DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0091
α ε 1923
Οικονόμος: Έκ τοϋ εργαστηρίου τών Τράλλεων. 81
αγάλματα μετά περιρραντηρίων ήσαν έν χρήσει
έντος των ιερών χώρων. Αναφέρω δε και τήν
γνώμην της Εγπ& Ι.αη£θ Εηί\νϊο1ίθ1ιιη§ άθΓ
£Πβο1ι. Βπιηηβηρίείδΐϋί 28 έ., τήν οποίαν γνω-
ρίζω παρά τοϋ Σίρροΐά Κορΐβη 122. 257 σημ.
24, δτι έν τοις Έλληνικοϊς χρόνοις δεν εϊναι έξη-
κριβωμένη ή χρήσις αγαλμάτων ώς κρηναίων
μορφών. Τεκμήριον περί τοΟ εναντίου είναι το κα-
τωτέρω δημοσιευόμενον Σπαρτιατικόν άναβρυτή-
ριον.
Εις τά έντός των τεμενών αγάλματα μετά πε-
ριρραντηρίων ή άπορραντηρίων έδίδετο έν τοις με-
ταγενεστέρου χρόνοις τύπος αρχαΐζων (Αηιβ1αη§
ν^ίΐΐί&η II 618), παραδείγματα δέ τούτων συνέ-
λεξεν ό ϋβοηηει έν Κβν. &Γθ1ιβο1. 1908 I, 197 I.,
ό Βιιΐΐβ ΑτοΙιαΪΒΪθΓθηάθ ^πβοΐι. Ειιηάρΐαδίϊ^ 13
καΐ δ Εά. δοΐιπιΜί Αγο1ι3.Ϊ81Ϊ8ο1ιθ ΚπηδΙ 50.
Το έν Αθήναις έν τω Έθνικώ Άρχαιολ. Μου-
σείω άρ.74 έκ Λαυρείου άγαλμα, απεικονιζόμενοι
παρά ϋβοηηα 198 εϊκ. 7 και Βοΐιππάί έν πίν.
XXII. εχει ούτως έκδηλα τά στοιχεία της άρ-
χαϊκότητος, τά δέ τεκμήρια τοΟ άρχαϊσμοΟ ούτως
ασθενή, ώστε οί περί αύτοΟ γράψαντες, ό μεν
ϋβοηη& σ. 200 άνάγει αύτό εις ύστέραν έποχήν
της τέχνης, τελευταίος δέ ό δοΐιπιίάί; σ. 50 θεω-
ρεί αύτό ώς τΌ άρχαιότατον τών αρχαϊζόντων,.
τοΟ όποιου είναι μεν αμφίβολος ή χρονολογία,,
άλλ ίκανώς απομεμακρυσμένη άπο της αρχαϊκής
περιόδου. Ο δισταγμός ούτος, ό'πως άποδοθή τό·
έργον εις τήν γνωστήν άρχαϊστικήν περίοδον τών
ύστάτων Ελληνικών χρόνων, είναι πλήρως δεδι-
καιολογημένος, ίσως δέ θά ήτο έσφαλμένον νά
θεωρήση τις αύτό ώς τό νεώτατον τών αρχαϊκών.
Εις τήν αύτήν βαθμίδα τέχνης ανήκει και τό
κατά φωτογραφίαν φιλοφρόνως παραχωρηθεΐσαν
ύπό του συναδέλφου κ. Κουρουνιώτου έκ νέου
άπεικονιζόμενον έν είκ. 20 ύπ' άρ. 75 ομοιον
άγαλμα λεκανηφόρου τοΟ Έθν. Μουσείου. Κατά
τον Καββαδίαν Γλυπτά σ. 104 και τον Καστριώτην
Γλυπτά σ.26 τό άγαλμα ευρέθη έν τή είσόδω της
Ακροπόλεως άναμεμιγμένον μετ' άλλων λειψάνων
προερχομένων έκ του Ασκληπιείου, ό δέ Καββαδίας
εικάζει δτι, έάν όντως έκ τοϋ Ασκληπιείου περι-
συνελέγη,θά κατέπεσεν έκεϊ έκ της Ακροπόλεως.
Αρχαϊζόντων τοιούτων αγαλμάτων παραδεί-
γματα εχει τό έν Έλευσΐνι Μουσεΐον" πρβ. Κβϊ-
η&οΐι Κβρ. 8ί. III, 184, 2 = ΑπιάΙ; Εϊηζθίαιιίη.
1299. Όβοηιΐίΐ αύτ. 198 είκ. 6. δοΐιιηίάί αύτ. σ. 48.
= Βη8 ΜοηαιηβηΙδ πίν. 4,1. Έν προσέχει
δημοσιεύσει τοϋ Κουρουνιώτου ό ασφαλώς άρχαί-
20 : Λεχανηφόρος εν τω 'Αρχαιολογικψ μουαείψ
τών 'Α&ηνών άρ. 75. ,
Έν τω άλλω νεωτέρα» πλαστικψ τύπω αί λε -
κανηφάροι παρίστανται μόνον κατά τό κατώτερον
ήμισυ ένδεδυμέναι. Τοιούτος δέ τύπος είναι άρμο-
διώτερος προς χρήσιν καϊ έν κρήναις καϊ έν άνα-
βρυτηρίοις. Διδακτικώτατον τούτου μαρτύριον νο-
μίζω τό άνέκδοτον μικρόν άναβρυτήριον τό άποκεί-
μενον έν τφ μουσείω της Σπάρτης ύπ'άριθ. 836
τό όποιον αναπαριστά έν μικρογραφία τήν συγκρά-
11
Οικονόμος: Έκ τοϋ εργαστηρίου τών Τράλλεων. 81
αγάλματα μετά περιρραντηρίων ήσαν έν χρήσει
έντος των ιερών χώρων. Αναφέρω δε και τήν
γνώμην της Εγπ& Ι.αη£θ Εηί\νϊο1ίθ1ιιη§ άθΓ
£Πβο1ι. Βπιηηβηρίείδΐϋί 28 έ., τήν οποίαν γνω-
ρίζω παρά τοϋ Σίρροΐά Κορΐβη 122. 257 σημ.
