DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0129
ΛΟΚΡΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ
ΥΠΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΠΑΠΠΑΔΑΚΙ
(ΤΤΙΝΑΞ 3)
Έν πίν. ο, είκ. Α-Β, πρόκειται πινάκων χαλκοΰν όπισθόγραφον, εύρεθέν δήθεν
περι τον Εΰηνον κατά τον παραδόντα αύτδ εις τον συνάδελφον κ. Κ. Ρωμαΐον. 1
Ύψ. 0,14;ϊ μ. Χ 0,333 (άνω καΐ 0,325 κάτω) Χ 0,003. Διατήρησις έν γένει πολύ
καλή, άν έξαιρεθή άπόρρηξις μικράς λωρίδος κάτω αριστερά καΐ αρχή ρήγματος μικροϋ
άνω μετά τό μέσον τοΰ πλάτους, αμφότερα μετά την έπιγραφήν επιγενόμενα. ΤΙ όπι-
σΟία επιφάνεια δεν έχει λειανθή τόσον τελείως διά της σφυρηλατήσειος· και πρίν έτι
γραφή, εΐχεν ολίγον έκλεπισθή κατά τήν σφυροκόπησιν ακριβώς περί το τέλος τοΰ στίχου
Ββ'3, και δι' αυτό ήραιωμένα εκεί τά γράμματα έ-νν-έα. Τέλος άμαυρωσις 2—3 γραμ-
μάτοον, σκόπιμος, ώς 0ά ίδωμεν (σελ. 121 έ.), έχει γίνει διά π?.ήγματος σφυρίου περι τό
μέσον τοΰ στ. Αϋ. Κατά τάς τρεις σο/ζομένας γωνίας όπα! έξαρτήσεως- Οά ήσαν λοιπόν
αρχικώς ανά έν ζεΰγος υπέρ έκάτερον τών δύο διαφόροον κειμένων, ίνα έςηρτημένα
•διά μηρίνθων ή νημάτων άναγινώσκωνται έκατέροοθεν. ~
Α.
Τε&μός δδε περι τάς γάς βέβαιος έ'στο κατ τον
άνδαι&μόν Πλακοανλίας και Λισκαρίας και τον ά-
ποτόμον και τον δαμοαίον. — έπινομία δ' εστο γο-
νεϋσιν και παιδί αϊ δε με παις εϊε. κόραΐ' αϊ δε με κόρα εϊε,
5 άδελφεδι αί δε με άδελφεδς εϊε. άγχιοτέδαν έπινεμέο&ο κα(τ) τό
δίκαιον' αί δε με τοί έπίνομοι ΟΜ.ΟΝ ^ Ηοτί δέ κα φυτεύσεται, Άονλος ε-
οτο.—Αί με πολέμοι άναγκαζομένοις δόξξαι άν
δράσιν Ιιενι κέκατόν άριατίνδαν τόι πλέθει Άνδρας δια-
κατίος μεΐστον άξιομάχος έπιΡοίκος έφάγεσ&αι, Ιιόοτ-
\ Δι ν παρεχι^ρησεν απλώς τήν μελέτην και εκδοσιν ή "Ηδη έκ τών στίχων Α' 18 και Β' 2 καθίσταται πολί'
φιλία του εις τόν Αοχριχόν έκ καθήκοντος κατ' έιοχήν πιθανόν, ότι τόπος εύρέσεοις Οά ήτο ακριβώς τό Ιερόν
συνάδελφον—άφοϋ έξ άρχής διεΐδε τήν εκείθεν καταγιογήν έκεΐνο τοϋ Πυθίου Απόλλωνος, εις δ άφιεροϋται τό πινά-
τής επιγραφής—άλλά και της αναγνώσεως τό πολύ πλεϊ- κιΟν' κα'ι ένθυμεϊταί τις άμέσως τό έν Ναυπάκτω Άπολ-
στον και γνώμας έπ'ι τών λεπτομερειών πολλάς και και- λώνιον τοϋ Θουκ. Β' 91,1 (οπερ έταΛίσε πρός τόν αιολύ
