DOI Artikel:
Adolf, Wilhelm: Ellēnikōn epigrammatōn exas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0067
ΑΕ 1924 Ελληνικών επιγραμμάτων εξάς 57
ημίοεος τοϋ πεντάμετρου. Τον ελλείποντα εν τέλει τοϋ ποιήματος πεντάμετρον δύναταί
τις νά συμπληρώσχ) π. χ. ούτως:
σης άρετης, φίλε Πάν, οϋποτε ληαομένοίς
η: αίεϊ σήν, φίλε Πάν, νμνολογοϋαι χάριν,
πρβ. το τέλος τοϋ έκ Σμύρνης αναθηματικού επιγράμματος Κ&ΐοο], Ερΐ§ι\ £ΐ\ 797:
ίλήκοις, ώ Φοίβε, αύν υιέΐ' τω (δηλαδή τω άναϋέσαντί) <5' ύγίειαν
δοίηθ ύμετέρην ύμνολογοϋντι χάριν.
Κατά δέ τό παράδειγμα τοϋ έκ Κρήτης αναθηματικού επιγράμματος Ερί§Γ. %ι: 815,
υπερ τελειώνει δια της ευχής:
και ου δέ. παντοκράτωρ Έριούνιε, τόνδε φνλάοσοις
ζωόν, ό'πως τιμά σον δι* δλον τέμενος
δύναται τις νά προσΟέση εις τον έξάμετρον στίχον:
[οίς αν δ]ίδου βίοτον λι[παρόν τ' είς γήρας ίκέο&αι]
και τον πεντάμετρον:
τιμώσιν, φίλε Πάν, σον δι' ό'λου τέμενος,
πρβ. και τό έκ Λατοϋς της Κρήτης επίγραμμα ΟϋΙ 5083 στ. 4 έπ.·
πότνια, τοις αύ δίδον πανδάματορ χάριτας,
και λιπαρόν προς τέρμα βίου γηραιός ίκέσθαι
πάντας άπημάντους, Κυπρογένεια θεά.
Τοιούτον τι νομίζω έξ άπαντος έ'κειτο έν τω τέλει τοϋ ποιήματος, δπερ υπέρ των
τρισσών έκ Θράκης εταίρων, αν όρθώς συνεπλήρωσα τον έκτον στίχον αύτοϋ, συνέγρα-
ψεν ό μέ,)θς αυτών κατά την ήλικίαν Λιόδωρος.
5. ΈπΙ άλλου τεμαχίου πλακός λευκοϋ μαρμάρου ακεραίου μόνον άνωθεν, προερ-
χομένου επίσης έκ τοΰ παρά την Φυλήν άντρου τοϋ Πανός και νϋν έν τω Έπιγραφικώ
Μουσείω Αθηνών (άριθ. εύρετ. 132) άποκειιιένου, κατά το άντίγραφον τοΰ μακαρίτου
Ά. Σκιά ΑΕ 1918 σ. 24 άρ. 92 άναγινώσκονται τά έξης:
(δ)ιβασίην, φίλε μοι Πάν,
Ινδε]κάκις γεγαώς
φέρ]ω χάριν, εύμενέως δέ
και τ]έλος ήγά&εον
νυμ]φών πηγάς άνάπεμπε
-α δεξάμενος.—Νικαγόρας
[άνέϋ-ηκεν ό Μνησαίου τοϋ δ]αδουχήααντος υίδς τοϊν ϋ·εοΐν
-τος ταΐαδε έπ' αΐαις.
Όρθώς άνεγνώρισεν ύ έκδοτης έν τω ελεγειακά) έπιγράμματι τούτο) εύχήν προς τον
Πάνα, εύστοχώτατα δέ έταύτισε τον άναθέντα τό ανάθημα, πιθανώς δέ και συντάξαντα τό
έπίγραμμα Ν ικαγόραν προς τον των ιερών κήρυκα και έπϊ της κα&έδρας αοφιατήνν
8
ημίοεος τοϋ πεντάμετρου. Τον ελλείποντα εν τέλει τοϋ ποιήματος πεντάμετρον δύναταί
τις νά συμπληρώσχ) π. χ. ούτως:
σης άρετης, φίλε Πάν, οϋποτε ληαομένοίς
η: αίεϊ σήν, φίλε Πάν, νμνολογοϋαι χάριν,
πρβ. το τέλος τοϋ έκ Σμύρνης αναθηματικού επιγράμματος Κ&ΐοο], Ερΐ§ι\ £ΐ\ 797:
ίλήκοις, ώ Φοίβε, αύν υιέΐ' τω (δηλαδή τω άναϋέσαντί) <5' ύγίειαν
δοίηθ ύμετέρην ύμνολογοϋντι χάριν.
Κατά δέ τό παράδειγμα τοϋ έκ Κρήτης αναθηματικού επιγράμματος Ερί§Γ. %ι: 815,
υπερ τελειώνει δια της ευχής:
και ου δέ. παντοκράτωρ Έριούνιε, τόνδε φνλάοσοις
ζωόν, ό'πως τιμά σον δι* δλον τέμενος
δύναται τις νά προσΟέση εις τον έξάμετρον στίχον:
[οίς αν δ]ίδου βίοτον λι[παρόν τ' είς γήρας ίκέο&αι]
και τον πεντάμετρον:
τιμώσιν, φίλε Πάν, σον δι' ό'λου τέμενος,
πρβ. και τό έκ Λατοϋς της Κρήτης επίγραμμα ΟϋΙ 5083 στ. 4 έπ.·
πότνια, τοις αύ δίδον πανδάματορ χάριτας,
και λιπαρόν προς τέρμα βίου γηραιός ίκέσθαι
πάντας άπημάντους, Κυπρογένεια θεά.
Τοιούτον τι νομίζω έξ άπαντος έ'κειτο έν τω τέλει τοϋ ποιήματος, δπερ υπέρ των
τρισσών έκ Θράκης εταίρων, αν όρθώς συνεπλήρωσα τον έκτον στίχον αύτοϋ, συνέγρα-
ψεν ό μέ,)θς αυτών κατά την ήλικίαν Λιόδωρος.
5. ΈπΙ άλλου τεμαχίου πλακός λευκοϋ μαρμάρου ακεραίου μόνον άνωθεν, προερ-
χομένου επίσης έκ τοΰ παρά την Φυλήν άντρου τοϋ Πανός και νϋν έν τω Έπιγραφικώ
Μουσείω Αθηνών (άριθ. εύρετ. 132) άποκειιιένου, κατά το άντίγραφον τοΰ μακαρίτου
Ά. Σκιά ΑΕ 1918 σ. 24 άρ. 92 άναγινώσκονται τά έξης:
(δ)ιβασίην, φίλε μοι Πάν,
Ινδε]κάκις γεγαώς
φέρ]ω χάριν, εύμενέως δέ
και τ]έλος ήγά&εον
νυμ]φών πηγάς άνάπεμπε
-α δεξάμενος.—Νικαγόρας
[άνέϋ-ηκεν ό Μνησαίου τοϋ δ]αδουχήααντος υίδς τοϊν ϋ·εοΐν
-τος ταΐαδε έπ' αΐαις.
Όρθώς άνεγνώρισεν ύ έκδοτης έν τω ελεγειακά) έπιγράμματι τούτο) εύχήν προς τον
Πάνα, εύστοχώτατα δέ έταύτισε τον άναθέντα τό ανάθημα, πιθανώς δέ και συντάξαντα τό
έπίγραμμα Ν ικαγόραν προς τον των ιερών κήρυκα και έπϊ της κα&έδρας αοφιατήνν
8