24, δτι έν τοις Έλληνικοϊς χρόνοις δεν εϊναι έξη-
κριβωμένη ή χρήσις αγαλμάτων ώς κρηναίων
μορφών. Τεκμήριον περί τοΟ εναντίου είναι το κα-
τωτέρω δημοσιευόμενον Σπαρτιατικόν άναβρυτή-
ριον.
Εις τά έντός των τεμενών αγάλματα μετά πε-
ριρραντηρίων ή άπορραντηρίων έδίδετο έν τοις με-
ταγενεστέρου χρόνοις τύπος αρχαΐζων (Αηιβ1αη§
ν^ίΐΐί&η II 618), παραδείγματα δέ τούτων συνέ-
λεξεν ό ϋβοηηει έν Κβν. &Γθ1ιβο1. 1908 I, 197 I.,
ό Βιιΐΐβ ΑτοΙιαΪΒΪθΓθηάθ ^πβοΐι. Ειιηάρΐαδίϊ^ 13
καΐ δ Εά. δοΐιπιΜί Αγο1ι3.Ϊ81Ϊ8ο1ιθ ΚπηδΙ 50.
Το έν Αθήναις έν τω Έθνικώ Άρχαιολ. Μου-
σείω άρ.74 έκ Λαυρείου άγαλμα, απεικονιζόμενοι
παρά ϋβοηηα 198 εϊκ. 7 και Βοΐιππάί έν πίν.
XXII. εχει ούτως έκδηλα τά στοιχεία της άρ-
χαϊκότητος, τά δέ τεκμήρια τοΟ άρχαϊσμοΟ ούτως
ασθενή, ώστε οί περί αύτοΟ γράψαντες, ό μεν
ϋβοηη& σ. 200 άνάγει αύτό εις ύστέραν έποχήν
της τέχνης, τελευταίος δέ ό δοΐιπιίάί; σ. 50 θεω-
ρεί αύτό ώς τΌ άρχαιότατον τών αρχαϊζόντων,.
τοΟ όποιου είναι μεν αμφίβολος ή χρονολογία,,
άλλ ίκανώς απομεμακρυσμένη άπο της αρχαϊκής
περιόδου. Ο δισταγμός ούτος, ό'πως άποδοθή τό·
έργον εις τήν γνωστήν άρχαϊστικήν περίοδον τών
ύστάτων Ελληνικών χρόνων, είναι πλήρως δεδι-
καιολογημένος, ίσως δέ θά ήτο έσφαλμένον νά
θεωρήση τις αύτό ώς τό νεώτατον τών αρχαϊκών.
Εις τήν αύτήν βαθμίδα τέχνης ανήκει και τό
κατά φωτογραφίαν φιλοφρόνως παραχωρηθεΐσαν
ύπό του συναδέλφου κ. Κουρουνιώτου έκ νέου
άπεικονιζόμενον έν είκ. 20 ύπ' άρ. 75 ομοιον
άγαλμα λεκανηφόρου τοΟ Έθν. Μουσείου. Κατά
τον Καββαδίαν Γλυπτά σ. 104 και τον Καστριώτην
Γλυπτά σ.26 τό άγαλμα ευρέθη έν τή είσόδω της
Ακροπόλεως άναμεμιγμένον μετ' άλλων λειψάνων
προερχομένων έκ του Ασκληπιείου, ό δέ Καββαδίας
εικάζει δτι, έάν όντως έκ τοϋ Ασκληπιείου περι-
συνελέγη,θά κατέπεσεν έκεϊ έκ της Ακροπόλεως.
Αρχαϊζόντων τοιούτων αγαλμάτων παραδεί-
γματα εχει τό έν Έλευσΐνι Μουσεΐον" πρβ. Κβϊ-
η&οΐι Κβρ. 8ί. III, 184, 2 = ΑπιάΙ; Εϊηζθίαιιίη.
1299. Όβοηιΐίΐ αύτ. 198 είκ. 6. δοΐιιηίάί αύτ. σ. 48.
= Βη8 ΜοηαιηβηΙδ πίν. 4,1. Έν προσέχει
δημοσιεύσει τοϋ Κουρουνιώτου ό ασφαλώς άρχαί-
20 : Λεχανηφόρος εν τω 'Αρχαιολογικψ μουαείψ
τών 'Α&ηνών άρ. 75. ,
Έν τω άλλω νεωτέρα» πλαστικψ τύπω αί λε -
κανηφάροι παρίστανται μόνον κατά τό κατώτερον
ήμισυ ένδεδυμέναι. Τοιούτος δέ τύπος είναι άρμο-
διώτερος προς χρήσιν καϊ έν κρήναις καϊ έν άνα-
βρυτηρίοις. Διδακτικώτατον τούτου μαρτύριον νο-
μίζω τό άνέκδοτον μικρόν άναβρυτήριον τό άποκεί-
μενον έν τφ μουσείω της Σπάρτης ύπ'άριθ. 836
τό όποιον αναπαριστά έν μικρογραφία τήν συγκρά-
11