DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0190
180
Αποστόλου Σ. 'Αρβανιτοστούλον
ΑΕ 1921
πείας έφ' ϊατ} και όμοια· δηλοΐ δέ και ένθάδε την αμεσον άπονο μην πλήρων των πολι-
τικών δικαιωμάτων τω άπελευθέρφ, ήτις φαίνεται δτι σπανιώτατα έχορηγείτο· διότι έν
στίχ. 11, συμπληρουμένω κατά τον στίχ. 19 και 26, δηλοΰται «ώς ή άπελευϋ'έρωοις
περιέχει», δπερ σημαίνει «καθ' ά τύ έν τω άρχείω κατατεθειμένον έν γραμματείω έπίσημον
πρακτικόν τής άπελευθερώσειος αύτοϋ ειδικώς διαλαμβάνει»· πρόκειται δηλαδή περί ειδι-
κών περιπτώσεων, ύφορωσών εις σπουδαΐόν τι υπέρ της πόλεως ή τών κυρίων έκτελέσαντας
Απελεύθερους, τών λοιπών μή εξομοιουμένων αμέσως και κατά πάντα τοις πολίταις,
-χαϊ αν δεν συνεκρατοΰντο διά τής παραμονής- επειδή δ' ένθάδε πρόκειται σαφώς περί
γυναικός, δυνάμεθα νά εικάσω μεν ότι ή απελεύθερα καθωρίζετο διά της ειδικής ταύτης
πράξεως έφ' ΐστ] ώς αστή, και άνεγνωρίζοντο άρα τά μετ' άστοϋ φυσικά τέκνα, έν τή
-δουλεία γεννηθέντα- ούτος φαίνεται ων ό κύριος λόγος της ειδικής περιπτώσεως, καθ'
■ον οί οΰτοος έλευθεροϋντες κύριοι υπήρξαν σύζυγοι της δούλης και πατέρες τέκνων έξ
«αιτής. Ταυτοχρόνως έλευθεροϋται έν στίχ. 11 και ή ασφαλώς διαγιγνωσκομένη Φοίβη
ούχι υπό τοϋ ιδίου κυρίου, άλλ' υπό ζεύγους συζύγων ετέρων ότι ούτοι πάντες είναι
■συγγενείς, δεικνύει ή τε κοινή αναγραφή και ή από κοινού πληρωμή τού τιμήματος έν
-στίχ. 14· πιθανώς ή Φοίβη ήτο μήτηρ τής έφ' ειαχι άπελευθέρας, οί δέ έλευθερωταί
•αυτής γονείς τοϋ έλευθερώσαντος έκείνην τά κατ' αυτήν εγράφησαν υπό τοϋ αύτοΰ μεν
τεχνίτου, αλλά πυκνότερον τών υπερκειμένων έν στίχ. 13 έδιττογράφησεν ό χαράκτης
τό Π Ο τού πάλει.
408' στίχ. 15-[21]. Επειδή ή άπελευθέρωσις αύτη Γ έχαράχθη ύπύ τοϋ αύτοϋ
τεχνίτου, εΐναι εϋλογον νά είκάσωμεν δτι υπόκειται δ έν τοις άνω μνημονευθείς άγνωστος
στρατηγός τοϋ 42-43 ή τοϋ 43-44 μ.Χ. "Αν ούτος ήτο ό Γέννιππος, ό έν τή ύπ' αριθ. 407
■απελευθερώσει Β εμφανιζόμενος προ τοϋ έν τη Γ Λυκόφρονος, δυνάμεθα μεν νά θεω-
■ρήσωμεν ώς πιθανόν, πρέπει δμως τά άναγράφοντα αυτόν νομίσματα νά ύπολάβωμεν
ώς κοπέντα έπΐ αύτοκράτορος Κλαυδίου, τον δέ ρυθμόν τών γραμμάτων νά άναγά-
γωμεν εις την αύτήν περίοδον προς έξακρίβωσιν τούτων απαιτείται ειδική διεξοδικωτέρα
έρευνα, έκφεύγουσα έκ τών ορίων καϊ τών συνθηκών, άς έν τω παρόντι έθέσαμεν κατά τήν
ταχεϊαν έκδοσιν τών θεσσαλικών έπιγραφών. Περί τοϋ γένους τοϋ άπελευθέρου δεν
■δύναται νά συναχθή τι βέβαιον φαίνεται όμως έκ τών έν στίχ. 19 περισωθέντων, δτι
άνεγράφετο ή διάταξις έφ' ιστ), άρμόττουσα γυναικί, ώς εϊπον εις στίχ. 6-14. Έν στίχ.
