DOI Artikel:
Adolf, Wilhelm: Ellēnikōn epigrammatōn exas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0060
ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΕΞΑΣ
υπο ΑϋΟίΡ \νΐί.ΗΕΙ-Μ
1. Έν τώ συνταχθέντι ύπ' αυτής χρησίμω καταλόγω των επί της Ακροπόλεως Αθη-
νών άποκειμένων έλ?α]νικών και λατινικών επιγραφών Αηιιααπο IV-V 5δ έπ. ή "Ιταλίς
αρχαιολόγος Βΐ'υη β ΤαηιαιΌ έδημοσίευσεν έν σ. 59 ύπ'άρ. 52 έπιγραφήν εισέτι άνέκδοτον :
«Βίΐδα άί δίαίιια νοίϊν3 (οορϊα άβΐ Όν. Υίαΐβ) οοη ο&Γαιίβπ άβΐ 1 δθβοΐο α. Ο.»
Μ Η I Π Ο Λ IΑ Δ I Α Ν Ε Ο Η Κ Ε
ΚΙΝΟΚΑΙΗΓΥΝΗΚΑΙΟΙΠΑΙΔΕΣ
ΟΡίΊΝΘΕΑΕΡΓΑΝΗΕΥ Α ΜΕ Ν Ο Σ Σ ΟI
Ν Η Σ ( Τ Η ΣΟΝΑΓΑΛΜΑΤΟΔΕ
Μεταγραφή δια κοινών χαρακτήρων και έξήγησις έλλείπουσι, σημειοϋται δε
μόνον οτι ή γραφή εΐνε τοϋ πρώτου προ Χρ. αιώνος, προς ταύτην δέ την χρονολογική ν
κατάταξιν της επιγραφής συμφωνοΰσι καΐ οί τύποι, δια τών οποίων ή σοφή αρχαιολόγος
παρέστησε το άντίγραφον τοΰ κ. VIειΐο. Ή χρονολογική κατάταξις όμως αΰτη ελέγχεται
«σφαλμένη δια της έν στ. 2 γραφής ΚΙΝΟ. Προφανώς γαρ τα γράμματα ταϋτα άποτε-
λοΰσι τέλος γενικής ονόματος και δή τοϋ πατρωνυμικού τοϋ άναθέσαντος τό ανάθεμα.
*Η δε γραφή αΰτη τής διφθόγγου ΟΥ δια τοΰ άπλοϋ γράμματος Ο άπαντα μεν και έν
έπιγραφαΐς τοϋ δευτέρου ήμίσεος τοΰ τετάρτου αιώνος προ Χρ. (πρθ. \ν. Ι^&άβιη&ιιη, Όβ
Ιϊΐιιΐϊδ βΙΙίοίδ €[ΐΐίΐθδίϊοηθδ οι·11ιθ£ΓηρηϊοεΐΘ βί £ΐ·αιηηι.3ίίοαβ, Βϊδδ. Β&δϋ. 19.15 ρ. 115· Β. Λεο-
νάρδος Άρχ. Έφ. 1917 σ. 231. 1918 σ. 77. 1923 σ. 37 έπ.· Ε. Ν&οΙιηιβιΐΒοη, ΑΜ 1908
<τ. 203, άλλ* ορθώς θεωρείται γενικώς ώςτεκμήρων προελεύσεως έκ χρόνων μή νεωτέρων
τοϋ πρώτου ήμίσεος τοϋ αιώνος τούτου, πρβ. ΜθίδίβΓίι&ηβ · 8οτι\νγζβΐ', Οτ. ά. αιί. ΙιΐδοΙίΓ.3
•σ. 20. Επομένως, εάν πράγματι παρέχη ύ λίθος τήν γραφήν ταύτην, ή επιγραφή ουδα-
μώς δύναται νά άνήκτ] εις τον πρώτον αιώνα προ Χρ." ουδείς όμως λόγος υπάρχει νά
•διστάσωμεν περί τοϋ όρθοϋ τής αναγνώσεως τοΰ χαιρίου τούτου. Έν άλλω δέ χωρίω το
άντίγραφον τοϋ κ νΊ&Ιβ δεν φαίνεται πιστόν Οί στ. 1 και 2 άριδήλως περιέχουσιν άνα-
Οηματικήν έπιγραφήν έν πεζώ λόγω γεγραμμένην, οί δέ στ. ."> και 4 άποτελοϋσιν έλεγεια-
3ίόν δίστιχον, δια τοΰ οποίου ό άναθέσας έπαναλαμβάνει σχεδόν όσα έν τοις προηγουμένοις
•δυσί στίχοις έδήλωσεν έν πεζώ λόγω, οτι δηλαδή έστησε τό άγαλμα τύδε τη Αθηνά
τή Εργάνη- προς ταύτην δέ και άπευθύνει έν τω έμμέτρω μέρει τής έπιγραφής τον λόγον
δηλών ότι έστησε τό άγαλμα ενξάμενός σοι. Τα έν στ. 4 μετά τό ΝΗΣ άντιγεγραμμένα
γράμματα ΤΗΣΟΝ άποτελοΰσι λοιπόν έξ άπαντος τό άπαιτούμενον ρήμα στηαεν, τό δέ
ΜΗΣ δέον νά είνε τό τέλος τοΰ ονόματος αύτοΰ τοΰ άναθέσαντος όσπερ καλείται έν στ. 2
υπο ΑϋΟίΡ \νΐί.ΗΕΙ-Μ
1. Έν τώ συνταχθέντι ύπ' αυτής χρησίμω καταλόγω των επί της Ακροπόλεως Αθη-
νών άποκειμένων έλ?α]νικών και λατινικών επιγραφών Αηιιααπο IV-V 5δ έπ. ή "Ιταλίς
αρχαιολόγος Βΐ'υη β ΤαηιαιΌ έδημοσίευσεν έν σ. 59 ύπ'άρ. 52 έπιγραφήν εισέτι άνέκδοτον :
«Βίΐδα άί δίαίιια νοίϊν3 (οορϊα άβΐ Όν. Υίαΐβ) οοη ο&Γαιίβπ άβΐ 1 δθβοΐο α. Ο.»
