DOI Artikel:
Archaiologika chronika
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0213
ΛΕ 1924
Ανδρέας Ν. Σκιάς
203
Τώ 1902 επανέλαβε τάς εν Έλευσΐνι άνασκα-
φάς. Τώ 1904 ενήργησε μικράν σκαφήν παρά
τό Στάδιον.
Τω 1906 επανέλαβε τάς έν τη αρχαία Κο-
ρίνθω άνασκαφάς.
"Αλλην άνασκαφήν έξετέλεσεν έν τω Κεραμεικώ
τω 1907 δαπάνη τής Αρχαιολογικής εταιρείας
κατά παράκλησιν της έν Βερολίνω Άκαδημείας
των έπιστημών, ίνα συνταχθή ακριβές τοπογρα-
φικόν σχέδιον τοϋ αρχαίου νεκροταφείου.
Κατά τό αυτό ετος μετά τοϋ Γερμανού άρχι-
τέκτονος ΡίθοΙίΙθΓ έσκαψεν έν Άμΰκλαις προς
άνεύρεσιν των λειψάνων τοϋ περιωνύμου θρόνου
τοϋ Άμυκλαίου Απόλλωνος.
Τω 1909 ένεργήσας άνασκαφάς έν τη Μεσσηνια-
κή Πύλω άνευρε δυο τάφους, ών ό εϊς μυκηναϊκός.
Τέλος ή πολιτεία ανεγνώρισε τό μέγα αδίκημα
πρός τε την έπιστήμην και προς τον σοφόν άν-
δρα και διώρισεν αυτόν δυνάμει ειδικού νόμου
τω 1910 τακτικόν καθηγητήν των Ελληνικών
γραμμάτων έν τη Φιλοσοφική σχολή τοϋ Εθνι-
κού Πανεπιστημίου.
Ό Ανδρέας Σκιάς εΐσήλθεν εις τό Πανεπι-
στήμιον άγων τό πεντηκοστόν ετος τής ηλικίας-
τω χαράσσοντι τάς γραμμάς ταύτας έ'λεγε μηνάς
τινας προ τοϋ θανάτου αΰτοΰ μετά τίνος πι.
κρίας πόσον έζημίωσαν αυτόν και την έπιστή-
μην δια της επί δυο δεκαετηρίδας παραγκωνί-
σεως αύτοΰ.
Είσελθών τέλος εις τό Πανεπιστήμιον ήργά-
σθη μετά ζήλου και άφοσιώσεοος εις την διδα-
σκαλίαν τοϋ άνατεθέντος αύτώ μαθήματος. Δι-
δάσκων καϊ συγγραφών προσεπάθησε να προα-
γάγη την σπουδήν τών Ελληνικών γραμμάτων.
Ή σαφής και σοφή διδασκαλία αύτοϋ έθελγε
τους όμιλητάς αύτοϋ, οΐτινες εύγνωμόνως άνα-
μιμνήσκονται αύτοϋ.
Άλλα μεγάλην προσήνεγκεν δπηρεσίαν εις τήν
φοιτώσαν νεολαίαν διά τής διδασκαλίας τοϋ μα-
θήματος τής αρχαίας μετρική:, ήτις από ετών δεν
έδιδάσκετο έν τω Πανεπιστήμια). Περί τοϋ μα-
θήματος τούτου εύτυχώς κατέλιπε μεγάλην έργα-
σίαν, ήν, ώς άσμένο>ς έγνώσθη, ή Σύγκλητος τοϋ
Άθήνηοι Πανεπιστημίου απεφάσισε (κατά Ίού-
νιον 1924) να εκτύπωση. Ούτως εργασία πολλούς
κόπους άπαιτήσασα θά ΐδη τήν δημοσιότητα.
Άλλ' ή έν τω Πανεπιστήμιο) καρποφόρος
διδασκαλία δεν έκώλυσεν αύτόν νά άσχοληθή μετά
ίεροϋ ένθουσιασμοΰ περί τά φλέγοντα παρ' ήμΐν
έκπαιδευτικά ζητήματα καϊ περί τό γλωσσικόν
ζήτημα, ών ήτο τελείως κάτοχος 1.
Τά πορίσματα τών παλαιοτέρων μελετών αύτοϋ
έδημοσίευσεν έν ιδίοις βιβλίοις καϊ έν περιοδικοϊς.
Τό γλωσσικόν ζήτημα διεχειρίσθη μετά μεγά-
λης νηφαλιότητος. Τά σοβαρά έπιχειρήματα αύτοϋ
ούδεμία μέχρι τοϋδε κριτική ήδυνήθη λά άνα-
τρέψη. Τελευταίως διεχειρίσθη μετά μεγάλης λε-
πτότητος τό γλωσσικόν ζήτημα έν τη κρίσει τοϋ
Μιστριωτείου ποιητικού διαγωνισμού (1922) τή
έκδοθείση δαπάναις τοϋ Πανεπιστημίου.
