DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0149
ΑΕ 1923
Άρβανιτόπουλος: Θεσσαλικοί έπιγραφαί. 139
καμίσκους ανά ες" αί κόραι των όφθαλμών αυτής
αποδίδονται γλυπτώς, δπερ είναι δείγμα των κατά
τήν Α' μΧ εκατονταετηρίδα χρόνων το πρόσωπον
αυτής άπετρίβη ίκανώς' εκατέρωθεν αυτής αποδί-
δονται έν άβαθεϊ αναγλύφω δύο κλάδοι κισσού με-
τά ©ύλλων, ελίκων και κόκκων, ολως άπροσδιόνυ-
σοι προς έπιτύμβιον παράστασιν, οίαν τά λοιπά
σύμβολα και αί έπιγραφαί βεβαιοΟσιν, έξ οΰ εμ-
φαίνεται δτι Ό αρκούντως δεξιός άλλως τεχνίτης
έμιμήθη ποικίλους κοσμηματικούς τύπους.
Ότι άποθανών δεν λογίζεται ό Εύφορβος, παρι-
στάμενης γυναικός, δηλοΐ το έτερον τμήμα" τοΟτο
άπεκόπη και ελλείπει τά άνω μόνον διετήρήΟησαν
άνωτάτω οί άκροι πόδες μετά ποδήρους χιτώνος
άναγλύφου γυναικός, έντός σανδαλιών, ής ύπελεί-
φθησαν έν λίαν άβαθεϊ άναγλύφω δεξιόθεν μέν
Γχνη δένδρου ίσως, άριστερόθεν δέ άκροι πόδες
παιδίου.—Ύψ. 0.325, πλάτ. 0.48, πάχ. 0.15.
Ή έπιγραοή έχαράχθη ίκανώς βαθέως και επι-
μελώς- ΰψ.γραμμ. 0.018-0.026, διάστ. 0.008.
ΠΟΛΥζΕΙ ΑΝΕΥΗΟΙλΟΥΟ
. ΓΛΤΞΡΛΓΥΝΑ^ΑλΕΕ
ΑΥΤΟΥ ΓΥΝΒΩι^ΛΙΣΊ ΗλΗ
ΤΟΥΤΟΓΕΡΑΣΕΣΤΙΘ/ ΝΟΝ
5 ΤώΝ
Πολυξέ[ν]αν, Εύηθίδου θ-
υγατέρα, γυνα[ϊκ]α δέ ε-
αυτού, [τ]ύνβω [κ]αι σ[τ]ήλη"
τούτο γέρας εστί θ[α]νόν-
5 των.
Έν στίχ. 3 ύπονοεΐται έκτέρισεν δια του τννβω
διδασκόμεθα δτι και κατ' εκείνους τους χρόνους
έσώρευον έπί τάφων των πλουσιωτέρων χώμα γης
προς ποίησιν τύμβου λοφοειδοΟς, έφ' οδ ήρμόζετο ή
στήλη" ή έν στίχ. 4-5 ομηρική έκφρασις δηλοΐ
τήν λογιότητα τοΰ Εύφόρβου, δυναμένου νά ταύ-
τισθή τω έν τη κάτω ύπ' άριθ. 383 δημοσιευθη-
σομένη έπιγραφη ταμία, ή τοΟ ποιήσαντος τήν
στήλην, ή τοΟ όρίσαντος τήν έπιγραφήν έν τέλει
τοΟ στίχ. 4 δ χαράκτης είχε παραλείπει τδ τε-
λευταΐον Ο, δπερ έξ ύστέρας φροντίδος έχάραξε
μικρότατον μεταξύ τών ΝΝ·
Άπετείχισα τδ μέν άνω τμήμα έκ της εκκλη-
σίας "Αγίας Σωτείρας, ένθα έχρησίμευεν ώς ΰπό-
βαθρον τών ξύλινων αυτής στασιδιών, το δέ κάτω
έκ της εις τδ άκρον του χωρίου Δούχλιστας κει-
μένης έκκλησίας της Παναγίας.
