DOI article:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0149
Λ Ε 192-1
Λοκρικός θεσμός
130
βανάτού. 1 Παρά δε την συντηρητικότητα τοϋ άστικοΰ έν τή κατά. γένη ακόμη ρυθμί-
σει των σχέσεων της νομής Γ| και της κτήσεως έν μέρει, τουναντίον φιλέλεύ-
θερον είναι, ώς έν γένει παρ' Έλλησι πλην των Ιώνων, εις τά. δικαιώματα της
γυναικός.— Και έν τω πολιτεύματι δέ παρά το εξακολουθούν ίσως κράτος των «αρίστων»
•δηλ. αγροτικής τίνος ολιγαρχίας, ήδη, εϊπομεν, αιρετή άποκληαία εμφανίζεται ώς δημο-
τικωτέρα βου?»,ή,αν όχι ακόμη και εις έκκλησίαν κυρίαρχον έξειλιγμένη.
Και οικονομική τις έξέλιξις πάντως διαφαίνεται όχι μόνον έκ των (εις νόμισμα '■>
μάλλον ή εις εΐδος νοητέων βέβαια) έννομίων και κερδών τών δαμιοργών εκείνων-—
έν συνδυασμώ ιδία προς τά τέλη και ένετήρια της άλλης έποικικής επιγραφής IX1
334—. αλλά και έξ αυτής τής αγωνιώδους φροντίδος τής προλήψεως νέου άναδασμοΰ,
ώσεί διησθάνοντο προσεγγίζουσαν εξ άλλων Έλλ. πόλεων την κοινωνικήν άνατροπήν,
άπειλοϋσαν δέ και τάς ιδιοκτησίας πλέον: διότι, ώς γνωστόν, κατ' εξοχήν τον ζ" αιώνα
-γης αναδασμός και χρεών αποκοπή':> ακούεται πανταχόθεν ώς σύνθημα γενικον
δήμων μόλις έξυπνούντων και δημαγωγών προδρόμων, πάλιν έκ τών άρίστοιν»,
άφυπνιζόντων αυτούς κατά τής αριστοκρατίας.
Και τής γραφής ή χρήσις ιδού γενικευμένη όχι μόνον είς άναγραφάς ιερών
κ.(/.ί δημοσίων προσόδοιν, έστοο ϊσως ακόμη σκελετοάδεις, ώς «ι παλαιαΐ έκεΐναι τών
Μίνώων, άλλα και εις νόμους και διατάξεις, βραχυλύγους άλλα και ακριβολόγους (ώς
φαίνεται, καταγράφονται οί φονικοί πρώτοι και ύστερον οί αστικοί)-*, εις θεσμούς
έπ' εύκαιρίαις ή άνάγκαις εκάστοτε συμπληροϋντας ή γραπτώς έμπεδοΰντας τά άγραφα
πάτρια, έτι προ τής ανατροπής τής αριστοκρατίας. Και ό θεσμός ημών είναι και
κατά τούτο διδακτικός, ώς συμμαρτυρών, ότι άρχη τών γραπτών νόμων δεν ύπήρξε
πάντοτε ή μετά κοινωνικάς άνατροπάς άξάοσις νέου συνολικού γραπτού δικαίου άπό
την τέως αύθαίρετον και μόνην κλειδοκράτειραν άριστοκρατίαν, άλλά και μεμονοηιέ-
ναι έπ' εύκαιρίαις διατάξεις, αϊτινες ύστερον πολύ ήδύναντο και να συντεθούν εις
όλικάς νομοθεσίας5 Πρβλ. Β. ΚθίΙ έ. άνο)τ. 421 έ. Και. ή γραφή αυτή, εϊδομεν, συν-
τηρητική έν πολλοίς ακόμη, οίον κατά την (ίουστροφηδύν φοράν, το σχήμα τού θ, τύ ο ετι
καΐ διά τά άντεκτεταμένα (τός μόρος κλπ.), άλλ' ούσιοιδώς παγιωμένη και ήδη χωρή-
σασα εις παραμέλησιν τελείαν μεν τοϋ ο, έν μέρει δέ και τών 1ι και Ρ: πρβλ. περί τού
άο/αιοφανεστέρου ή κατά τούς χρόνους τών γραμμάτων μόνων την έπιγρ. Στράτου
IX1 442. Βουστροφηδύν δέ και αύτη ή δωδεκάδε/αος τής Γόρτυνος.
