DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0099
αε 1923
Οικονόμος: Εκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων. 89
άλλ'άνευ ζώνης του /ιτώνος, είναι και το άγαλμα 1) δια τήν διάταξιν τοΟ ιματίου συνδέεται πιθανώς
της παλαιάς συλλογής Ευάονϊβί (8ο1ΐΓβίΙ)θγ ϋίβ προς άλλον συγγενή μεν, άλλα πως διάφορον τύπον·
βηΐίΐίβη ΒϊΙά\νβιΊίθ άθΓ νϊ11& Ι,υάονίβϊ η° 112), Έκτος τούτου νομΓζω δτι ή ζωφόρος τοΟ Έρε-
τοΰ οποίου άπεικονίζει ϊχνογράφημα ό Αΐϊΐβΐιιη^ χθείου παρέχει έν τω έν πίν. 33,16 αναγλύφω·
σ. 28 καί τοΟ δποίου ή δνομασία Αφροδίτη καθί- συμπλέγματι τής έν Αηί. ΌθΙίΐΏ. δημοσιεύσεως
σταται πιθανωτάτη εκ τίνος χαλκού αγαλματίου του Ραΐΐ&ί καΐ τοΟ τύπου Όογϊβ - Τράλλεων άντί-
τοΟ ΒρεττανικοΟ μουσείου έκ Παραμυθιάς προερ- γραφον (πρβ. Βπιοΐίπιαηη πίν. 33 άριστερά..
/ομένου και φέροντος περιστεράν (\ν&11θΓ8 ΒΜΟ Απιβι\ «Ιοιιι·η. οί ΑγοΙι. 1912, 186. ΒΙϋπίΘΐ Ζ\νβϊ
Βγοπζθβ η° 279 ρΐ. νί). 8ίΓδιηνιη§θη ϊη άβΓ &ΐί. ΚυηβΙ άββ V ^ηι·η.
Άλλα πάντα τα έκτος της "Ελλάδος άγάλμα- 20). Έν τω συμπ) έγματι εικάζεται ωσαύτως Δη-
τα ταΟτα, δια τών δποίων εϊργάσθη ό ΑΐΏθ1ιιη§ μ-ήτηρ καί Κόρη. Ό τύπος Όοήα - Τράλλεων δια-
δέν παρέχουσιν άκριβη αντίγραφα τοΟ τύπου φαίνεται σαφώς έν τη αριστερά γυναικεία μορφή,
ΡαιηΐϊΗ—Τράλλεων, άλλα κατά το πλείστον μαλ- ήτις σπεύδει μετά τής άλλης προς δεξιά. Ή
λον άπηχήσεις καί συγγενείς καλλιτεχνικούς τύ- ομοιότης παρά τδ άζωστον τοΟ χιτώνος και τήν
πους. Διά τούτο νομίζω δτι πρέπει νά τραπώμεν έκ τής φοράς τής μορφής παραγομένην διάφορον
και άλλην δδδν προς παρακολούθησιν τοΟ τύπου. πτύχωσιν είναι κατά τοΟτο πολύτιμος, καθ' δσον
"Ηδη δ ΡβΠδί δημοσιεύωντά λείψανα τής ζωφόρου διδάσκει την έν τω καλλιτεχνικω θησαυρψ, έξ' ού
τοΟ Ερεχθείου έν Αηίϊΐίθ ΌβηΙίΐη&ΙθΓ II πίν. ήντλησεν δ συνθέσας τήν ζωφόρον τοΟ Ερεχθείου·