Άριϋ.371 (είχ. 10 και 11- ΜΕ 75\Στήλη λευ-
κοΟ μαρμάρου, τήν κάτω άριστεράν γωνίαν άπο-
κεκομμένη, έν είδει να'ίσκου έσχηματισμένη: δύο
10: έπιτύμβιον ένεπίγραφον άρι&. 371.
κίονες άνευ αύλάκων μετά κιονόκρανου άνέχουσιν
άέτωμα μετ' ακρωτηρίων, ών τδ μέν μέσον μετά
πολλού τοΟ εκατέρωθεν πλαισίου και τοΟ τυμπά-
νου άπεκόπη και ελλείπει, τών δέ λοιπών διετη-
ρήθη τι της βάσεως" έπ'ι τοΰ μέσου του τύμπανου
υπάρχει άβαθώς άναγεγλυμμένη φιάλη σπονδική.
Έν τω βαθύσματι παρεστάθησαν δι' ισχυρού μέν
άναγλύφου τρεις άνθρωποι, ορθοί ιστάμενοι, έν
χιτώνι και ίματίω, αριστερά μέν πεπλοφόρος γυνή
κατά τδν δεξιδν κρόταφον, συνάπτουσα τήν δεξιάν
τη δμωνύμω νεανίου, παρασταθέντος απέναντι
αυτής πλέον ή κατ' άριστερον κρόταφον, περαιτέρω
δέ αύτοΟ δεξιά άνήρ κατενώπιον δι' άβαθους δέ
άναγλύφου παρεστάθη παιδίον, μόλις διακρινόμε-
νον μεταξύ τών δύο πρώτων, ορθόν ίστάμενον,
και περαιτέρω, κατά τδ δεξιδν άκρον, πρόσθιον
ίππου κατά τδν άριστερον κρόταφον, προς δν προσ_
Άρβανιτόπουλος: Θεσσαλικοί έπιγραφαί. 139
καμίσκους ανά ες" αί κόραι των όφθαλμών αυτής
αποδίδονται γλυπτώς, δπερ είναι δείγμα των κατά
τήν Α' μΧ εκατονταετηρίδα χρόνων το πρόσωπον
αυτής άπετρίβη ίκανώς' εκατέρωθεν αυτής αποδί-
δονται έν άβαθεϊ αναγλύφω δύο κλάδοι κισσού με-
τά ©ύλλων, ελίκων και κόκκων, ολως άπροσδιόνυ-
σοι προς έπιτύμβιον παράστασιν, οίαν τά λοιπά
σύμβολα και αί έπιγραφαί βεβαιοΟσιν, έξ οΰ εμ-
φαίνεται δτι Ό αρκούντως δεξιός άλλως τεχνίτης
έμιμήθη ποικίλους κοσμηματικούς τύπους.
Ότι άποθανών δεν λογίζεται ό Εύφορβος, παρι-
στάμενης γυναικός, δηλοΐ το έτερον τμήμα" τοΟτο
άπεκόπη και ελλείπει τά άνω μόνον διετήρήΟησαν
άνωτάτω οί άκροι πόδες μετά ποδήρους χιτώνος
άναγλύφου γυναικός, έντός σανδαλιών, ής ύπελεί-
φθησαν έν λίαν άβαθεϊ άναγλύφω δεξιόθεν μέν
Γχνη δένδρου ίσως, άριστερόθεν δέ άκροι πόδες
παιδίου.—Ύψ. 0.325, πλάτ. 0.48, πάχ. 0.15.
Ή έπιγραοή έχαράχθη ίκανώς βαθέως και επι-
μελώς- ΰψ.γραμμ. 0.018-0.026, διάστ. 0.008.
