DOI Artikel:
Deffner, Michael: Archaioi amphoreis ek tēs en Dekeleia epauleōs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0126
116
Μιχαήλ Δέφνερ
ΑΕ 1924
Προς επιτυχία ν επιχειρήσεως τόσον επικινδύνου, οϊα ήτο ή θήρα τοϋ φοβεροϋ
κάπρου, απητεΐτο νά προηγηθί] σύσκεψις των υπό τοϋ Με?ι.εάγρου προσκληθέντων
θηρευτώΛ', καΟ' ήν νά όρισΟώσιν οι ίχνηλάται, όί διώκται και οί άκοντισται και κατά το
δυνατόν νά προοδιορισθη ή (Μσις εκάστου. Τοιαύτη ν όμως προς κατάστρωσιν τοϋ σχε-
δίου της θήρας σϋσκεψιν δεν μοι φαίνεται παριστάνουσα ή έπι τοϋ άμφορέως ε'ικών.
"Αλλο άντικείμενον συζητήσεο;>ς έ'/ουν τά έπ' αύτοϋ πρόσωπα. Περί ζητήματος φιλο-
τιμίας πρόκειται. Ό μϋθος λέγει, ότι ικανοί των προσκληθέντων ευγενών δεν ήθελον,
ή ωραία Αταλάντη νά λάθη μέρος εις την θηραν, αρνούμενοι, μετά γυναικός νά συνα-
γιυνισΟώσι περί τοϋ άθλου.
Άλλ' ό προς την κόρη ν
ερως τοϋ Μελεάγρου ένέ-
πνευσεν εις τοϋτον λόγους
συνηγορίας ικανούς νά κα-
τανικήσωσι τάς ενστάσεις.
Πώς ήτο δυνατόν ν' άπο-
κρουσθή ή συμμετοχή νεανί-
δος, ήτις δεν έφείσθη των
κόπων μακροΰ έ| Αρκαδίας
εις Αίτωλίαν ταξειδίου; Βέ-
βαιους δέ θά συνηγόρησαν
υπέρ αυτής και ό Κάστωρ
και ό Πολυδεύκης, οϊτινες
και αυτό! μακρόθεν ήλθον
έκ Λακωνίας, διό και μόνοι
όλων παριστάνονται μετά -
πετάσων κρεμάμενων έπι
των νώτων. "Ιστανται δέ άμ-
φοτέρωθι τής Αταλάντης,
χειρονο μουντές ζωηρώς, κα-
Οό, Πελοποννήσιοι και αύ-
15: ' Αναθηματικό)· ανάγλυφοι· εκ τοϋ ν.τό την Ακοό.τολιν Άοκ/.ηπιειον, τθI, συμμερΐζόμελ'01 τη V κατά
νψο; 0,60, πλάτος 0,55, αττικής τέχνη; τ;ν φθίνοντος ΰον π. Χ. αιώνος χης Αρκάδος θηρευτρίας
παοιοτάνον δε τον ' Αοκλ.ηηιόν καϋήμενον ϊ.τ' όιιφάλον και μ ο ν ο α ά ν δ α λ ο ν, ρ "ι > 'ί~\ τ /Ι
.< . ... ποοσυολην. υ εις μάλιστα
με γυμνον τυν οεςιον ποοα. και τταο αυτόν τον Α-τοΚλωνα και την ιγιειατ. ^ 1 5 Γ
των αδελφών έρείδει την
άριστεράν του προς τά νώτα της κόρης. Ή Αταλάντη, ό Κάστωρ και ό Πολυδεύκης,
κατέχοντες την κυρίαν τοϋ άμφορέως όψιν, εχουσιν άμφιέσεις περίπου ομοιομόρφους
και πλουσιωτέρας ακόμη των άλλων.
Ό τό κέντρον της ετέρας όψεως κατέχων νδανίας, ό μέ βήμα ταχύ προσερχόμενος
και κλάδον έν τη αριστερά κρατών, κατ' έμήν γνώμην εϊνε ό Μελέαγρος, ό προσκαλέσας
τους αρίστους των Ελλήνων και ζητών χείρα βοηθείας κατά τοϋ φθοροποιού θηρίου.
