DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0144
134 Άρβανιτόπονλος: Θεσσαλικοί έπιγραφαί.
Λ Ε 1928-
άναγλύφου τέσσαρες άνθρωποι,ορθοί ιστά-
μενοι, κατενώπιον: αριστερά άνήο έν χι-
τώνι και ίματίω, κρατών δια της δεξιάς
βακτηρίαν ή δόρυ,ό πατήρ Μνρτίλος, παρ'
αυτόν γυνή νεαρά, έν ποδήρει χιτώνι
καΐ ίματίφ, ή Ουγάτηρ Δημήτρια, ή άπο-
θανοΟσα, περαιτέρω ώριμος γυνή ομοίως,
ή μήτηρ Ευτυχώ, και εις το δεξιόν-
άκρον νεανίας εν χιτώνι καΐ εύρεΐ ίματίω,.
κρατών έν τη αριστερά μικρόν τινα κύ-
'·[ ·\ λινδρον, πιθανώς άδελφός της άποθανού-
σης" πάντων τά πρόσωπα άπεσχίσθησαν-
,·! ύπότών μεταγενεστέρων επίτηδες.—"Γψ.
0.86 πλάτ. 0.555 πάχ. 0.095.
Άπετείχισα αυτήν μετά της ύπ*"
I άριΟ. 357.
Η Ύπό τήν παράστασιν υπάρχει ή έν-
Η ΙΟ ε. ά. επιγραφή, βαθέως καΐ καλώς
κεναραγμένη υψ. γραμμ. 0.021-0.03,.
ν , οιαστιχ. 0.009· τα γράμματα τοΟ πρω-
,·] του στίχου είναι μείζονα.
■
Μυρτίλος καΐ Εΰιυχώ,
ί, ζώντες, Δημητρίας της θυ-
γατρός μνήμης χάριν.
Υπονοείται ατόδε εποίησαν ή ανέβη-
καν»· ή γζνιΧΊ]Αημητρίας αποδίδεται τώ
μνήμης, ήτοι «χάριν μνήμης της θυγα-
τρός Δημητρίας». Οί χρόνοι της έπιγρα-
5: Ιπιτύμβιον ενεπίγραφο* άρι». 365α. ώ' κα' τίΗ έπομένης, κείνται κατά
τά μέσα της β' μ.Χ. έκατονταετηρίδος.
ών μόνον το μέσον περιεσώΟη, φέρον άνάγλυφα
κοσμήματα- έπι τοΟ μέσου τοΟ τυμπάνου άπεδόθη Άρι^. 3θδ (είχ 6. 1(3 ΙΧ2 1313 και ΑΕ
δι' άβαθους ανάγλυφου ίππεύς, καλπάζων προς 1913 σελ. 79. ΜΕ 72). Στήλη μαρμάρου
δεξιά, φορών /ιτώνα και χλαμύδα, ήνεμισμένην ύπομέλανος, ακέραιος" άνω άπεδόθη δι' ανάγλυφου
έκ της φοράς, και άκοντίζων διά της δεξιας' άπε- τριγωνικΌν πλαίσιον, ώς είδος άετώματος μετά
δόθη δ χαλινίσκος και τό ύπόσαγμα τοΟ ίππου παμμεγίστων και δυσαναλόγων δυο εκατέρωθεν·
στικτόν, ώς έκ δέρματος ποιηθέν ή τέχνη αϋτοΟ άκρωτηρίων" έπι τοΰ μέσου τοΟ τυμπάνου έν ά-
εΐναι λίαν καλή, και ευρηται εις άντίθεσιν προς βαθεΐ αναγλύφω άπεδόθη παις έφιππος, καλπά-
τήν κακοτεχνίαν τών ύποκειμένων διό εικάζω ζων προς δεξιά, φορών χιτώνα και ίσως χλαμύδα^
ότι άρχήθεν ειχε ποιηθή ή στήλη δι' άλλον νε- οδ έμπροσθεν όρθοΰται έκ τοΰ εδάφους οφις' συν-
κρόν, ού ή έπί τοΟ έπιστυλίου ύπάρχουσά ποτε ήθως οί ιππείς άποδίδονται έπι της στήλης, άλλ^
έπιγραφή έξηλείφθη έπίτηδες, μετεξειργάσθη δε ένθάδε και επί της προηγουμένης έτέθησαν ώς
προχείρως περαιτέρω ή αυτή στήλη εις μορφήν προσήκον ταΤς έπιτυμβίοις στήλαις σύμβολον
τινα ναίσκου, έφ' ου παρεστάθησαν διά βαθυτέρου κοσμηματικόν παρεστάθησαν δε και υπό τΌ άέ-
Λ Ε 1928-
άναγλύφου τέσσαρες άνθρωποι,ορθοί ιστά-
μενοι, κατενώπιον: αριστερά άνήο έν χι-
τώνι και ίματίω, κρατών δια της δεξιάς
βακτηρίαν ή δόρυ,ό πατήρ Μνρτίλος, παρ'
αυτόν γυνή νεαρά, έν ποδήρει χιτώνι
καΐ ίματίφ, ή Ουγάτηρ Δημήτρια, ή άπο-
θανοΟσα, περαιτέρω ώριμος γυνή ομοίως,
ή μήτηρ Ευτυχώ, και εις το δεξιόν-
άκρον νεανίας εν χιτώνι καΐ εύρεΐ ίματίω,.
