DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0160
150 Άρβανιτόπουλος: Θεσσαλικοί έπιγραφαί.
Α Ε 1923-
μη εύράντες βελτίονα έκφρασιν' διότι και έν ΙΟ ΙΧ2
415 73-78 άπαντα «έτους του έπ'ι αύτο-
κράτοροςν έν στίχ. 13-14 πορελείφθη ή φράσις
αύτη ώς περιττή* διότι Ό υπολογισμός τςΰ χώρου
αποκρούει τήν άναγραφήν αύτής τε και τοΰ έτους
ολογράφως. Ο στρατηγός Ξενόδωρος νυν το πρώτον
καθίσταται ήμϊν γνωστός. Τό όνομα του δευτέρου
ταμι'ου βεβαιοΰται εκ τοΰ στίχ. 17, ένθα προ του
Ε υπάρχει σαφές ίχνος κύκλου τοΟ Θ' τοΰ πατρι-
κού αϋτοϋ διακρίνονται έν άρχή του στίχ. 5 ίχνη
άσαφή ΑΝ, ών τοΰ Ν βεβαιότερα" έκ τούτων δύναται
τιςνά συμπλήρωση μετίι πιθανάτητος Πανσανίυν.
381· στίχ. 6-13. Οί απελεύθεροι είναι δύο
τουλάχιστον" έν τέλει τοΰ στί/. 6 δύναται τις νά
συμπλήρωση Κ[αλλιστράτου\, θεωρών άδε^φοϋς
τοΰς απελεύθερους, όπερ πιθανόν, ή δια τοΰ κ[αΙ]
νά πρόσθεση τρίτου άπελευθέρου όνομα. Ώς προς
τήν σύνθεσιν τοΰ ονόματος Παρμεναφίλα πρβ. το
έν ΑΕ 1914 σελ. 4 ό'μοιον Παρμεναρίστα και τόν
σημειωθέντα συμφυρμόν. Επειδή άπό τοΰ τέλους
τοΟ στίχ. 8 και έκ της αρχής τοΰ στίχ. 9, ένθα
διακρίνονται ίχνη Ο, έλλείπουσί τινα γράμματα,
βεβαιούμεθα ό'τι τό όνομα της έλευθερωτρίας ήτο
σύνθετον π.χ. Κλεονείκη, ή μάλλον 'Αγα&ονείκη
Άριστονείκη κττ. πλειόνων γραμμάτων. Έν άρ-
χή τοΰ στίχ. 10 έσώθη σαφές ίχνος Τ, έξ οΰ το
Σεβαστήας βεβαιοΰται" ότι δέ πλείστοι αυτοκρα-
τορικοί απελεύθεροι τοΰ Αυγούστου άπαντώσιν,
είπομεν έν ΑΕ 1913-1917 πολλαχοΰ.
381" στίχ. 13-19. Ή άρχή της έν συνεχεία
τή Α γραφείσης άπελευθερώσεως Β έσημειώθη διά
τών αύτών τή προηγουμένη γραμμάτων, άτινα
άπό τοΰ στίχ. 14 έσμίκρυνεν ό χαράκτης, ίσως
λόγω στενοχώριας τοΰ υποκειμένου διαστήματος.
Περί τοΰ έν στίχ. 13-14 ετον[ς δ[ωδ-)εκάτον
οεβαστ]ήου είπομεν ευθύς έν τοις άνω" τών λοι- 17'- ίπ<79αΨ>ι ά9'&· 383·
πών αί συμπληρώσεις είναι ασφαλείς. — "Τψ. 0'80, πλάτ. 0 635, πάχ. σωθέν 0.24^
"Απετείχισα έ'κ τίνος έκκλησιδίου, κειμένου έγ-
Άρ. 382. 383. (Είκ. Π- ΜΕ 91 το α, β). γύς τοΰ χωρίου Λελίνωτας.
