DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0170
160 'Άρβανιτόπονλος: ΘεσσαλικαΙ έπιγραφαί.
ΑΕ 1923-
ρώ δέ πιθανώτατον δτι έ'σ/ε τι καλλιτεχνικδν βε-
βαιώ; πρότυπον δ τεχνίτης ούτος προ δφθαλμών'
διότι άλλως δέν ερμηνεύεται ή άντίθεσις της άρ-
τιότητος της συνθέσεως προς την άδυναμίαν της
εκτελέσεως.
Άρ. 386* (είκ. 19 ΜΕ 54. ΒαΙΙ. όβ Οοιτ
79: επιγραφή επιτύμβιου 386ε.
ΗθΙΙ. 1911 σελ. 240 άρ. 11 πρβ. και Άρχ. Έφ.
1913 σελ. 182). Στήλη λευκοί) έστιλβωμένου
μαρμάρου άκέραιος πλην μικρας άνωτάτω άπο-
σχίσεως' κάτω λήγει τριγων.κώς εις άδρότερον
έξειργασμένον γόμφον πρΌς εμπηξιν έν τόρμω βά-
θρου. - Ύψ. 0.43, πλάτ. 0.355, πά/. 0.04.
Άπετει/ίσθη ύπο τοΟ έν άρ. 3863 άναφερομέ-
νου άστυνόμου έκ της έν τω αύτώ χωρίω οικίας
Δημητρίου Φράγκου.
ΙΙαρεστάθη δε ή στήλη κατά τι πρωτογενές
σχήμα ναίσκου' εκατέρωθεν έδηλώθη πλαι'σιον έν
είδει παραστάδων και άνω τριγωνικδν άπλοΟν όλως
άέτωμα, έφ' ού έχαρά/θη τοξοειδώς, βαθέως, και
έπιμιλώς ή επιγραφή, ΰψ. γραμμ. 0 011,-0.016"
ο δεύτερος στίχος έγράφη άρχήθεν ύπΌ τΌν πρώ-
τον έν μέρει, άλλ' επειδή ο χώρος ήτο άνεπαρκής,
έξηλείφθη έπιμελώς και έ/αράχθη κατωτάτω έπί
τοΟ οριζοντίου πλαισίου* εξεδόθη δέ ή έπιγραφή
το πρώτον ύπότοΟ Η&1ζ£θ1ά· βλ. Αρχ. Έφ.'ίΛ.
Άρτεμώ Άπ[ο]λλώνιον
τον εαυτής υίόν ■£$ ήρωα
ΎπΌ τον πρώτον στίχον παρίσταται δι άβαθους
άναγλύ®ου έν άριστερα τώ θεωμένω νεανίας, δ Α-
πολλώνιος, έφιππος έν ψευδοκαλπασμώ προς οεςιά:
φαίνεται γυμνός πλήν ήνεμισμένης σφοορώς χλα-
μύδος' ό Ί'ππος δηλοΟται ά/αλίνωτος και φαίνεται,
φέρων έπί του" κρανίου σήμα ή γυμνότης ό'μως
οφείλεται μάλλον τη άδυναμία του τεχνίτου ή τη\
άληθεία' τήν δεςιάν ΰψοϊ κεκαμμένην, κρατοΟσαν
βραχύ άκόντιον προς βολήν' ή κόμη αύτου βρα-
χεία διαιρείται εις πλοκαμίσκους" ό δεξιδς έμπρό-
σθιος τοΟ ί'ππου άπτεται όιά της οπλής μικρού πυ-
ραμιδοειδοΟς βωμού, ου όπισθεν παρίσταται λίαν
σχηματικώς δένδρον μετά φύλλων, περί ο ε/ει έλι-
χθή εις τρεις σπείρας δ ίερδς όφις, ούτινος ή κε-
ΰαλή άνωτάτω κατευθύνεται πρός τον ιππέα. Κα-
τά τδ δεξιον άκρον της στήλης παρίσταται γυνή,
ή Άρτεμώ, σχεδόν κατενώπιον δρθή ίσταμένη, φο--
ροΟσα χιτώνα ποδήρη και ίμάτιον, ήρμένον εϊς τά
όπισθεν της κεφαλής έν είδει πέπλου, τήν μέν άρι-
στεράν καταβιβάζουσα παρά το πλευρόν, έ'νθα
φαίνεται κρατούσα το ίμάτιον, τήν δέ δεςΊάν έχου-
σα προ τοΟ στήθους. 1ά πρόσωπα αμφοτέρων
εχουσιν ύποστή άποτριβάς, γενομένας έπίτηδες, ύπό
Χριστιανών πιθανώς, ϊδ έργον άνήκει τοις περί
τδ 150 μΧ χρόνοις και είναι λόγου άξιον διά τήν
καλήν δήλωσιν τοΟ ίππου' εμφανίζει δέ τοΰτο μά-
λιστα και τά πολυάριθμα τοΟ αύτοΟ ρυθμοΟ τήν
τυπικήν μορφήν, ήν έντεΟθεν παραλαβόντες οί
άγιογράφοι χριστιανοί έζωγράιησαν τους έφιπ-
πους άγιους Γεώργιον, Δημήτριον κλ.
