DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0139
Α Ε 1924
Λοχρικός θεσμός
129
ενταύθα ορίζεται, όπως πάν άλλο προβλεπτόν, των προειρημένοον διάφορον «κέρδος»
αυτών μή προσγραφή όλο:>ς κατά τίνα χρονικήν περίοδον εις τάς προσόδους έκείνας, άλλ'
άφιερωθή εις τό ιερόν τοΰ Απόλλωνος ώς «άγαλμα», 3 κειμήλιον αύτοΰ. ΚαΙ τό μέν ιερόν
είναι, εϊπομεν καΐ έν άρχή (σημ. 1), ασφαλώς αυτό τό τοΰ Πυθίου, ε'ις ό άφιεροϋται και
ό τεθμός Α 14, εν των πολλών ανά τό Ελληνικόν, άπό Γόρτυνος μέχρι Βάλλας και Κυρή-
νης:* έξ αντιθέτου Πυθίων, επωνύμων αν όχι καΐ άφιδρυμάτων άκριΟώς πάντων τοΰ μεγά-
λου Δελφικού, ιδία έν άποικίαις «κατ' έπίταξιν» τούτου, ώς πασίγνωστον, κτιζομέναις.
Γνωστοί δέ ήδη, ώς έν τοσαύταις ιδία Λωρικαϊς πολιτείας, ·* είναι και έν τοις Έσπ.
Αοκροΐς οί δαμιουργοί (IX1 333, 15έ. και αυνδαμ. 835), ώς ανωτάτη αρχή, έν ω ό
άρχος τοΰ Α,10 δύναται και εδώ καΐ έν 334,41 και έν τη περιφήμω επίσης ήδη έπιγρ.
τών εις "Ιλιον Λοκρίδων κορών στ. 17 να έρμηνευθή ώς γενικόν, (πρόλ. ΟΙοΓβΙΙιθγ έ.
άν. σ. 56)= «δ αρμόδιος άρχων »' καΐ θά ύποτεθή τότε, ότι οί δαμιοργοί, ώς ανωτάτη
άρχή, συνδιοικοΰντες και τά τοΰ ίεροΰ οικονομικά, υποχρεούνται τάς πέραν ώρισμένου
είδους ή ποσοΰ προσόδους, τοΰ ίεροϋ πιθανώτερον, άλλ' ϊσίος καΐ της πολιτείας, νά
καταθέτωσιν ώς «άγαλμα» εις τό ιερόν κλπ. Όμολογητέον όμως, ότι δυσάρμοστύν πως
φαίνεται (εις χρόνους τοιούτους, ότε άμισθοι αί άρχαί τών άριστοκρατουμένων) τό κερ-
δαίνειν και κέρδος προογράφειν (πώς π.χ. τάς πιθανάς δωτίνας;) περί της ανωτάτης
συναρχίας· διό και υπόνοια επέρχεται ιδία εις τον ένθυμούμενον έξ επιγραφών άλλων
ορισμούς τόσον ομοίους περι προσόδων ιερέων ·"> κάί δή καθιερώσεο^ς τοΰ πλεονάσματος
αυτών, μήπως άλλο τι μετρ ιώτερο ν, ιερατικό ν αξίωμα είναι οι π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ι δαμιοργοί
πρβλ. 1(5. IX1 32 ( = 8γ11.:ι 647), 45 (περί προμνημονευθέντων δαμιουργών) δαμιονρ-
γιόντων τά έν Μεδεώνι ιερά» και τους έν έπιγρ. Μεγάρων VII 41 καταλεγομένους
«δαμιουργοϋς Άφροδίτας» (άν και ούτοι δυνατόν νά ήσαν και πολιτ. άρχή, ώς και οί
άναγράφοντες και άναθέτοντες στήλην ε'ις τό ιερόν τοΰ Μελάμποδος Αίγοσθενΐται VII
223, 19 και ασφαλώς οί Έρμιονεϊς IV 679 = 8γ11.° 1951,27 εις τό της Λήμητρός). Τότε
οί δαμιοργοί τοΰ Πυθίου (έτύμως «επίτροποι» τίνες ναών νεοελληνικών, δήμια έργα
ή υπέρ τον δήμου — «κοινής ώφελείας» και αύτοί τελούντες πρόλ. δέ και Ιερά δήμια
Αίσχυ. Έ. θ. 177) δύνανται και νά κερδαίνωσι κυριολεκτικώς (π. χ. ποσοστά τινα έκ τών
ιερών προσόδων) και νά ύποχρεώνται τά πέραν ύρίου τινός μή ποτιγράψαι (άντί μέσου
τότε) = έαυτοΖς, ώς ϊδιον κέρδος νά μή προσλογίζωνται, άλλ' άφιερώσι<» κλπ.
