DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Mindē-Mendē ē patris toi Paiōniou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0047
ΑΕ 1924
Μίνδη - Μένδη ή πατρίς τον Παιωνίον
33
μενον κόλπον, ' Αγχίσην μεν αποθανόντα θάπτει, αυτός δε των έπιχωρίων δεομένων
ώστε βασιλεύειν αυτών ουκ έδέξατο. Είτα εις την Βρουσιάδα (Κρονσιάδα ή Κρου-
αίδα Ταίβΐ) γήν έρχεται. Πάαιν δ' ην έφίμεροζ οϊς έντυγχάνοι κατά χάριν της
Αφροδίτης. Ενταύθα μυκησαμένης της συνεπομένης αύτώ βοός έξ "Ιδης (τοΰτο γαρ
Αφροδίτη έπέακηψε) λαμβάνει τό κράτος της γης διδόντων τών έπιχωρίων και την
βοϋν Φύει Αφροδίτη και κτίζει πόλιν, η τότε μεν Αινεία άπό τοϋ κτίσαντος, ϋοτε-
ρον δέ παρενεγκόντος (παρενεχθέντος Ταϊβΐ) τοϋ ονόματος Αίνος εκλήθη.
Ό Τβίβΐ διώρθωσε τό χωρίον έν Όβ Τ1ΐΘ38&1οηίθ3 θίιΐδςιηθ ά^γο σ. 10 σημ. 16, παρα-
τηρεί δέ δτι υ Φώτιος συνέχεε έν τέλει τά πράγματα ταυτίζων την Αΐνειαν και την προς
τφΈ6ρ(ο Αΐνολ'. Άλλά είναι πιθανόν δτι δεν πρόκειται περί συγχύσεως, ούδ' δτι παρηνέχθη
τό όνομα της Αινείας εις την Αΐνον έν ύστέροις χρόνοις.
Τό παρά Στεφάνω κείμενον παρενεγκόντος νομίζω δτι έ'χει ορθώς, διότι συνδέεται
προς την άμετάβατον χρήσιν τοϋ παραφέρειν, δχε τοΰτο δηλοϊ πάσχω μεταβολήν, μετα-
βάλλομαι, άλλοιοΰμαι, διαφέρω κ .τ. τ. Σημειωτέον δέ δτι υπάρχει παρά μεταγενεστέροις
συγγραφεΰσι καΐ ενεργητική χρήσις τοϋ παραφέρειν έν τή έννοια τοϋ μεταβάλλειν ή κσ.Ι
σκοπίμως διαστρέφειν όνομα, γνώμην οίονπαρ' Άππιανώ Έμφυλ. 2,68. 3,61 (πρβ. Ι^άάβΐΐ
δοοιί-Κωνσταντινίδου Λεξικον έν λ.).
Ό Τ&ίβΐ νθ[ΐίσας δτι ό Στέφανος συγχέει την Μακεδονικήν Αϊν&ιαν και την Θρα-
κικήν Αΐνον είσήγαγεν εις τό κείμενον τό παθητικόν παρενεχθέντος, νοών τοΰτο έν άλλη
τοϋ παραφέρειν-παραφέρεσθαι έννοια ήτοιτή τοΰ φέρειν ή φέρεσθαι πέραν ή μακράν. Άλλ'
ούτως υπεβλήθη εις τον Στέφανον, ήν οΰτος δεν φαίνεται σχών ποτε έννοιαν.
Έκ πάντων άρα τών παρατεθέντων χωρίων συνάγεται άσφαλώς δτι εις τους γρά-
φοντας μία Μένδη εΐναι γνωστή, ή έπΐ της Χαλκιδικής χερσονήσου Παλλήνης.
