DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0156
146
Άποσζόλου Σ. Άρβανιτοπούλον
ΑΕ 1924
Διο εικάζω ότι ό Δημοκράτης εβλήθη πιθανώς υπό κεραυνού, δπερ κατ' έ'τος
συμβαίνει και νΰν εις δεκάδας ανθρώπων των τόπων τούτων της Τριπολίτιδος και
Όλοοσσόνος- διασο^θεις δέ από τοΰ θανάτου κατά τινα ευχή ν, κοινώς νϋν «Τάμα» κα-
λουμένην, της έαυτοϋ συζύγου, άνέθηκε την στήλην, μή Οελήσας να παρασταθή έν αύτη,
ως μή δικαιούμενος της τιμής ταύτης· διότι και σήμερον παρά τω λαώ ήμών υπάρχει
ή πίστις, καθ' ήν ό κεραυνούμενος πάσχει τοΰτο ώς αμαρτωλός προς τιμωρίαν τών τελε-
σθεισών ύπ' αύτοΰ μεγάλων παραβάσεων τών θείων μάλιστα νόμων καΐ κανόνων.
Άλλ' ή παράστασις τοΰ ομοιώματος της στήλης, και ταύτης τεταινιωμένης, καθ' ά
αί επιτύμβιοι, επιβάλλει ήμϊν να πιστεύσωμεν, ότι ό Δημοκράτης όντως και έβλήθη υπό
κεραυνού καΐ άπέθανεν εξ αύτοΰ- ή δέ ευσεβής σύζυγος αύτοΰ Έπινίκη, θεωρήσασα τό
συμβάν ώς εκ θεοΰ τιμωρίαλ', άνέθηκε τό μνημεΐον προς έξιλέωσιν τοΰ φοβερού θεοΰ και
ήπίωσιν αύτοΰ, ϊνα μή πάθη και αυτή τό ίδιον συγχρόν<υς δ' έμνήσθη τοΰ εαυτής ανδρός
και παρέθηκε την έπιτάφιον στή/α]ν αύτοΰ αντί της μή άρμοττούσης ένθάδε παρουσίας
αύτοΰ τούτου, ήδη αποθανόντος. Ουτω συμβιβάζονται πάντα ταύτα και δύναται ή τελευ-
ταία αύτη εικασία νά θεωρηθή ώς ή πασών πιθανωτάτη, υποστηριζόμενη καΐ εκ
τών παρά Παυσαν. Ε 14, 7 λεγομένων περί τοΰ έν Όλυμπία βωμοΰ, ενός τών πολυ-
πληθών εκεί, ένθα έθυον οί Ηλείοι κατά τάξιν: «τω δέ Κεραυνίω Διΐ ύστερον
έποιήσαντο έμοϊ δοκεΐν βωμόν, δτ' ες τον Οινόμαου την οΐκίαν κατέακηψεν
ό κεραυνός λ.
Οί χρόνοι, καθ' ους έποιήθη τό έργον, ύποδηλοΰνται υπό τε της εργασίας τοΰ άνα-
γ/ιύφου και έκ τοΰ σχήματος τών γραμμάτων ώς κείμενοι περι τό 200 πΧ. ή ολίγον πρό-
τερον τοΰ ορίου τούτου. Ό δέ Ζευς θά εΐχε βεβαίως ναον σπουδαΐον έν Πυθίω και βωμούς
πολλούς καΐ θά έτιματο υπό πολλάς επωνυμίας, ώς εμφαίνει και ή κατωτέρω έπιγραφή.
389 (είκ. 3· ΜΕ 46). Στή/ν/η μαρμάρου λίαν ύπομέ?ιανος, έκλεκτοΰ, ακέραιος,
^Μ%^Λί3 λγ '■''·' .,^:Μ ι- ί 1
Η = αρ. 'ά8ϋ' αναΟηματ. επιγραφή Αιϊ-κάταιβάΐ}]
σχήματος κομψότατου* άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον τρίγωνον, έφ' ού διά λίαν άβα-
Οοΰς ανάγλυφου έποιήθη άέτωμα μετ' άκρωτηρίων, άλλ' άνευ γείσου ή έπιστυλίου·
κατωτάτω είναι ευθεία άνευ γόμφου ε'ιδικοΰ· φαίνεται ότι άβαθώς ήρμόζετο επί έκτε-
νοΰς τόρμου βάθρου. — Ύψ. 0.475, πλάτ. 0.47, πάχ. 0.055. Άπετείχισα αυτήν έκ της
εκκλησίας Αγίας Κυριακής τοΰ χωρίου Σέλους.
Ή επιγραφή έχαράχθη κατωτάτω μονόστιχος, μετρίως βαθέως και επιμελέστατα*
ύψος γραμμ. 0.01-0.017.
Διΐ Καταιβάτηι' ηρωϊ Έπ[ί]χράτει.
