DOI Artikel:
Zengelēs, Kōnstantinos D.: Paratērēseis peri tōn ek brounzou archaiōn antikeimenōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0108
98
iii. περι τησ διαβρωτικησ πατινασ (Λέπρας) των αρχαιων βρουνζων.
Ευτυχώς, ώς είπον, ό μεϊραξ τοΰ Μαραθώνος ούδαμοϋ έδειξε την ϋπαρξιν κακής
τοιαύτης πατίνας αν και ή πάτινα αύτοϋ περιέχη ίκανόν χλώριον, χαράκτη ρ ίστικόν αυτής
Δεν συνέβη όμως τό αυτό και μέ δυο άγαλμάτια
βρούνζινα τά όποια δια τον λόγον αυτόν μοί ένεπιστεύθη
ό διευθυντής τής ένταΰθα Γερμανικής άρχαιο?ιθγικής Σχο-
λής κ. Βαδοΐιοι·. Τά αγαλμάτια ταϋτα εΐχον εις πολλά μέρη
πάτιναν τής κάκιστης μορφής, οποία σπανιότατα άπαντα
τόσον φθοροποιός και προκαλεί την λέπραν των βρούν-
ζων. Βΐ'οηζβηρθ8ί ή ι-ο§η&.
Ιδού πώς περιγράφουν την άσθένειαν αύτήν οί
Ιταλοί Μοηά και Οαροηϊ εις μίαν άνακοίνωσίν των εις την
Άκαδημίαν τής 'Ροηιης 1 τω 1893.
«Μέ τό όνομα «ι·ο§η&» ή «οίΐΐ'ίββ» των βρούνζων κα-
λούν οί αρχαιολόγοι ίδιαιτέραν τινά άσθένειαν, εις την οποίαν
υπόκεινται βροΰνζοι διαφυλαττόμενοι εντός των Μουσείων,
ώς άγάλματα, νομίσματα, δοχεία κλ. Ή
μεταβολή αύτη συνίσταται εις είδος
εξανθήματος, τό όποιον άρχεται έμφα-
νιζόμενον εις σημεΐά τινα τής επιφα-
νείας τοϋ άντικειμένου, λαμβάνον την
μορφήν κηλίδων άνοικτοϋ πρασίνου
χρώματος, αί όποΐαι ολίγον κατ' ολίγον
έξαπλοΰνται ώς έλαιόχρωμα επί χάρτου,
και καταστρέφουν την τε έπιφάνειαν και
τό έσω των βρούνζων, όπερ μεταβάλλεται
εις άμορφον λευκοπρασίνην κόνιν».
Ακριβέστατα μέ τά χαρακτηρι-
3 Ό αυλητής της Σάμου στικά αύτά ένεφανίζοντο τοιαϋται κη-
τιρο τής αναγωγής ανιόν. η _ο :> :» 3 / ~ 3 τ / 3
' ' Λιδες επ αμφοτέρων των αγαλμάτων, εις
δέ τό μεγαλύτερον παριστάνον αύλητήν, εΐχον ήδη διαβρώσει μέγα
μέρος τοϋ προσ(ί>που κατά την μίαν πλευράν και διάφορα μέρη τής
χειρός και τοΰ χιτώνος εις τά κάτω τής όσφύος ώς και περί την
βάσιν.
Οί εϊοημένοι άναφέρουν περαιτέρω ότι δι' έπιπάσεως τοιαύτης , ,„ ,. , „,
, , η, ' 4; V αν/.ητης τής Σαμον
πατίνας επί ύγιοϋς βρούνζου μεταδίδεται ή ασθένεια και εις τό υγιές μιτα. την δι' ήλεχτρολύ-
και άπέδωσαν ταύτην ε'ις βακτήρια. Έρευνήσαντες μάλιστα αύτήν 0ίωί «''Ω>'ω>")'' αύτοΤ>-
μικροσκοπικώς εις πολλά αντικείμενα εύρον τοιαϋτα και δή μύκητα τοϋ γένους Γλαδο-
οπόριον. Ότι ή δοθείσα έξήγησις αύτη ήτο ορθή, έπείσθησαν και έκ τοϋ γεγονότος ότι
1 ΑΙίί-Αοαά. Ι,ΐηοθϊ. Κβηάίοοηίϊ 290. 5. II σελ. νοη Α1τ6Γΐ1ιαπΐ8ίαη(Ιβη ζ\ν ΑιίΕΙ. 1924 II θΙ III οελ.
