DOI article:
West A. B.; Meritt, Benjamin Dean: O phorologikos katalogos, I. G. I., 218
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0069
ΑΕ 1925-1926
νΤ'βΒί και ΜβΡΪίί: Ό φορολογικός κατάλογος I. Ο. Γ1, 218.
57
ορίων, ουδέν δύναται νά συμπληρωθεί κατά τοιούτον τρόπον, ώστε να δώση εν άθροισμα
κανονικόν. Ώς δέ δυνάμεθα νά κρίνωμεν έκ των ενδείξεων φαίνεται δτι τό παράρτημα
περιλαμβάνει άναγραφάς μερικών πληρωμών·
"Ινα κατανοήσωμεν την σημασίαν της αποδείξεως ταύτης, όφείλομεν νΰν νά στρα-
φώμεν προς τό τμήμα τοΰ Ελλησπόντου, ένθα τό αυτό φαινόμενον παρατηρείται εις πολλά
έκ των ποσών. Αί άπαρχαΐ δεν είναι κανονικοί, ώς καταδεικνύει ο επόμενος πίνας. Παρα-
θέτομεν τά ονόματα εν η τάξει φαίνονται εν τω λίθω.
Απαρχή
ΙΟ Γ-,
218
Κ
ανονικΐ
] απαρχή
Χάλκη δών
585
δραχμαι
600 δ ρ αχ μ.
ΙΟ I2
[212]
Κύζικος
. 858 1/3
900
»
»
213
Λάμψακος 1
1045
»
1200
»
»
204
Έλα ιούς
18
»
50
»
»
212
"Αβυδος 2
554 1/3
»
400
»
205
Βυζάντιον :»
2169 ή 21
79 »
1830
»
»
212
Πάριο ν
35
»
100
»
»
212
"Αγνωστος
1 1/3
»
Δέν
εΐναι γνωστή
πόλις τις
πόντου ώς καταβαλούσα τό ποσόν τούτο
Έν τω πινάκι τούτω δέν συμπεριελάβομεν την Τένεδον, διότι ή απαρχή αυτής συμ-
ποσούμενη συνήθως εις 28.8 δραχμάς, ήτο κατά τούτο εξαιρετική, καΟ' όσον ουδέποτε
ήδύνατο νά παρασταθή διά στρογγύλων αριθμών. Τά ψηφία ενταύθα δίδουσιν όλικόν
μόνον 285 1/2 δραχμάς, αλλά τείνομεν νά πιστεύσαηιεν, ότι τά τρία τελευταία σημεία
των όΟολών είναι λάθη του χαράκτου άντι τριών δραχμών ότι δέ ό χαράκτης ήτο
άμε/α)ς εΐναι προφανές έκ τών πολλών σφαλμάτων, άτινα παρουσιάζονται έν τω δλορ κατά-
λογο). Δέν συμπεριελάβομεν δέ την Δαυνιότειχον διότι ή άπαρχή αυτής, ει και ουχί κανο-
νική, παρουσιάζει φόρον άχρι6ώς 16,000 δραχμών.
θά ήτο δυνατόν νά προστεθή εις τόν ήμέτερον πίνακα ή Λαμπώνεια, αλλά ύπο-
χον και φθάνει εκεί ενθα Θά άνεμένομεν νά εΰροηιεν άρι-
Ομητικόν τι, τά αριθμητικά διεσα)θησαν πλήρως Ό χα-
ράκτης είδεν εγκαίρως την όπήν, ώστε νά την αποφυγή,
πιθανώς άφοϋ ήρχισε νά χαράσση γράμμα τι επί τοΰ άπο-
κεκρουμένου νΰν μέρους.
Έν τη απαρχή τοΰ Βυζαντίου όμως ή απώλεια τοΰ
άποξέσματος κατέστρεψε τό γράμμα, τό όποιον ακριβώς
είχε χαράξει έπ' αΰτοϋ πλην τοΰ περιγράμματος του, ό'περ
ακόμη αναγνωρίζεται ώς δέλτα, και επομένως ώς τοιού-
τον πρέπει νά άναγνωρισθή μεταξύ τοΰ σημείου τοΰ πεν-
τήκοντα και τοΰ πΐ. "Ανωθεν τούτου τοΰ δέλτα εις τόν
μεταξύ τών στίχων χώρον υπάρχει άλλο τι δέλτα γενόμε-
νον όραιόν μετά τόν καθαρισμόν τοΰ λίθου. Δυστυχώς
δέν δυνάμεθα νά εϊπωμεν άν τοΰτο ήτο παρένθεσις άρι-
θμητικοΰ τίνος, παραλειφθέντος κατά τύχην ή είναι άν-
τικατάστασις τοΰ απολεσθέντος δέλτα. Έν πάση περι-
πτώσει προσθέτομεν δώδεκα ή είκοσι δύο δραχμάς εις
την άπαρχήν τοΰ Βυζαντίου την συνήθως έν πάσιν τοις
άντιτύποις τοΰ καταλόγου τούτου παρεχομένην. Ή άπαρ-
χή λοιπόν ήτο ή 2169 ή 2179 δραχμαί.