31—34 παρετήρησε περί τοΟ άναγλύφου πίν. παράλληλον ΰπαρξιν τών δύο τύπων, τής τε Βε-
33,17 δτι 'έγει μεγίστην δμοιότητα προς τήν έν ρολινίας Αφροδίτης καί τής Τραλλιανής. Είναι
Βερολίνω μεγάλην «Φειδιακήν» Άφροδίτην, δ δέ δέ' πρδς τούτοις διδακτική καί διά τήν φανεράν
Κθίαιίβ νοη 8ΐΤ3<1οηί1;ζ έδέχθη τήν παρατήρησιν καί άναμφισβήτητον έξάρτησιν τής ζωφόρου έκεί-
έν τή Οπβοηϊδοηβ 81αι1ρΙϋΓ 3 (1922) 107, ενθα νης έκ τών έτοίμων καί άπηρτισμένων πρωτοτύ-
καί άπεικονίζεται τδ περί ού δ λόγος άνάγλυφον' πων τής μεγάλης καλλιτεχνικής παραγωγής τοΰ
πρβ. ΡβΠ&ί καί έν Απιθγ. «ΙοιίΓη. ο£ Αιόπ. XVI δευτέρου ήμίσεος τοΟ 5ου αιώνος. Ίσως δέ ούτως
1912, 174 έ. ενισχύεται καί ή έντύπωσις, τήν δποίαν ήδη έκ
Τδ αύτδ πρότυπον φαίνεται δ'τι έχει 6π' οψει τής οικοδομικής έπιγραφής τοΟ Ερεχθείου είχομεν
αύτοΰ δ τεχνίτης καί έν τω δλίγον παρηλλαγμένω σχηματίσει περί τής δευτερευούσης καλλιτεχνικής
τεμαχίω 31, 17. πρβ. Βπιοΐαηαηη πίν. 33, δεξιά. σημασίας καί τής ένιαίας μεν, άλλ' ούχί πρωτο-
Ήδη δέ δ Ρη11&1 παρετήρησεν έν τφ κειμένω τών τύπου συλλήψεως τής ζωφόρου ταύτης (Ρπβάθ-
Αηί. ΌβηΙίπι&ΙθΓ δτι ή εξεργασία δεικνύει τον τε- ποηδ - λνοΙίβΓβ 812—820 σελ. 298). Άλλά καί
/νίτην ώς τον αύτδν προς τον τοΟ συμπλέγματος ή ζωφόρος αύτη άψευδώς μαρτυρεί διά τούτου
33,16. Προς τον τύπον τοΟτον συγγενεύει άναμ- πόσον καί αύτοί οί «λιθουργοί» ήσαν έμπεποτι-
φισβητήτως καί τδ έν Βερολίνω άγαλμάτιον Βπιοΐί- σμένοι ΰπδ τοΰ πνεύματος τής τέχνης καθ' δ'λου
πιβηη πίν. 673 άριστερά μετά βιβλιογραφίας έν καί ήσαν δεκτικοί τής άκτινοβολίας τών μεγάλων
τφ κειμένω. Ωσαύτως δέ κατά το πρότυπον δημιουργών.
τής Τραλλιανής καί Ρ&πι£ίΗ έγένετο καί τδ έν Τά έν τή ζωφόρω του Ερεχθείου έργα μετά
Φραγκφούρτη άγαλμάτιον Κθϊη&οη Κ. 8. IV, τάς έπιγραφικάς έρεύνας τοΟ \ν&8ηουι·η, τοΟ
417,6=423,3, τδ άπεικονισθέν έπειτα καί έν τώ Γηοΐίθηηαυδ (ΑπιβΓ. <Γοιιι·η. οί ΑγοΙι. 1906, Ιέ.)
