DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0142
132 Νικολάου Γ. Παππαδάκι 1924
νον και την εριν — ως έξ αντιθέτου και τον άπλοΰν τυχόν αυνοικιαμόν άστνγειτόνων
εις την σιόλιν τοϋ στ. 10 αποκλείει και ή απουσία πάσης προβλέψεως όμοιας προς τα έν
IX1 82,47 «την χώραν τάν Μεδεωνίαν εΐμεν πάσαν Στιρίαν και τάν Στιρίαν Μεδεω-
νίαν πάσαν».
Άλλά, πριν ϊδωμεν κατά πόσον δύναται ή ημετέρα έποικία να εινε σχετική
προς την άλλην .έκείνην την τόσον όμοίαν, την περίφημον εξ Όποΰντος κλπ. εις Ναύ-
πακτον, ής έ'χομεν τά έποίκια γράμματα τοϋ μακαρ. Ί. Ν. Οίκονομίδου (νΰν ΙΟ. IX1 334),
ας έξετάσωμεν τά τοϋ θεσμοϋ λεπτομερέστερων.
Θά φανή περίεργος εν τιαι μάλλον ή πρωτόγονος ή διατύπωσις τοϋ θεσμοϋ-
κα! πρώτον ή διάταξις· μετά τον σκοπόν,—ρύθμισιν τοϋ γενικοϋ άναδασμοϋ δη-
μοσίας καΐ δορικτήτου γης—, έπεται αμέσως όχι ό τρόπος, αί λεπτομέρειαι, τοϋ άνα-
δασμοϋ (ά μόλις από στ. 16 «ά δέ γα κλπ.), άλλά όρισμοίτινες περί της έπινομίας της
άναδασθείσης γης και της κυριότητος των έμφυτευθέντων τυχόν φυτών (3—6α),
άκολουθοϋν έν ακριβολογία οί όροι, ύφ' ους μόνον δυνατός νέος άναδασμός — και
ποιναϊ κατά τοϋ άλλως προτείνοντος ή ψηφίζοντος αυτόν (7 —13)· άφιέρωσις
έπειτα τοϋ θεσμοϋ εις τό ιερόν τοϋ Πυθίου και αί σχετικά! άρα! έκατέρου τρό-
που, ή συχνά κανονική αρχαϊκών νόμων κατακλείς (14 —16)· και τότε μόλις, ως τις
έπινομ!ς ή παράρτημα, εμφανίζεται τό κυριώτατον, της δ ιανομής ό κανονισμός, δη λ.
διχοτομία μεν άπλή της όλης γης μεταξύ τοϋ συνόλου έκατέρων παλαιών κατοί-
κων και εποίκων, της δέ άροσίμου («κοίλης») και διανομή ρητή κατά κλήρους
μέ άδειαν άνταλλαγής τούτιον υπό όρους (16—19).—Θά ήτο άνεξήγητον τό πρωθύστερον,
εάν δεν ειχομεν ήδη έν στ. 6 — 6° τόσον άπτήν την «άφηρημένην» άλ?>,οφροσύνην τοϋ χαρά-
κτου, άντιγράφοντος, χάριν βεβαίως τοϋ Πυθίου, έκ τοϋ έν τη πόλει πρωτοτύπου τό άπό-
γραφον τοϋτο κα! δή ώς μονοσέλιδον περίληψιν έπιτέμνοντος 1. Κατά πάσαν πιθανότητα έν
τω ζήλο» του νά έπιτέμνη, έν έκ τών δύο, ή δεν προσέσχεν ε'ις τήν τάξιν τών κεφαλαίων ή
πιθανίότερον ένό[ΐισε κατ' άρχάς τά της διανομής (συνημμένα βέβαια έν τφ πρωτοτύπω
αμέσως εις τον στ. 3) ώς αύτόδηλα κα! περιττά νά γραφοϋν έν έπιτομή, άλλως τε κα! σύμ-
φωνα μέ τό διαρκές έ'θος τών διανομών οπωσδήποτε τά είχεν υπερπηδήσει- ότε δέ μόνον
εφθασεν εις τό τέλος της Α πλευράς, ένθυμηθε!ς ή μεταγνούς ότι άναγκαιότατα, «κάλλιον
άργά παρά ποτε» τά προσέρραψεν άπ' εκεί εφεξής πλέον κα! έπ! της Β πλευράς, προτάσ-
σουν αυτής μόνον τό άλλο του παραλειπόμενον, τον στ. 6α!