8
1 Ή Λάμψακος είχε πληρώσει περιττόν τι ποσόν
κατά τό 433-2, πιθανώς 1150 1/4 δραχμάς.
2 Ή "Αβυδος είχε πληρώσει περιττόν τι άγνωστον
ποσόν κατά τό 432-1. 16 Ρ, 213, τών τελευταίο>ν ψηφίων
τής άταρχής αύτής δντών ΗΙ·
:> Ατυχώς ό χαράκτης έ'δειξεν άμέλειαν κατά την χάρα-
ξιν τών αριθμητικών τοΰ Βυζαντίου, ώς κατέστη φανερόν
μόλις άφηρέθη ή επί τής επιφάνειας τοΰ λίθου έναποτε-
θειμένη άσβεστος. Πρώεον μέν τό άριθμητικόν ήτο παρά
πολύ μακρόν έν σχέσει προς τόν χώρον( όν επρόκειτο νά
καταλάβη, δύο δέ δραχμαί ήσαν γενραμμέναι εις τό με-
ταξύ τών στίχων διάστημα κάτωθεν τών δύο σημείων
δραχμής ατινα ορθώς φαίνονται έν τή αυτή μετά τών
άλλων ευθεία. Δεύτερον ό χαράκτης έχάραξε πρώτον εν
σημεϊον δραχμής, εκεί ενθα ώφειλε νά θέση πΐ, ακριβώς
οπως έκαμε έν τω στίχω 40 (άρίθμησις τοΰ ΟθΓριΐ8) κά-
τωθεν. Μετέβαλε δέ τοΰτο δι' απλής προσθήκης τών
αναγκαίων κεραιών. Προ τοΰ πΐ έχει άποξεοθή στενόν
τι μέρος. Προφανώς τοΰτο έγένετυ κατά την χάραξιν τής
έαιγραφής, διότι, ε'ι και εκτείνεται εις τόν κατωτέρω στί-
νΤ'βΒί και ΜβΡΪίί: Ό φορολογικός κατάλογος I. Ο. Γ1, 218.
57
ορίων, ουδέν δύναται νά συμπληρωθεί κατά τοιούτον τρόπον, ώστε να δώση εν άθροισμα
κανονικόν. Ώς δέ δυνάμεθα νά κρίνωμεν έκ των ενδείξεων φαίνεται δτι τό παράρτημα
περιλαμβάνει άναγραφάς μερικών πληρωμών·
"Ινα κατανοήσωμεν την σημασίαν της αποδείξεως ταύτης, όφείλομεν νΰν νά στρα-
φώμεν προς τό τμήμα τοΰ Ελλησπόντου, ένθα τό αυτό φαινόμενον παρατηρείται εις πολλά
έκ των ποσών. Αί άπαρχαΐ δεν είναι κανονικοί, ώς καταδεικνύει ο επόμενος πίνας. Παρα-
θέτομεν τά ονόματα εν η τάξει φαίνονται εν τω λίθω.
Απαρχή
ΙΟ Γ-,
218
Κ
ανονικΐ
] απαρχή
Χάλκη δών
585
δραχμαι
600 δ ρ αχ μ.
ΙΟ I2
[212]
Κύζικος
. 858 1/3
900
»
»
213
Λάμψακος 1
1045
»
1200
»
»
204
Έλα ιούς
18
»
50
»
»
212
"Αβυδος 2
554 1/3
»
400
»
205
Βυζάντιον :»
2169 ή 21
79 »
1830
»
»
212
Πάριο ν
35
»
100
»
»
212
"Αγνωστος
1 1/3
»
Δέν
εΐναι γνωστή
πόλις τις
πόντου ώς καταβαλούσα τό ποσόν τούτο
Έν τω πινάκι τούτω δέν συμπεριελάβομεν την Τένεδον, διότι ή απαρχή αυτής συμ-
ποσούμενη συνήθως εις 28.8 δραχμάς, ήτο κατά τούτο εξαιρετική, καΟ' όσον ουδέποτε
ήδύνατο νά παρασταθή διά στρογγύλων αριθμών. Τά ψηφία ενταύθα δίδουσιν όλικόν
μόνον 285 1/2 δραχμάς, αλλά τείνομεν νά πιστεύσαηιεν, ότι τά τρία τελευταία σημεία
των όΟολών είναι λάθη του χαράκτου άντι τριών δραχμών ότι δέ ό χαράκτης ήτο
άμε/α)ς εΐναι προφανές έκ τών πολλών σφαλμάτων, άτινα παρουσιάζονται έν τω δλορ κατά-
λογο). Δέν συμπεριελάβομεν δέ την Δαυνιότειχον διότι ή άπαρχή αυτής, ει και ουχί κανο-
νική, παρουσιάζει φόρον άχρι6ώς 16,000 δραχμών.