1 Ή σαφής φράσις δέν επιδέχεται έρμηνείαν, ο'ίαν τό
κρητικόν ι&Χλ&ι δ' έγρατταιο (Γόρτ. έπιγρ. VI 14. VIII τέλ.)
=άπλώς παρά τά γεγραμμένα, χωρίς δηλ, νά προϋποτεθοϋν
κα'ι άλλα, προειρημένα, κέρδη.
3 Πλην της όμηρινης γνωστής χρήσεως της λέξεως στο-
λισμός, καμάρι" ίππους αοί λείψω άγαλμα Όδ. δ' 602 κλπ.)
γνωστότατη και ή περί παντοίων εις Ιερά αναθημάτων
π. χ. (περί λέβητος) ΟΙΑ IV 373°> 20 κ. ά. και άγαλμα-
τοφώρας της Όλυμπιακής εκείνης έπιγρ. π. 8θ1ηΐ80Π ΙηδΟΓ.
Ογ. άρ. 40 τέλ. — ιερόσυλος (κειμηλίων φώρ ). Σημειω-
τέον δτι και αντίστροφος έκδοχή δυνατή = ώς ιερόν, κα-
θ ιερωμένον έχέτω (ώς ό Δήλιος τάς δημευομένας οικίας
τών όφλόντων ασεβείας 8γ1Γ'. 153, 140 ίεράς) τό κέρδος
(άντικείμ.) ιύ Άπάλλ. άγαλμα (ύποκείμ.), άγαλμα ίσως παρ-
ηγγελμένον έσχάτο)ς·
:{ Εις τό τελευταϊον ανατίθεται επίσης ή στήλη τόίν έκ
Θήρας «οίκιστήρων». άφοϋ και οΰτοι εΐχον άποσταλή «κατά
τάν έπίταξιν» τοΰ ομωνύμου Θεοϋ κλπ. ΑΜι. ργ61188.
ΑΚαά. 1926, σ. 19 έ. άρ. 2, 17 έ.
4- Ίδέ προχείρως 8λνοΙ)θ(1α 8ΐααΐ83ΐΙ. σ. 47 (ιδία π.
Άρκάδων 224, Αχαιών 403. 414).
5 Έξ άφΟύνων σχετικών πρός Ίερατικάς προσόδους
(περί ών γενικώς 8ΐβη^β1 ΚιιΗιΐδδΚ2. 39 έ. δύνανται
νά έξαρθώσιν έκ μόνης της Β^ΙΙ3· αί έπιγρ. 1006. 10 (Κώ)
'ήμεν δε χα'ι τών γβρών τών λυομένων άποδόοΟαι... τον δέ
άγερμοϋ μετεχόντων α! ίέρειαι· πρβ. εις 1015, 25-30 και
1009 σημ. 5 ΗΪΙΙβΙ') «ά δ'ε λοιπά εοται ιερά ταΐς θβαΐ(0.
1016, 87. «ιών άναύημάτων δοα μεν άργνριόν εοτιν ανιών,
έοτω τον ΐέρεω, τά δε αλλα άνα/Ιήματα τον Θεον εστιο*. Πρβλ.
τάς 1046 7 περί τών έκ τοΰ πελανού προσόδων.
