε το πριυ -
τότυπον αύτοΟ «μετ' άνεξελίκτου σκαιότητος».
Και ό'τι μεν σκαιώς εΐργάσΟη ό άντιγραφεύς πείθε-
ται τις και εις μόνην την έν ^ΙΐΓβδΙίθίίθ άπει-
κόνισιν αποβλέπων, άλλ'ό'τι και ούτως άδρομερώς
άπέδωκεν τό πρότυπον αΰτοϋ', ώστε νά μετά-
φραση αύτο άκων επί τό αύστηρότερον, δεν είναι
αέν καΟ' εαυτό άπι'Οανον, ποοκειυ.ένου πεοί σκαιοΰ
λιΟοκόπου, άλλα καθίσταται άπι'Οανον μετά την
βεβαίωσιν της υπάρξεως τοιούτου αυστηρότερου
τύπου οιά τε της Νίκης της Παρθένου και οιά
της Νίκης τών Τράλλεων. Είναι δέ άξιον ση-
μειώσεως ό'τι και ή κόμμωσις της Νίκης της
Άμφιπόλεως είναι ή αύτη προς την της Τραλ-
λιανής.
Έκ τών πήλινων άγαλματίων δύνανται νά πα-
ραβληθώσι τά παρά λΥίηΙθΓ Τνρβη (άβι* ίΐ§ϋΐ'-
Ποηβη Τβιτ3ΐίθΙΙβη) II, 180, 1-2. 181, 3 και
τό όμοιάτατον πάντων σ. 181 άρ. 4 έν τω Βρετ.
ταν. μουσείω, Ίταλιωτικόν. Κόμμωσις ή αύτή'
κλίσις της κεφαλής προς τά κάτω.
Έν πάση περιπτώσει τό άγαλμάτιον τών Τράλ-
λεων παρέχει ήμΐν σπάνιον τύπον Νίκης. Έάν δε
δεν είχομεν τό ασφαλές προς έρμηνείαν αύτου τε-
κμήριον τών σιδηρών γόμφων τών πτερύγων, ή
εικασία Οχ ήγεν ημάς οιά τον σχηματισμόν του
στήθους προς Άρτεμιν, έν έλλείψει δέ τοΟ στή-
θους προς Απόλλωνα κιθαρωδον κττ.
Γενικώτερον πόρισμα της έςετάσεως του τύπου
της Νίκης τών Τράλλεων είναι ό'τι τό έργαστήριον
τών Τράλλεων άντλεϊ την τεχνοτροπίαν αυτοΟ
κατά τό πλείστον έκ τών προτύπων της κλασσι-
κής τέχνης της μεταξύ του 450 και τοΟ 3Η0 πε-
ρίπου μεγάλης έκατονταετίας.
Την αυτήν προσήλωσιν άπέδειξαν αί άνασκα-
φαί ύπάρχουσαν και έν Περγάμω. ΆπΌ δέ της
άφετηρίας ταύτης προέβη κατά μικρόν κα'ι ή δια-
μόρφωσις του κατ' εξοχήν ΠεργαμηνοΟ ρυθμοΟ
οίος έμφαίνεται προ παντός έν τώ γλυπτώ κάσμω
του μεγάλου βωμοΟ του Διός. Πρβ. τέλευταΐον
και Είρροΐά Κορίβη Ιο έ.
Οτι και έν Περγάμω /.αί έν Τράλλεσι παρα-
τηρείται σύμπτιοσις καλλιτεχνικών κατευθύνσεων
δέν είναι ή άναγκαΐον έπακολούθημα της και άλ-
λως γνωστής πολιτικής συνάφειας τών δύο πό-
λεων, τήν οποίαν και ανωτέρω έμνημόνευσα. Τήν
δέ συνάφειαν ταύτην υποδεικνύει προς τοις άλλοις
και ή έν τω Περγαμηνώ βωμώ παρουσία Τραλ-
λιανών τεχνιτών (Γιαηΐίβΐ Ιηδοΐιΐ'. νοιι ΡβΓ^α-
ιιιοπ I άρ. 70 : - - σικλ[ - - Τραλλ,ιανοι επόη -
ααν πρβ. ΚΙθϊη Οβδοΐι. £ΐίοοη. Κιιηβί III 120.
Νομίζω μάλιστα ότι οί έπι του ΠεργαμηνοΟ
βωμού Τραλλιανοί τεχνϊται είναι περισσότεροι ή
όσοι συνήθως πιστεύονται. Και Ό νοη 8&1Ϊ8 ΑΙΙαί'
νοη ΡθΓ§αιηοη 10 έ. μετά μακράν σειράν συν-
δυασμών και ό ΚΙβίη Οβδοη. §πβοη. Κυηδί III
120. 211 (πρβ. ΚΙβίη Κοίίοΐίσ 14 και ΙϊρροΜ
Κορίβη 246 σημ 84) δέχονται ότι οί έν τή επι-
γραφή τοΟ βωμοϋ ΡΓίίηΙίθΙ ΙηβοηΓ. νοη Ρθι·£. I
άρ. 70 άναφεράμενοι καλλιτέχναι Διοννοιάδης---
και Μενεκράτης Μενεκράτονς είναι Ρόδιοι. Ή
άφετηρία της εικασίας είναι ότι ό Μενεκράτης της
έπιγραφής τοΟ βωμοΟ είναι ό αύτος προς τον θε-
τον πατέρα του Απολλώνιου και τοΟ Ταυρίσκου
Μενεκράτη, τον όποιον γινώσκομεν παρά του
Πλινίου Ν. Η. 36, 34 και τόν όποιον ό νοη.
8&1Ϊ8 εικάζει 'Ρόδιον. Άλλ' όπως παραδίδει τό.
πράγμα Ό Πλίνιος ού μόνον δέν εξάγεται ότι ό.
Μενε/ράτης εκείνος ήτο "Ρόδιος, άλλα τουναν-
τίον έκ τής όλης υφής του λόγου φαίνεται ό'τι
ούτος ήτο όθεν και ό πραγματικός πατήρ του
Απολλώνιου και του Ταυρίσκου Αρτεμίδωρος"
έπειδή δέ ο τε Απολλώνιος και ό Ταυρίσκος και
ό Αρτεμίδωρος ήσαν Τραλλιανοί, διότι αμέσως
προηγουμένως ό Πλίνιος αναφέρει τούς Έρμέρω-
τας τοΟ «ΤραλλιανοΟ Ταυρίσκου»—άα>' ου ουδε-
μία γίνεται παρά τω Πλινίω διάκρισις περί τής
πατρίδος του Μενεκράτους( είναι άναγκαΐον τό.
συμπέρασμα ίχι και ό Μενεκράτης ήτο Τραλλια-
νός. "Οντως δέ κατά το μνημονευθέν χωρίον τοΟ
Πλινίου (30,34): ΡβΓβηΙιιηι Ιιί (δηλ. Αροΐΐοηϊιΐδ
βΐ Τ&ηπδουδ) οθΐΊδίηβη άβ &β ίθοβί'β, ΜβηβοΓα-
ίβη νιάθΠ ρΐ'οίβδδϊ, δβά θδδβ η3ίιιι·3ΐθΐη ΑΓίβιηϊ-
άοπιιη, ό μεν Εα^βί Μϋβί βί 1β £θ1ίθ Ι1.ειΙιηϊθ[ΐιβ
I, 67 ήκασεν οτι ή σύνθεσις τής έπιγραφής τοΰ
Φζρνεσείου ταύρου θά ήτο : "Απολλώνιος και.