DOI article:
Adolf, Wilhelm: Ellēnikōn epigrammatōn exas
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0065
.Α Ε 1924
55
[Σήμα Φίλωνος ένπ]τολέμοιο παρα&ροίσκων, [παροδΐτα],
[κυδαλίμης έοαϋ·]ρήις τνμβον ' Ολυμπιά[δος]\
[ΓΓνδναίων ήν τιό]μενος θονρον γένος [π. ■/. Αλκα]
[δήμος άπας δακούοις] κρύψεν άπειρεσ[ίοις]
Γ) [οσσα νόμος τ έπι τοϊοι δ]εδουπόοι χεν[ματα χεύειν;]
[.................. ]ΛΙ[. .
Το παραϋ'ρώσκων άπαντα καΐ έν άλλω εκ Μακεδονίας επιγράμματα ύστερων Ρα)-
μαϊκών χρόνων δημοσιευθέντι έν Έπιγραφαΐς της Μακεδονίας I σ. 15 αρ. 11: Τόνδε τοι
Έρμαδίωνα παραϋ'ρώσκων έσά&ρησον κτλ.' περί δε της τροπής τοϋ ω ι εις οι πρβ. Βγπ§-
ηΐίΐηη-ΤΙιιιηιΙ), Ον. Ογ. 4 σ. 68.
Ώς προς την γραφήν έσα&ρήος άντί έααϋ·ρζΖς ϊδε \ν. ΟοηβΓΐ, Μβιη. §Γ. ΗβΓΟ.
ο. 37 σημ. ·"». Έν τέλει τοΰ στ 3 λείπει γενική ονόματος κυρίου αρχομένου δια φωνήεντος
ή διφθόγγου, π χ. 'Λλκά (ΙΟ I * 929 στ. 1 16), "ΛνΟα, "Λνϋου, Άν-τά κτλ., το δέ υπό τοΰ κ.
Οικονόμου παρατεθέν φωτογράφημα τοϋ έκτύπου δεικνύει μέν μετά τό σίγμα της λέξεως·
γένος ϊχνη τινά, δυσκόλως δέ αναφέρονται ταΰτα εις γράμμα τι ώρισμένον κα.1 άρμόζον
ύ')στε ϊσως πρόκειται περι τυχαίας βλάβης τοϋ λίθου- ό δε κενός τύπος ό άπομένων μετά
τό σίγμα καθιστά ουκ άπι'Οανον, ότι εϊπετο γράμμα τρίγωνον, δηλαδή άλφα. Τό κρνπτειν
άντι τοϋ ΰάπτειν λέγεται π.χ. και έν Αιιΐΐι. Ραΐ. VII 393, ΙΟ XII δ, 591 και ΧΙλΓ 803, Ερΐ»τ.
§γ. 23ό και δ30 (τό επίγραμμα τοϋτο αναφέρει και Ο.Μ. ΚαυίΊηαηη. Πηικίοιιοΐι άβΓ ίΐΐίοίπ-ΐδί-
Ηοΐιβη Ερί^ι*αρ]ιί]ί σ. 61 σημ. 3). Περί τοϋ δεδονπόσι άντί ΰ'ανοϋαι (κατά Όμηρον
Ίλ. Ψ 679 δεδονπότυς Οίδιπόδαο) ϊδε Ο. Ηβπη&ηη, Οΐ'ρΐιίοα σ 819, προσέτι Αιΐι.
Μίίΐ. XIX 369· εΐνε δέ σχεδόν περιττόν νά προσθέσω, ότι ή τοϋ στ. 5 συμπλήρωσις
μόνον παραδείγματος χάριν ύπ' εμού προτείνεται- ή δέ θέσις, την όποίαν τό δεδονπόσι
κατέχει έν τω στίχο) τούτω, υποδεικνύει, ότι ή λέξις αύτη άπετέλει τό τέλος τοΰ τρίτου
και τό τέταρτον μέτρον τοϋ δακτυλικοϋ έξαμέτρου και ότι επομένως τό χευ- άνήκει εις
τό πέμπτον καΐ ουχί τό έκτον και τελευταΐον μέτρον ούχι άπιΟάνως δέ συμπληροϋται έν τω
τέλει τοϋ στίχου χεν[ματα χεύειν] ή τοιούτον τι" άναμφιΟύλως δέ άναφέρεται ή λέξις χευ
ε'ις τάς συνήθεις επί των τάφων σπονδάς, περι <δν Ίδέ ΒοϊΙΐ'ϋ^β ■/.. ^γϊθοΙι. Ιηδοΐιπϊΐβιιΐν.