Άριϋ. 386* (ΜΕ 31 πρβλ. Μ ΙΧ2 1279 και
Άρχ. Έφημ. 1913 σελ. 163). Στήλη μαρμάρου
λευκοφαίου πανταχόθεν άποκεκομμένη' άνωτάτω
διετηρήθησαν άβαθώς άναγεγλυμμένα τά συνήθη
ελικοειδή κοσμήματα άνθεμίου. Ύψ. 0.195, πλάτ.
0.22, πάχ. 0.13.
Άπετείχισα μετά τήςύπ' άριθ. 372. Έπιγραοήν
εφερεν έπί του γείσου, ό'περ είναι όλως ασύνηθες
έπί στηλών επιτύμβιων, βαθέως και σχεδόν καλώς
κεχαραγμίνην, άλλ' οΐκτρώς άποτετριμμένην δ ψ»
γραμμ 0 012- νυν διακρίνονται τά ί/νη
|Λ λοκ/ - - - - -
19 10 25
ΑΕ 1923-
ρώ δέ πιθανώτατον δτι έ'σ/ε τι καλλιτεχνικδν βε-
βαιώ; πρότυπον δ τεχνίτης ούτος προ δφθαλμών'
διότι άλλως δέν ερμηνεύεται ή άντίθεσις της άρ-
τιότητος της συνθέσεως προς την άδυναμίαν της
εκτελέσεως.
Άρ. 386* (είκ. 19 ΜΕ 54. ΒαΙΙ. όβ Οοιτ
79: επιγραφή επιτύμβιου 386ε.
ΗθΙΙ. 1911 σελ. 240 άρ. 11 πρβ. και Άρχ. Έφ.
1913 σελ. 182). Στήλη λευκοί) έστιλβωμένου
μαρμάρου άκέραιος πλην μικρας άνωτάτω άπο-
σχίσεως' κάτω λήγει τριγων.κώς εις άδρότερον
έξειργασμένον γόμφον πρΌς εμπηξιν έν τόρμω βά-
θρου. - Ύψ. 0.43, πλάτ. 0.355, πά/. 0.04.
Άπετει/ίσθη ύπο τοΟ έν άρ. 3863 άναφερομέ-
νου άστυνόμου έκ της έν τω αύτώ χωρίω οικίας
Δημητρίου Φράγκου.
ΙΙαρεστάθη δε ή στήλη κατά τι πρωτογενές
σχήμα ναίσκου' εκατέρωθεν έδηλώθη πλαι'σιον έν
είδει παραστάδων και άνω τριγωνικδν άπλοΟν όλως
άέτωμα, έφ' ού έχαρά/θη τοξοειδώς, βαθέως, και
έπιμιλώς ή επιγραφή, ΰψ. γραμμ. 0 011,-0.016"
ο δεύτερος στίχος έγράφη άρχήθεν ύπΌ τΌν πρώ-
τον έν μέρει, άλλ' επειδή ο χώρος ήτο άνεπαρκής,
έξηλείφθη έπιμελώς και έ/αράχθη κατωτάτω έπί
τοΟ οριζοντίου πλαισίου* εξεδόθη δέ ή έπιγραφή
το πρώτον ύπότοΟ Η&1ζ£θ1ά· βλ. Αρχ. Έφ.'ίΛ.
