DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0143
-Α Ε 192.Ί
Αρβανιτόπουλος: ΘεσσαλικαΙ έπιγραφαί. 133
Β πλείστα των γραμμάτων έξηφανίσθησαν κα
μόλις έκ σκιωδών ιχνών συγκομίζονται τά τεθέν-
τα" τά έν στίχ.3 είναι άσφαλή- το πρώτον ήμισυ
του στί/- 4 είναι εικαστικών, συμφώνως προς δια-
κριθέντα ουχί άσφαλή ίχνη- διό ό στρατηγός» δν
άναμένομεν έν τη θέσει ταύτη, πρέπει νά θεωρη-
6η άμοίβολος· περί στρατηγού Δάμωνος ολ. τά
έν ΑΕ 1917 σελ. 124 σημειωθέντα. Περί της συμ-
πτώσεως τοΟ τε ονόματος και του πατρικού τοΟ τα-
μίου τούτου προς αμφότερα του στρατηγοΟ τών Θεσ-
σαλών Φάοξένου τον Εύδήμου βλ. τά λε/θέντα
έν ΑΕ 1917 σελ. 33' ό ταμίας ούτος έμφανίζεται
έν άριθ. 364 ώς έλευθερωτής, όπερ καί έν ΑΕ
1917 παρετηρήσαμεν. Τά έν στί/. 6 διακριθέντα
ίχνη είναι ίκανώς πιθανά, άλλ'ουχί βέβαια" όνομα
Πίερος, ΊΊιερίων, παρά την παρακειμένην Πιε-
ρίαν καί τά Πιερία όρη σχηματισθέν, άπαντα έν
επιγραφαΐς τών τόπων τούτων βλ. τοΰς δημοσι-
ευθησομένους έν τοις έξης αριθμούς 367 κλ.
364" στίχ- 1-3. Ό πρώτος στίχος καί τό πρώ-
τον ήμισυ του δευτέρου διαγιγνώσκονται καί συμ-
■πληροΟνται ασφαλώς- μετά το έν στίχ. 2 εύδιά-
κριτον συμπίλημα Ε Γ, το στρ(ατηγυϋντος) δηλοΟν>
υπάρχει έπίσης σαφές συμπίλημα μετά γραμμά-
των ΤΤΡίυΜΗ, όπερ δηλοΐ πιθανώς Πρώτου ή
Πρωτέου, ούτιο βρα/υγραφικώς δηλωθέντος του
στρατηγού έπ'ι του χειρογράφου, το δέ μη ανήκει
έμφανώς τή λέξει μηνός, ής τά λοιπά ύπήρ/ον έν
■στίχ. 3" διότι μετά τό ΜΗ έν τέλει τοΰ στί/. 2
υπάρχει κενόν διάστημα καί τινα απατηλά ί/νη
μικρών γραμμάτων. Όντως δέ γιγνώσκομεν στρα-
τηγών τών Θεσσαλών το μέν Πρεΐμον έν ΙΟ ΙΧ2
548 καί έν άρχ. 'Εφημ. 1915 σελ. 19 τό δέ
Πρωτέαν Μονίμου Ματροπολίταν έν ΙΟ IX2 66α,
■ων ό μέν δεύτερος ούτος ανήκει τοις περί το 170
πΧ χρόνοις, του δέ πρώτου τους χρόνους εμφαί-
νει το σχήμα τών γραμμάτων αμφοτέρων τών
Ιπιγραφών κείμενους περί το δεύτερον ήμισυ της
β'μΧ έκατονταετηρίδος, ού/ί δ' έν τοις ολίγον μΧ
χρόνοις, ώς ανέγραψα έν ΑΕ 1915 ε. ά. Σημει-
ωτέον δέ ότι τήσδε της έπιγραφής τά γράμματα
καί τά συμπιλήματα είναι τελείως όμοια τοις
τών μνημονευθεισών, έν αΐς αναγράφεται ο Πρεΐ-
/<ος' ούτω δυνάμεθα νά εικάσωμεν ότι καί ένθάδε
αναγράφεται ό αυτός, ή έξελληνισθείς εις Πρώτον,
ή κακώς δηλωθείς ύπό τοΰ χαράκτου διά προ-
σθήκης ω αντί /Α. Έν δέ τή άρχή τοΟ στίχ. 3
διατηρούνται ίχνη ΟΓ. του μηνός καί μετ' αύτά
ΕΙΤυυΐ, ές ού έμφαίνεται ότι έγράφησαν τά τρία
ή τέσσαρα πρώτα γράμματα του Ιτωνίου, τών
λοιπών δηλωθέντων βραχυγραφικώς διά τοΟ συμ-
βόλου Ι' διότι μετ' "ύτό άρχεται τό όνομα της
ήμερομηνίας σαφώς- οϋ'τω ταΟτα κατανοούνται
φυσικώς καί άβιάστως.