Τό μεταξύ της επιγραφής και τοΰ αετώματος ύπολειπόμενον κενόν διάστημα
της στήλης είναι λεΐον, και θά έφερε βεβαίως γραπτήν πολύχρωμον παράστασιν, έξαφα-
Άποσζόλου Σ. Άρβανιτοπούλον
ΑΕ 1924
Διο εικάζω ότι ό Δημοκράτης εβλήθη πιθανώς υπό κεραυνού, δπερ κατ' έ'τος
συμβαίνει και νΰν εις δεκάδας ανθρώπων των τόπων τούτων της Τριπολίτιδος και
Όλοοσσόνος- διασο^θεις δέ από τοΰ θανάτου κατά τινα ευχή ν, κοινώς νϋν «Τάμα» κα-
λουμένην, της έαυτοϋ συζύγου, άνέθηκε την στήλην, μή Οελήσας να παρασταθή έν αύτη,
ως μή δικαιούμενος της τιμής ταύτης· διότι και σήμερον παρά τω λαώ ήμών υπάρχει
ή πίστις, καθ' ήν ό κεραυνούμενος πάσχει τοΰτο ώς αμαρτωλός προς τιμωρίαν τών τελε-
σθεισών ύπ' αύτοΰ μεγάλων παραβάσεων τών θείων μάλιστα νόμων καΐ κανόνων.
Άλλ' ή παράστασις τοΰ ομοιώματος της στήλης, και ταύτης τεταινιωμένης, καθ' ά
αί επιτύμβιοι, επιβάλλει ήμϊν να πιστεύσωμεν, ότι ό Δημοκράτης όντως και έβλήθη υπό
κεραυνού καΐ άπέθανεν εξ αύτοΰ- ή δέ ευσεβής σύζυγος αύτοΰ Έπινίκη, θεωρήσασα τό
συμβάν ώς εκ θεοΰ τιμωρίαλ', άνέθηκε τό μνημεΐον προς έξιλέωσιν τοΰ φοβερού θεοΰ και
ήπίωσιν αύτοΰ, ϊνα μή πάθη και αυτή τό ίδιον συγχρόν<υς δ' έμνήσθη τοΰ εαυτής ανδρός
και παρέθηκε την έπιτάφιον στή/α]ν αύτοΰ αντί της μή άρμοττούσης ένθάδε παρουσίας
αύτοΰ τούτου, ήδη αποθανόντος. Ουτω συμβιβάζονται πάντα ταύτα και δύναται ή τελευ-
ταία αύτη εικασία νά θεωρηθή ώς ή πασών πιθανωτάτη, υποστηριζόμενη καΐ εκ
τών παρά Παυσαν. Ε 14, 7 λεγομένων περί τοΰ έν Όλυμπία βωμοΰ, ενός τών πολυ-
πληθών εκεί, ένθα έθυον οί Ηλείοι κατά τάξιν: «τω δέ Κεραυνίω Διΐ ύστερον
έποιήσαντο έμοϊ δοκεΐν βωμόν, δτ' ες τον Οινόμαου την οΐκίαν κατέακηψεν
ό κεραυνός λ.
Οί χρόνοι, καθ' ους έποιήθη τό έργον, ύποδηλοΰνται υπό τε της εργασίας τοΰ άνα-
γ/ιύφου και έκ τοΰ σχήματος τών γραμμάτων ώς κείμενοι περι τό 200 πΧ. ή ολίγον πρό-
τερον τοΰ ορίου τούτου. Ό δέ Ζευς θά εΐχε βεβαίως ναον σπουδαΐον έν Πυθίω και βωμούς
πολλούς καΐ θά έτιματο υπό πολλάς επωνυμίας, ώς εμφαίνει και ή κατωτέρω έπιγραφή.
389 (είκ. 3· ΜΕ 46). Στή/ν/η μαρμάρου λίαν ύπομέ?ιανος, έκλεκτοΰ, ακέραιος,
^Μ%^Λί3 λγ '■''·' .,^:Μ ι- ί 1
Η = αρ. 'ά8ϋ' αναΟηματ. επιγραφή Αιϊ-κάταιβάΐ}]
σχήματος κομψότατου* άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον τρίγωνον, έφ' ού διά λίαν άβα-
Οοΰς ανάγλυφου έποιήθη άέτωμα μετ' άκρωτηρίων, άλλ' άνευ γείσου ή έπιστυλίου·
κατωτάτω είναι ευθεία άνευ γόμφου ε'ιδικοΰ· φαίνεται ότι άβαθώς ήρμόζετο επί έκτε-
νοΰς τόρμου βάθρου. — Ύψ. 0.475, πλάτ. 0.47, πάχ. 0.055. Άπετείχισα αυτήν έκ της
εκκλησίας Αγίας Κυριακής τοΰ χωρίου Σέλους.
Ή επιγραφή έχαράχθη κατωτάτω μονόστιχος, μετρίως βαθέως και επιμελέστατα*
ύψος γραμμ. 0.01-0.017.
Διΐ Καταιβάτηι' ηρωϊ Έπ[ί]χράτει.
Τό μεταξύ της επιγραφής και τοΰ αετώματος ύπολειπόμενον κενόν διάστημα
της στήλης είναι λεΐον, και θά έφερε βεβαίως γραπτήν πολύχρωμον παράστασιν, έξαφα-