Σπόνδυλος ή βάσις παραστάδος μαρμάρου ύπομέ- 'Επί της έμπροσθεν πλατείας επιφανείας είναι
λανος, όπίσω μόνον άποκεκομμένος' κάτω λήγει άβέβαιον, αν έφερεν έπιγραφήν ίσως ή ύπάρχουσά
πάντοσε εις ήπίως προεξέχον γεϊσον, άποτριβέν τά ποτε άπεξέσθη έπίτηδες, ή έςηφανίσθη διά μετε-
πολλά' έπί τοΰ μέσου της επάνω έπιφανείας ύπάρ- ξεργασίας ύπό τών νεωτέρων. 'Επί της δεξιάς,
χει μικρός τόρμος προς γόμφωσιν σιδήρου και άρ- στενής έδρας α έχαράχθη ή ύπ' άριθ. 382 έπι-
μογήν έτέρου ομοίου λίθου δι' έγχύσεως μολύβδου. γραφή, άρεθέντος έκ τών άνω κενοΰ υψ. 0.04, άπό-
Α Ε 1923-
μη εύράντες βελτίονα έκφρασιν' διότι και έν ΙΟ ΙΧ2
415 73-78 άπαντα «έτους του έπ'ι αύτο-
κράτοροςν έν στίχ. 13-14 πορελείφθη ή φράσις
αύτη ώς περιττή* διότι Ό υπολογισμός τςΰ χώρου
αποκρούει τήν άναγραφήν αύτής τε και τοΰ έτους
ολογράφως. Ο στρατηγός Ξενόδωρος νυν το πρώτον
καθίσταται ήμϊν γνωστός. Τό όνομα του δευτέρου
ταμι'ου βεβαιοΰται εκ τοΰ στίχ. 17, ένθα προ του
Ε υπάρχει σαφές ίχνος κύκλου τοΟ Θ' τοΰ πατρι-
κού αϋτοϋ διακρίνονται έν άρχή του στίχ. 5 ίχνη
άσαφή ΑΝ, ών τοΰ Ν βεβαιότερα" έκ τούτων δύναται
τιςνά συμπλήρωση μετίι πιθανάτητος Πανσανίυν.
381· στίχ. 6-13. Οί απελεύθεροι είναι δύο
τουλάχιστον" έν τέλει τοΰ στί/. 6 δύναται τις νά
συμπλήρωση Κ[αλλιστράτου\, θεωρών άδε^φοϋς
τοΰς απελεύθερους, όπερ πιθανόν, ή δια τοΰ κ[αΙ]
νά πρόσθεση τρίτου άπελευθέρου όνομα. Ώς προς
τήν σύνθεσιν τοΰ ονόματος Παρμεναφίλα πρβ. το
έν ΑΕ 1914 σελ. 4 ό'μοιον Παρμεναρίστα και τόν
σημειωθέντα συμφυρμόν. Επειδή άπό τοΰ τέλους
τοΟ στίχ. 8 και έκ της αρχής τοΰ στίχ. 9, ένθα
διακρίνονται ίχνη Ο, έλλείπουσί τινα γράμματα,
βεβαιούμεθα ό'τι τό όνομα της έλευθερωτρίας ήτο
σύνθετον π.χ. Κλεονείκη, ή μάλλον 'Αγα&ονείκη
Άριστονείκη κττ. πλειόνων γραμμάτων. Έν άρ-
χή τοΰ στίχ. 10 έσώθη σαφές ίχνος Τ, έξ οΰ το
Σεβαστήας βεβαιοΰται" ότι δέ πλείστοι αυτοκρα-
τορικοί απελεύθεροι τοΰ Αυγούστου άπαντώσιν,
είπομεν έν ΑΕ 1913-1917 πολλαχοΰ.
381" στίχ. 13-19. Ή άρχή της έν συνεχεία
τή Α γραφείσης άπελευθερώσεως Β έσημειώθη διά
τών αύτών τή προηγουμένη γραμμάτων, άτινα
άπό τοΰ στίχ. 14 έσμίκρυνεν ό χαράκτης, ίσως
λόγω στενοχώριας τοΰ υποκειμένου διαστήματος.
Περί τοΰ έν στίχ. 13-14 ετον[ς δ[ωδ-)εκάτον
οεβαστ]ήου είπομεν ευθύς έν τοις άνω" τών λοι- 17'- ίπ<79αΨ>ι ά9'&· 383·
πών αί συμπληρώσεις είναι ασφαλείς. — "Τψ. 0'80, πλάτ. 0 635, πάχ. σωθέν 0.24^
"Απετείχισα έ'κ τίνος έκκλησιδίου, κειμένου έγ-
Άρ. 382. 383. (Είκ. Π- ΜΕ 91 το α, β). γύς τοΰ χωρίου Λελίνωτας.
Σπόνδυλος ή βάσις παραστάδος μαρμάρου ύπομέ- 'Επί της έμπροσθεν πλατείας επιφανείας είναι
λανος, όπίσω μόνον άποκεκομμένος' κάτω λήγει άβέβαιον, αν έφερεν έπιγραφήν ίσως ή ύπάρχουσά
πάντοσε εις ήπίως προεξέχον γεϊσον, άποτριβέν τά ποτε άπεξέσθη έπίτηδες, ή έςηφανίσθη διά μετε-
πολλά' έπί τοΰ μέσου της επάνω έπιφανείας ύπάρ- ξεργασίας ύπό τών νεωτέρων. 'Επί της δεξιάς,
χει μικρός τόρμος προς γόμφωσιν σιδήρου και άρ- στενής έδρας α έχαράχθη ή ύπ' άριθ. 382 έπι-
μογήν έτέρου ομοίου λίθου δι' έγχύσεως μολύβδου. γραφή, άρεθέντος έκ τών άνω κενοΰ υψ. 0.04, άπό-