DOI Artikel:
Adolf, Wilhelm: Ellēnikōn epigrammatōn exas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0061
α ε 1924
Ελληνικών επιγραμμάτων έξάς
51
υιός τοΰ -ΚΙΝο, δηλαδή π. χ. [Γλαυ]κίνο, [Καρ]κίνο, [Λυ]κίνο, [Μι]κίνο, [Φυρ]κίνο- τό δε
δνομα ύποθετέον δτι εΐνε εν των πολλών εις γένης, μένης, σθένης ή και φάνης ληγόντων
Εις τοιαύτας περί της επιγραφής εικασίας προήχθην, οτε πρώτον προ καιροΰ ίκανοΰ
περιήλθεν εις χείρας μου εν Βιέννη τό δημοσίευμα της Βΐ'ΐιηα Ταιη&ΐΌ· το νΰν δε τυχών
Λ'ά έξετάσα) τον λίθον αυτοπροσώπως δικαιολογούμαι, νομίζω, έκθετων περί αύτοϋ δσα
δεν ήθελαν να εκθέσω πριν ή ί'δω τον λίθον, εί και αί είκασίαι έκεΐναί μοι εΐχον ήδΐ)
υποδείξει συμπληριόσεις λίαν πιθανός των τε μή έμμετρων στίχων και τών έμμετρων.
Ή επιγραφή εΐνε γεγραμμένη έπι βάσεως λευκοϋ μαρμάρου, έχούσης δψ. 0,26
μήκ. 0,54, πάχ. 0,82, κολοβής άριστερύθεν επί της άνω επιφανείας υπάρχουσι δύο κοιλώ-
ματα ανωμάλου περιγράμματος, έχοντα μήκ. 0,23-25, πλάτ. 0,105, προς ένθεσιν τών ποδών
τοΰ αγάλματος, δεξιόθεν δε ευρίσκεται άλλο κυκλοτερές κοίλωμα μήκ. 0,055, πλάτ. 0,05»
άπέχον, δπως καΐ τό τοΰ αριστερού ποδός, 0,83 από της πρόσθεν επιφανείας τοΰ λίθου"
δμοιον κοίλωμα υπάρχει π. χ. και έπι τής βάσεως 16 V 2, 297 Ηβπτιβδ 1919 σ. 104 έπ„
πρβ. και ΑηζβΪ£βΓ <1. ν71βη. Αΐναά , ρΐι. 1ι. ΚΙ. 1921 σ. 79.
Τά δε γράμματα, ών τό σχήμα δεν άπεδύθη πιστώς έν τω Αηηυαπο, εΐνε πραγμα-
τικώς τοΰ πρώτου ήιιίσεος τού τετάρτου προ Χρ αιώνος, εις ΰ, ά)ς εΐπον ήδη ανωτέρω,
ανάγει ημάς και ή έν στ. 2 σαφεστάτη γραφή ΚίΝΟ.Τύ δέ άντίγραφον σφάλλεται ουχί μόνον
ώς προς την άπόδοσιν τοΰ σχήματος τών γραμμάτων καί έν στ. 4, όπου ό λίθος αντί τοΰ
/ΤΗΣΟΝ παρέχει τό ύπ' έμυϋ ήδη μαντευθέν ΣΤΗΣΕΜ, άλλα καί έν τή άρχή τού στ. 3,
όπου ύ λίθος άντίΟΡΠΝ έχει σαφέστατα ΑΡΑΝ.
Τούδε πού τής λέξεως ατήαεν κυρίου ονόματος μόνον τό τέλος Νης διακράεται
σαφώς έπι τοΰ λίθου, τό δέ προηγούμενον γράμμα κατ' έπανειλημμένην έξέτασιν μοι έφάνη
μάλλον Ε παρά Α- τού δέ έν άρχη πρύ τών δύο συλλαβών -ένης γράμματος ό απογευ-
ματινός ήλιος έφαίνετο υποδεικνύων αμυδρά ίχνη δυνάμενα νά έκληφθώσιν ώς δεύτερον
μέρος ενός μ. Πιθανώς λοιπόν τό κολοβόν όνομα ήτο εν τών εις μένης ληγόντων. "Ηδη
δέ υποβάλλω τό τε έμόν άντίγραφον της επιγραφής καί την δια κοινών γραμμάτων μετα-
γραφήν αυτής μετά τών πιθανών συμπληρώσεων.
