DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0157
λ ε 1924
147
νισΟεΐσαν νΰν τελείως· επίσης Οά έκοσμοϋντο γραπτώς αί λεπτομέρειαι τοΰ αετώματος,
και ϊσως γραπτώς μόνον εΐχεν άποδοθή το δνομα τοΰ άναθέντος, δπερ δμως, χάριν
ευσέβειας και μετριοφροσύνης, ήδύνατο και δλως νά παρα?»,ειφθη, δπερ είναι ένταΰθα
πιθανώτατον.
Οί χρόνοι της επιγραφής κείνται εγγύτατα τών άρχών της Γ' π. Χ. έκατονταε-
χιιοίδος. Την Οημασίαν τοΰ Καταιβάτον Διός μανθάνομεν έκ τοΰ Παυσαν. Ε 14,10
αναφερόντος ένα τών πολυπληθών βωμών, έφ' ών έθυον κατά τάξιν οί Ηλείοι «τοϋ
δέ Καταιβάτον Διός προβέβληται μεν πανταχόθεν προ τοΰ βωμοϋ φράγμα, έ'οτι δε
προς τω βωμω τω άπό της τέφρας τω μεγάλω (ήτοι έν θέσει Γαίω, ένθα υ της Γης
βωμός έκ τέφρας και παλαιόν μαντεΐον)». Έκ τούκον εμφαίνεται δτι ή ύπύ τοιαύτην
έπωνυμίαν μνεία τοΰ Διός αναφέρεται εις την και ώς βασιλέιος τοϋ "Αδου λατρείαν
αύτοΰ, ιδίως ώς προς τους αποθανόντος έκ κατασκήψεως κεραυνού, οίος ό ύπ' άριθ.
388 μνημονευθείς. Ό δέ Έπικράτης διττώς δύναται νά έρμηνευθή, ή ώς πραγματικός
ηρως χθόνιος, η ώς αποθανών και άφηροησθεις άνθροοπος- έν τη δευτέρα περιπτώσει είναι
πιθανόν δτι και ύ Έπικράτης ούτος άπέθανεν έκ κεραυνού, ύετοΰ η ομοίου λόγου.
"Αξιον σημειώσεως είναι τύ δτι ό Ζευς εμφανίζεται κατά τάς ρίζας αύτοϋ τοΰ οίκη-
τηρίου τών Θεών ' Ολύμπου τιμώμενος διά δύο επωνυμιών, δι' ών και έν αύτη τη 'Ολυμ-
πία έτιμάτο- εάν λοιπόν τελεσθώσιν έν τω χώρω τοϋ Πυθίου και τοις εγγύς αύτοϋ
άνασκαφαΐ ύπύ εμπείρων επιστημόνων, εύλογον είναι νά είκάσωμεν, ότι και άλλα σχε-
τικά τη έν Όλυμπία λατρεία τοϋ Διός καΐ τών άλλων θεών Οά άποκα/.υφθώσι. Περι
εορτής Θεσσαλικής «Καται6άσια<> καΐ τών επικλήσεων Διός κλ. «καταιβάτης», βλ.
ΑάΙθΓ έν ΡΗυ.1γ-\νΐ3δθΛνίΐ Κβ&1 ΕηογΜ. XX σελ. 2461 -2, διάφορα έν πολλοίς τών ένθάδε.
ΙΪ90. (ΜΕ 4· πρβλ. ΙΟ IX,- άριθ. 1285 και ΑΕ 1913, 1 (Κ!). Στήλη μαρμάρου ύπο μέ-
λανος, κάτω μόνον άποκεκομμένη και έλλείπουσα- άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον ορι-
ζόντων μέτωπον κατά τον συνήθη τύπον τών άναθηματικών στηλών, περι ού βλ. τά.
έν άριθ. 366 σημειωθέντα. —"Υ\\>. 0.31, πλ. 0.27Η, πάχ. 0.04. Απετείχισα οπόθεν τήν
προηγουμένην. Ή επιγραφή έχαράχθη έπΐ τοϋ μετώπου βαθέο^ς και έπιμελώς- ΰψ.