Άλλά και ή γλωσσική διατύπωσις, εϊδομεν, ήκιστα πρωτόγονος, αν μη και περί-
τεχνος ήδη· δεν εκπλήσσει ή παρουσία τινών Αιολικών στοιχείων τον ένθυμούμενον ιδία
1 Μόνον οπισθοδρομικών Ακόμη ΟΑ φανή ή συγκ.αταδίκη έπΐ μακρόν Ακόμη—έχουν οι Έσπ. Λοκροί και αί ούσίαι
Ύ.αι τοϋ γένους όλου εις τήν αειφυγίαν κλπ. στ. 12, ένω σύγκεινται κυρίως έκ ποιμνίων, «πολνηρηνες δε πολύβου-
οι Ηλείοι οχι μόνον ύστερον, ώς γνωστόν, θεσπίζουν γ«ι> τό πολύ ΟΑ ήσαν, ώς και σήμερον,
«ιαϊο γενεα'ιρ μα φυγαδείηιι μαδέ κατ όποιον τρόπον, Αλλά 4 "Ισως τελευταίοι οί Ιεροί- διότι φύσει τα πάτρια
και. ήδη προ τούτων τών χρονών ιπατριαν θαρρεν κ<ά γ*· ταύτα εύλοβοϋνται και Ανευ γραπτών νόμων όλοι. Διό
νεάν και ταΰι~". (ΙπβοΙιγ. ν. Οίνιηρ. 2)· ΑλλΑ τις και σή- και ί ε ρ ο Ί νόμοι συνήθως, όχι πλέον θεσμοί, λέ-
μεοον μεθ' όσα έπείδομεν οί νύν ζώντες θά ή'ςίου όμοιό- γονται.
μορφα παντού τα τής π ο λ ι τ ι κ ή ς σ κ ο π ι μ ό τ η τ ο ςί Γ> ΠρΟλ. και έν Αξονι τοϋ Σόλωνος έτι «'ίτε ϋεαμός
Ί Ώς ή Βονλη «ή δημοοίη» τής Χίου κατΑ τήν νέαν ί.φάνη οδε> και τοϋς ϋεσμοΰέτας ώς συγγραφείς τών δια-
ίκείνην έπιγραφήν ^ΓίΐΗΠΜΜΠίΖ Χοΐ'ίΗοη. Κίεϊιιβ Α&ΐΐ. φόρων ΦιάμΙων Άριστ. ΆΟ. Π. 3,19 έ. και ΒοΙί*ίθΓ(ϊ εις
ΡΓβηββ. Α1ίίΐ(1. 1909. 66 ί. ^ Α0. Πολ. 129.
:$ "Αν κα'ι ούτε ίδιον νόμισμα τότε. ιός γνωστόν—ούδ'
Λοκρικός θεσμός
130
βανάτού. 1 Παρά δε την συντηρητικότητα τοϋ άστικοΰ έν τή κατά. γένη ακόμη ρυθμί-
σει των σχέσεων της νομής Γ| και της κτήσεως έν μέρει, τουναντίον φιλέλεύ-
θερον είναι, ώς έν γένει παρ' Έλλησι πλην των Ιώνων, εις τά. δικαιώματα της
γυναικός.— Και έν τω πολιτεύματι δέ παρά το εξακολουθούν ίσως κράτος των «αρίστων»
•δηλ. αγροτικής τίνος ολιγαρχίας, ήδη, εϊπομεν, αιρετή άποκληαία εμφανίζεται ώς δημο-
τικωτέρα βου?»,ή,αν όχι ακόμη και εις έκκλησίαν κυρίαρχον έξειλιγμένη.
Και οικονομική τις έξέλιξις πάντως διαφαίνεται όχι μόνον έκ των (εις νόμισμα '■>
μάλλον ή εις εΐδος νοητέων βέβαια) έννομίων και κερδών τών δαμιοργών εκείνων-—
έν συνδυασμώ ιδία προς τά τέλη και ένετήρια της άλλης έποικικής επιγραφής IX1
334—. αλλά και έξ αυτής τής αγωνιώδους φροντίδος τής προλήψεως νέου άναδασμοΰ,
ώσεί διησθάνοντο προσεγγίζουσαν εξ άλλων Έλλ. πόλεων την κοινωνικήν άνατροπήν,
άπειλοϋσαν δέ και τάς ιδιοκτησίας πλέον: διότι, ώς γνωστόν, κατ' εξοχήν τον ζ" αιώνα
-γης αναδασμός και χρεών αποκοπή':> ακούεται πανταχόθεν ώς σύνθημα γενικον
δήμων μόλις έξυπνούντων και δημαγωγών προδρόμων, πάλιν έκ τών άρίστοιν»,
άφυπνιζόντων αυτούς κατά τής αριστοκρατίας.