Εις τον Μελέαγρο ν δέον νά άποδοθή ή τοϋ αδέσποτου αποσπάσματος προσευχή" ώ Ζεν,
γένοιτο καταβαλεΐν τον ονν έμέ». Οί δέ δύο παραπλεύρως αύτοϋ ιστάμενοι καΐ προς
Μιχαήλ Δέφνερ
ΑΕ 1924
Προς επιτυχία ν επιχειρήσεως τόσον επικινδύνου, οϊα ήτο ή θήρα τοϋ φοβεροϋ
κάπρου, απητεΐτο νά προηγηθί] σύσκεψις των υπό τοϋ Με?ι.εάγρου προσκληθέντων
θηρευτώΛ', καΟ' ήν νά όρισΟώσιν οι ίχνηλάται, όί διώκται και οί άκοντισται και κατά το
δυνατόν νά προοδιορισθη ή (Μσις εκάστου. Τοιαύτη ν όμως προς κατάστρωσιν τοϋ σχε-
δίου της θήρας σϋσκεψιν δεν μοι φαίνεται παριστάνουσα ή έπι τοϋ άμφορέως ε'ικών.
"Αλλο άντικείμενον συζητήσεο;>ς έ'/ουν τά έπ' αύτοϋ πρόσωπα. Περί ζητήματος φιλο-
τιμίας πρόκειται. Ό μϋθος λέγει, ότι ικανοί των προσκληθέντων ευγενών δεν ήθελον,
ή ωραία Αταλάντη νά λάθη μέρος εις την θηραν, αρνούμενοι, μετά γυναικός νά συνα-
γιυνισΟώσι περί τοϋ άθλου.
Άλλ' ό προς την κόρη ν
ερως τοϋ Μελεάγρου ένέ-
πνευσεν εις τοϋτον λόγους
συνηγορίας ικανούς νά κα-
τανικήσωσι τάς ενστάσεις.
Πώς ήτο δυνατόν ν' άπο-
κρουσθή ή συμμετοχή νεανί-
δος, ήτις δεν έφείσθη των
κόπων μακροΰ έ| Αρκαδίας
εις Αίτωλίαν ταξειδίου; Βέ-
βαιους δέ θά συνηγόρησαν
υπέρ αυτής και ό Κάστωρ
και ό Πολυδεύκης, οϊτινες
και αυτό! μακρόθεν ήλθον
έκ Λακωνίας, διό και μόνοι
όλων παριστάνονται μετά -
πετάσων κρεμάμενων έπι
των νώτων. "Ιστανται δέ άμ-
φοτέρωθι τής Αταλάντης,
χειρονο μουντές ζωηρώς, κα-
Οό, Πελοποννήσιοι και αύ-
15: ' Αναθηματικό)· ανάγλυφοι· εκ τοϋ ν.τό την Ακοό.τολιν Άοκ/.ηπιειον, τθI, συμμερΐζόμελ'01 τη V κατά
νψο; 0,60, πλάτος 0,55, αττικής τέχνη; τ;ν φθίνοντος ΰον π. Χ. αιώνος χης Αρκάδος θηρευτρίας
παοιοτάνον δε τον ' Αοκλ.ηηιόν καϋήμενον ϊ.τ' όιιφάλον και μ ο ν ο α ά ν δ α λ ο ν, ρ "ι > 'ί~\ τ /Ι
.< . ... ποοσυολην. υ εις μάλιστα
με γυμνον τυν οεςιον ποοα. και τταο αυτόν τον Α-τοΚλωνα και την ιγιειατ. ^ 1 5 Γ
των αδελφών έρείδει την
άριστεράν του προς τά νώτα της κόρης. Ή Αταλάντη, ό Κάστωρ και ό Πολυδεύκης,
κατέχοντες την κυρίαν τοϋ άμφορέως όψιν, εχουσιν άμφιέσεις περίπου ομοιομόρφους
και πλουσιωτέρας ακόμη των άλλων.
Ό τό κέντρον της ετέρας όψεως κατέχων νδανίας, ό μέ βήμα ταχύ προσερχόμενος
και κλάδον έν τη αριστερά κρατών, κατ' έμήν γνώμην εϊνε ό Μελέαγρος, ό προσκαλέσας
τους αρίστους των Ελλήνων και ζητών χείρα βοηθείας κατά τοϋ φθοροποιού θηρίου.
Εις τον Μελέαγρο ν δέον νά άποδοθή ή τοϋ αδέσποτου αποσπάσματος προσευχή" ώ Ζεν,
γένοιτο καταβαλεΐν τον ονν έμέ». Οί δέ δύο παραπλεύρως αύτοϋ ιστάμενοι καΐ προς