364' στί/. 3-6. Ή άπελευθέρωσις του Πίστου
έτελέσθη κατά την διαϋήκην, ώς έν ΑΕ 1916 σελ.
79-80, ύπο Φιλοξένου τοΟ Εύδήμου, τοΟ έν τή
προηγουμένη έπιγραφή ταμίου, καί συνετελέσθη
ύπό τοΟ υίοΟ αϋτοΟ' ή τοιαύτη έκδο/ή είναι φυ-
σικωτέρα της έν ΑΕ 1913 σελ. 178 ύποτεθεί-
σης, έ^ει δέ ύπέρ εαυτής τον ύπολογισμόν του
χώρου, μη δυναμένου νά περιλάβη πλείονα τών
τεθέντων έν στίχ. 5- κατά ταΟτα είναι εύλογον
νά εικάσωμεν ότι εν στί/· 4 παρέλιπεν ό /αρά-
τό ΤΟΥ- έάν τις όμως θέλη νά άποφύγη τοιαύτην
έκδο/ήν, δύναται νά συμπλήρωση:
ύπό Φιλόξενου, Εύδ[ή]μο|υ
και δεινός τών] Φιλ[οξ]ένου,
παραδεχόμενος ότι δέν άναγράφεται Ό αποθανών
πατήρ Φιλόξενος ώς έλευθερωτής, άλλ' οί τρεις
αΰτοΟ υίοί* τοΟτο δέ καθίσταται καί εύλογώτερον.
Σημειωτέον δτι έν στίχ. 6 πρό του Κ έσώθη
ί/νος Η. ούχί του συνήθους συμβόλου ν*.
'Αριϋ· 365 (ΜΕ 73). Στήλη έγ/ωρίου ύπο-
μέλανος σ/ιστολίθου, άνω, δεξιά καί κάτω άποκε-
κομμίνη και ελλείπουσα" τά άνω έληγε κυκλοτε-
ρώς εις πλαίσιον, ό'περ περιέκλειεν άνάγλυφον προ-
τομήν, ής περιεσώθη ή κεφα)ή μετά λαιμοΟ άν-
ός νέου, κατενώπιον παρασταθέντος, κακής τέ-
χνης.— Τψ. 0.83, πλάτ. 0.43, πάχ. 0.08.
Άπετείχισα μετά της ύπ' άριθ. 357.
Ή έπιγραφή θά ύπήρχεν έπί τοΟ πλαισίου-τού-
του άποσχισθέντος τά πολλά άνω καί άριστερά,
δέν περιεσώθη, ουδέ διακρίνεται σαφές τι γράμμα.