Περι τοϋ γλωσσικού ζητήματος ήτοίμαζε νέαν
μεγάλην έργασίαν, ήτις διά τον έπελθόντα θά-
νατον εμεινεν ημιτελής 2.
Αλλά και περι τών τής πολιτείας πραγμάτων
είδικήν μελέτην έγραψεν ό σοφός και φιλόπα-
τρις άνήρ (τόμ. α', Αθήναι 1910).
Ού μήν αλλά και τών εκπαιδευτικών ζητημά-
των είχε βαθεϊαν γνώσιν. Πολύτιμον βιβλίον
δύναται νά δνομασθή τό έν έ'τει 1921 έκδοθέν
δαπάναις τοϋ Κράτους έργον αύτοΰ «Γνώμαι
περί αναδιοργανώσεως τής Μέσης έκπαιδεύσεως».
Άλλα και έν τή έκθέσει τής επιτροπείας περί
τών αναγνωστικών βιβλίων τών κατά τήν περίο-
δον 1',»17-1920 εισαχθέντων εις τά δημοτικά
σχολεία σπουδαίαν Οέσιν κατέχουσι τά υπό τοϋ
Ανδρέου Σκιά γραφέντα. Ύπό τήν προεδρίαν
τής Λ. Β. Υ. τοϋ πρίγκιπος Νικολάου μετέσχε
τής πρός εκδοσιν τών καταλοίπων τοϋ αειμνή-
στου διδασκάλου αύτοϋ Σπυρίδωνος Λάμπρου
έπιτροπείας και έπωφελώς έδρασε.
Υπήρξε διαχειριστής τοϋ Μιστριωτείου κληρο-
δοτήματος.
Ή λοιπή δράσις αύτοϋ είναι ποικίλη. Έν
ετει 1915-1916 διετέλεσε κοσμήτωρ τής Φιλοσο-
φικής σχολής. Τω 1921- 1922 ήτο συγκλητικός.
1 ΠαρηκολούΘει πάσαν την φιλολογικήν κίνησιν και
ήγόραζε μή φειδόμενος χρημάτων τά σχετικά βιβλία·
οίίιω κατήρτισε σ-τουδαίαν βιβλιοθήκη ν" αδίη προσεχοι;
0ά περιέλθω εις τήν Φιλοαοφικήν οχολήν.
2 Άλλά και ώ; εχει δύναται νά έκδοθη.
Ανδρέας Ν. Σκιάς
203
Τώ 1902 επανέλαβε τάς εν Έλευσΐνι άνασκα-
φάς. Τώ 1904 ενήργησε μικράν σκαφήν παρά
τό Στάδιον.
Τω 1906 επανέλαβε τάς έν τη αρχαία Κο-
ρίνθω άνασκαφάς.
"Αλλην άνασκαφήν έξετέλεσεν έν τω Κεραμεικώ
τω 1907 δαπάνη τής Αρχαιολογικής εταιρείας
κατά παράκλησιν της έν Βερολίνω Άκαδημείας
των έπιστημών, ίνα συνταχθή ακριβές τοπογρα-
φικόν σχέδιον τοϋ αρχαίου νεκροταφείου.
Κατά τό αυτό ετος μετά τοϋ Γερμανού άρχι-
τέκτονος ΡίθοΙίΙθΓ έσκαψεν έν Άμΰκλαις προς
άνεύρεσιν των λειψάνων τοϋ περιωνύμου θρόνου
τοϋ Άμυκλαίου Απόλλωνος.
Τω 1909 ένεργήσας άνασκαφάς έν τη Μεσσηνια-
κή Πύλω άνευρε δυο τάφους, ών ό εϊς μυκηναϊκός.
Τέλος ή πολιτεία ανεγνώρισε τό μέγα αδίκημα
πρός τε την έπιστήμην και προς τον σοφόν άν-
δρα και διώρισεν αυτόν δυνάμει ειδικού νόμου
τω 1910 τακτικόν καθηγητήν των Ελληνικών
γραμμάτων έν τη Φιλοσοφική σχολή τοϋ Εθνι-
κού Πανεπιστημίου.
Ό Ανδρέας Σκιάς εΐσήλθεν εις τό Πανεπι-
στήμιον άγων τό πεντηκοστόν ετος τής ηλικίας-
τω χαράσσοντι τάς γραμμάς ταύτας έ'λεγε μηνάς
τινας προ τοϋ θανάτου αΰτοΰ μετά τίνος πι.
κρίας πόσον έζημίωσαν αυτόν και την έπιστή-
μην δια της επί δυο δεκαετηρίδας παραγκωνί-
σεως αύτοΰ.