γραμμ. 0.01-0.02, διάστιχ. 0.005.
Α]7]μ[ντ]β['-]α Άντυζ[ά
τ]ρου Αφροδίτη.
Μετά τό Μ τοΰ στίχ. 1 έσώθησαν ίχνη κεραίας, προς τύ λοξόν άποκλινούσης, ής
ένεκα εικάζει ύ Κθπι Δηματρία, ορθώς αποκρούων τό Δημαγορία τοϋ Ηβαζον. Επειδή
όμως και τοΰ II τοΰ στίχ. 2 τό αύτό σκέλος χαράσσει μετά τίνος λοξότητος ό χαράκτης,
θεωρώ πιθανώτερον δτι ήτο Η. Φαίνεται δ' έκ τοϋ σχήματος τών γραμμάτωλ', ότι ή
στή/.η είναι σχεδόν σύγχρονος τη ύπ' άριθ. 388, τούτου δ' ένεκα ό έκεΐ άνήρ φαίνεται
ών άδελφός της γυναικός ταύτης. Τό Αφροδίτη είναι δοτικής πτώσεως· ύπονοεΐται δέ
τό άνέ&ηκεν. Κατά τό ύπο τό μέτωπον λεϊον κενόν διάστημα διέγνω ορθώς ό Κθπι δτι
ύπήρχέ ποτε γραπτή πολύχρωμος παράστασις, έξαφανισθεΐσα.
Τύ έν άριθ. 386 ύπύ στοιχ. θ' έν στίχ. 27-28 μνημονευόμενον παρά τά σύνορα
τών 'Ελιμειωτών Μακεδόνων και Περραιβών ίερύν Αφροδίτης ανήκει τή Δολίχτ)· εΐναι
«ρα διάφορον τοΰ ύπύ τής επιγραφής ταύτης άναγραφομένου έν Πυϋ'ίω.
147
νισΟεΐσαν νΰν τελείως· επίσης Οά έκοσμοϋντο γραπτώς αί λεπτομέρειαι τοΰ αετώματος,
και ϊσως γραπτώς μόνον εΐχεν άποδοθή το δνομα τοΰ άναθέντος, δπερ δμως, χάριν
ευσέβειας και μετριοφροσύνης, ήδύνατο και δλως νά παρα?»,ειφθη, δπερ είναι ένταΰθα
πιθανώτατον.
Οί χρόνοι της επιγραφής κείνται εγγύτατα τών άρχών της Γ' π. Χ. έκατονταε-
χιιοίδος. Την Οημασίαν τοΰ Καταιβάτον Διός μανθάνομεν έκ τοΰ Παυσαν. Ε 14,10
αναφερόντος ένα τών πολυπληθών βωμών, έφ' ών έθυον κατά τάξιν οί Ηλείοι «τοϋ
δέ Καταιβάτον Διός προβέβληται μεν πανταχόθεν προ τοΰ βωμοϋ φράγμα, έ'οτι δε
προς τω βωμω τω άπό της τέφρας τω μεγάλω (ήτοι έν θέσει Γαίω, ένθα υ της Γης
βωμός έκ τέφρας και παλαιόν μαντεΐον)». Έκ τούκον εμφαίνεται δτι ή ύπύ τοιαύτην
έπωνυμίαν μνεία τοΰ Διός αναφέρεται εις την και ώς βασιλέιος τοϋ "Αδου λατρείαν
αύτοΰ, ιδίως ώς προς τους αποθανόντος έκ κατασκήψεως κεραυνού, οίος ό ύπ' άριθ.
388 μνημονευθείς. Ό δέ Έπικράτης διττώς δύναται νά έρμηνευθή, ή ώς πραγματικός
ηρως χθόνιος, η ώς αποθανών και άφηροησθεις άνθροοπος- έν τη δευτέρα περιπτώσει είναι
πιθανόν δτι και ύ Έπικράτης ούτος άπέθανεν έκ κεραυνού, ύετοΰ η ομοίου λόγου.
