Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1923)

ΑΕ 1923

Καστριώτης: Ιουλιανού κεφαλή. — Αρβανιτόπονλος: Θεσσαλικαι έπιγραφαί. 123

θέντα άξιομνημόνευτον υπό τοΟ Δελφικού μαντείου
χρησμόν, βν μεγάλε α δώρα προσενεγκών έζήτη-
σεν ό Ιουλιανός περί της τύχης της θρησκείας
των θεών :

Είπατε τφ βασιλεΐ· χαμαί πέσε δαίδαλος αΰλά.
οΰκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, οΰ μάντιδα δάφνην,
ου παγάν λαλέουσαν άπέσβετο και λάλον υδωρ.

Τον χρησμόν τοΟτον διέσωσεν ό Βυζαντινός χρο-
νογράφος Γεώργιος Κεδρηνός. Πρβ. Σύνοψιν Ιστο-
ριών, έ'κδ. Βόννης 1838, τόμ. Α σελ. 532* Π.
Παπαρρηγοπούλου Ίστ. Έλλην. Έθνους τόμ. 2
σελ. 636 καί έξ. Π. Καστριώτου Οί Δελφοί
Αθήνησι 1894 σελ. 23 και Θεοδώρου Ποπέσκου
πτυχιούχου της Θεολογίας τοΟ Πανεπιστημίου
Βουκουρεστίου Τά αίτια τών Διωγμών από ιστο-

ρικής και ψυχολογικής έπόψεως. Έναίσιμος δια-
τριβή επί διδακτορία έπιδοθεΐσα τη θεολ. Σχολή
τοΟ Πανεπιστημίου Αθηνών. Έν Αθήναις, τύποις
«Φοίνικος», Σταδίου 38. —1922 σελ. 171.

Απέθανε δε ό Ιουλιανός έν ηλικία 32 έτών
μετά βασιλείαν είκοσάμηνον μαχόμενος πρός τοΰς
Πέρσας έξ ού πολέμου, θεία συνάοσει, ώς ελεγον
οί χριστιανοί, δεν έπέστρεψεν πλέον πληγωθείς
θανατηφόρως- αποθνήσκων δε ελαβεν αίμα έκ της
πληγής και άναρρίψας πρός τον ούρανόν έξεφώνησε:

«.Νΐνίκηκας, Χριστέ, κορέσϋητι Ναζωραΐε»

Ετάφη δ έν Έφέσω, ό'που έφ' ίκανόν άλλοτε
ειχε διατρίψει περί την φιλοσοφίαν και τά μυστή-
ρια άσχολούμενος.

Άθήνησι.

Παναγιώτης Καστριώτης

Θεσσαλικαι έπιγραφαί

ΰπό

Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλου.
(συνέχεια· δρα ΑΕ 1917 σελ. 150). 1

Θ .) Έπιγραφαί τοΟ Σαρανταπόρου μέχρι τών υπερκειμένων της

της Περραιβικής Τριπόλεως. Ελάσσονος μικρών βουνών, υπάρχει κοιλάς αρ-
κούντως έκτεταμένη και εύφορος, διασχιζομένη Οπό

Κατά τό Βορειότατον τμήμα της άρχαίας τοΟ Τιταρησίου ποταμοΟ, νΟν καλουμένου Σαραν-

Περραιβίας, μεταξύ τών Καμβουνίων όρέων και ταπόρου, περί ο δ βλ. Πρακτικά της Άρχαιολογ.

του Όλύμπου, από τών νΟν καλουμένων στενών Εταιρείας 1912 και 1913. Ή κοιλάς αυτή από

τών τριών σημείων τοΟ ορίζοντος, πλην τοΟ Νό-

1 Την ποαγυ.ατείαν ταύτην τών Θεσσαλικών επιγραφών άπ' . ./___ ] ~ 5· < ~ -\ / , ι

. « ...\« » ι -« ,„,„ του, περικλείεται και μονουται οια των λίαν ύψη-

άριθ. 355-41οε ειχον παρασκευάσει κατα τα; αρχάς του έτους 1917- ' 1

Τα παρεμπεσόντα έκτοτε γεγονότα, ιδία δε ή Ιχ της υπηρεσίας από- ^ών καί εκτεταμένων εκείνων όρέων. Ύπήρχον δέ

λυσίς μου άπό τοΰ 1917-1921 έ'νεχα τών^τότε πολιτικών άνω|χα- κατ' αυχήν πόλεις καί κώμαι, ων οί κάτοικοι συνε-

λιών, άνέβαλον την δημοσίευσιν τήσδε της πραγματείας μου χα!

άλλων πολλών. Έν τώ μεταξύ εξεδόθη, τω 1924, τύ έξαίρετον έγώ συναγάγει άπο του 1912 εις τό τέως Τουρκικόν τελωνεΐον

βιβλίον του ϋΓ. Ργ. δίείΐΐΐϊη, (138 1ΐβ11θηί8θ1ΐ6 Τ1ΐΘ883Ηβη, τη; Ελάσσονος, οπερ μετέτρεψα εις ΜουσεΤον τότε· έχει εύρον

πολύτιμον βοήθημα δια τήν τοπογραφίαν της άρχαίας Θεσσαλίας. ααυλον χαΐ περίθαλψιν τά άρχαϊα μνημεία, άσφαλώς τοποθετη-

Έπειδή αί περί 'Αζώρον, Αολίχης χαί Πν&ίον χαί άλλων έχει θέντα. Αλλ έν τη απουσία μου, ώς ανωτέρω έξετέθη, τό Μου-

πολισμάτων γνώμαί μου δεν παρέχουσιν άφορμήν εύρυτέρας συζητή- σεϊον μετετράπη εις Καπνοχοπτήριον έν άγνοια της αρχαιολογικής

σεως πρός τά Οπό τοΰ Βίδΐΐΐίη εκτιθέμενα, έθεώρησα ευλογον νά υπηρεσίας, οί δέ άρχαϊοι λίθοι έξεβλτίθησιν βαναύσως έχ τών δωμα-

δημοσιεύσω άμετάβλητα τά χατά την σύνταξιν της πραγματε'ας μου τίων οΰ'τως, ώστε, ότε διήλθον έχεϊθεν έν έτει 1921, ευρον αυτούς

ταύτης έν ετει 1917 συμπεράσματα μοο. — Άλλ' αν ή πάροδος τοΰ οϊχτρώς παρερριμμένους ε'ι'ς τι ΰπόστεγον φύρδην μίγδην χα! σημαν-

-χρόνου δ'εν μετέβαλε τά έπιστημονιχά συμπεράσματα, δεν συνέβη τιχώς βϊβλαμμένους. "Ηδη, διορισθέντος νέου έφόρου διά τάςάρ/αιό-

δυστυχώς τό ίδιον προκειμένου καί περί της τύχης τών αρχαίων τητας Θεσσαλίας, έλπίζομεν 'άτι θα ληφθή μέριμνα μεταφοράς τι
μνημείων, άτινα εξετάζονται ένταΰθα: ταϋτα, ώς γνωστόν, εΤχον αρχαίων εκείνων λίθων εις Λάρισαν η εις τό Μουσεϊον Βόλου.

<0\>