DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0137
Α Ε 1924
Λοκρικός θεσμός
127
97), οίκιστήν κλπ. τό ουκ άστός άλλ' έπακτός εξ άλλης χ&ονός Εύρ. "Ιων. 290.
Στ. 10 δστις έμφέροι 1 κλπ. αύτόδηλον δτι = εϊσφέροι, ε'ιαάγοι νόμον ή γνώμην
περί άναδασμοΰ, προτείντ] καθ' ημάς- άδηλον άν άρχων ή ιδιώτης· αλλά εκείνο πιθανώ-
τερον και δια την τάξιν και δια το εικός εν Λοκροΐς καΐ έν χρόνοις τόσον πρωΐμοις (οτε,
καΐ άν ϊσως ένοεΐτο ιδιώτης εισηγητής, Οά προσετίθετο τουλάχιστον «έ'τας» τις ή δ μ.).
1 Ιρ(3λ. έκ πλείστων τδ ψήφισμα της Νάσου π. δοΐιιΐδθΐι ΙηδΟΓ. βτ. κλπ. 7 Β'35 έ. «μη εμμε-
ναι παρά ταϋτα μήτε άρχοντι προΰ'έμεναι μήτε ρήτορι εϊπαι μήτε έπιμηνίω έσένι-
και κτέ. — Τό έπόμενον ψάφον διαφέροι (έτι ήττον περί άρχοντος πλέον δυνατόν, ως
«έπιψηφίζοντος» και διαδίδοντός πως έκάστω ψήφον τυχόν) οριστικώς Οά σημαίνη δια-
ψηφίξοιτο απλώς (οΰτως ή άλλως φέροι ψηφον -τό ήμέτ. ψ η οφ ο ρ ή), πρβλ. πλην
τών έν λεξικοΐς πρδγμ. τοϋ διαφέρει ψηφον καΐ τό συνώνυμον έκ τοϋ Οεσ[ΐοΰ τών
ΑαΟυαδών Β' 10: τάν δέ ψάφον φερόντων άνδεξάμενοι ... δικαίως οίσεϊν κλπ. Κήπ-
ενχέο&ω τάν ψάφον φέροντι δικαίως πόλλ' άγα&ά κλπ.» —Έν Αθήναις ύστερον
πασιγνώστως απαγορεύεται πράγματι έν τοις νόμοις «μήτε προτι&έναι μήτε έπιψηφίζειν
«λλα κλπ.» (π. χ. 8ν1ΐ3 167,29.49.)
Στ. Ιό. Τό (μετά τά αντώ και γενεά) και πάντε(σ)σι δεν σημαίνει βέβαι' απλώς
«και γένει έκ γενεάς» ώς έν Ηπειρωτική έπιγρ. 80ϋΙ 1334 παρ' Αναγνωστόπουλο) Τστ.
Έλλ. Δια/.. Α' 105-6), αλλά προσέτι και Ροικιάταις (10 ΧΙ' 334,45) και τη όλη κτήοει
πρβλ. τον φρικτόν δρκον τών Δρηρίων 80ϋΓ 5058,84 «κακίσιω όλέΟρορ έξόλλυσθαι αυτός
και χρήϊα τάμά»' καιτά συχνά αττικά έξώλης είναι και τά έκείνου πάντα. Τό παρβαίνειν
και φωκικόν έν άμφικτ δόγμ. ΙΟ II 545 (=8γ11.3 145),24 παρά τό συνηΟέστερον δελφι-
κόν (Λαβυαδών Ο τέλ.καΙ Ό 17 25) παρβάλλεοϋ'αι (δ και άχαϊκόν μετά τοϋ παραεβέειν).
Στ. 18. τό μεν μόρος έπΐ της πρώτης σημασίας (σωΟείσης παραδόξως μόνον έν τη
λεσΟ. έπιγρ. ΧΠ2 274 = δγ11.3 908 πολλ.) της μοίρας ή μερίδος (ώς έν ήρακλ. πίν. I
15-20.25 κλπ.)· τουναντίον τό κοίλος πολύχρηστον περί βαΟυπέδων κοιλάδων ή άλι-
πέδων (ήδη Όμ. Όδ. δ' αρχή. Λακεδαίμονα κοίλην), ώς δή γνωστά Ιδία τά κοίλα
(πρβλ. και γύης και γύαλον έκ της αυτής αρχικής σημ. καταντήσαντα συνώνυμα με τό
άρουρα). Πρβλ. Στράβ. θ' 405 τέλ. περι Βοιωτίας έν τη μεσογαία πεδία έοτΐ κοίλα
πάντα έκ τών άλλων μερών τοις ορεαι περιεχόμενα και τό περί της Κορινθίας έκεΐνο
«Κόρινθος όφρυά τε και κοιλαίνεται Η' 382. — Ταϋτα μόνα λοιπόν Οά διαδώοωαι :> (ένν.