Άλλά κα! τοϋ ύφους κ α! τών πραγμάτων τά φαινόμενα πρωτόγονα
στοιχεία πρέπει νά έξετασθοϋν έγγύτερον αί μικρά! και στεγναί προτάσεις (Ίδια στ.
16-19), αί άπηρχαιοομέναι φράσεις (π. χ. άξιοδότας εστω κλπ. 6" κα! άλλαγά βέβαιος
έ'στω 18, οος κα! ή τυπική άρχή «τε&μός δ δε κλπ.» και αί έπανα?νήψεις (π. χ. τοϋ εστω,
ιδία στ. 17) δύνανται και στερεότυπα λείψανα συντηρητικής δή ίερονομικής
λέξεως νά είναι, έν μέρει δέ και αποτέλεσμα της επιτομής· πρβλ. έξ άντιθέτου τά ρη-
Ίτανίων 80- ϋΐ 5058, 22 έ.- «ουδέ γάς άναδασμον ονδε 1 Τοιαϋται πιθανώς περιλήψεις έκ πολύ εύρυτέρας έν
οίκιάν ονδε οικοπέδων ποιν^οέω^' άπλή λοιπόν υπό όμο- Τφ έκασταχού τεΰμοφν/.ακίο> πρωτοτύπων είναι πιθανώς
νοούντιυν έν κοινώ συμφέροντι πολιτών πρόληψις μέλλον- και αί έν Όλυμπία Ρρατραι έκεΤναι τών Ηλείων κ. ά.
τικών ανατροπής κινδύνων.
νον και την εριν — ως έξ αντιθέτου και τον άπλοΰν τυχόν αυνοικιαμόν άστνγειτόνων
εις την σιόλιν τοϋ στ. 10 αποκλείει και ή απουσία πάσης προβλέψεως όμοιας προς τα έν
IX1 82,47 «την χώραν τάν Μεδεωνίαν εΐμεν πάσαν Στιρίαν και τάν Στιρίαν Μεδεω-
νίαν πάσαν».
Άλλά, πριν ϊδωμεν κατά πόσον δύναται ή ημετέρα έποικία να εινε σχετική
προς την άλλην .έκείνην την τόσον όμοίαν, την περίφημον εξ Όποΰντος κλπ. εις Ναύ-
πακτον, ής έ'χομεν τά έποίκια γράμματα τοϋ μακαρ. Ί. Ν. Οίκονομίδου (νΰν ΙΟ. IX1 334),
ας έξετάσωμεν τά τοϋ θεσμοϋ λεπτομερέστερων.
Θά φανή περίεργος εν τιαι μάλλον ή πρωτόγονος ή διατύπωσις τοϋ θεσμοϋ-
κα! πρώτον ή διάταξις· μετά τον σκοπόν,—ρύθμισιν τοϋ γενικοϋ άναδασμοϋ δη-
μοσίας καΐ δορικτήτου γης—, έπεται αμέσως όχι ό τρόπος, αί λεπτομέρειαι, τοϋ άνα-
δασμοϋ (ά μόλις από στ. 16 «ά δέ γα κλπ.), άλλά όρισμοίτινες περί της έπινομίας της
άναδασθείσης γης και της κυριότητος των έμφυτευθέντων τυχόν φυτών (3—6α),
άκολουθοϋν έν ακριβολογία οί όροι, ύφ' ους μόνον δυνατός νέος άναδασμός — και
ποιναϊ κατά τοϋ άλλως προτείνοντος ή ψηφίζοντος αυτόν (7 —13)· άφιέρωσις
έπειτα τοϋ θεσμοϋ εις τό ιερόν τοϋ Πυθίου και αί σχετικά! άρα! έκατέρου τρό-
που, ή συχνά κανονική αρχαϊκών νόμων κατακλείς (14 —16)· και τότε μόλις, ως τις
έπινομ!ς ή παράρτημα, εμφανίζεται τό κυριώτατον, της δ ιανομής ό κανονισμός, δη λ.