Μ Η I Π Ο Λ IΑ Δ I Α Ν Ε Ο Η Κ Ε
ΚΙΝΟΚΑΙΗΓΥΝΗΚΑΙΟΙΠΑΙΔΕΣ
ΟΡίΊΝΘΕΑΕΡΓΑΝΗΕΥ Α ΜΕ Ν Ο Σ Σ ΟI
Ν Η Σ ( Τ Η ΣΟΝΑΓΑΛΜΑΤΟΔΕ
Μεταγραφή δια κοινών χαρακτήρων και έξήγησις έλλείπουσι, σημειοϋται δε
μόνον οτι ή γραφή εΐνε τοϋ πρώτου προ Χρ. αιώνος, προς ταύτην δέ την χρονολογική ν
κατάταξιν της επιγραφής συμφωνοΰσι καΐ οί τύποι, δια τών οποίων ή σοφή αρχαιολόγος
παρέστησε το άντίγραφον τοΰ κ. VIειΐο. Ή χρονολογική κατάταξις όμως αΰτη ελέγχεται
«σφαλμένη δια της έν στ. 2 γραφής ΚΙΝΟ. Προφανώς γαρ τα γράμματα ταϋτα άποτε-
λοΰσι τέλος γενικής ονόματος και δή τοϋ πατρωνυμικού τοϋ άναθέσαντος τό ανάθεμα.
*Η δε γραφή αΰτη τής διφθόγγου ΟΥ δια τοΰ άπλοϋ γράμματος Ο άπαντα μεν και έν
έπιγραφαΐς τοϋ δευτέρου ήμίσεος τοΰ τετάρτου αιώνος προ Χρ. (πρθ. \ν. Ι^&άβιη&ιιη, Όβ
Ιϊΐιιΐϊδ βΙΙίοίδ €[ΐΐίΐθδίϊοηθδ οι·11ιθ£ΓηρηϊοεΐΘ βί £ΐ·αιηηι.3ίίοαβ, Βϊδδ. Β&δϋ. 19.15 ρ. 115· Β. Λεο-
νάρδος Άρχ. Έφ. 1917 σ. 231. 1918 σ. 77. 1923 σ. 37 έπ.· Ε. Ν&οΙιηιβιΐΒοη, ΑΜ 1908
<τ. 203, άλλ* ορθώς θεωρείται γενικώς ώςτεκμήρων προελεύσεως έκ χρόνων μή νεωτέρων
τοϋ πρώτου ήμίσεος τοϋ αιώνος τούτου, πρβ. ΜθίδίβΓίι&ηβ · 8οτι\νγζβΐ', Οτ. ά. αιί. ΙιΐδοΙίΓ.3
•σ. 20. Επομένως, εάν πράγματι παρέχη ύ λίθος τήν γραφήν ταύτην, ή επιγραφή ουδα-
μώς δύναται νά άνήκτ] εις τον πρώτον αιώνα προ Χρ." ουδείς όμως λόγος υπάρχει νά
•διστάσωμεν περί τοϋ όρθοϋ τής αναγνώσεως τοΰ χαιρίου τούτου. Έν άλλω δέ χωρίω το
άντίγραφον τοϋ κ νΊ&Ιβ δεν φαίνεται πιστόν Οί στ. 1 και 2 άριδήλως περιέχουσιν άνα-
Οηματικήν έπιγραφήν έν πεζώ λόγω γεγραμμένην, οί δέ στ. ."> και 4 άποτελοϋσιν έλεγεια-
3ίόν δίστιχον, δια τοΰ οποίου ό άναθέσας έπαναλαμβάνει σχεδόν όσα έν τοις προηγουμένοις
•δυσί στίχοις έδήλωσεν έν πεζώ λόγω, οτι δηλαδή έστησε τό άγαλμα τύδε τη Αθηνά
τή Εργάνη- προς ταύτην δέ και άπευθύνει έν τω έμμέτρω μέρει τής έπιγραφής τον λόγον
δηλών ότι έστησε τό άγαλμα ενξάμενός σοι. Τα έν στ. 4 μετά τό ΝΗΣ άντιγεγραμμένα
γράμματα ΤΗΣΟΝ άποτελοΰσι λοιπόν έξ άπαντος τό άπαιτούμενον ρήμα στηαεν, τό δέ
ΜΗΣ δέον νά είνε τό τέλος τοΰ ονόματος αύτοΰ τοΰ άναθέσαντος όσπερ καλείται έν στ. 2