οι γεωνόμοι)· δη?ν. «τά πεδινά μερίδια Οά δ ια ν ε μη Οώσ ιν, ανά έν εις έκαστον φυ-
σικά, έφ' όσον ουδέν άλλο καθορίζεται.
Αλλά, πριν ε'ισέλθωμεν εις την πραγματικήν άνάλυσιν, δύο λέξεις περί της συν-
τάξεως, άλλως ουδέν εκτακτον έμφανιζούσης· διότι π. χ. και όμαλώς και ώς περιεμέ-
νομεν εκφέρονται κατ' εύκτικήν μεν αί υποθέσεις τών προβλεπτών τυχόν παραβιάσεων
δστις έμφέροι... η ατάσιν ποιέοι» 10-11, ώς καΐ αί προβληματικά! ομοίως περιπτώ-
σεις «αί μη παις... άδελφεός.,. εϊη 4-(ία και «αί μή... δόξξαι έπιϊο'ικους έφάγεαϋ'αι
1 Πιθανή άλλ' όχι καταπειστική ενδειΐις χρήσεως της
Ιν άντί ΰλως τής εις και παρά Λοκροΐς άκόμη (ώς π. (-)εσο.
και ΒοιωτοΤς και που Δελφ. έν δννασιι· = ε[ς δύναμιν
-8γ1Γ' 145,5).
2 Ιδία και Βερν. έν λ. διαφέρω και ψήφος· και π.
Αίσχό. Έ. Θ. 198 λΥΘοΙίΙ. Οά είχε λοιπόν άριστα τό
ιρήφος .. διοίοεται.
:$ Έκ περισσού πρβλ. τά διαδόμαια εκείνου τοϋ μεγα-
λοδώρου Άκρακριέως Έπαμεινώνδου ΙΟ VII 2712, 80 και
• τοϋτο διελάβοααν οί ιππείς» (τό περίσσευμα λογαρια-
σμού ίππαρχου) αύτ. 2126 τέλ. = διενεμήΟησαν.
Λοκρικός θεσμός
127
97), οίκιστήν κλπ. τό ουκ άστός άλλ' έπακτός εξ άλλης χ&ονός Εύρ. "Ιων. 290.
Στ. 10 δστις έμφέροι 1 κλπ. αύτόδηλον δτι = εϊσφέροι, ε'ιαάγοι νόμον ή γνώμην
περί άναδασμοΰ, προτείντ] καθ' ημάς- άδηλον άν άρχων ή ιδιώτης· αλλά εκείνο πιθανώ-
τερον και δια την τάξιν και δια το εικός εν Λοκροΐς καΐ έν χρόνοις τόσον πρωΐμοις (οτε,
καΐ άν ϊσως ένοεΐτο ιδιώτης εισηγητής, Οά προσετίθετο τουλάχιστον «έ'τας» τις ή δ μ.).
1 Ιρ(3λ. έκ πλείστων τδ ψήφισμα της Νάσου π. δοΐιιΐδθΐι ΙηδΟΓ. βτ. κλπ. 7 Β'35 έ. «μη εμμε-
ναι παρά ταϋτα μήτε άρχοντι προΰ'έμεναι μήτε ρήτορι εϊπαι μήτε έπιμηνίω έσένι-
και κτέ. — Τό έπόμενον ψάφον διαφέροι (έτι ήττον περί άρχοντος πλέον δυνατόν, ως
«έπιψηφίζοντος» και διαδίδοντός πως έκάστω ψήφον τυχόν) οριστικώς Οά σημαίνη δια-
ψηφίξοιτο απλώς (οΰτως ή άλλως φέροι ψηφον -τό ήμέτ. ψ η οφ ο ρ ή), πρβλ. πλην
τών έν λεξικοΐς πρδγμ. τοϋ διαφέρει ψηφον καΐ τό συνώνυμον έκ τοϋ Οεσ[ΐοΰ τών
ΑαΟυαδών Β' 10: τάν δέ ψάφον φερόντων άνδεξάμενοι ... δικαίως οίσεϊν κλπ. Κήπ-
ενχέο&ω τάν ψάφον φέροντι δικαίως πόλλ' άγα&ά κλπ.» —Έν Αθήναις ύστερον
πασιγνώστως απαγορεύεται πράγματι έν τοις νόμοις «μήτε προτι&έναι μήτε έπιψηφίζειν
«λλα κλπ.» (π. χ. 8ν1ΐ3 167,29.49.)