493 (1893) και Ρπβά. Κ2ΐ1ΐ£6ΐι Εϊβ ΚΌηββΓνϊβπιηβ 25.
iii. περι τησ διαβρωτικησ πατινασ (Λέπρας) των αρχαιων βρουνζων.
Ευτυχώς, ώς είπον, ό μεϊραξ τοΰ Μαραθώνος ούδαμοϋ έδειξε την ϋπαρξιν κακής
τοιαύτης πατίνας αν και ή πάτινα αύτοϋ περιέχη ίκανόν χλώριον, χαράκτη ρ ίστικόν αυτής
Δεν συνέβη όμως τό αυτό και μέ δυο άγαλμάτια
βρούνζινα τά όποια δια τον λόγον αυτόν μοί ένεπιστεύθη
ό διευθυντής τής ένταΰθα Γερμανικής άρχαιο?ιθγικής Σχο-
λής κ. Βαδοΐιοι·. Τά αγαλμάτια ταϋτα εΐχον εις πολλά μέρη
πάτιναν τής κάκιστης μορφής, οποία σπανιότατα άπαντα
τόσον φθοροποιός και προκαλεί την λέπραν των βρούν-
ζων. Βΐ'οηζβηρθ8ί ή ι-ο§η&.
Ιδού πώς περιγράφουν την άσθένειαν αύτήν οί
Ιταλοί Μοηά και Οαροηϊ εις μίαν άνακοίνωσίν των εις την
Άκαδημίαν τής 'Ροηιης 1 τω 1893.
«Μέ τό όνομα «ι·ο§η&» ή «οίΐΐ'ίββ» των βρούνζων κα-
λούν οί αρχαιολόγοι ίδιαιτέραν τινά άσθένειαν, εις την οποίαν
υπόκεινται βροΰνζοι διαφυλαττόμενοι εντός των Μουσείων,
ώς άγάλματα, νομίσματα, δοχεία κλ. Ή
μεταβολή αύτη συνίσταται εις είδος
εξανθήματος, τό όποιον άρχεται έμφα-
νιζόμενον εις σημεΐά τινα τής επιφα-
νείας τοϋ άντικειμένου, λαμβάνον την
μορφήν κηλίδων άνοικτοϋ πρασίνου
χρώματος, αί όποΐαι ολίγον κατ' ολίγον
έξαπλοΰνται ώς έλαιόχρωμα επί χάρτου,
και καταστρέφουν την τε έπιφάνειαν και
τό έσω των βρούνζων, όπερ μεταβάλλεται
εις άμορφον λευκοπρασίνην κόνιν».
Ακριβέστατα μέ τά χαρακτηρι-
3 Ό αυλητής της Σάμου στικά αύτά ένεφανίζοντο τοιαϋται κη-
τιρο τής αναγωγής ανιόν. η _ο :> :» 3 / ~ 3 τ / 3
' ' Λιδες επ αμφοτέρων των αγαλμάτων, εις
δέ τό μεγαλύτερον παριστάνον αύλητήν, εΐχον ήδη διαβρώσει μέγα
μέρος τοϋ προσ(ί>που κατά την μίαν πλευράν και διάφορα μέρη τής
χειρός και τοΰ χιτώνος εις τά κάτω τής όσφύος ώς και περί την
βάσιν.
Οί εϊοημένοι άναφέρουν περαιτέρω ότι δι' έπιπάσεως τοιαύτης , ,„ ,. , „,
, , η, ' 4; V αν/.ητης τής Σαμον
πατίνας επί ύγιοϋς βρούνζου μεταδίδεται ή ασθένεια και εις τό υγιές μιτα. την δι' ήλεχτρολύ-
και άπέδωσαν ταύτην ε'ις βακτήρια. Έρευνήσαντες μάλιστα αύτήν 0ίωί «''Ω>'ω>")'' αύτοΤ>-
μικροσκοπικώς εις πολλά αντικείμενα εύρον τοιαϋτα και δή μύκητα τοϋ γένους Γλαδο-
οπόριον. Ότι ή δοθείσα έξήγησις αύτη ήτο ορθή, έπείσθησαν και έκ τοϋ γεγονότος ότι
1 ΑΙίί-Αοαά. Ι,ΐηοθϊ. Κβηάίοοηίϊ 290. 5. II σελ. νοη Α1τ6Γΐ1ιαπΐ8ίαη(Ιβη ζ\ν ΑιίΕΙ. 1924 II θΙ III οελ.
493 (1893) και Ρπβά. Κ2ΐ1ΐ£6ΐι Εϊβ ΚΌηββΓνϊβπιηβ 25.