(> Περί της πολιτικής προσόδου 0ά προσεδοκώμεν άπλώς
«ες αλλο μηδέν χρήοΟαι τί] προοόδω μηδ' άπαναλίοχειν* , ιός
17
Λοχρικός θεσμός
129
ενταύθα ορίζεται, όπως πάν άλλο προβλεπτόν, των προειρημένοον διάφορον «κέρδος»
αυτών μή προσγραφή όλο:>ς κατά τίνα χρονικήν περίοδον εις τάς προσόδους έκείνας, άλλ'
άφιερωθή εις τό ιερόν τοΰ Απόλλωνος ώς «άγαλμα», 3 κειμήλιον αύτοΰ. ΚαΙ τό μέν ιερόν
είναι, εϊπομεν καΐ έν άρχή (σημ. 1), ασφαλώς αυτό τό τοΰ Πυθίου, ε'ις ό άφιεροϋται και
ό τεθμός Α 14, εν των πολλών ανά τό Ελληνικόν, άπό Γόρτυνος μέχρι Βάλλας και Κυρή-
νης:* έξ αντιθέτου Πυθίων, επωνύμων αν όχι καΐ άφιδρυμάτων άκριΟώς πάντων τοΰ μεγά-
λου Δελφικού, ιδία έν άποικίαις «κατ' έπίταξιν» τούτου, ώς πασίγνωστον, κτιζομέναις.
Γνωστοί δέ ήδη, ώς έν τοσαύταις ιδία Λωρικαϊς πολιτείας, ·* είναι και έν τοις Έσπ.
Αοκροΐς οί δαμιουργοί (IX1 333, 15έ. και αυνδαμ. 835), ώς ανωτάτη αρχή, έν ω ό
άρχος τοΰ Α,10 δύναται και εδώ καΐ έν 334,41 και έν τη περιφήμω επίσης ήδη έπιγρ.
τών εις "Ιλιον Λοκρίδων κορών στ. 17 να έρμηνευθή ώς γενικόν, (πρόλ. ΟΙοΓβΙΙιθγ έ.
άν. σ. 56)= «δ αρμόδιος άρχων »' καΐ θά ύποτεθή τότε, ότι οί δαμιοργοί, ώς ανωτάτη
άρχή, συνδιοικοΰντες και τά τοΰ ίεροΰ οικονομικά, υποχρεούνται τάς πέραν ώρισμένου
είδους ή ποσοΰ προσόδους, τοΰ ίεροϋ πιθανώτερον, άλλ' ϊσίος καΐ της πολιτείας, νά
καταθέτωσιν ώς «άγαλμα» εις τό ιερόν κλπ. Όμολογητέον όμως, ότι δυσάρμοστύν πως
φαίνεται (εις χρόνους τοιούτους, ότε άμισθοι αί άρχαί τών άριστοκρατουμένων) τό κερ-
δαίνειν και κέρδος προογράφειν (πώς π.χ. τάς πιθανάς δωτίνας;) περί της ανωτάτης
συναρχίας· διό και υπόνοια επέρχεται ιδία εις τον ένθυμούμενον έξ επιγραφών άλλων
ορισμούς τόσον ομοίους περι προσόδων ιερέων ·"> κάί δή καθιερώσεο^ς τοΰ πλεονάσματος
αυτών, μήπως άλλο τι μετρ ιώτερο ν, ιερατικό ν αξίωμα είναι οι π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ι δαμιοργοί
πρβλ. 1(5. IX1 32 ( = 8γ11.:ι 647), 45 (περί προμνημονευθέντων δαμιουργών) δαμιονρ-
γιόντων τά έν Μεδεώνι ιερά» και τους έν έπιγρ. Μεγάρων VII 41 καταλεγομένους
«δαμιουργοϋς Άφροδίτας» (άν και ούτοι δυνατόν νά ήσαν και πολιτ. άρχή, ώς και οί
άναγράφοντες και άναθέτοντες στήλην ε'ις τό ιερόν τοΰ Μελάμποδος Αίγοσθενΐται VII
223, 19 και ασφαλώς οί Έρμιονεϊς IV 679 = 8γ11.° 1951,27 εις τό της Λήμητρός). Τότε
οί δαμιοργοί τοΰ Πυθίου (έτύμως «επίτροποι» τίνες ναών νεοελληνικών, δήμια έργα
ή υπέρ τον δήμου — «κοινής ώφελείας» και αύτοί τελούντες πρόλ. δέ και Ιερά δήμια
Αίσχυ. Έ. θ. 177) δύνανται και νά κερδαίνωσι κυριολεκτικώς (π. χ. ποσοστά τινα έκ τών
ιερών προσόδων) και νά ύποχρεώνται τά πέραν ύρίου τινός μή ποτιγράψαι (άντί μέσου
τότε) = έαυτοΖς, ώς ϊδιον κέρδος νά μή προσλογίζωνται, άλλ' άφιερώσι<» κλπ.