Άλλ' έλέχθη, ως εΐπον, δτι έν τω χοίρίω τών Πολυαίνου Στρατηγημάτων II 1,31
δέν είναι δυνατόν νά πρόκειται περι της Χαλκιδικής. Τό χωρίον τοΰ Πολυαίνου έ'χει ως
έξης· Αγησίλαος είς Μένδαν άττικ'ιζουσαν λάθρα νυκτός παρελθών τό καρτερώτα-
τον της πόλεως κατασ/ών, τών Μενδαίων άγανακτούντων κάί σπουδή συνελθόντων
είς έκκλησίαν, έπιστάς < τί'» εφη «.θορυβέΐαθε ; οι γαρ ήμίσεις υμών κοινωνονσι της
προδοσίας τών έμοϊ καταλαβεΐν την πόλιν παρασχόντων». Οι Μενδάϊοι αλλήλους
υπόπτους ήγησάμενοι της ταραχής έπαύααντο. Ότι δ Αγησίλαος δέν ήτο δυνατόν νά
διέλθη έκ Μένδης οΰτε κατά την εις Μ. Άσίαν μετάβασιν οΰτε κατά την έκεΐθεν έπάνο-
δον εΐναι δλως υποκειμενική γνώμη. 'Αρκεϊ νά άναμνήσω δτι και ό Διονύσιος υ Άλι-
καρνασσεύς Έωμ. 'Αρχ. I 47 παριστά τον ΑΊνείαν διαπλέοντα τον Έλλήσποντον και κα·
τευθυνόμενον προς την Παλλήνην, ώς προς έγγιστα κειμένην ιχερσόνησον (έπι της εγγιατα
κειμένης χερσονήσου τον πλουν ποιούμενος, ή πρόκειται μεν της Ευρώπης,
καλείται δέ Παλλήνη) Άλλά και άλλαι στρατεϊαι παραπλέουσι την Μακεδονίαν. Παρά
ταΰτα δ' όμίος δέν φαίνεται και δτι τυχαίως ευρέθη ό Αγησίλαος έν Μένδη, διότι ρητώς
δ Πολύαινος άναφέρει δτι ό Αγησίλαος έπραξεν δσα έπραξε κατά της Μένδης ώς άττι-
κιζούσης. Μετέβη άρα έκεϊ αυτοβούλως, άσφα?.ώς ϊνα έκμηδενίση τον έκ τοΰ άττικισμοΰ της
Μένδης κίνδυνολ',— διότι έκραγέντος τοΰ Κορινθιακού πολέμου, ό Σπαρτιάτης βασιλεύς
ήθελε νά έχη έκκαθαρίσει τό έδαφος. Άλλ' ή σπουδή τοΰ Αγησιλάου νά καταλάβη τήν
πόλιν, σημαίνει δτι ή πόλις αύτη δέν ήτο μηδαμινόν τι χωρίον. Ότι δέ ό Άγησί?<.αος
Μίνδη - Μένδη ή πατρίς τον Παιωνίον
33
μενον κόλπον, ' Αγχίσην μεν αποθανόντα θάπτει, αυτός δε των έπιχωρίων δεομένων
ώστε βασιλεύειν αυτών ουκ έδέξατο. Είτα εις την Βρουσιάδα (Κρονσιάδα ή Κρου-
αίδα Ταίβΐ) γήν έρχεται. Πάαιν δ' ην έφίμεροζ οϊς έντυγχάνοι κατά χάριν της
Αφροδίτης. Ενταύθα μυκησαμένης της συνεπομένης αύτώ βοός έξ "Ιδης (τοΰτο γαρ
Αφροδίτη έπέακηψε) λαμβάνει τό κράτος της γης διδόντων τών έπιχωρίων και την
βοϋν Φύει Αφροδίτη και κτίζει πόλιν, η τότε μεν Αινεία άπό τοϋ κτίσαντος, ϋοτε-
ρον δέ παρενεγκόντος (παρενεχθέντος Ταϊβΐ) τοϋ ονόματος Αίνος εκλήθη.
Ό Τβίβΐ διώρθωσε τό χωρίον έν Όβ Τ1ΐΘ38&1οηίθ3 θίιΐδςιηθ ά^γο σ. 10 σημ. 16, παρα-
τηρεί δέ δτι υ Φώτιος συνέχεε έν τέλει τά πράγματα ταυτίζων την Αΐνειαν και την προς
τφΈ6ρ(ο Αΐνολ'. Άλλά είναι πιθανόν δτι δεν πρόκειται περί συγχύσεως, ούδ' δτι παρηνέχθη
τό όνομα της Αινείας εις την Αΐνον έν ύστέροις χρόνοις.