Άρτεμώ Άπ[ο]λλώνιον
τον εαυτής υίόν ■£$ ήρωα
ΎπΌ τον πρώτον στίχον παρίσταται δι άβαθους
άναγλύ®ου έν άριστερα τώ θεωμένω νεανίας, δ Α-
πολλώνιος, έφιππος έν ψευδοκαλπασμώ προς οεςιά:
φαίνεται γυμνός πλήν ήνεμισμένης σφοορώς χλα-
μύδος' ό Ί'ππος δηλοΟται ά/αλίνωτος και φαίνεται,
φέρων έπί του" κρανίου σήμα ή γυμνότης ό'μως
οφείλεται μάλλον τη άδυναμία του τεχνίτου ή τη\
άληθεία' τήν δεςιάν ΰψοϊ κεκαμμένην, κρατοΟσαν
βραχύ άκόντιον προς βολήν' ή κόμη αύτου βρα-
χεία διαιρείται εις πλοκαμίσκους" ό δεξιδς έμπρό-
σθιος τοΟ ί'ππου άπτεται όιά της οπλής μικρού πυ-
ραμιδοειδοΟς βωμού, ου όπισθεν παρίσταται λίαν
σχηματικώς δένδρον μετά φύλλων, περί ο ε/ει έλι-
χθή εις τρεις σπείρας δ ίερδς όφις, ούτινος ή κε-
ΰαλή άνωτάτω κατευθύνεται πρός τον ιππέα. Κα-
τά τδ δεξιον άκρον της στήλης παρίσταται γυνή,
ή Άρτεμώ, σχεδόν κατενώπιον δρθή ίσταμένη, φο--
ροΟσα χιτώνα ποδήρη και ίμάτιον, ήρμένον εϊς τά
όπισθεν της κεφαλής έν είδει πέπλου, τήν μέν άρι-
στεράν καταβιβάζουσα παρά το πλευρόν, έ'νθα
φαίνεται κρατούσα το ίμάτιον, τήν δέ δεςΊάν έχου-
σα προ τοΟ στήθους. 1ά πρόσωπα αμφοτέρων
εχουσιν ύποστή άποτριβάς, γενομένας έπίτηδες, ύπό
Χριστιανών πιθανώς, ϊδ έργον άνήκει τοις περί
τδ 150 μΧ χρόνοις και είναι λόγου άξιον διά τήν
καλήν δήλωσιν τοΟ ίππου' εμφανίζει δέ τοΰτο μά-
λιστα και τά πολυάριθμα τοΟ αύτοΟ ρυθμοΟ τήν
τυπικήν μορφήν, ήν έντεΟθεν παραλαβόντες οί
άγιογράφοι χριστιανοί έζωγράιησαν τους έφιπ-
πους άγιους Γεώργιον, Δημήτριον κλ.
Άριϋ. 386* (ΜΕ 31 πρβλ. Μ ΙΧ2 1279 και
Άρχ. Έφημ. 1913 σελ. 163). Στήλη μαρμάρου
λευκοφαίου πανταχόθεν άποκεκομμένη' άνωτάτω
διετηρήθησαν άβαθώς άναγεγλυμμένα τά συνήθη
ελικοειδή κοσμήματα άνθεμίου. Ύψ. 0.195, πλάτ.
0.22, πάχ. 0.13.
Άπετείχισα μετά τήςύπ' άριθ. 372. Έπιγραοήν
εφερεν έπί του γείσου, ό'περ είναι όλως ασύνηθες
έπί στηλών επιτύμβιων, βαθέως και σχεδόν καλώς
κεχαραγμίνην, άλλ' οΐκτρώς άποτετριμμένην δ ψ»
γραμμ 0 012- νυν διακρίνονται τά ί/νη
|Λ λοκ/ - - - - -
19 10 25