Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1924)

8

Γ. Α. Σωτηρίου

ΑΕ 1924

Τάφοι: Σπουδαιότητα έ'τι προσδίδουσι και οί εντός τοϋ ναϋδρίου καΐ κατά μήκος
της νοτίας πλευράς άνευρεθέντες υπόγειοι ή υπέρ τό έδαφος τετράγωνοι καΐ καμαρωτοί
τάφοι, έκτισμένοι δια λαξευτών πωρόλιθων και πλίνθων.

Τό κέντρον τοϋ ναϋδρίου καταλαμβάνει υπόγειος καμαρωτός τάφος δια πλίνθων
μετ' έρυθροΰ κονιάματος έκτισμένος, έ'χων μήκος 3,20 μ. και πλάτος 1,10 μ. εις δν κατέρχε-
ται τις δια δύο βαθμίδων (βλ; τομήν έν ε'ικ. 6). Ό άνευρεθείς ούτος τάφος είχε συληθή εις.
μεταγενεστέρους χρόνους, πρόκειται δε ίσως περί τοϋ τάφου τοϋ κτήτορος τοϋ ναοΰ 1.

1_ _1



ι

|



Ί

I-,



3 1

1-



ι

-Γ

1°ϊ

ι—ι 3-3

11. Τομή άνευρεϋέντων τάφων νοτίως τον ναϋδρίον των Θηβών.

Έτερος τάφος εξέχοντος προσώπου ευρίσκεται εις την νοτίαν πλευράν τοϋ ναϋδρίου
κείμενος εντός ιδιαιτέρου θαλάμου, συγκοινωνοϋντος δια θύρας, κειμένης προς ανατολάς,
έξ ής πιθανόν προέρχεται καΐ τό μέγα μετά γλυφών μαρμάρινον τοξοειδές ύπέρθυρον τό
κείμενον εισέτι έξωθεν τοϋ ναοϋ (βλ. είκ. 2), ούτινος μάλιστα αί διαστάσεις άντιστοιχοΰσι
προς τά διασωζόμενα τμήματα των πλαισίων της θύρας. Ή ανευρεθείσα κατά την άνασκα-
φήν τοϋ μέρους τούτου μαρμάρινη σαρκοφάγος (είχ. 12), φέρουσα γλυφάς κατά την βά-
σιν και τό χείλος αυτής και καλυπτομένη με τρεις ογκώδεις ορθογώνιας πλάκας, εξέχουσας
εκατέρωθεν, είναι τοποθετημένη ε'ις τό μέσον τοϋ θαλάμου τούτου πλησίον τοϋ δυτικού
τοίχου. Δυστυχώς ουδεμία έπι τής σαρκοφάγου ταύτης διεσώθη επιγραφή· ύποθέτομεν
μόνον δτι ό χρόνος τής κατασκευής τοϋ νεκρικού τούτου θαλάμου δεν θά άπέχη πολύ τοϋ

1 Τάφοι κατέχοντες τό μέσον τοϋ^ναοϋ η εμφανή αύ- τάφους έν Καθολικφ τής Μονής Όσιου Λουκά Λε6αδείας,

τοϋ θέσιν ήσαν συνήθως αφιερωμένοι εις Αγίους και έν ναϋδρίω Μπογιάνας, τούς τάφους Αγίας Θεοδώρας και

Μάρτυρας (πρβλ. τάφον Θεολόγου έν Έφέσφ, έν 'Αρ- Πέτρωνα έν μονή Γαστρίων εκ περιγραφής Πορφυρογεν-

χαιολ. Δελτίφ, τόμ. 7 (1922) σελ. 151-167, τάφον Άγ. νήτου· βλ. ΚίοΙιίθΓ, (^ιιβίΐβη (ϊ<3Γ 1>γζ. Κυηδί^ββοΐιίοΐιίβ,

Δημητρίου Θεσσαλονίκης, αυτόθι, τόμ. 5 (1918) συμπλήρω- ν7ΐβη, 1897, σελ. 133 κ.ά.). Ένταϋθα πρέπει να σημειωθή,.

μα, σελ. 34 κ.έ. πρβλ. και ΒυΙΙ. άβ ΓΑοαάθΐηϊθ Γουπι&ϊηβ, δτι καϊ τά δάπεδα τών αρχαιοτέρων εκκλησιών έχρησι-

8βοί. ΜβΙοπςιυβ τόμ. XI (1924) σελ. 236 κ.έ.). ΟΊ τάφοι μοποιοϋντο κατά προτίμησιν ώς τόποι ταφής· ε'ις πάντας

ή λάρνακες έπισήμων προσώπων έτοποθετοϋντο συνήθως τους άνασκαπτομένους ναούς συναντώμεν άπειρίαν τάφων

§ε|ιά ή αριστερά τοϋ Ναοΰ πλησίον τών τοίχων και δη διαφόρων σχημάτων και διαφόρου έποχής (βλέπε Άρχ.

είς τετραγώνους κόγχας αυτών άψιδωτάς άνω (έν εΐδει άρ- Δελτίον 1916, σελ. 140 κ. έ. Άρχ. Έφημ 1919, σελ. 27"

κοσολίων) και είς νάρθηκας είς τήν αύτήν θέσιν (πρβλ. κ. έ. και αλλ ).

2 1 26