DOI Artikel:
Deffner, Michael: Ta archaia latomeia tēs Skyrou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0114
104 Δέφνερ: Τά άρχηΐα λατομεία τής Σκύρου.
Α Ε 1923-·
νεκροθάφτης, εΰρον βαθμίδας,βάσεις,κρηπιδώματα
έν τω βράχω λελαξευμένα καΐ τεμάχιον μαρμά-
ρου μετ' επιγραφής ΘΕί...ΑΚ,τήν οποίαν έξήγησα
Θησ(εΐ) άν(έϋ·ηκε), ήμην βέβαιος, δτι εΰρον ήρώον
και τΌν τάφον του Θησέως, και έστειλα άμέ-
σως, τη 4)17 Ιανουαρίου 1918 προς τον άείμνη-
στον φίλον μου Νικόλαον Πολίτην, καθηγητήν τοΟ
Πανεπιστημίου και Πρόεδρον της Αρχαιολογι-
κής "Εταιρείας, τηλ εγράφημα 134 λέξεων
καλέσας έν τέλει αυτόν, δπως ενεργήση περί πα-
ροχής αδείας άνασκαφής. Ή ανασκαφή ήρξατο
περί τά τέλη Μαρτίου, άλλ' άντί ηρώου ή τάφου
τοΟ Θησέως εΰρομεν δωρικον ναόν τοΟ Απόλλω-
νος, ούτινος τα έκ λευκού Σκυρίου μαρμάρου αρ-
χιτεκτονικά μέλη εΐχον Ορυμματισθή δια πελέκεων.
Κατωτέρω Οά ομιλήσω περί του χρόνου τής βιαίας
καταστροφής δλων τών έν Σκύρω αρχαίων ναών.
Κατά τον άπο τής ευρέσεως τής μικρ&ς επι-
γραφής μέ/ρι τής ενάρξεως τών ανασκαφών διαρ-
ρεύσαντα χρόνον δέν έπαυσα νά διερευνώ την
Φούρκαν και ιδίως τους προς ανατολάς, προς την
θάλασσαν, άποκρήμνους αυτής βράχους, εΰρον δέ
έκεϊ σπήλαιον ασφαλώς εις άρχαιοτάτην έποχήν
3: Ή είσοδος εις την Βοϊδόμανδραν
κατοικούμενον καΐ πλησίον αϋτοΟ έν λατομεΐον-
προϊστορικής εποχής.
Τό σπήλαιον τοΟτο ή μάλλον φυσικΌν ύπόστε-
γον σχηματίζεται έκ βράχου, έχοντος μήκο; μ.
10 περίπου και μέγιστον ΰψος μ. 5, έπιστεγαζο-
μένου δέ παρά τής όπισθεν αύτοΟ προκεκλιμένης:
κατωφέρειας τοΟ βουνοΟ. Οί νεώτεροι Σ κύριοι,
αύτό το σπήλαιον ώνόμασαν Βοϊδόμανδρα, διότι
άλλοτε ένέκλειον έκεϊ τά προς ξένους ζωέμπορους
πωληθέντα βόϊδια, μέχρις ό'του έφορτώνοντο έπι
ιστιοφόρου. Διά τοΟτο ή προς βορράν στενή έξοδος-
του είνε πεφραγμένη διά μεγάλων λίθων μέχρις
ύψους άναστήματος ανθρώπου.Επίσης και ή εις το·
α είσοδος του, άμφοτέρωθεν λελαξευμένη, και αί.
δυο έκ τοΟ βράχου λελαξευμέναι ύψηλαί βαθμίδες,
ήσαν σκεπασμέναι διά λίθων και χωμάτων.
Ή φωτογραφία τής εικόνος 3*>ε ελήφθη, πριν
καθαρίσω την είσοδον. Μοί ήλθεν αμέσως ή ιδέα,
δτι το φυσικόν τοΟτο ύπήνεμον ύπόστεγον εΐνε
σπηλαιώδες εώνι - 80118-τοοίΐθδ, ώς καλούνται αί
κατοικία: τών ανθρώπων τής λιθικής έποχής, αίτι-
νες ευρέθησαν εις την Νότιον Γαλλίαν και την ' Ελ-
βετίαν πλήρεις έργαλείων λίθινων και όστείνων.