κρατών έν τη αριστερά μικρόν τινα κύ-
'·[ ·\ λινδρον, πιθανώς άδελφός της άποθανού-
σης" πάντων τά πρόσωπα άπεσχίσθησαν-
,·! ύπότών μεταγενεστέρων επίτηδες.—"Γψ.
0.86 πλάτ. 0.555 πάχ. 0.095.
Άπετείχισα αυτήν μετά της ύπ*"
I άριΟ. 357.
Η Ύπό τήν παράστασιν υπάρχει ή έν-
Η ΙΟ ε. ά. επιγραφή, βαθέως καΐ καλώς
κεναραγμένη υψ. γραμμ. 0.021-0.03,.
ν , οιαστιχ. 0.009· τα γράμματα τοΟ πρω-
,·] του στίχου είναι μείζονα.
■
Μυρτίλος καΐ Εΰιυχώ,
ί, ζώντες, Δημητρίας της θυ-
γατρός μνήμης χάριν.
Υπονοείται ατόδε εποίησαν ή ανέβη-
καν»· ή γζνιΧΊ]Αημητρίας αποδίδεται τώ
μνήμης, ήτοι «χάριν μνήμης της θυγα-
τρός Δημητρίας». Οί χρόνοι της έπιγρα-
5: Ιπιτύμβιον ενεπίγραφο* άρι». 365α. ώ' κα' τίΗ έπομένης, κείνται κατά
τά μέσα της β' μ.Χ. έκατονταετηρίδος.
ών μόνον το μέσον περιεσώΟη, φέρον άνάγλυφα
κοσμήματα- έπι τοΟ μέσου τοΟ τυμπάνου άπεδόθη Άρι^. 3θδ (είχ 6. 1(3 ΙΧ2 1313 και ΑΕ
δι' άβαθους ανάγλυφου ίππεύς, καλπάζων προς 1913 σελ. 79. ΜΕ 72). Στήλη μαρμάρου
δεξιά, φορών /ιτώνα και χλαμύδα, ήνεμισμένην ύπομέλανος, ακέραιος" άνω άπεδόθη δι' ανάγλυφου
έκ της φοράς, και άκοντίζων διά της δεξιας' άπε- τριγωνικΌν πλαίσιον, ώς είδος άετώματος μετά
δόθη δ χαλινίσκος και τό ύπόσαγμα τοΟ ίππου παμμεγίστων και δυσαναλόγων δυο εκατέρωθεν·
στικτόν, ώς έκ δέρματος ποιηθέν ή τέχνη αϋτοΟ άκρωτηρίων" έπι τοΰ μέσου τοΟ τυμπάνου έν ά-
εΐναι λίαν καλή, και ευρηται εις άντίθεσιν προς βαθεΐ αναγλύφω άπεδόθη παις έφιππος, καλπά-
τήν κακοτεχνίαν τών ύποκειμένων διό εικάζω ζων προς δεξιά, φορών χιτώνα και ίσως χλαμύδα^
ότι άρχήθεν ειχε ποιηθή ή στήλη δι' άλλον νε- οδ έμπροσθεν όρθοΰται έκ τοΰ εδάφους οφις' συν-
κρόν, ού ή έπί τοΟ έπιστυλίου ύπάρχουσά ποτε ήθως οί ιππείς άποδίδονται έπι της στήλης, άλλ^
έπιγραφή έξηλείφθη έπίτηδες, μετεξειργάσθη δε ένθάδε και επί της προηγουμένης έτέθησαν ώς
προχείρως περαιτέρω ή αυτή στήλη εις μορφήν προσήκον ταΤς έπιτυμβίοις στήλαις σύμβολον
τινα ναίσκου, έφ' ου παρεστάθησαν διά βαθυτέρου κοσμηματικόν παρεστάθησαν δε και υπό τΌ άέ-