ρίας συνεισήνεγκεν αρκετή ευχαριστία θά ήτο δύσκολος βραδύτερον ναόν τοΰ Λυκείου, άλλα πιθανώς κα'ι Πνθίον,
δι' όλα. Άπόλλ. τόν παρά Φλέγοντι ΕΗΟ III 618 ό Ο1(1Γί)11)0Γ
Ή εισαγωγή της σημαντικής ταύτης επιγραφής εις τό έν Ρηπίν ΕΕ'. αρθρ. ΕθΟΓΪ8 (τής άνατυπώσεως) σ. 08
Μουσεϊον τοϋ Θέρμου οφείλεται εις τόν φιλάρχαιον ζήλον I/, άλλά κα'ι πόλιν Άπολλωνίαν, όχι μακράν τών
τοϋ έν ΚεφαλοΟρύσω εής Αιτωλίας Ίατροΰ κ. Ία>. Νι- αυτών άκτών κατά τά 1<ΐν. 28,8 περί τήν Λοκρικήν Άν-
κολίτσα. Παρά ταϋτα έμεινεν άγνωστος ό πρώτος εύρε- τικύραν και τό Εύπάλιον εύνόητον δ' έν πάστι αποικία
της, έπομένιος και ό τόπος τής ευρέσεως. Κατά τινα ε'ικα- ιερόν τοϋ «άρχηγέτου» πασιγνο'ιστως Πυθίου,
σίαν ή χαλκή πλάξ ευρέθη 2 ώρας ανατολικώς τοϋ Θέρ- ·» Τουναντίον προσηλωμένο* 0ά ήτο κα'ι. ώς συνηΟέστι-
μου, κατά τήν θέσιν Ψώριανη, έπ'ι τής άριστερας όχθης ρον, μονοπλεύρως γεγραμμένον τό π. Πλουτ. Περικλ. Λ,
τοϋ Ευήνου, έπομένοις έπ'ι έδάφους Λοκρικοϋ. Κατ' άλλην πινάκιον εκείνο, δ κωλύοντος τοϋ νόμου *κα0ελιϊν» ΰπο-
έ'κδοσιν, ίσως πιθανωτέραν. τό εύρημα προέρχεται έκ τίνος δεικνύει ό αυθάδης πρεσβευτής «σύ 3ί μη καϋέλΐ]ς, άλλα
τόπου ούχ'ι μακράν τής Ναυπάκτου κειμένου. στρίψον εΐοο> το πινάχχον».
ΥΠΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΠΑΠΠΑΔΑΚΙ
(ΤΤΙΝΑΞ 3)
Έν πίν. ο, είκ. Α-Β, πρόκειται πινάκων χαλκοΰν όπισθόγραφον, εύρεθέν δήθεν
περι τον Εΰηνον κατά τον παραδόντα αύτδ εις τον συνάδελφον κ. Κ. Ρωμαΐον. 1
Ύψ. 0,14;ϊ μ. Χ 0,333 (άνω καΐ 0,325 κάτω) Χ 0,003. Διατήρησις έν γένει πολύ
καλή, άν έξαιρεθή άπόρρηξις μικράς λωρίδος κάτω αριστερά καΐ αρχή ρήγματος μικροϋ
άνω μετά τό μέσον τοΰ πλάτους, αμφότερα μετά την έπιγραφήν επιγενόμενα. ΤΙ όπι-
σΟία επιφάνεια δεν έχει λειανθή τόσον τελείως διά της σφυρηλατήσειος· και πρίν έτι
γραφή, εΐχεν ολίγον έκλεπισθή κατά τήν σφυροκόπησιν ακριβώς περί το τέλος τοΰ στίχου
Ββ'3, και δι' αυτό ήραιωμένα εκεί τά γράμματα έ-νν-έα. Τέλος άμαυρωσις 2—3 γραμ-
μάτοον, σκόπιμος, ώς 0ά ίδωμεν (σελ. 121 έ.), έχει γίνει διά π?.ήγματος σφυρίου περι τό
μέσον τοΰ στ. Αϋ. Κατά τάς τρεις σο/ζομένας γωνίας όπα! έξαρτήσεως- Οά ήσαν λοιπόν
αρχικώς ανά έν ζεΰγος υπέρ έκάτερον τών δύο διαφόροον κειμένων, ίνα έςηρτημένα
•διά μηρίνθων ή νημάτων άναγινώσκωνται έκατέροοθεν. ~
Α.