ΆρΦ. 365" (είκ. 5· ία IX, 1315 καί ΑΕ
1913 σελ. 179. ΜΕ 69). Στήλη λευκοΟ
μαρμάρου, άκέραιος- άνω λήγει εις αέτωμα μετ'
ακρωτηρίων, έν είδει άνθεμωτών ακροκεράμων,
Αρβανιτόπουλος: ΘεσσαλικαΙ έπιγραφαί. 133
Β πλείστα των γραμμάτων έξηφανίσθησαν κα
μόλις έκ σκιωδών ιχνών συγκομίζονται τά τεθέν-
τα" τά έν στίχ.3 είναι άσφαλή- το πρώτον ήμισυ
του στί/- 4 είναι εικαστικών, συμφώνως προς δια-
κριθέντα ουχί άσφαλή ίχνη- διό ό στρατηγός» δν
άναμένομεν έν τη θέσει ταύτη, πρέπει νά θεωρη-
6η άμοίβολος· περί στρατηγού Δάμωνος ολ. τά
έν ΑΕ 1917 σελ. 124 σημειωθέντα. Περί της συμ-
πτώσεως τοΟ τε ονόματος και του πατρικού τοΟ τα-
μίου τούτου προς αμφότερα του στρατηγοΟ τών Θεσ-
σαλών Φάοξένου τον Εύδήμου βλ. τά λε/θέντα
έν ΑΕ 1917 σελ. 33' ό ταμίας ούτος έμφανίζεται
έν άριθ. 364 ώς έλευθερωτής, όπερ καί έν ΑΕ
1917 παρετηρήσαμεν. Τά έν στί/. 6 διακριθέντα
ίχνη είναι ίκανώς πιθανά, άλλ'ουχί βέβαια" όνομα
Πίερος, ΊΊιερίων, παρά την παρακειμένην Πιε-
ρίαν καί τά Πιερία όρη σχηματισθέν, άπαντα έν
επιγραφαΐς τών τόπων τούτων βλ. τοΰς δημοσι-
ευθησομένους έν τοις έξης αριθμούς 367 κλ.
364" στίχ- 1-3. Ό πρώτος στίχος καί τό πρώ-
τον ήμισυ του δευτέρου διαγιγνώσκονται καί συμ-
■πληροΟνται ασφαλώς- μετά το έν στίχ. 2 εύδιά-
κριτον συμπίλημα Ε Γ, το στρ(ατηγυϋντος) δηλοΟν>
υπάρχει έπίσης σαφές συμπίλημα μετά γραμμά-
των ΤΤΡίυΜΗ, όπερ δηλοΐ πιθανώς Πρώτου ή
Πρωτέου, ούτιο βρα/υγραφικώς δηλωθέντος του
στρατηγού έπ'ι του χειρογράφου, το δέ μη ανήκει
έμφανώς τή λέξει μηνός, ής τά λοιπά ύπήρ/ον έν
■στίχ. 3" διότι μετά τό ΜΗ έν τέλει τοΰ στί/. 2
υπάρχει κενόν διάστημα καί τινα απατηλά ί/νη
μικρών γραμμάτων. Όντως δέ γιγνώσκομεν στρα-
τηγών τών Θεσσαλών το μέν Πρεΐμον έν ΙΟ ΙΧ2
548 καί έν άρχ. 'Εφημ. 1915 σελ. 19 τό δέ
Πρωτέαν Μονίμου Ματροπολίταν έν ΙΟ IX2 66α,
■ων ό μέν δεύτερος ούτος ανήκει τοις περί το 170
πΧ χρόνοις, του δέ πρώτου τους χρόνους εμφαί-
νει το σχήμα τών γραμμάτων αμφοτέρων τών
Ιπιγραφών κείμενους περί το δεύτερον ήμισυ της
β'μΧ έκατονταετηρίδος, ού/ί δ' έν τοις ολίγον μΧ
χρόνοις, ώς ανέγραψα έν ΑΕ 1915 ε. ά. Σημει-
ωτέον δέ ότι τήσδε της έπιγραφής τά γράμματα
καί τά συμπιλήματα είναι τελείως όμοια τοις
τών μνημονευθεισών, έν αΐς αναγράφεται ο Πρεΐ-
/<ος' ούτω δυνάμεθα νά εικάσωμεν ότι καί ένθάδε
αναγράφεται ό αυτός, ή έξελληνισθείς εις Πρώτον,
ή κακώς δηλωθείς ύπό τοΰ χαράκτου διά προ-
σθήκης ω αντί /Α. Έν δέ τή άρχή τοΟ στίχ. 3
διατηρούνται ίχνη ΟΓ. του μηνός καί μετ' αύτά
ΕΙΤυυΐ, ές ού έμφαίνεται ότι έγράφησαν τά τρία
ή τέσσαρα πρώτα γράμματα του Ιτωνίου, τών
λοιπών δηλωθέντων βραχυγραφικώς διά τοΟ συμ-
βόλου Ι' διότι μετ' "ύτό άρχεται τό όνομα της
ήμερομηνίας σαφώς- οϋ'τω ταΟτα κατανοούνται
φυσικώς καί άβιάστως.
