DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0147
ΛΕ 1924 Λοκρικός θεαμός 137
Δια δέ τύ άρτιπαγές της εύρυτέρας βουλής η στενωτέρας εκκλησίας ταύτης (ϊσως,
εκτάκτου, ώς, ή Σπαρτιατική εκκλητος, ίσως μόλις έπίτή παρούση έποικία κατασταθείοης.
οτε μετά τοϋ αριθμού των πολιτών ηύξήθησαν και αί αξιώσεις εύρυτέρας συμμετοχής εις
την πολιτείαν) θά ήτο νοητόν πώς λέγεται αύτη απλώς και άνδρες 101 άριοτίνδην άκόμη,
προκειμένου αυτή δή πάλιν νά συγκληθή εν πολεμική ανάγκη άντί της αρχαίας άριστο-
κράτιδος πρείγας και γνιομοδοτήση περί νέας έποικήσεως, — μάλλον δέ, φαίνεται, αυτή
και νάποφασίοη· διότι δεν φαίνεται υπάρχον και τρίτον κυρίαρχον σώμα, ίδιαίτερον. ώς
θά ήκαζέ τις ίσως έκ πρώτης όψεως από τα έν στ. Η) έ. έμφέροι η ψάφον διαφέροι
■έν πρείγα έν πόλί έν άποκληοίαι · τά έν πόλι^ άδύνατον νά δηλοϋν παράλληλον τι
προς τάλλα δύο, τρίτον, ώστε νά φαντασθώμεν ύπάρχουσαν γερουσίαν άμα και βουλήν
και εκκλ,ησίαν, ώς και άλλαχοΰ και έν Χυρήνη, βλέπομεν τελευταΐον, (Α1)1ι· ρΐ'θυ.88. Αΐνίυΐ.
1 925 αρχή) άπαντώσι- σημαίνει τόπον κ<ά ουδέν πλέον, ένθα είκότως ή πρείγα συνε-
δριάζει, ενώ ή άποκλησία. φαίνεται, και εξω (π. χ· έν ίερώ τινι—ή και πολλαχοϋ, δν
μάλιστα άρχήΟεν ήτο στρατιωτική σύνοδος). Όριστικώς δεν χρειάζεται και τρίτον σώμα,
εκκλησία» πρβλ. Άριστοτ. πολιτ. 127Λ β' 7· έν ένίοις ουκ έ'στι δήμος ούδ' έκκληαίαν
νομίζονοιν, αλλά συγκλήτους >
Ή πολιτεία έχει ήδη δίκαιον γραπτόν και τούτο έχει χωρήσει πολύ υπέρ την
πρωτόγονον αύτοδικίαν, έχον ήδη ειδικούς ([ιονικούς νόμους '« (στ. 18 καττόν άνδρεφο-
νικόν τεϋ'μόν). Κατ αυτούς ό (έκ προνοίας βέβαια) φόνος κολάζεται και δια δημεύσεως
τών όντων και κατασκαφής τής οικίας· άλλα Οά άπιστήση τις ϊσως, δτι και δι*απλής άειφυ-
γίας κατά τά έν στ. 12 έ. άντί τής απανταχού προσδοκητής έν τοιούτοις χρόνοις ποινής
τού θανάτου. ΚαΙ πιθανώιερυν μεν τό ϊερρέτω άματα πάντα νοητέον περί μόνου τού
ΐπί άναδασμώ δια στάσεως κλπ. κρινόμενου—ώς μετριασμός ήδη λοιπόν τής θανατικής
ποινής προκειμένου περί πολιτικού έγκλήματσς^— τά δέ -κατ τον άνδρεφονικδν
τεϋ'μόν αναφέρονται εις μόνας τάς αμέσως προηγουμένας ποινάς δημεύσεως και κατασκα-
<ρής· άλλά καί ουδαμώς αδύνατον νομίζομεν, ότι καί έν τή Δ. Ελλάδι έχει ήδη επί τό φι-
λανθρωπότερον χωρήσει ή ποινική δικαιοσύνη, ώστε νά καΟιερώνη καί δι' αυτόν τον φόνον
την (καίέπίάπλη βουλήσει έπιθλητην) άειφυγίαν, ώς δή καί ό "Αρειος Πάγος, ■+ τήνάπλήν
■έκείνην περίφημο ν μετάατααιν ή κουφισμόν τού Δημ. ΚΓ' 69" όπωσδήποτ έξυπονοεϊται
βεβαίως πάντοτε ώς εφαρμόσιμος ή κυρία ποινή τοϋ θανάτου κατά τών επιμενόντων τυχόν
1 Βραδύτερον δυνατόν νάπέρρευσε μέν έκ τής πρείγας
ή βουλή τοϋ κοινόΰ τών Λοκρών 10. IX1 2(57, ή δέ άπο-
κλησία νά έξειλίχΟη εις αληθή έκκλησίαν, ίσως άλίαν (ο'ίαν
γ.άι έν 'Ρηγίο» εύρίσκομεν— παρά τί] ίοχλήτφ—δγΙΙ* 715
καί έν τη γείτονι Φωκίδι καί παρά τόσοις άλλοι;) η τι
•ομΟιον (ώς τους χιλίονς τοϋ'Ο.-τοϋντος IX1 334.39). Δαμος
μόνον έν "Μλιδι άπό τοϋ Τ' αϊ. βεβαιωμένος |1ιΐδο1ΐΓ. ν.