κειμένω εις ΒπιοΙίΐιίΕΐηη πίν. 673 άρ. είκ. 2. Τδ καί τοΟ 038ΐίθγ (Αίηβη. Μίίί. XXXVI 1911,
άγαλμάτιον τούτο είναι άδέξιος σμίκρυνσις Ρωμαϊ- 317 έ.) καί τοΟ ϋΐηδΠίοΟΓ (Αιώθγ. «Ιουπι. ο£ Αγ-
κών χρόνων τοΟ μνημειώδους τύπου ϋοπ&-Τράλ- οη&βοΐ. 1921, 245 έ.) γινώσκομεν δτι ειχον συν-
λεων, τοΟ δποίου παρεγνωρίσθη τελείως ή πτύ- τελεσθή τδ θέρος τοΟ 407 π. Χ., έ'χομεν άρα τδ
■/ωσις τοΟ τε χιτώνος καί του ιματίου. Τδ πήλινον κατώτερον χρονικον δριον, προ τοΟ δποίου έγεν-
εΐδώλιον ΟαδίθΙΙαηϊ (ΒπιοΙίΠΐ&ηη αύτ. κείμ. είκ. νήθη δ ήμέτερος τύπος. Έκτδς δέ τοΟ τρόπου τής
12
Οικονόμος: Εκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων. 89
άλλ'άνευ ζώνης του /ιτώνος, είναι και το άγαλμα 1) δια τήν διάταξιν τοΟ ιματίου συνδέεται πιθανώς
της παλαιάς συλλογής Ευάονϊβί (8ο1ΐΓβίΙ)θγ ϋίβ προς άλλον συγγενή μεν, άλλα πως διάφορον τύπον·
βηΐίΐίβη ΒϊΙά\νβιΊίθ άθΓ νϊ11& Ι,υάονίβϊ η° 112), Έκτος τούτου νομΓζω δτι ή ζωφόρος τοΟ Έρε-
τοΰ οποίου άπεικονίζει ϊχνογράφημα ό Αΐϊΐβΐιιη^ χθείου παρέχει έν τω έν πίν. 33,16 αναγλύφω·
σ. 28 καί τοΟ δποίου ή δνομασία Αφροδίτη καθί- συμπλέγματι τής έν Αηί. ΌθΙίΐΏ. δημοσιεύσεως
σταται πιθανωτάτη εκ τίνος χαλκού αγαλματίου του Ραΐΐ&ί καΐ τοΟ τύπου Όογϊβ - Τράλλεων άντί-
τοΟ ΒρεττανικοΟ μουσείου έκ Παραμυθιάς προερ- γραφον (πρβ. Βπιοΐίπιαηη πίν. 33 άριστερά..
/ομένου και φέροντος περιστεράν (\ν&11θΓ8 ΒΜΟ Απιβι\ «Ιοιιι·η. οί ΑγοΙι. 1912, 186. ΒΙϋπίΘΐ Ζ\νβϊ
Βγοπζθβ η° 279 ρΐ. νί). 8ίΓδιηνιη§θη ϊη άβΓ &ΐί. ΚυηβΙ άββ V ^ηι·η.
Άλλα πάντα τα έκτος της "Ελλάδος άγάλμα- 20). Έν τω συμπ) έγματι εικάζεται ωσαύτως Δη-
τα ταΟτα, δια τών δποίων εϊργάσθη ό ΑΐΏθ1ιιη§ μ-ήτηρ καί Κόρη. Ό τύπος Όοήα - Τράλλεων δια-
δέν παρέχουσιν άκριβη αντίγραφα τοΟ τύπου φαίνεται σαφώς έν τη αριστερά γυναικεία μορφή,
ΡαιηΐϊΗ—Τράλλεων, άλλα κατά το πλείστον μαλ- ήτις σπεύδει μετά τής άλλης προς δεξιά. Ή
λον άπηχήσεις καί συγγενείς καλλιτεχνικούς τύ- ομοιότης παρά τδ άζωστον τοΟ χιτώνος και τήν
πους. Διά τούτο νομίζω δτι πρέπει νά τραπώμεν έκ τής φοράς τής μορφής παραγομένην διάφορον
και άλλην δδδν προς παρακολούθησιν τοΟ τύπου. πτύχωσιν είναι κατά τοΟτο πολύτιμος, καθ' δσον
"Ηδη δ ΡβΠδί δημοσιεύωντά λείψανα τής ζωφόρου διδάσκει την έν τω καλλιτεχνικω θησαυρψ, έξ' ού
τοΟ Ερεχθείου έν Αηίϊΐίθ ΌβηΙίΐη&ΙθΓ II πίν. ήντλησεν δ συνθέσας τήν ζωφόρον τοΟ Ερεχθείου·
31—34 παρετήρησε περί τοΟ άναγλύφου πίν. παράλληλον ΰπαρξιν τών δύο τύπων, τής τε Βε-
