DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0152
142 Άρβανιτόπουλος: Θεσσαλικοί έπιγραφαί.
ΑΕ 1923
375 (είκ. 14)
Ταμιεύοντος Λέων[τος τοϋ Εύδήμου
τόν ενιαυτόν, επί στ[ρ]ατ[ηγοΰ Φρ.....
τος, μηνός (έξάλειψις—) [δείνα,
ό άπελευί)ερ[ω]θείς υπό Π[α - - - τοϋ
5 Φι[λ]ίπου [κα]ί Όλυν[π]ί[α]ς χής [Ξ - - - , έ'δω-
κεν τη [π]όλ[ε]ι [τά γ]εινόμε[να δη(νάρια) ΚΒ<'.
Β Ταμιεύοντο[ς] Λέοντος το[ϋ Εύδήμου τόν
ένιαυτ[ό]ν, §[πι στρατη]γοϋ Φ[ρ - - - τος· δείνα - -
τρία, ή άπελευθ[ε]ρω[θ]εϊσα ΰ[πό Πα - - - - - -
10 τ]ο[ϋ Φ]ι[λίπ(π)]ου καΐ Όλυνπίας της Ξ[ - - - - μετά
Ν]ίκης κα[ϊ] Νει[κ]άτο[ρος τ]ών τέκ[νων μου, έδωκε
τη] πόλει τά [γ]ειν[όμε]ν[α δι(νάρια) ΚΒ <'.
376 ^είκ. 15)
Α Ταμιεΰοντος της] πόλεος την πρώ-
την εξάμηνον Παυ]σανίου τοϋ Δρεβελά-
ου, στρ(ατηγοϋντος) Ιουλίου Άντι]πάτρου· μη(νός) Θεμίσ-
τιου δεϊνι- Εύτυχ]ίδης κέ Ζώσιμος
5 και δείνα, οί ά]πελευθερωθέντες
υπό δεινός τοϋ] Αυτοβούλου, έδωκαν
τη πόλει έ'καστ]ος αύτών δη(νάρια) ΚΒ<'.
374" στίχ. 1-0. Τήν τελευταίαν συλλαβήν τοΟ
ταμιεύοντος παρέλιπεν ό χαράκτης, λόγω το0 έιΐι-
φερομένου της, δεν άπέδωκε δέ βραχυγραφικώς ή
άλλως. Οί χρόνο; του άγνωστου άλλοθεν στρατη-
γού Δημητρίον κείνται κατά τό πρώτον ήμισυ της
Β' μΧ έκατονταετηρίδος. Ό ελευθερωτής είναι
πιθανώτατα ό αυτός τω έν τη κάτω ύπ' άριθ 378
δημοσιευθησομένη έπιγραφή' ταμία" διότι τό σχήμα
των γραμμάτων δηλοΐ δτι άμφότεραι αί έπιγραφαί
είναι τών αυτών χρόνων περίπου.
375" (είχ. 14) στίχ. 1-2 Είναι φανερόν έκτε
της χαράξεως και τοΟ περιεχομένου δτι άμφότεραι αί
άπελευθερώσεις Α και Β έτελέσθησαν επί τών αύ-
τών άρχόντων' διό τό Λέων τοΟ στίχ 1 πρέπει
νά συμπληρώσωμεν ουχί Αεωνίδον άλλα Λέων-
τος, ώς κείται έν στίχ. 7, και νά άποδώμεν τώ
χαράκτη τήν έκ συγχύσεως προς την όνομαστι-
κήν προελθοΟσαν δι' Ω άντϊ δι' Ο γραφήν" έμφα-
νίζεται δέ κάτω έν άριθ. 384 ταμίας Εϋδημος
υιός τοΟ Λέοντος" εΰλογον άρα είναι νά είκάσω-
μεν δτι πρόκειται περί πατρός και υίοΟ έν άμφο-
τέραις, μή διϊσταμέναις τους χρόνους ύπερμέτρως.