^ Η I Γ Ο Λ I ΑΔ I Α Ν Ε 0 Η Κ Ε
<ΙΝΟΚΑΙΗΓΥΝΗΚΑΙΟΙΡΑΙΔΕ5:
ΩΡΩΝΘΕαΕΡΓΑΝΗΕΥΞΑΜΕΝΟΣΣΟΙ
ΜΗ£2ΤΗ£ΕΝΑΓΑΛΜΑΤΟΔΕ
[ Αθηναίαι (ΐ\ '~Αθήναι) Έργά]νηι Πολιάδι άνέθηκε
[η. χ. Δεινομένης Λν]κίνο και ή γννή και οί παίδες.
[Σων δεκάτην δ]ώρων, θεά Εργάνη, εύξάμενός σοι
[καλόν Δεινομέ]νης στήσεν άγαλμα τάδε.
Περί τών τύπων Αθηναία καί Αθηνά πρβ. Μοϊδί,βΓίιαηδ - 8ο1ι\ννζβι·, Οτ. ά. βΙϊ-
Ιιΐδοΐπ-." σ. 31, περί τοιούτοον δεκατών Ηαιίδ Βββι\ Απαρχή αηά νβηναηάΐο Αυβάπιοΐνθ
ίη ^ι ίβοΐιΐδοΐίθα λνΌΠιϊηδοΙιπίΙοη (νΥί'π'ζυαι·£ 1914). Περί δέ Αθηνάς Εργάνης έπραγματεύ-
θησανΟ. ΚοοοΠ, Ηβπηοδ XXII 13δέ. Υν. ΒδΓρίβΙά, ΑΜ XIV 804 έπ.· I,. Κ. ΕΈπιβΙΙ, Τΐιο οαΐίδ
οί ΙΙιο <^ι·οο1ν δίαίοδ I 314 χέ. 409 ί.· II. ν. λ\Ί1ηηιο\νϊΙζ έν τή θαυμάσια περί Αθηνάς δια-
Ελληνικών επιγραμμάτων έξάς
51
υιός τοΰ -ΚΙΝο, δηλαδή π. χ. [Γλαυ]κίνο, [Καρ]κίνο, [Λυ]κίνο, [Μι]κίνο, [Φυρ]κίνο- τό δε
δνομα ύποθετέον δτι εΐνε εν των πολλών εις γένης, μένης, σθένης ή και φάνης ληγόντων
Εις τοιαύτας περί της επιγραφής εικασίας προήχθην, οτε πρώτον προ καιροΰ ίκανοΰ
περιήλθεν εις χείρας μου εν Βιέννη τό δημοσίευμα της Βΐ'ΐιηα Ταιη&ΐΌ· το νΰν δε τυχών
Λ'ά έξετάσα) τον λίθον αυτοπροσώπως δικαιολογούμαι, νομίζω, έκθετων περί αύτοϋ δσα
δεν ήθελαν να εκθέσω πριν ή ί'δω τον λίθον, εί και αί είκασίαι έκεΐναί μοι εΐχον ήδΐ)
υποδείξει συμπληριόσεις λίαν πιθανός των τε μή έμμετρων στίχων και τών έμμετρων.
Ή επιγραφή εΐνε γεγραμμένη έπι βάσεως λευκοϋ μαρμάρου, έχούσης δψ. 0,26
μήκ. 0,54, πάχ. 0,82, κολοβής άριστερύθεν επί της άνω επιφανείας υπάρχουσι δύο κοιλώ-
ματα ανωμάλου περιγράμματος, έχοντα μήκ. 0,23-25, πλάτ. 0,105, προς ένθεσιν τών ποδών
τοΰ αγάλματος, δεξιόθεν δε ευρίσκεται άλλο κυκλοτερές κοίλωμα μήκ. 0,055, πλάτ. 0,05»
άπέχον, δπως καΐ τό τοΰ αριστερού ποδός, 0,83 από της πρόσθεν επιφανείας τοΰ λίθου"
δμοιον κοίλωμα υπάρχει π. χ. και έπι τής βάσεως 16 V 2, 297 Ηβπτιβδ 1919 σ. 104 έπ„
πρβ. και ΑηζβΪ£βΓ <1. ν71βη. Αΐναά , ρΐι. 1ι. ΚΙ. 1921 σ. 79.