15 τό Ε τοϋ ονόματος τοϋ ταμίου διεστράφη έκ τών τριβών ε'ις Θ σχεδόν έν στίχ. 18
εΐχε γράψει δ χαράκτης Ε έν τή θέσει τοϋ Υ τοϋ ΤοΥ, δπερ κατόπιν διώρθωσε, και έγραψε
περαιτέρω έτερον Ε.
408 στίχ. 22-[28]. Τά ύπολειφθέντα έν στίχ. 22 και 23 γράμματα εΐναι έπαρκή
προς διάγνωσιν τοϋ έν άριθ. 407 στίχ. 16-17 ταμίου, δστις ήδύνατο μεν και επί άλλου
στρατηγού νά ταμιεύσν), ένθάδε δμως, λόγω τής άκολουθίας τών απελευθερώσεων, έμφαί-
νεται δτι αναγράφεται επί τοϋ ιδίου τω έκεϊ στρατηγού. Έν στίχ. 25 ίχνη Α άποδεικνύου-
■σιν ότι πρόκειται περί άπελευθέρας' τά δ'έν στίχ. 26 δηλοϋσιν δτι ύπέκειτο ό αυτός τύπος
τής έφ' ϊαη απελευθερώσεως, περί ού βλ. τά εις στίχ. 6-14 σημειωθένια.
409· στίχ. 1-1!). Ή άπελευθέρωσις αύτη Α αποτελεί τον π?*,ήρη τύπον τών περί
.παραμονής συνθηκών εΐναι πιθανόν δτι ή Φιλουμένη έσχεν έκ τοϋ ιδίου αυτής κυρίου
τό παίδαρων, δπερ είκαστικώς συνεπλήρωσα έν στίχ. 4· διότι έλαβε πατρικήν περί αυτών
Αποστόλου Σ. 'Αρβανιτοστούλον
ΑΕ 1921
πείας έφ' ϊατ} και όμοια· δηλοΐ δέ και ένθάδε την αμεσον άπονο μην πλήρων των πολι-
τικών δικαιωμάτων τω άπελευθέρφ, ήτις φαίνεται δτι σπανιώτατα έχορηγείτο· διότι έν
στίχ. 11, συμπληρουμένω κατά τον στίχ. 19 και 26, δηλοΰται «ώς ή άπελευϋ'έρωοις
περιέχει», δπερ σημαίνει «καθ' ά τύ έν τω άρχείω κατατεθειμένον έν γραμματείω έπίσημον
πρακτικόν τής άπελευθερώσειος αύτοϋ ειδικώς διαλαμβάνει»· πρόκειται δηλαδή περί ειδι-
κών περιπτώσεων, ύφορωσών εις σπουδαΐόν τι υπέρ της πόλεως ή τών κυρίων έκτελέσαντας
Απελεύθερους, τών λοιπών μή εξομοιουμένων αμέσως και κατά πάντα τοις πολίταις,
-χαϊ αν δεν συνεκρατοΰντο διά τής παραμονής- επειδή δ' ένθάδε πρόκειται σαφώς περί
γυναικός, δυνάμεθα νά εικάσω μεν ότι ή απελεύθερα καθωρίζετο διά της ειδικής ταύτης
πράξεως έφ' ΐστ] ώς αστή, και άνεγνωρίζοντο άρα τά μετ' άστοϋ φυσικά τέκνα, έν τή
-δουλεία γεννηθέντα- ούτος φαίνεται ων ό κύριος λόγος της ειδικής περιπτώσεως, καθ'
■ον οί οΰτοος έλευθεροϋντες κύριοι υπήρξαν σύζυγοι της δούλης και πατέρες τέκνων έξ
«αιτής. Ταυτοχρόνως έλευθεροϋται έν στίχ. 11 και ή ασφαλώς διαγιγνωσκομένη Φοίβη
ούχι υπό τοϋ ιδίου κυρίου, άλλ' υπό ζεύγους συζύγων ετέρων ότι ούτοι πάντες είναι
■συγγενείς, δεικνύει ή τε κοινή αναγραφή και ή από κοινού πληρωμή τού τιμήματος έν
-στίχ. 14· πιθανώς ή Φοίβη ήτο μήτηρ τής έφ' ειαχι άπελευθέρας, οί δέ έλευθερωταί
•αυτής γονείς τοϋ έλευθερώσαντος έκείνην τά κατ' αυτήν εγράφησαν υπό τοϋ αύτοΰ μεν
τεχνίτου, αλλά πυκνότερον τών υπερκειμένων έν στίχ. 13 έδιττογράφησεν ό χαράκτης
τό Π Ο τού πάλει.