364' στί/. 3-6. Ή άπελευθέρωσις του Πίστου
έτελέσθη κατά την διαϋήκην, ώς έν ΑΕ 1916 σελ.
79-80, ύπο Φιλοξένου τοΟ Εύδήμου, τοΟ έν τή
προηγουμένη έπιγραφή ταμίου, καί συνετελέσθη
ύπό τοΟ υίοΟ αϋτοΟ' ή τοιαύτη έκδο/ή είναι φυ-
σικωτέρα της έν ΑΕ 1913 σελ. 178 ύποτεθεί-
σης, έ^ει δέ ύπέρ εαυτής τον ύπολογισμόν του
χώρου, μη δυναμένου νά περιλάβη πλείονα τών
τεθέντων έν στίχ. 5- κατά ταΟτα είναι εύλογον
νά εικάσωμεν ότι εν στί/· 4 παρέλιπεν ό /αρά-
τό ΤΟΥ- έάν τις όμως θέλη νά άποφύγη τοιαύτην
έκδο/ήν, δύναται νά συμπλήρωση:
ύπό Φιλόξενου, Εύδ[ή]μο|υ
και δεινός τών] Φιλ[οξ]ένου,
παραδεχόμενος ότι δέν άναγράφεται Ό αποθανών
πατήρ Φιλόξενος ώς έλευθερωτής, άλλ' οί τρεις
αΰτοΟ υίοί* τοΟτο δέ καθίσταται καί εύλογώτερον.
Σημειωτέον δτι έν στίχ. 6 πρό του Κ έσώθη
ί/νος Η. ούχί του συνήθους συμβόλου ν*.
'Αριϋ· 365 (ΜΕ 73). Στήλη έγ/ωρίου ύπο-
μέλανος σ/ιστολίθου, άνω, δεξιά καί κάτω άποκε-
κομμίνη και ελλείπουσα" τά άνω έληγε κυκλοτε-
ρώς εις πλαίσιον, ό'περ περιέκλειεν άνάγλυφον προ-
τομήν, ής περιεσώθη ή κεφα)ή μετά λαιμοΟ άν-
ός νέου, κατενώπιον παρασταθέντος, κακής τέ-
χνης.— Τψ. 0.83, πλάτ. 0.43, πάχ. 0.08.
Άπετείχισα μετά της ύπ' άριθ. 357.
Ή έπιγραφή θά ύπήρχεν έπί τοΟ πλαισίου-τού-
του άποσχισθέντος τά πολλά άνω καί άριστερά,
δέν περιεσώθη, ουδέ διακρίνεται σαφές τι γράμμα.
ΆρΦ. 365" (είκ. 5· ία IX, 1315 καί ΑΕ
1913 σελ. 179. ΜΕ 69). Στήλη λευκοΟ
μαρμάρου, άκέραιος- άνω λήγει εις αέτωμα μετ'
ακρωτηρίων, έν είδει άνθεμωτών ακροκεράμων,