Διά τούτο έκαθάρισα δι Ιργάτου την είσοδον και
έσκαψα εις το έσωτερικόν τοΟ άντρου χανοάκιον
10 μ. μήκους και 60 εκατοστών πλάτους. Μέχρι
βάθους 10 εκατοστών δεν εΰρον τίποτε, έντός τών
10 — 3ο εκατοστών εύρέθη πλήθος αικρών θρυμ-
μάτων αγγείων αρχαιοτάτων άνευ ίχνους χρώμα-
τος. Μόνον παρά τήν είσοδον εΰρον μερικά θρύμ-
ματα αγγείου μετά καστανόχρου επιχρίσματος.
Κάτω τών 35 εκατοστών εΰρον μόνον χώμα κόκ-
κινον άναμεμιγμένον με λιθάρια καταπεσόντα άπο
τοΟ έπικρεμαμένου βράχου, εις δύο δέ θέσεις πα-
ρουσιάσθη αμέσως ό βράχος. Τεμάχια πυρίτου
λίθου (τσακμακόπετρας) δεν εΰρον.
Επειδή δέ εϊς τά πέριξ του άντρου άνεκάλυψα
διαφόρους θέσεις, έξ ών εις άρχαιοτάτην έποχήν
και κατά τρόπον λίαν πρωτότυπον άπεσπώντο οί
λίθοι, οί πιθανώς χρησιμοποιηθέντες προς άνέγερ-
σιν τής πρώτης πόλεως και τών άνακτάρων τοΰ
βασιλέως αυτής, ύποθέτω, δτι τά εις το έδαφος
του άντρου ευρεθέντα θρύμματα άγγείων προήρ-
χοντο άπο τών λατόμων τής έποχής έκείνης, οίτι-
νες έν ώρα βροχής ή καύσωνος κατέφευγον έκεϊ.
5 5 25
Α Ε 1923-·
νεκροθάφτης, εΰρον βαθμίδας,βάσεις,κρηπιδώματα
έν τω βράχω λελαξευμένα καΐ τεμάχιον μαρμά-
ρου μετ' επιγραφής ΘΕί...ΑΚ,τήν οποίαν έξήγησα
Θησ(εΐ) άν(έϋ·ηκε), ήμην βέβαιος, δτι εΰρον ήρώον
και τΌν τάφον του Θησέως, και έστειλα άμέ-
σως, τη 4)17 Ιανουαρίου 1918 προς τον άείμνη-
στον φίλον μου Νικόλαον Πολίτην, καθηγητήν τοΟ
Πανεπιστημίου και Πρόεδρον της Αρχαιολογι-
κής "Εταιρείας, τηλ εγράφημα 134 λέξεων
καλέσας έν τέλει αυτόν, δπως ενεργήση περί πα-
ροχής αδείας άνασκαφής. Ή ανασκαφή ήρξατο
περί τά τέλη Μαρτίου, άλλ' άντί ηρώου ή τάφου
τοΟ Θησέως εΰρομεν δωρικον ναόν τοΟ Απόλλω-
νος, ούτινος τα έκ λευκού Σκυρίου μαρμάρου αρ-
χιτεκτονικά μέλη εΐχον Ορυμματισθή δια πελέκεων.
Κατωτέρω Οά ομιλήσω περί του χρόνου τής βιαίας
καταστροφής δλων τών έν Σκύρω αρχαίων ναών.
Κατά τον άπο τής ευρέσεως τής μικρ&ς επι-
γραφής μέ/ρι τής ενάρξεως τών ανασκαφών διαρ-
ρεύσαντα χρόνον δέν έπαυσα νά διερευνώ την
Φούρκαν και ιδίως τους προς ανατολάς, προς την
θάλασσαν, άποκρήμνους αυτής βράχους, εΰρον δέ
έκεϊ σπήλαιον ασφαλώς εις άρχαιοτάτην έποχήν
3: Ή είσοδος εις την Βοϊδόμανδραν
κατοικούμενον καΐ πλησίον αϋτοΟ έν λατομεΐον-
προϊστορικής εποχής.