σ. 43 έπ , Ρ. βίθη^βΐ, Ηογπιοη 1922 σ 537 και 1924 σ 308 έπ και προ πάντων 0· Ρ.
Οβοοηοηπίδ, Όβ ρΐΌίιικϊοηιιιη ΐ'βοβρίβοπίΐδ δβριιΙοΓαΙίυιΐδ.Ό τελευταίος στίχος ίσως περιείχε
τήν ύπόσχεσιν ότι ύ δήμος θά συντελέση τά χεύματα ταϋτα και θά άπονείμ]] τάς τιμάς
πάς όφειλομένας τοις Οανοϋσι διά παντός εις τό μέλλον. Ώς προς τά οσσα νόμος κτλ·
πρβ. ΙΟ III 1323:
Πάντα δαα τοις χρησιοις φϋΊμένοις νόμος έστί γενέσ&αι
Χϋλ ία III 1363 στ. 9 έπ.:
ει δ έθέλεις Ό-έλγειν ψυχήν [τε&νηκότος άνδρ0€],
[&έλξο]ν έπιοηίοας οσσα βροτοΐσι [&έμις]
4-. Δημοσιεύων έν ΑΕ 1918 α. 2.3 ύπ' άρ. 11 έπιγραφήν έμμετρον εύρισκομένην
■έπι δύο συναρμοζόντων τεμαχόον λεπτής πλακός λευκοϋ μαρμάρου προερχομένων έκ τοϋ
περί τήν Φυλή ν άντρου τοΰ Πανός και τό νϋν άποκειμένο)ν έν τω επιγραφικά) Μουσείο»
Αθηνών (άριθ. εύρετ. 125), ύ μακαρίτης Ά. Σκιάς δεν παρέλειψε νά μνημόνευση και
55
[Σήμα Φίλωνος ένπ]τολέμοιο παρα&ροίσκων, [παροδΐτα],
[κυδαλίμης έοαϋ·]ρήις τνμβον ' Ολυμπιά[δος]\
[ΓΓνδναίων ήν τιό]μενος θονρον γένος [π. ■/. Αλκα]
[δήμος άπας δακούοις] κρύψεν άπειρεσ[ίοις]
Γ) [οσσα νόμος τ έπι τοϊοι δ]εδουπόοι χεν[ματα χεύειν;]
[.................. ]ΛΙ[. .
Το παραϋ'ρώσκων άπαντα καΐ έν άλλω εκ Μακεδονίας επιγράμματα ύστερων Ρα)-
μαϊκών χρόνων δημοσιευθέντι έν Έπιγραφαΐς της Μακεδονίας I σ. 15 αρ. 11: Τόνδε τοι
Έρμαδίωνα παραϋ'ρώσκων έσά&ρησον κτλ.' περί δε της τροπής τοϋ ω ι εις οι πρβ. Βγπ§-
ηΐίΐηη-ΤΙιιιηιΙ), Ον. Ογ. 4 σ. 68.
Ώς προς την γραφήν έσα&ρήος άντί έααϋ·ρζΖς ϊδε \ν. ΟοηβΓΐ, Μβιη. §Γ. ΗβΓΟ.
ο. 37 σημ. ·"». Έν τέλει τοΰ στ 3 λείπει γενική ονόματος κυρίου αρχομένου δια φωνήεντος
ή διφθόγγου, π χ. 'Λλκά (ΙΟ I * 929 στ. 1 16), "ΛνΟα, "Λνϋου, Άν-τά κτλ., το δέ υπό τοΰ κ.