Έν στίχ. 2 μετά το τόν ένιαντδν δεν είναι άνα-
γκαϊον νά ύπολάβωμεν δτι παρέλιπεν ό χαράκτης
τόν τύπον τοΟ ά'ρθρου τον έκ της συρροής
πολλών τόν διότι και έν στίχ. 8 έγραψεν άνευ
αύτοΟ' σημειωτέον δέ δτι δεν άναγράφεται εξά-
μηνος· δηλοΟται άρα διά του τον ενιαυτόν δτι
έταμίευσε κα#' όλον τον ενιαυτόν, ώς άναγράφε-
ται σαφώς και διαρρήδην έν ΑΕ 1916 σελ. 30.
Κατά ταΟτα ή έν ΑΕ 1916 σελ. 93 παρατή-
ρησις έναντίον έμοΟ αύτοΟ, ώς άποδεξαμένου το-
δτι έν έπιγραφή, λεγούση «Ταμιεύοντος Λυσι-
μάχου τοΰ | Γαζαίου τόν ένιαυτόν, στρατη|γοΟν-
τος Κεφάλου», τό τον ενιαυτόν δηλοΐ καϋ-' δλον
τόν ένιαυτόν, ύπήρξεν άτοπος" διότι, μή άναγρα-
φομένης έξαμήνου, καθίσταται εΰλογον νά ύπολά-
βωμεν δτι τό άπλοΟν τόν ένιαυτόν δύναται νά
δηλοΐ κα&' δλον τόν ένιαυτόν.
375. στίχ. 2-6. ΤοΟ ονόματος τοϋ στρατηγού·
έσώθη έν μέν στίχ. 8 τό πρώτον γράμμα φ και
μετ' αύτό μέρος καθέτου κεραίας τοΟ δευτέρου
γράμματος, προσομοιάζοντος μάλιστα πάντων Ρ,,
έν δέ στίχ. 3 τό τέρμα τος, δπερ δμως δύναται τις
ΑΕ 1923
375 (είκ. 14)
Ταμιεύοντος Λέων[τος τοϋ Εύδήμου
τόν ενιαυτόν, επί στ[ρ]ατ[ηγοΰ Φρ.....
τος, μηνός (έξάλειψις—) [δείνα,
ό άπελευί)ερ[ω]θείς υπό Π[α - - - τοϋ
5 Φι[λ]ίπου [κα]ί Όλυν[π]ί[α]ς χής [Ξ - - - , έ'δω-
κεν τη [π]όλ[ε]ι [τά γ]εινόμε[να δη(νάρια) ΚΒ<'.
Β Ταμιεύοντο[ς] Λέοντος το[ϋ Εύδήμου τόν
ένιαυτ[ό]ν, §[πι στρατη]γοϋ Φ[ρ - - - τος· δείνα - -
τρία, ή άπελευθ[ε]ρω[θ]εϊσα ΰ[πό Πα - - - - - -
10 τ]ο[ϋ Φ]ι[λίπ(π)]ου καΐ Όλυνπίας της Ξ[ - - - - μετά
Ν]ίκης κα[ϊ] Νει[κ]άτο[ρος τ]ών τέκ[νων μου, έδωκε
τη] πόλει τά [γ]ειν[όμε]ν[α δι(νάρια) ΚΒ <'.
376 ^είκ. 15)
Α Ταμιεΰοντος της] πόλεος την πρώ-
την εξάμηνον Παυ]σανίου τοϋ Δρεβελά-
ου, στρ(ατηγοϋντος) Ιουλίου Άντι]πάτρου· μη(νός) Θεμίσ-
τιου δεϊνι- Εύτυχ]ίδης κέ Ζώσιμος
5 και δείνα, οί ά]πελευθερωθέντες
υπό δεινός τοϋ] Αυτοβούλου, έδωκαν
τη πόλει έ'καστ]ος αύτών δη(νάρια) ΚΒ<'.