Ό]γΐΐφ. 7 καί 9 περί τοπικών κοινοτήτων), άλλ' ίσως όχι
άκόμη έντή ΒΛ Ελλάδι" ί) δέ λ. δα/ίεύεαΟαι (στ. 12). βέ-
βαια δεν τον προϋποθέτει αναγκαίας.
2 Ό ενικός νοητός μάλλον περιληπτικώς, ώς και οί
τοϋ Δράκοντος μνημονεύονται άδιαφόριος ύτέ μέν ώς
νόμοι φονικοί, ότέ δέ ώς νόμο; 6 .Ύερί τον φόνον. ί,ρ.ι\\
ώΐαά. '/.. 31». ηΐΐιρη. νβΓ&ββ. Οβδοΐι. 291
;} Πραοιίραν μέν τιμωρίαν πολιτικού έ/κλήματος δέν
αποδεικνύουν βέβαια άκύιιη τά 'Λρισττ ΆΟ. Π. ΙΤ' 4.'!
(έπί 1 Ιεισιατρατιδών) «θέομια τάδε Αθηναία»· ίατί και πά-
τρια" εάν τίνες τνραννεϊν έχανιοτώνιαι ΐ} ονγκαδισιΓ/ ■■.τις > τήν
τυραννίδα, Άτιμον είναι καί αυτόν καί γένο;*. Αλλ' ήδη ύ
λογισμός τοϋ αντιπάλου δέους θά ύπηγόρευεν ένωρ'ις άνώ-
δυνον άειφυγίαν τών πολιτικών αντιπάλων καί άλλοϋ καί
ένταΰΟα· ύστερον πάντως δέν Οά έβράδυνε καί δι' αυτόν τόν
φόνον τόν έκ προνοίας άντεισαχΟή ή άειφυγία έν αεύνομου-
μέναις·· φρονίμων πολιτείαις.
4 Έκ τοιούτων ομοιοτήτων, ίσιος συμπτώσεων, θά
προήλθαν τά π. ΣτραΟ. Τ 260 ότι ιτήν Λοκρών νομογρα-
ιρίαν αννέιαξεν ό Ζάλβνχος εκ τε τών κρητικών και τών άρεο-
παγιτικ&ν.
18
Δια δέ τύ άρτιπαγές της εύρυτέρας βουλής η στενωτέρας εκκλησίας ταύτης (ϊσως,
εκτάκτου, ώς, ή Σπαρτιατική εκκλητος, ίσως μόλις έπίτή παρούση έποικία κατασταθείοης.
οτε μετά τοϋ αριθμού των πολιτών ηύξήθησαν και αί αξιώσεις εύρυτέρας συμμετοχής εις
την πολιτείαν) θά ήτο νοητόν πώς λέγεται αύτη απλώς και άνδρες 101 άριοτίνδην άκόμη,
προκειμένου αυτή δή πάλιν νά συγκληθή εν πολεμική ανάγκη άντί της αρχαίας άριστο-
κράτιδος πρείγας και γνιομοδοτήση περί νέας έποικήσεως, — μάλλον δέ, φαίνεται, αυτή
και νάποφασίοη· διότι δεν φαίνεται υπάρχον και τρίτον κυρίαρχον σώμα, ίδιαίτερον. ώς
θά ήκαζέ τις ίσως έκ πρώτης όψεως από τα έν στ. Η) έ. έμφέροι η ψάφον διαφέροι
■έν πρείγα έν πόλί έν άποκληοίαι · τά έν πόλι^ άδύνατον νά δηλοϋν παράλληλον τι
προς τάλλα δύο, τρίτον, ώστε νά φαντασθώμεν ύπάρχουσαν γερουσίαν άμα και βουλήν
και εκκλ,ησίαν, ώς και άλλαχοΰ και έν Χυρήνη, βλέπομεν τελευταΐον, (Α1)1ι· ρΐ'θυ.88. Αΐνίυΐ.