Στ. Ιό. Τό (μετά τά αντώ και γενεά) και πάντε(σ)σι δεν σημαίνει βέβαι' απλώς
«και γένει έκ γενεάς» ώς έν Ηπειρωτική έπιγρ. 80ϋΙ 1334 παρ' Αναγνωστόπουλο) Τστ.
Έλλ. Δια/.. Α' 105-6), αλλά προσέτι και Ροικιάταις (10 ΧΙ' 334,45) και τη όλη κτήοει
πρβλ. τον φρικτόν δρκον τών Δρηρίων 80ϋΓ 5058,84 «κακίσιω όλέΟρορ έξόλλυσθαι αυτός
και χρήϊα τάμά»' καιτά συχνά αττικά έξώλης είναι και τά έκείνου πάντα. Τό παρβαίνειν
και φωκικόν έν άμφικτ δόγμ. ΙΟ II 545 (=8γ11.3 145),24 παρά τό συνηΟέστερον δελφι-
κόν (Λαβυαδών Ο τέλ.καΙ Ό 17 25) παρβάλλεοϋ'αι (δ και άχαϊκόν μετά τοϋ παραεβέειν).
Στ. 18. τό μεν μόρος έπΐ της πρώτης σημασίας (σωΟείσης παραδόξως μόνον έν τη
λεσΟ. έπιγρ. ΧΠ2 274 = δγ11.3 908 πολλ.) της μοίρας ή μερίδος (ώς έν ήρακλ. πίν. I
15-20.25 κλπ.)· τουναντίον τό κοίλος πολύχρηστον περί βαΟυπέδων κοιλάδων ή άλι-
πέδων (ήδη Όμ. Όδ. δ' αρχή. Λακεδαίμονα κοίλην), ώς δή γνωστά Ιδία τά κοίλα
(πρβλ. και γύης και γύαλον έκ της αυτής αρχικής σημ. καταντήσαντα συνώνυμα με τό
άρουρα). Πρβλ. Στράβ. θ' 405 τέλ. περι Βοιωτίας έν τη μεσογαία πεδία έοτΐ κοίλα
πάντα έκ τών άλλων μερών τοις ορεαι περιεχόμενα και τό περί της Κορινθίας έκεΐνο
«Κόρινθος όφρυά τε και κοιλαίνεται Η' 382. — Ταϋτα μόνα λοιπόν Οά διαδώοωαι :> (ένν.
οι γεωνόμοι)· δη?ν. «τά πεδινά μερίδια Οά δ ια ν ε μη Οώσ ιν, ανά έν εις έκαστον φυ-
σικά, έφ' όσον ουδέν άλλο καθορίζεται.
Αλλά, πριν ε'ισέλθωμεν εις την πραγματικήν άνάλυσιν, δύο λέξεις περί της συν-
τάξεως, άλλως ουδέν εκτακτον έμφανιζούσης· διότι π. χ. και όμαλώς και ώς περιεμέ-
νομεν εκφέρονται κατ' εύκτικήν μεν αί υποθέσεις τών προβλεπτών τυχόν παραβιάσεων
δστις έμφέροι... η ατάσιν ποιέοι» 10-11, ώς καΐ αί προβληματικά! ομοίως περιπτώ-
σεις «αί μη παις... άδελφεός.,. εϊη 4-(ία και «αί μή... δόξξαι έπιϊο'ικους έφάγεαϋ'αι
1 Πιθανή άλλ' όχι καταπειστική ενδειΐις χρήσεως της
Ιν άντί ΰλως τής εις και παρά Λοκροΐς άκόμη (ώς π. (-)εσο.
και ΒοιωτοΤς και που Δελφ. έν δννασιι· = ε[ς δύναμιν
-8γ1Γ' 145,5).
2 Ιδία και Βερν. έν λ. διαφέρω και ψήφος· και π.
Αίσχό. Έ. Θ. 198 λΥΘοΙίΙ. Οά είχε λοιπόν άριστα τό
ιρήφος .. διοίοεται.
:$ Έκ περισσού πρβλ. τά διαδόμαια εκείνου τοϋ μεγα-
λοδώρου Άκρακριέως Έπαμεινώνδου ΙΟ VII 2712, 80 και
• τοϋτο διελάβοααν οί ιππείς» (τό περίσσευμα λογαρια-
σμού ίππαρχου) αύτ. 2126 τέλ. = διενεμήΟησαν.