διχοτομία μεν άπλή της όλης γης μεταξύ τοϋ συνόλου έκατέρων παλαιών κατοί-
κων και εποίκων, της δέ άροσίμου («κοίλης») και διανομή ρητή κατά κλήρους
μέ άδειαν άνταλλαγής τούτιον υπό όρους (16—19).—Θά ήτο άνεξήγητον τό πρωθύστερον,
εάν δεν ειχομεν ήδη έν στ. 6 — 6° τόσον άπτήν την «άφηρημένην» άλ?>,οφροσύνην τοϋ χαρά-
κτου, άντιγράφοντος, χάριν βεβαίως τοϋ Πυθίου, έκ τοϋ έν τη πόλει πρωτοτύπου τό άπό-
γραφον τοϋτο κα! δή ώς μονοσέλιδον περίληψιν έπιτέμνοντος 1. Κατά πάσαν πιθανότητα έν
τω ζήλο» του νά έπιτέμνη, έν έκ τών δύο, ή δεν προσέσχεν ε'ις τήν τάξιν τών κεφαλαίων ή
πιθανίότερον ένό[ΐισε κατ' άρχάς τά της διανομής (συνημμένα βέβαια έν τφ πρωτοτύπω
αμέσως εις τον στ. 3) ώς αύτόδηλα κα! περιττά νά γραφοϋν έν έπιτομή, άλλως τε κα! σύμ-
φωνα μέ τό διαρκές έ'θος τών διανομών οπωσδήποτε τά είχεν υπερπηδήσει- ότε δέ μόνον
εφθασεν εις τό τέλος της Α πλευράς, ένθυμηθε!ς ή μεταγνούς ότι άναγκαιότατα, «κάλλιον
άργά παρά ποτε» τά προσέρραψεν άπ' εκεί εφεξής πλέον κα! έπ! της Β πλευράς, προτάσ-
σουν αυτής μόνον τό άλλο του παραλειπόμενον, τον στ. 6α!
Άλλά κα! τοϋ ύφους κ α! τών πραγμάτων τά φαινόμενα πρωτόγονα
στοιχεία πρέπει νά έξετασθοϋν έγγύτερον αί μικρά! και στεγναί προτάσεις (Ίδια στ.
16-19), αί άπηρχαιοομέναι φράσεις (π. χ. άξιοδότας εστω κλπ. 6" κα! άλλαγά βέβαιος
έ'στω 18, οος κα! ή τυπική άρχή «τε&μός δ δε κλπ.» και αί έπανα?νήψεις (π. χ. τοϋ εστω,
ιδία στ. 17) δύνανται και στερεότυπα λείψανα συντηρητικής δή ίερονομικής
λέξεως νά είναι, έν μέρει δέ και αποτέλεσμα της επιτομής· πρβλ. έξ άντιθέτου τά ρη-
Ίτανίων 80- ϋΐ 5058, 22 έ.- «ουδέ γάς άναδασμον ονδε 1 Τοιαϋται πιθανώς περιλήψεις έκ πολύ εύρυτέρας έν
οίκιάν ονδε οικοπέδων ποιν^οέω^' άπλή λοιπόν υπό όμο- Τφ έκασταχού τεΰμοφν/.ακίο> πρωτοτύπων είναι πιθανώς
νοούντιυν έν κοινώ συμφέροντι πολιτών πρόληψις μέλλον- και αί έν Όλυμπία Ρρατραι έκεΤναι τών Ηλείων κ. ά.
τικών ανατροπής κινδύνων.