"Αξιον σημειώσεως είναι τύ δτι ό Ζευς εμφανίζεται κατά τάς ρίζας αύτοϋ τοΰ οίκη-
τηρίου τών Θεών ' Ολύμπου τιμώμενος διά δύο επωνυμιών, δι' ών και έν αύτη τη 'Ολυμ-
πία έτιμάτο- εάν λοιπόν τελεσθώσιν έν τω χώρω τοϋ Πυθίου και τοις εγγύς αύτοϋ
άνασκαφαΐ ύπύ εμπείρων επιστημόνων, εύλογον είναι νά είκάσωμεν, ότι και άλλα σχε-
τικά τη έν Όλυμπία λατρεία τοϋ Διός καΐ τών άλλων θεών Οά άποκα/.υφθώσι. Περι
εορτής Θεσσαλικής «Καται6άσια<> καΐ τών επικλήσεων Διός κλ. «καταιβάτης», βλ.
ΑάΙθΓ έν ΡΗυ.1γ-\νΐ3δθΛνίΐ Κβ&1 ΕηογΜ. XX σελ. 2461 -2, διάφορα έν πολλοίς τών ένθάδε.
ΙΪ90. (ΜΕ 4· πρβλ. ΙΟ IX,- άριθ. 1285 και ΑΕ 1913, 1 (Κ!). Στήλη μαρμάρου ύπο μέ-
λανος, κάτω μόνον άποκεκομμένη και έλλείπουσα- άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον ορι-
ζόντων μέτωπον κατά τον συνήθη τύπον τών άναθηματικών στηλών, περι ού βλ. τά.
έν άριθ. 366 σημειωθέντα. —"Υ\\>. 0.31, πλ. 0.27Η, πάχ. 0.04. Απετείχισα οπόθεν τήν
προηγουμένην. Ή επιγραφή έχαράχθη έπΐ τοϋ μετώπου βαθέο^ς και έπιμελώς- ΰψ.
γραμμ. 0.01-0.02, διάστιχ. 0.005.
Α]7]μ[ντ]β['-]α Άντυζ[ά
τ]ρου Αφροδίτη.
Μετά τό Μ τοΰ στίχ. 1 έσώθησαν ίχνη κεραίας, προς τύ λοξόν άποκλινούσης, ής
ένεκα εικάζει ύ Κθπι Δηματρία, ορθώς αποκρούων τό Δημαγορία τοϋ Ηβαζον. Επειδή
όμως και τοΰ II τοΰ στίχ. 2 τό αύτό σκέλος χαράσσει μετά τίνος λοξότητος ό χαράκτης,
θεωρώ πιθανώτερον δτι ήτο Η. Φαίνεται δ' έκ τοϋ σχήματος τών γραμμάτωλ', ότι ή
στή/.η είναι σχεδόν σύγχρονος τη ύπ' άριθ. 388, τούτου δ' ένεκα ό έκεΐ άνήρ φαίνεται
ών άδελφός της γυναικός ταύτης. Τό Αφροδίτη είναι δοτικής πτώσεως· ύπονοεΐται δέ
τό άνέ&ηκεν. Κατά τό ύπο τό μέτωπον λεϊον κενόν διάστημα διέγνω ορθώς ό Κθπι δτι
ύπήρχέ ποτε γραπτή πολύχρωμος παράστασις, έξαφανισθεΐσα.
Τύ έν άριθ. 386 ύπύ στοιχ. θ' έν στίχ. 27-28 μνημονευόμενον παρά τά σύνορα
τών 'Ελιμειωτών Μακεδόνων και Περραιβών ίερύν Αφροδίτης ανήκει τή Δολίχτ)· εΐναι
«ρα διάφορον τοΰ ύπύ τής επιγραφής ταύτης άναγραφομένου έν Πυϋ'ίω.