408' στίχ. 15-[21]. Επειδή ή άπελευθέρωσις αύτη Γ έχαράχθη ύπύ τοϋ αύτοϋ
τεχνίτου, εΐναι εϋλογον νά είκάσωμεν δτι υπόκειται δ έν τοις άνω μνημονευθείς άγνωστος
στρατηγός τοϋ 42-43 ή τοϋ 43-44 μ.Χ. "Αν ούτος ήτο ό Γέννιππος, ό έν τή ύπ' αριθ. 407
■απελευθερώσει Β εμφανιζόμενος προ τοϋ έν τη Γ Λυκόφρονος, δυνάμεθα μεν νά θεω-
■ρήσωμεν ώς πιθανόν, πρέπει δμως τά άναγράφοντα αυτόν νομίσματα νά ύπολάβωμεν
ώς κοπέντα έπΐ αύτοκράτορος Κλαυδίου, τον δέ ρυθμόν τών γραμμάτων νά άναγά-
γωμεν εις την αύτήν περίοδον προς έξακρίβωσιν τούτων απαιτείται ειδική διεξοδικωτέρα
έρευνα, έκφεύγουσα έκ τών ορίων καϊ τών συνθηκών, άς έν τω παρόντι έθέσαμεν κατά τήν
ταχεϊαν έκδοσιν τών θεσσαλικών έπιγραφών. Περί τοϋ γένους τοϋ άπελευθέρου δεν
■δύναται νά συναχθή τι βέβαιον φαίνεται όμως έκ τών έν στίχ. 19 περισωθέντων, δτι
άνεγράφετο ή διάταξις έφ' ιστ), άρμόττουσα γυναικί, ώς εϊπον εις στίχ. 6-14. Έν στίχ.
15 τό Ε τοϋ ονόματος τοϋ ταμίου διεστράφη έκ τών τριβών ε'ις Θ σχεδόν έν στίχ. 18
εΐχε γράψει δ χαράκτης Ε έν τή θέσει τοϋ Υ τοϋ ΤοΥ, δπερ κατόπιν διώρθωσε, και έγραψε
περαιτέρω έτερον Ε.
408 στίχ. 22-[28]. Τά ύπολειφθέντα έν στίχ. 22 και 23 γράμματα εΐναι έπαρκή
προς διάγνωσιν τοϋ έν άριθ. 407 στίχ. 16-17 ταμίου, δστις ήδύνατο μεν και επί άλλου
στρατηγού νά ταμιεύσν), ένθάδε δμως, λόγω τής άκολουθίας τών απελευθερώσεων, έμφαί-
νεται δτι αναγράφεται επί τοϋ ιδίου τω έκεϊ στρατηγού. Έν στίχ. 25 ίχνη Α άποδεικνύου-
■σιν ότι πρόκειται περί άπελευθέρας' τά δ'έν στίχ. 26 δηλοϋσιν δτι ύπέκειτο ό αυτός τύπος
τής έφ' ϊαη απελευθερώσεως, περί ού βλ. τά εις στίχ. 6-14 σημειωθένια.
409· στίχ. 1-1!). Ή άπελευθέρωσις αύτη Α αποτελεί τον π?*,ήρη τύπον τών περί
.παραμονής συνθηκών εΐναι πιθανόν δτι ή Φιλουμένη έσχεν έκ τοϋ ιδίου αυτής κυρίου
τό παίδαρων, δπερ είκαστικώς συνεπλήρωσα έν στίχ. 4· διότι έλαβε πατρικήν περί αυτών