Και τής γραφής ή χρήσις ιδού γενικευμένη όχι μόνον είς άναγραφάς ιερών
κ.(/.ί δημοσίων προσόδοιν, έστοο ϊσως ακόμη σκελετοάδεις, ώς «ι παλαιαΐ έκεΐναι τών
Μίνώων, άλλα και εις νόμους και διατάξεις, βραχυλύγους άλλα και ακριβολόγους (ώς
φαίνεται, καταγράφονται οί φονικοί πρώτοι και ύστερον οί αστικοί)-*, εις θεσμούς
έπ' εύκαιρίαις ή άνάγκαις εκάστοτε συμπληροϋντας ή γραπτώς έμπεδοΰντας τά άγραφα
πάτρια, έτι προ τής ανατροπής τής αριστοκρατίας. Και ό θεσμός ημών είναι και
κατά τούτο διδακτικός, ώς συμμαρτυρών, ότι άρχη τών γραπτών νόμων δεν ύπήρξε
πάντοτε ή μετά κοινωνικάς άνατροπάς άξάοσις νέου συνολικού γραπτού δικαίου άπό
την τέως αύθαίρετον και μόνην κλειδοκράτειραν άριστοκρατίαν, άλλά και μεμονοηιέ-
ναι έπ' εύκαιρίαις διατάξεις, αϊτινες ύστερον πολύ ήδύναντο και να συντεθούν εις
όλικάς νομοθεσίας5 Πρβλ. Β. ΚθίΙ έ. άνο)τ. 421 έ. Και. ή γραφή αυτή, εϊδομεν, συν-
τηρητική έν πολλοίς ακόμη, οίον κατά την (ίουστροφηδύν φοράν, το σχήμα τού θ, τύ ο ετι
καΐ διά τά άντεκτεταμένα (τός μόρος κλπ.), άλλ' ούσιοιδώς παγιωμένη και ήδη χωρή-
σασα εις παραμέλησιν τελείαν μεν τοϋ ο, έν μέρει δέ και τών 1ι και Ρ: πρβλ. περί τού
άο/αιοφανεστέρου ή κατά τούς χρόνους τών γραμμάτων μόνων την έπιγρ. Στράτου
IX1 442. Βουστροφηδύν δέ και αύτη ή δωδεκάδε/αος τής Γόρτυνος.
Άλλά και ή γλωσσική διατύπωσις, εϊδομεν, ήκιστα πρωτόγονος, αν μη και περί-
τεχνος ήδη· δεν εκπλήσσει ή παρουσία τινών Αιολικών στοιχείων τον ένθυμούμενον ιδία
1 Μόνον οπισθοδρομικών Ακόμη ΟΑ φανή ή συγκ.αταδίκη έπΐ μακρόν Ακόμη—έχουν οι Έσπ. Λοκροί και αί ούσίαι
Ύ.αι τοϋ γένους όλου εις τήν αειφυγίαν κλπ. στ. 12, ένω σύγκεινται κυρίως έκ ποιμνίων, «πολνηρηνες δε πολύβου-
οι Ηλείοι οχι μόνον ύστερον, ώς γνωστόν, θεσπίζουν γ«ι> τό πολύ ΟΑ ήσαν, ώς και σήμερον,
«ιαϊο γενεα'ιρ μα φυγαδείηιι μαδέ κατ όποιον τρόπον, Αλλά 4 "Ισως τελευταίοι οί Ιεροί- διότι φύσει τα πάτρια
και. ήδη προ τούτων τών χρονών ιπατριαν θαρρεν κ<ά γ*· ταύτα εύλοβοϋνται και Ανευ γραπτών νόμων όλοι. Διό
νεάν και ταΰι~". (ΙπβοΙιγ. ν. Οίνιηρ. 2)· ΑλλΑ τις και σή- και ί ε ρ ο Ί νόμοι συνήθως, όχι πλέον θεσμοί, λέ-
μεοον μεθ' όσα έπείδομεν οί νύν ζώντες θά ή'ςίου όμοιό- γονται.
μορφα παντού τα τής π ο λ ι τ ι κ ή ς σ κ ο π ι μ ό τ η τ ο ςί Γ> ΠρΟλ. και έν Αξονι τοϋ Σόλωνος έτι «'ίτε ϋεαμός
Ί Ώς ή Βονλη «ή δημοοίη» τής Χίου κατΑ τήν νέαν ί.φάνη οδε> και τοϋς ϋεσμοΰέτας ώς συγγραφείς τών δια-
ίκείνην έπιγραφήν ^ΓίΐΗΠΜΜΠίΖ Χοΐ'ίΗοη. Κίεϊιιβ Α&ΐΐ. φόρων ΦιάμΙων Άριστ. ΆΟ. Π. 3,19 έ. και ΒοΙί*ίθΓ(ϊ εις
ΡΓβηββ. Α1ίίΐ(1. 1909. 66 ί. ^ Α0. Πολ. 129.
:$ "Αν κα'ι ούτε ίδιον νόμισμα τότε. ιός γνωστόν—ούδ'