1 Ή σαφής φράσις δέν επιδέχεται έρμηνείαν, ο'ίαν τό
κρητικόν ι&Χλ&ι δ' έγρατταιο (Γόρτ. έπιγρ. VI 14. VIII τέλ.)
=άπλώς παρά τά γεγραμμένα, χωρίς δηλ, νά προϋποτεθοϋν
κα'ι άλλα, προειρημένα, κέρδη.
3 Πλην της όμηρινης γνωστής χρήσεως της λέξεως στο-
λισμός, καμάρι" ίππους αοί λείψω άγαλμα Όδ. δ' 602 κλπ.)
γνωστότατη και ή περί παντοίων εις Ιερά αναθημάτων
π. χ. (περί λέβητος) ΟΙΑ IV 373°> 20 κ. ά. και άγαλμα-
τοφώρας της Όλυμπιακής εκείνης έπιγρ. π. 8θ1ηΐ80Π ΙηδΟΓ.
Ογ. άρ. 40 τέλ. — ιερόσυλος (κειμηλίων φώρ ). Σημειω-
τέον δτι και αντίστροφος έκδοχή δυνατή = ώς ιερόν, κα-
θ ιερωμένον έχέτω (ώς ό Δήλιος τάς δημευομένας οικίας
τών όφλόντων ασεβείας 8γ1Γ'. 153, 140 ίεράς) τό κέρδος
(άντικείμ.) ιύ Άπάλλ. άγαλμα (ύποκείμ.), άγαλμα ίσως παρ-
ηγγελμένον έσχάτο)ς·
:{ Εις τό τελευταϊον ανατίθεται επίσης ή στήλη τόίν έκ
Θήρας «οίκιστήρων». άφοϋ και οΰτοι εΐχον άποσταλή «κατά
τάν έπίταξιν» τοΰ ομωνύμου Θεοϋ κλπ. ΑΜι. ργ61188.
ΑΚαά. 1926, σ. 19 έ. άρ. 2, 17 έ.
4- Ίδέ προχείρως 8λνοΙ)θ(1α 8ΐααΐ83ΐΙ. σ. 47 (ιδία π.
Άρκάδων 224, Αχαιών 403. 414).
5 Έξ άφΟύνων σχετικών πρός Ίερατικάς προσόδους
(περί ών γενικώς 8ΐβη^β1 ΚιιΗιΐδδΚ2. 39 έ. δύνανται
νά έξαρθώσιν έκ μόνης της Β^ΙΙ3· αί έπιγρ. 1006. 10 (Κώ)
'ήμεν δε χα'ι τών γβρών τών λυομένων άποδόοΟαι... τον δέ
άγερμοϋ μετεχόντων α! ίέρειαι· πρβ. εις 1015, 25-30 και
1009 σημ. 5 ΗΪΙΙβΙ') «ά δ'ε λοιπά εοται ιερά ταΐς θβαΐ(0.
1016, 87. «ιών άναύημάτων δοα μεν άργνριόν εοτιν ανιών,
έοτω τον ΐέρεω, τά δε αλλα άνα/Ιήματα τον Θεον εστιο*. Πρβλ.
τάς 1046 7 περί τών έκ τοΰ πελανού προσόδων.
(> Περί της πολιτικής προσόδου 0ά προσεδοκώμεν άπλώς
«ες αλλο μηδέν χρήοΟαι τί] προοόδω μηδ' άπαναλίοχειν* , ιός
17