ΠΟΛΥζΕΙ ΑΝΕΥΗΟΙλΟΥΟ
. ΓΛΤΞΡΛΓΥΝΑ^ΑλΕΕ
ΑΥΤΟΥ ΓΥΝΒΩι^ΛΙΣΊ ΗλΗ
ΤΟΥΤΟΓΕΡΑΣΕΣΤΙΘ/ ΝΟΝ
5 ΤώΝ
Πολυξέ[ν]αν, Εύηθίδου θ-
υγατέρα, γυνα[ϊκ]α δέ ε-
αυτού, [τ]ύνβω [κ]αι σ[τ]ήλη"
τούτο γέρας εστί θ[α]νόν-
5 των.
Έν στίχ. 3 ύπονοεΐται έκτέρισεν δια του τννβω
διδασκόμεθα δτι και κατ' εκείνους τους χρόνους
έσώρευον έπί τάφων των πλουσιωτέρων χώμα γης
προς ποίησιν τύμβου λοφοειδοΟς, έφ' οδ ήρμόζετο ή
στήλη" ή έν στίχ. 4-5 ομηρική έκφρασις δηλοΐ
τήν λογιότητα τοΰ Εύφόρβου, δυναμένου νά ταύ-
τισθή τω έν τη κάτω ύπ' άριθ. 383 δημοσιευθη-
σομένη έπιγραφη ταμία, ή τοΟ ποιήσαντος τήν
στήλην, ή τοΟ όρίσαντος τήν έπιγραφήν έν τέλει
τοΟ στίχ. 4 δ χαράκτης είχε παραλείπει τδ τε-
λευταΐον Ο, δπερ έξ ύστέρας φροντίδος έχάραξε
μικρότατον μεταξύ τών ΝΝ·
Άπετείχισα τδ μέν άνω τμήμα έκ της εκκλη-
σίας "Αγίας Σωτείρας, ένθα έχρησίμευεν ώς ΰπό-
βαθρον τών ξύλινων αυτής στασιδιών, το δέ κάτω
έκ της εις τδ άκρον του χωρίου Δούχλιστας κει-
μένης έκκλησίας της Παναγίας.
Άριϋ.371 (είχ. 10 και 11- ΜΕ 75\Στήλη λευ-
κοΟ μαρμάρου, τήν κάτω άριστεράν γωνίαν άπο-
κεκομμένη, έν είδει να'ίσκου έσχηματισμένη: δύο
10: έπιτύμβιον ένεπίγραφον άρι&. 371.
κίονες άνευ αύλάκων μετά κιονόκρανου άνέχουσιν
άέτωμα μετ' ακρωτηρίων, ών τδ μέν μέσον μετά
πολλού τοΟ εκατέρωθεν πλαισίου και τοΟ τυμπά-
νου άπεκόπη και ελλείπει, τών δέ λοιπών διετη-
ρήθη τι της βάσεως" έπ'ι τοΰ μέσου του τύμπανου
υπάρχει άβαθώς άναγεγλυμμένη φιάλη σπονδική.
Έν τω βαθύσματι παρεστάθησαν δι' ισχυρού μέν
άναγλύφου τρεις άνθρωποι, ορθοί ιστάμενοι, έν
χιτώνι και ίματίω, αριστερά μέν πεπλοφόρος γυνή
κατά τδν δεξιδν κρόταφον, συνάπτουσα τήν δεξιάν
τη δμωνύμω νεανίου, παρασταθέντος απέναντι
αυτής πλέον ή κατ' άριστερον κρόταφον, περαιτέρω
δέ αύτοΟ δεξιά άνήρ κατενώπιον δι' άβαθους δέ
άναγλύφου παρεστάθη παιδίον, μόλις διακρινόμε-
νον μεταξύ τών δύο πρώτων, ορθόν ίστάμενον,
και περαιτέρω, κατά τδ δεξιδν άκρον, πρόσθιον
ίππου κατά τδν άριστερον κρόταφον, προς δν προσ_