33,17 δτι 'έγει μεγίστην δμοιότητα προς τήν έν ρολινίας Αφροδίτης καί τής Τραλλιανής. Είναι
Βερολίνω μεγάλην «Φειδιακήν» Άφροδίτην, δ δέ δέ' πρδς τούτοις διδακτική καί διά τήν φανεράν
Κθίαιίβ νοη 8ΐΤ3<1οηί1;ζ έδέχθη τήν παρατήρησιν καί άναμφισβήτητον έξάρτησιν τής ζωφόρου έκεί-
έν τή Οπβοηϊδοηβ 81αι1ρΙϋΓ 3 (1922) 107, ενθα νης έκ τών έτοίμων καί άπηρτισμένων πρωτοτύ-
καί άπεικονίζεται τδ περί ού δ λόγος άνάγλυφον' πων τής μεγάλης καλλιτεχνικής παραγωγής τοΰ
πρβ. ΡβΠ&ί καί έν Απιθγ. «ΙοιίΓη. ο£ Αιόπ. XVI δευτέρου ήμίσεος τοΟ 5ου αιώνος. Ίσως δέ ούτως
1912, 174 έ. ενισχύεται καί ή έντύπωσις, τήν δποίαν ήδη έκ
Τδ αύτδ πρότυπον φαίνεται δ'τι έχει 6π' οψει τής οικοδομικής έπιγραφής τοΟ Ερεχθείου είχομεν
αύτοΰ δ τεχνίτης καί έν τω δλίγον παρηλλαγμένω σχηματίσει περί τής δευτερευούσης καλλιτεχνικής
τεμαχίω 31, 17. πρβ. Βπιοΐαηαηη πίν. 33, δεξιά. σημασίας καί τής ένιαίας μεν, άλλ' ούχί πρωτο-
Ήδη δέ δ Ρη11&1 παρετήρησεν έν τφ κειμένω τών τύπου συλλήψεως τής ζωφόρου ταύτης (Ρπβάθ-
Αηί. ΌβηΙίπι&ΙθΓ δτι ή εξεργασία δεικνύει τον τε- ποηδ - λνοΙίβΓβ 812—820 σελ. 298). Άλλά καί
/νίτην ώς τον αύτδν προς τον τοΟ συμπλέγματος ή ζωφόρος αύτη άψευδώς μαρτυρεί διά τούτου
33,16. Προς τον τύπον τοΟτον συγγενεύει άναμ- πόσον καί αύτοί οί «λιθουργοί» ήσαν έμπεποτι-
φισβητήτως καί τδ έν Βερολίνω άγαλμάτιον Βπιοΐί- σμένοι ΰπδ τοΰ πνεύματος τής τέχνης καθ' δ'λου
πιβηη πίν. 673 άριστερά μετά βιβλιογραφίας έν καί ήσαν δεκτικοί τής άκτινοβολίας τών μεγάλων
τφ κειμένω. Ωσαύτως δέ κατά το πρότυπον δημιουργών.
τής Τραλλιανής καί Ρ&πι£ίΗ έγένετο καί τδ έν Τά έν τή ζωφόρω του Ερεχθείου έργα μετά
Φραγκφούρτη άγαλμάτιον Κθϊη&οη Κ. 8. IV, τάς έπιγραφικάς έρεύνας τοΟ \ν&8ηουι·η, τοΟ
417,6=423,3, τδ άπεικονισθέν έπειτα καί έν τώ Γηοΐίθηηαυδ (ΑπιβΓ. <Γοιιι·η. οί ΑγοΙι. 1906, Ιέ.)
κειμένω εις ΒπιοΙίΐιίΕΐηη πίν. 673 άρ. είκ. 2. Τδ καί τοΟ 038ΐίθγ (Αίηβη. Μίίί. XXXVI 1911,
άγαλμάτιον τούτο είναι άδέξιος σμίκρυνσις Ρωμαϊ- 317 έ.) καί τοΟ ϋΐηδΠίοΟΓ (Αιώθγ. «Ιουπι. ο£ Αγ-
κών χρόνων τοΟ μνημειώδους τύπου ϋοπ&-Τράλ- οη&βοΐ. 1921, 245 έ.) γινώσκομεν δτι ειχον συν-
λεων, τοΟ δποίου παρεγνωρίσθη τελείως ή πτύ- τελεσθή τδ θέρος τοΟ 407 π. Χ., έ'χομεν άρα τδ
■/ωσις τοΟ τε χιτώνος καί του ιματίου. Τδ πήλινον κατώτερον χρονικον δριον, προ τοΟ δποίου έγεν-
εΐδώλιον ΟαδίθΙΙαηϊ (ΒπιοΙίΠΐ&ηη αύτ. κείμ. είκ. νήθη δ ήμέτερος τύπος. Έκτδς δέ τοΟ τρόπου τής
12