Είσελθών τέλος εις τό Πανεπιστήμιον ήργά-
σθη μετά ζήλου και άφοσιώσεοος εις την διδα-
σκαλίαν τοϋ άνατεθέντος αύτώ μαθήματος. Δι-
δάσκων καϊ συγγραφών προσεπάθησε να προα-
γάγη την σπουδήν τών Ελληνικών γραμμάτων.
Ή σαφής και σοφή διδασκαλία αύτοϋ έθελγε
τους όμιλητάς αύτοϋ, οΐτινες εύγνωμόνως άνα-
μιμνήσκονται αύτοϋ.
Άλλα μεγάλην προσήνεγκεν δπηρεσίαν εις τήν
φοιτώσαν νεολαίαν διά τής διδασκαλίας τοϋ μα-
θήματος τής αρχαίας μετρική:, ήτις από ετών δεν
έδιδάσκετο έν τω Πανεπιστήμια). Περί τοϋ μα-
θήματος τούτου εύτυχώς κατέλιπε μεγάλην έργα-
σίαν, ήν, ώς άσμένο>ς έγνώσθη, ή Σύγκλητος τοϋ
Άθήνηοι Πανεπιστημίου απεφάσισε (κατά Ίού-
νιον 1924) να εκτύπωση. Ούτως εργασία πολλούς
κόπους άπαιτήσασα θά ΐδη τήν δημοσιότητα.
Άλλ' ή έν τω Πανεπιστήμιο) καρποφόρος
διδασκαλία δεν έκώλυσεν αύτόν νά άσχοληθή μετά
ίεροϋ ένθουσιασμοΰ περί τά φλέγοντα παρ' ήμΐν
έκπαιδευτικά ζητήματα καϊ περί τό γλωσσικόν
ζήτημα, ών ήτο τελείως κάτοχος 1.
Τά πορίσματα τών παλαιοτέρων μελετών αύτοϋ
έδημοσίευσεν έν ιδίοις βιβλίοις καϊ έν περιοδικοϊς.
Τό γλωσσικόν ζήτημα διεχειρίσθη μετά μεγά-
λης νηφαλιότητος. Τά σοβαρά έπιχειρήματα αύτοϋ
ούδεμία μέχρι τοϋδε κριτική ήδυνήθη λά άνα-
τρέψη. Τελευταίως διεχειρίσθη μετά μεγάλης λε-
πτότητος τό γλωσσικόν ζήτημα έν τη κρίσει τοϋ
Μιστριωτείου ποιητικού διαγωνισμού (1922) τή
έκδοθείση δαπάναις τοϋ Πανεπιστημίου.
Περι τοϋ γλωσσικού ζητήματος ήτοίμαζε νέαν
μεγάλην έργασίαν, ήτις διά τον έπελθόντα θά-
νατον εμεινεν ημιτελής 2.
Αλλά και περι τών τής πολιτείας πραγμάτων
είδικήν μελέτην έγραψεν ό σοφός και φιλόπα-
τρις άνήρ (τόμ. α', Αθήναι 1910).
Ού μήν αλλά και τών εκπαιδευτικών ζητημά-
των είχε βαθεϊαν γνώσιν. Πολύτιμον βιβλίον
δύναται νά δνομασθή τό έν έ'τει 1921 έκδοθέν
δαπάναις τοϋ Κράτους έργον αύτοΰ «Γνώμαι
περί αναδιοργανώσεως τής Μέσης έκπαιδεύσεως».
Άλλα και έν τή έκθέσει τής επιτροπείας περί
τών αναγνωστικών βιβλίων τών κατά τήν περίο-
δον 1',»17-1920 εισαχθέντων εις τά δημοτικά
σχολεία σπουδαίαν Οέσιν κατέχουσι τά υπό τοϋ
Ανδρέου Σκιά γραφέντα. Ύπό τήν προεδρίαν
τής Λ. Β. Υ. τοϋ πρίγκιπος Νικολάου μετέσχε
τής πρός εκδοσιν τών καταλοίπων τοϋ αειμνή-
στου διδασκάλου αύτοϋ Σπυρίδωνος Λάμπρου
έπιτροπείας και έπωφελώς έδρασε.
Υπήρξε διαχειριστής τοϋ Μιστριωτείου κληρο-
δοτήματος.
Ή λοιπή δράσις αύτοϋ είναι ποικίλη. Έν
ετει 1915-1916 διετέλεσε κοσμήτωρ τής Φιλοσο-
φικής σχολής. Τω 1921- 1922 ήτο συγκλητικός.
1 ΠαρηκολούΘει πάσαν την φιλολογικήν κίνησιν και
ήγόραζε μή φειδόμενος χρημάτων τά σχετικά βιβλία·
οίίιω κατήρτισε σ-τουδαίαν βιβλιοθήκη ν" αδίη προσεχοι;
0ά περιέλθω εις τήν Φιλοαοφικήν οχολήν.
2 Άλλά και ώ; εχει δύναται νά έκδοθη.