Τε&μός δδε περι τάς γάς βέβαιος έ'στο κατ τον
άνδαι&μόν Πλακοανλίας και Λισκαρίας και τον ά-
ποτόμον και τον δαμοαίον. — έπινομία δ' εστο γο-
νεϋσιν και παιδί αϊ δε με παις εϊε. κόραΐ' αϊ δε με κόρα εϊε,
5 άδελφεδι αί δε με άδελφεδς εϊε. άγχιοτέδαν έπινεμέο&ο κα(τ) τό
δίκαιον' αί δε με τοί έπίνομοι ΟΜ.ΟΝ ^ Ηοτί δέ κα φυτεύσεται, Άονλος ε-
οτο.—Αί με πολέμοι άναγκαζομένοις δόξξαι άν
δράσιν Ιιενι κέκατόν άριατίνδαν τόι πλέθει Άνδρας δια-
κατίος μεΐστον άξιομάχος έπιΡοίκος έφάγεσ&αι, Ιιόοτ-
\ Δι ν παρεχι^ρησεν απλώς τήν μελέτην και εκδοσιν ή "Ηδη έκ τών στίχων Α' 18 και Β' 2 καθίσταται πολί'
φιλία του εις τόν Αοχριχόν έκ καθήκοντος κατ' έιοχήν πιθανόν, ότι τόπος εύρέσεοις Οά ήτο ακριβώς τό Ιερόν
συνάδελφον—άφοϋ έξ άρχής διεΐδε τήν εκείθεν καταγιογήν έκεΐνο τοϋ Πυθίου Απόλλωνος, εις δ άφιεροϋται τό πινά-
τής επιγραφής—άλλά και της αναγνώσεως τό πολύ πλεϊ- κιΟν' κα'ι ένθυμεϊταί τις άμέσως τό έν Ναυπάκτω Άπολ-
στον και γνώμας έπ'ι τών λεπτομερειών πολλάς και και- λώνιον τοϋ Θουκ. Β' 91,1 (οπερ έταΛίσε πρός τόν αιολύ
ρίας συνεισήνεγκεν αρκετή ευχαριστία θά ήτο δύσκολος βραδύτερον ναόν τοΰ Λυκείου, άλλα πιθανώς κα'ι Πνθίον,
δι' όλα. Άπόλλ. τόν παρά Φλέγοντι ΕΗΟ III 618 ό Ο1(1Γί)11)0Γ
Ή εισαγωγή της σημαντικής ταύτης επιγραφής εις τό έν Ρηπίν ΕΕ'. αρθρ. ΕθΟΓΪ8 (τής άνατυπώσεως) σ. 08
Μουσεϊον τοϋ Θέρμου οφείλεται εις τόν φιλάρχαιον ζήλον I/, άλλά κα'ι πόλιν Άπολλωνίαν, όχι μακράν τών
τοϋ έν ΚεφαλοΟρύσω εής Αιτωλίας Ίατροΰ κ. Ία>. Νι- αυτών άκτών κατά τά 1<ΐν. 28,8 περί τήν Λοκρικήν Άν-
κολίτσα. Παρά ταϋτα έμεινεν άγνωστος ό πρώτος εύρε- τικύραν και τό Εύπάλιον εύνόητον δ' έν πάστι αποικία
της, έπομένιος και ό τόπος τής ευρέσεως. Κατά τινα ε'ικα- ιερόν τοϋ «άρχηγέτου» πασιγνο'ιστως Πυθίου,
σίαν ή χαλκή πλάξ ευρέθη 2 ώρας ανατολικώς τοϋ Θέρ- ·» Τουναντίον προσηλωμένο* 0ά ήτο κα'ι. ώς συνηΟέστι-
μου, κατά τήν θέσιν Ψώριανη, έπ'ι τής άριστερας όχθης ρον, μονοπλεύρως γεγραμμένον τό π. Πλουτ. Περικλ. Λ,
τοϋ Ευήνου, έπομένοις έπ'ι έδάφους Λοκρικοϋ. Κατ' άλλην πινάκιον εκείνο, δ κωλύοντος τοϋ νόμου *κα0ελιϊν» ΰπο-
έ'κδοσιν, ίσως πιθανωτέραν. τό εύρημα προέρχεται έκ τίνος δεικνύει ό αυθάδης πρεσβευτής «σύ 3ί μη καϋέλΐ]ς, άλλα
τόπου ούχ'ι μακράν τής Ναυπάκτου κειμένου. στρίψον εΐοο> το πινάχχον».