Οικονόμου παρατεθέν φωτογράφημα τοϋ έκτύπου δεικνύει μέν μετά τό σίγμα της λέξεως·
γένος ϊχνη τινά, δυσκόλως δέ αναφέρονται ταΰτα εις γράμμα τι ώρισμένον κα.1 άρμόζον
ύ')στε ϊσως πρόκειται περι τυχαίας βλάβης τοϋ λίθου- ό δε κενός τύπος ό άπομένων μετά
τό σίγμα καθιστά ουκ άπι'Οανον, ότι εϊπετο γράμμα τρίγωνον, δηλαδή άλφα. Τό κρνπτειν
άντι τοϋ ΰάπτειν λέγεται π.χ. και έν Αιιΐΐι. Ραΐ. VII 393, ΙΟ XII δ, 591 και ΧΙλΓ 803, Ερΐ»τ.
§γ. 23ό και δ30 (τό επίγραμμα τοϋτο αναφέρει και Ο.Μ. ΚαυίΊηαηη. Πηικίοιιοΐι άβΓ ίΐΐίοίπ-ΐδί-
Ηοΐιβη Ερί^ι*αρ]ιί]ί σ. 61 σημ. 3). Περί τοϋ δεδονπόσι άντί ΰ'ανοϋαι (κατά Όμηρον
Ίλ. Ψ 679 δεδονπότυς Οίδιπόδαο) ϊδε Ο. Ηβπη&ηη, Οΐ'ρΐιίοα σ 819, προσέτι Αιΐι.
Μίίΐ. XIX 369· εΐνε δέ σχεδόν περιττόν νά προσθέσω, ότι ή τοϋ στ. 5 συμπλήρωσις
μόνον παραδείγματος χάριν ύπ' εμού προτείνεται- ή δέ θέσις, την όποίαν τό δεδονπόσι
κατέχει έν τω στίχο) τούτω, υποδεικνύει, ότι ή λέξις αύτη άπετέλει τό τέλος τοΰ τρίτου
και τό τέταρτον μέτρον τοϋ δακτυλικοϋ έξαμέτρου και ότι επομένως τό χευ- άνήκει εις
τό πέμπτον καΐ ουχί τό έκτον και τελευταΐον μέτρον ούχι άπιΟάνως δέ συμπληροϋται έν τω
τέλει τοϋ στίχου χεν[ματα χεύειν] ή τοιούτον τι" άναμφιΟύλως δέ άναφέρεται ή λέξις χευ
ε'ις τάς συνήθεις επί των τάφων σπονδάς, περι <δν Ίδέ ΒοϊΙΐ'ϋ^β ■/.. ^γϊθοΙι. Ιηδοΐιπϊΐβιιΐν.
σ. 43 έπ , Ρ. βίθη^βΐ, Ηογπιοη 1922 σ 537 και 1924 σ 308 έπ και προ πάντων 0· Ρ.
Οβοοηοηπίδ, Όβ ρΐΌίιικϊοηιιιη ΐ'βοβρίβοπίΐδ δβριιΙοΓαΙίυιΐδ.Ό τελευταίος στίχος ίσως περιείχε
τήν ύπόσχεσιν ότι ύ δήμος θά συντελέση τά χεύματα ταϋτα και θά άπονείμ]] τάς τιμάς
πάς όφειλομένας τοις Οανοϋσι διά παντός εις τό μέλλον. Ώς προς τά οσσα νόμος κτλ·
πρβ. ΙΟ III 1323:
Πάντα δαα τοις χρησιοις φϋΊμένοις νόμος έστί γενέσ&αι
Χϋλ ία III 1363 στ. 9 έπ.:
ει δ έθέλεις Ό-έλγειν ψυχήν [τε&νηκότος άνδρ0€],
[&έλξο]ν έπιοηίοας οσσα βροτοΐσι [&έμις]
4-. Δημοσιεύων έν ΑΕ 1918 α. 2.3 ύπ' άρ. 11 έπιγραφήν έμμετρον εύρισκομένην
■έπι δύο συναρμοζόντων τεμαχόον λεπτής πλακός λευκοϋ μαρμάρου προερχομένων έκ τοϋ
περί τήν Φυλή ν άντρου τοΰ Πανός και τό νϋν άποκειμένο)ν έν τω επιγραφικά) Μουσείο»
Αθηνών (άριθ. εύρετ. 125), ύ μακαρίτης Ά. Σκιάς δεν παρέλειψε νά μνημόνευση και