Τά δε γράμματα, ών τό σχήμα δεν άπεδύθη πιστώς έν τω Αηηυαπο, εΐνε πραγμα-
τικώς τοΰ πρώτου ήιιίσεος τού τετάρτου προ Χρ αιώνος, εις ΰ, ά)ς εΐπον ήδη ανωτέρω,
ανάγει ημάς και ή έν στ. 2 σαφεστάτη γραφή ΚίΝΟ.Τύ δέ άντίγραφον σφάλλεται ουχί μόνον
ώς προς την άπόδοσιν τοΰ σχήματος τών γραμμάτων καί έν στ. 4, όπου ό λίθος αντί τοΰ
/ΤΗΣΟΝ παρέχει τό ύπ' έμυϋ ήδη μαντευθέν ΣΤΗΣΕΜ, άλλα καί έν τή άρχή τού στ. 3,
όπου ύ λίθος άντίΟΡΠΝ έχει σαφέστατα ΑΡΑΝ.
Τούδε πού τής λέξεως ατήαεν κυρίου ονόματος μόνον τό τέλος Νης διακράεται
σαφώς έπι τοΰ λίθου, τό δέ προηγούμενον γράμμα κατ' έπανειλημμένην έξέτασιν μοι έφάνη
μάλλον Ε παρά Α- τού δέ έν άρχη πρύ τών δύο συλλαβών -ένης γράμματος ό απογευ-
ματινός ήλιος έφαίνετο υποδεικνύων αμυδρά ίχνη δυνάμενα νά έκληφθώσιν ώς δεύτερον
μέρος ενός μ. Πιθανώς λοιπόν τό κολοβόν όνομα ήτο εν τών εις μένης ληγόντων. "Ηδη
δέ υποβάλλω τό τε έμόν άντίγραφον της επιγραφής καί την δια κοινών γραμμάτων μετα-
γραφήν αυτής μετά τών πιθανών συμπληρώσεων.
^ Η I Γ Ο Λ I ΑΔ I Α Ν Ε 0 Η Κ Ε
<ΙΝΟΚΑΙΗΓΥΝΗΚΑΙΟΙΡΑΙΔΕ5:
ΩΡΩΝΘΕαΕΡΓΑΝΗΕΥΞΑΜΕΝΟΣΣΟΙ
ΜΗ£2ΤΗ£ΕΝΑΓΑΛΜΑΤΟΔΕ
[ Αθηναίαι (ΐ\ '~Αθήναι) Έργά]νηι Πολιάδι άνέθηκε
[η. χ. Δεινομένης Λν]κίνο και ή γννή και οί παίδες.
[Σων δεκάτην δ]ώρων, θεά Εργάνη, εύξάμενός σοι
[καλόν Δεινομέ]νης στήσεν άγαλμα τάδε.
Περί τών τύπων Αθηναία καί Αθηνά πρβ. Μοϊδί,βΓίιαηδ - 8ο1ι\ννζβι·, Οτ. ά. βΙϊ-
Ιιΐδοΐπ-." σ. 31, περί τοιούτοον δεκατών Ηαιίδ Βββι\ Απαρχή αηά νβηναηάΐο Αυβάπιοΐνθ
ίη ^ι ίβοΐιΐδοΐίθα λνΌΠιϊηδοΙιπίΙοη (νΥί'π'ζυαι·£ 1914). Περί δέ Αθηνάς Εργάνης έπραγματεύ-
θησανΟ. ΚοοοΠ, Ηβπηοδ XXII 13δέ. Υν. ΒδΓρίβΙά, ΑΜ XIV 804 έπ.· I,. Κ. ΕΈπιβΙΙ, Τΐιο οαΐίδ
οί ΙΙιο <^ι·οο1ν δίαίοδ I 314 χέ. 409 ί.· II. ν. λ\Ί1ηηιο\νϊΙζ έν τή θαυμάσια περί Αθηνάς δια-