Τό παρά Στεφάνω κείμενον παρενεγκόντος νομίζω δτι έ'χει ορθώς, διότι συνδέεται
προς την άμετάβατον χρήσιν τοϋ παραφέρειν, δχε τοΰτο δηλοϊ πάσχω μεταβολήν, μετα-
βάλλομαι, άλλοιοΰμαι, διαφέρω κ .τ. τ. Σημειωτέον δέ δτι υπάρχει παρά μεταγενεστέροις
συγγραφεΰσι καΐ ενεργητική χρήσις τοϋ παραφέρειν έν τή έννοια τοϋ μεταβάλλειν ή κσ.Ι
σκοπίμως διαστρέφειν όνομα, γνώμην οίονπαρ' Άππιανώ Έμφυλ. 2,68. 3,61 (πρβ. Ι^άάβΐΐ
δοοιί-Κωνσταντινίδου Λεξικον έν λ.).
Ό Τ&ίβΐ νθ[ΐίσας δτι ό Στέφανος συγχέει την Μακεδονικήν Αϊν&ιαν και την Θρα-
κικήν Αΐνον είσήγαγεν εις τό κείμενον τό παθητικόν παρενεχθέντος, νοών τοΰτο έν άλλη
τοϋ παραφέρειν-παραφέρεσθαι έννοια ήτοιτή τοΰ φέρειν ή φέρεσθαι πέραν ή μακράν. Άλλ'
ούτως υπεβλήθη εις τον Στέφανον, ήν οΰτος δεν φαίνεται σχών ποτε έννοιαν.
Έκ πάντων άρα τών παρατεθέντων χωρίων συνάγεται άσφαλώς δτι εις τους γρά-
φοντας μία Μένδη εΐναι γνωστή, ή έπΐ της Χαλκιδικής χερσονήσου Παλλήνης.
Άλλ' έλέχθη, ως εΐπον, δτι έν τω χοίρίω τών Πολυαίνου Στρατηγημάτων II 1,31
δέν είναι δυνατόν νά πρόκειται περι της Χαλκιδικής. Τό χωρίον τοΰ Πολυαίνου έ'χει ως
έξης· Αγησίλαος είς Μένδαν άττικ'ιζουσαν λάθρα νυκτός παρελθών τό καρτερώτα-
τον της πόλεως κατασ/ών, τών Μενδαίων άγανακτούντων κάί σπουδή συνελθόντων
είς έκκλησίαν, έπιστάς < τί'» εφη «.θορυβέΐαθε ; οι γαρ ήμίσεις υμών κοινωνονσι της
προδοσίας τών έμοϊ καταλαβεΐν την πόλιν παρασχόντων». Οι Μενδάϊοι αλλήλους
υπόπτους ήγησάμενοι της ταραχής έπαύααντο. Ότι δ Αγησίλαος δέν ήτο δυνατόν νά
διέλθη έκ Μένδης οΰτε κατά την εις Μ. Άσίαν μετάβασιν οΰτε κατά την έκεΐθεν έπάνο-
δον εΐναι δλως υποκειμενική γνώμη. 'Αρκεϊ νά άναμνήσω δτι και ό Διονύσιος υ Άλι-
καρνασσεύς Έωμ. 'Αρχ. I 47 παριστά τον ΑΊνείαν διαπλέοντα τον Έλλήσποντον και κα·
τευθυνόμενον προς την Παλλήνην, ώς προς έγγιστα κειμένην ιχερσόνησον (έπι της εγγιατα
κειμένης χερσονήσου τον πλουν ποιούμενος, ή πρόκειται μεν της Ευρώπης,
καλείται δέ Παλλήνη) Άλλά και άλλαι στρατεϊαι παραπλέουσι την Μακεδονίαν. Παρά
ταΰτα δ' όμίος δέν φαίνεται και δτι τυχαίως ευρέθη ό Αγησίλαος έν Μένδη, διότι ρητώς
δ Πολύαινος άναφέρει δτι ό Αγησίλαος έπραξεν δσα έπραξε κατά της Μένδης ώς άττι-
κιζούσης. Μετέβη άρα έκεϊ αυτοβούλως, άσφα?.ώς ϊνα έκμηδενίση τον έκ τοΰ άττικισμοΰ της
Μένδης κίνδυνολ',— διότι έκραγέντος τοΰ Κορινθιακού πολέμου, ό Σπαρτιάτης βασιλεύς
ήθελε νά έχη έκκαθαρίσει τό έδαφος. Άλλ' ή σπουδή τοΰ Αγησιλάου νά καταλάβη τήν
πόλιν, σημαίνει δτι ή πόλις αύτη δέν ήτο μηδαμινόν τι χωρίον. Ότι δέ ό Άγησί?<.αος