Τό σπήλαιον τοΟτο ή μάλλον φυσικΌν ύπόστε-
γον σχηματίζεται έκ βράχου, έχοντος μήκο; μ.
10 περίπου και μέγιστον ΰψος μ. 5, έπιστεγαζο-
μένου δέ παρά τής όπισθεν αύτοΟ προκεκλιμένης:
κατωφέρειας τοΟ βουνοΟ. Οί νεώτεροι Σ κύριοι,
αύτό το σπήλαιον ώνόμασαν Βοϊδόμανδρα, διότι
άλλοτε ένέκλειον έκεϊ τά προς ξένους ζωέμπορους
πωληθέντα βόϊδια, μέχρις ό'του έφορτώνοντο έπι
ιστιοφόρου. Διά τοΟτο ή προς βορράν στενή έξοδος-
του είνε πεφραγμένη διά μεγάλων λίθων μέχρις
ύψους άναστήματος ανθρώπου.Επίσης και ή εις το·
α είσοδος του, άμφοτέρωθεν λελαξευμένη, και αί.
δυο έκ τοΟ βράχου λελαξευμέναι ύψηλαί βαθμίδες,
ήσαν σκεπασμέναι διά λίθων και χωμάτων.
Ή φωτογραφία τής εικόνος 3*>ε ελήφθη, πριν
καθαρίσω την είσοδον. Μοί ήλθεν αμέσως ή ιδέα,
δτι το φυσικόν τοΟτο ύπήνεμον ύπόστεγον εΐνε
σπηλαιώδες εώνι - 80118-τοοίΐθδ, ώς καλούνται αί
κατοικία: τών ανθρώπων τής λιθικής έποχής, αίτι-
νες ευρέθησαν εις την Νότιον Γαλλίαν και την ' Ελ-
βετίαν πλήρεις έργαλείων λίθινων και όστείνων.
Διά τούτο έκαθάρισα δι Ιργάτου την είσοδον και
έσκαψα εις το έσωτερικόν τοΟ άντρου χανοάκιον
10 μ. μήκους και 60 εκατοστών πλάτους. Μέχρι
βάθους 10 εκατοστών δεν εΰρον τίποτε, έντός τών
10 — 3ο εκατοστών εύρέθη πλήθος αικρών θρυμ-
μάτων αγγείων αρχαιοτάτων άνευ ίχνους χρώμα-
τος. Μόνον παρά τήν είσοδον εΰρον μερικά θρύμ-
ματα αγγείου μετά καστανόχρου επιχρίσματος.
Κάτω τών 35 εκατοστών εΰρον μόνον χώμα κόκ-
κινον άναμεμιγμένον με λιθάρια καταπεσόντα άπο
τοΟ έπικρεμαμένου βράχου, εις δύο δέ θέσεις πα-
ρουσιάσθη αμέσως ό βράχος. Τεμάχια πυρίτου
λίθου (τσακμακόπετρας) δεν εΰρον.
Επειδή δέ εϊς τά πέριξ του άντρου άνεκάλυψα
διαφόρους θέσεις, έξ ών εις άρχαιοτάτην έποχήν
και κατά τρόπον λίαν πρωτότυπον άπεσπώντο οί
λίθοι, οί πιθανώς χρησιμοποιηθέντες προς άνέγερ-
σιν τής πρώτης πόλεως και τών άνακτάρων τοΰ
βασιλέως αυτής, ύποθέτω, δτι τά εις το έδαφος
του άντρου ευρεθέντα θρύμματα άγγείων προήρ-
χοντο άπο τών λατόμων τής έποχής έκείνης, οίτι-
νες έν ώρα βροχής ή καύσωνος κατέφευγον έκεϊ.
5 5 25