θά ήτο δυνατόν νά προστεθή εις τόν ήμέτερον πίνακα ή Λαμπώνεια, αλλά ύπο-
χον και φθάνει εκεί ενθα Θά άνεμένομεν νά εΰροηιεν άρι-
Ομητικόν τι, τά αριθμητικά διεσα)θησαν πλήρως Ό χα-
ράκτης είδεν εγκαίρως την όπήν, ώστε νά την αποφυγή,
πιθανώς άφοϋ ήρχισε νά χαράσση γράμμα τι επί τοΰ άπο-
κεκρουμένου νΰν μέρους.
Έν τη απαρχή τοΰ Βυζαντίου όμως ή απώλεια τοΰ
άποξέσματος κατέστρεψε τό γράμμα, τό όποιον ακριβώς
είχε χαράξει έπ' αΰτοϋ πλην τοΰ περιγράμματος του, ό'περ
ακόμη αναγνωρίζεται ώς δέλτα, και επομένως ώς τοιού-
τον πρέπει νά άναγνωρισθή μεταξύ τοΰ σημείου τοΰ πεν-
τήκοντα και τοΰ πΐ. "Ανωθεν τούτου τοΰ δέλτα εις τόν
μεταξύ τών στίχων χώρον υπάρχει άλλο τι δέλτα γενόμε-
νον όραιόν μετά τόν καθαρισμόν τοΰ λίθου. Δυστυχώς
δέν δυνάμεθα νά εϊπωμεν άν τοΰτο ήτο παρένθεσις άρι-
θμητικοΰ τίνος, παραλειφθέντος κατά τύχην ή είναι άν-
τικατάστασις τοΰ απολεσθέντος δέλτα. Έν πάση περι-
πτώσει προσθέτομεν δώδεκα ή είκοσι δύο δραχμάς εις
την άπαρχήν τοΰ Βυζαντίου την συνήθως έν πάσιν τοις
άντιτύποις τοΰ καταλόγου τούτου παρεχομένην. Ή άπαρ-
χή λοιπόν ήτο ή 2169 ή 2179 δραχμαί.
8
1 Ή Λάμψακος είχε πληρώσει περιττόν τι ποσόν
κατά τό 433-2, πιθανώς 1150 1/4 δραχμάς.
2 Ή "Αβυδος είχε πληρώσει περιττόν τι άγνωστον
ποσόν κατά τό 432-1. 16 Ρ, 213, τών τελευταίο>ν ψηφίων
τής άταρχής αύτής δντών ΗΙ·
:> Ατυχώς ό χαράκτης έ'δειξεν άμέλειαν κατά την χάρα-
ξιν τών αριθμητικών τοΰ Βυζαντίου, ώς κατέστη φανερόν
μόλις άφηρέθη ή επί τής επιφάνειας τοΰ λίθου έναποτε-
θειμένη άσβεστος. Πρώεον μέν τό άριθμητικόν ήτο παρά
πολύ μακρόν έν σχέσει προς τόν χώρον( όν επρόκειτο νά
καταλάβη, δύο δέ δραχμαί ήσαν γενραμμέναι εις τό με-
ταξύ τών στίχων διάστημα κάτωθεν τών δύο σημείων
δραχμής ατινα ορθώς φαίνονται έν τή αυτή μετά τών
άλλων ευθεία. Δεύτερον ό χαράκτης έχάραξε πρώτον εν
σημεϊον δραχμής, εκεί ενθα ώφειλε νά θέση πΐ, ακριβώς
οπως έκαμε έν τω στίχω 40 (άρίθμησις τοΰ ΟθΓριΐ8) κά-
τωθεν. Μετέβαλε δέ τοΰτο δι' απλής προσθήκης τών
αναγκαίων κεραιών. Προ τοΰ πΐ έχει άποξεοθή στενόν
τι μέρος. Προφανώς τοΰτο έγένετυ κατά την χάραξιν τής
έαιγραφής, διότι, ε'ι και εκτείνεται εις τόν κατωτέρω στί-