374" στίχ. 1-0. Τήν τελευταίαν συλλαβήν τοΟ
ταμιεύοντος παρέλιπεν ό χαράκτης, λόγω το0 έιΐι-
φερομένου της, δεν άπέδωκε δέ βραχυγραφικώς ή
άλλως. Οί χρόνο; του άγνωστου άλλοθεν στρατη-
γού Δημητρίον κείνται κατά τό πρώτον ήμισυ της
Β' μΧ έκατονταετηρίδος. Ό ελευθερωτής είναι
πιθανώτατα ό αυτός τω έν τη κάτω ύπ' άριθ 378
δημοσιευθησομένη έπιγραφή' ταμία" διότι τό σχήμα
των γραμμάτων δηλοΐ δτι άμφότεραι αί έπιγραφαί
είναι τών αυτών χρόνων περίπου.
375" (είχ. 14) στίχ. 1-2 Είναι φανερόν έκτε
της χαράξεως και τοΟ περιεχομένου δτι άμφότεραι αί
άπελευθερώσεις Α και Β έτελέσθησαν επί τών αύ-
τών άρχόντων' διό τό Λέων τοΟ στίχ 1 πρέπει
νά συμπληρώσωμεν ουχί Αεωνίδον άλλα Λέων-
τος, ώς κείται έν στίχ. 7, και νά άποδώμεν τώ
χαράκτη τήν έκ συγχύσεως προς την όνομαστι-
κήν προελθοΟσαν δι' Ω άντϊ δι' Ο γραφήν" έμφα-
νίζεται δέ κάτω έν άριθ. 384 ταμίας Εϋδημος
υιός τοΟ Λέοντος" εΰλογον άρα είναι νά είκάσω-
μεν δτι πρόκειται περί πατρός και υίοΟ έν άμφο-
τέραις, μή διϊσταμέναις τους χρόνους ύπερμέτρως.
Έν στίχ. 2 μετά το τόν ένιαντδν δεν είναι άνα-
γκαϊον νά ύπολάβωμεν δτι παρέλιπεν ό χαράκτης
τόν τύπον τοΟ ά'ρθρου τον έκ της συρροής
πολλών τόν διότι και έν στίχ. 8 έγραψεν άνευ
αύτοΟ' σημειωτέον δέ δτι δεν άναγράφεται εξά-
μηνος· δηλοΟται άρα διά του τον ενιαυτόν δτι
έταμίευσε κα#' όλον τον ενιαυτόν, ώς άναγράφε-
ται σαφώς και διαρρήδην έν ΑΕ 1916 σελ. 30.
Κατά ταΟτα ή έν ΑΕ 1916 σελ. 93 παρατή-
ρησις έναντίον έμοΟ αύτοΟ, ώς άποδεξαμένου το-
δτι έν έπιγραφή, λεγούση «Ταμιεύοντος Λυσι-
μάχου τοΰ | Γαζαίου τόν ένιαυτόν, στρατη|γοΟν-
τος Κεφάλου», τό τον ενιαυτόν δηλοΐ καϋ-' δλον
τόν ένιαυτόν, ύπήρξεν άτοπος" διότι, μή άναγρα-
φομένης έξαμήνου, καθίσταται εΰλογον νά ύπολά-
βωμεν δτι τό άπλοΟν τόν ένιαυτόν δύναται νά
δηλοΐ κα&' δλον τόν ένιαυτόν.
375. στίχ. 2-6. ΤοΟ ονόματος τοϋ στρατηγού·
έσώθη έν μέν στίχ. 8 τό πρώτον γράμμα φ και
μετ' αύτό μέρος καθέτου κεραίας τοΟ δευτέρου
γράμματος, προσομοιάζοντος μάλιστα πάντων Ρ,,
έν δέ στίχ. 3 τό τέρμα τος, δπερ δμως δύναται τις