1 925 αρχή) άπαντώσι- σημαίνει τόπον κ<ά ουδέν πλέον, ένθα είκότως ή πρείγα συνε-
δριάζει, ενώ ή άποκλησία. φαίνεται, και εξω (π. χ· έν ίερώ τινι—ή και πολλαχοϋ, δν
μάλιστα άρχήΟεν ήτο στρατιωτική σύνοδος). Όριστικώς δεν χρειάζεται και τρίτον σώμα,
εκκλησία» πρβλ. Άριστοτ. πολιτ. 127Λ β' 7· έν ένίοις ουκ έ'στι δήμος ούδ' έκκληαίαν
νομίζονοιν, αλλά συγκλήτους >
Ή πολιτεία έχει ήδη δίκαιον γραπτόν και τούτο έχει χωρήσει πολύ υπέρ την
πρωτόγονον αύτοδικίαν, έχον ήδη ειδικούς ([ιονικούς νόμους '« (στ. 18 καττόν άνδρεφο-
νικόν τεϋ'μόν). Κατ αυτούς ό (έκ προνοίας βέβαια) φόνος κολάζεται και δια δημεύσεως
τών όντων και κατασκαφής τής οικίας· άλλα Οά άπιστήση τις ϊσως, δτι και δι*απλής άειφυ-
γίας κατά τά έν στ. 12 έ. άντί τής απανταχού προσδοκητής έν τοιούτοις χρόνοις ποινής
τού θανάτου. ΚαΙ πιθανώιερυν μεν τό ϊερρέτω άματα πάντα νοητέον περί μόνου τού
ΐπί άναδασμώ δια στάσεως κλπ. κρινόμενου—ώς μετριασμός ήδη λοιπόν τής θανατικής
ποινής προκειμένου περί πολιτικού έγκλήματσς^— τά δέ -κατ τον άνδρεφονικδν
τεϋ'μόν αναφέρονται εις μόνας τάς αμέσως προηγουμένας ποινάς δημεύσεως και κατασκα-
<ρής· άλλά καί ουδαμώς αδύνατον νομίζομεν, ότι καί έν τή Δ. Ελλάδι έχει ήδη επί τό φι-
λανθρωπότερον χωρήσει ή ποινική δικαιοσύνη, ώστε νά καΟιερώνη καί δι' αυτόν τον φόνον
την (καίέπίάπλη βουλήσει έπιθλητην) άειφυγίαν, ώς δή καί ό "Αρειος Πάγος, ■+ τήνάπλήν
■έκείνην περίφημο ν μετάατααιν ή κουφισμόν τού Δημ. ΚΓ' 69" όπωσδήποτ έξυπονοεϊται
βεβαίως πάντοτε ώς εφαρμόσιμος ή κυρία ποινή τοϋ θανάτου κατά τών επιμενόντων τυχόν
1 Βραδύτερον δυνατόν νάπέρρευσε μέν έκ τής πρείγας
ή βουλή τοϋ κοινόΰ τών Λοκρών 10. IX1 2(57, ή δέ άπο-
κλησία νά έξειλίχΟη εις αληθή έκκλησίαν, ίσως άλίαν (ο'ίαν
γ.άι έν 'Ρηγίο» εύρίσκομεν— παρά τί] ίοχλήτφ—δγΙΙ* 715
καί έν τη γείτονι Φωκίδι καί παρά τόσοις άλλοι;) η τι
•ομΟιον (ώς τους χιλίονς τοϋ'Ο.-τοϋντος IX1 334.39). Δαμος
μόνον έν "Μλιδι άπό τοϋ Τ' αϊ. βεβαιωμένος |1ιΐδο1ΐΓ. ν.
Ό]γΐΐφ. 7 καί 9 περί τοπικών κοινοτήτων), άλλ' ίσως όχι
άκόμη έντή ΒΛ Ελλάδι" ί) δέ λ. δα/ίεύεαΟαι (στ. 12). βέ-
βαια δεν τον προϋποθέτει αναγκαίας.
2 Ό ενικός νοητός μάλλον περιληπτικώς, ώς και οί
τοϋ Δράκοντος μνημονεύονται άδιαφόριος ύτέ μέν ώς
νόμοι φονικοί, ότέ δέ ώς νόμο; 6 .Ύερί τον φόνον. ί,ρ.ι\\
ώΐαά. '/.. 31». ηΐΐιρη. νβΓ&ββ. Οβδοΐι. 291
;} Πραοιίραν μέν τιμωρίαν πολιτικού έ/κλήματος δέν
αποδεικνύουν βέβαια άκύιιη τά 'Λρισττ ΆΟ. Π. ΙΤ' 4.'!
(έπί 1 Ιεισιατρατιδών) «θέομια τάδε Αθηναία»· ίατί και πά-
τρια" εάν τίνες τνραννεϊν έχανιοτώνιαι ΐ} ονγκαδισιΓ/ ■■.τις > τήν
τυραννίδα, Άτιμον είναι καί αυτόν καί γένο;*. Αλλ' ήδη ύ
λογισμός τοϋ αντιπάλου δέους θά ύπηγόρευεν ένωρ'ις άνώ-
δυνον άειφυγίαν τών πολιτικών αντιπάλων καί άλλοϋ καί
ένταΰΟα· ύστερον πάντως δέν Οά έβράδυνε καί δι' αυτόν τόν
φόνον τόν έκ προνοίας άντεισαχΟή ή άειφυγία έν αεύνομου-
μέναις·· φρονίμων πολιτείαις.
4 Έκ τοιούτων ομοιοτήτων, ίσιος συμπτώσεων, θά
προήλθαν τά π. ΣτραΟ. Τ 260 ότι ιτήν Λοκρών νομογρα-
ιρίαν αννέιαξεν ό Ζάλβνχος εκ τε τών κρητικών και τών άρεο-
παγιτικ&ν.
18