DOI article:
Chiller, Phriderikos: Epigraphai ek tou ierou tēs Epidaurou
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0097
ΑΕ 1925—1926
85
τος Άράτου τφ 228 την Μακεδονικήν φρουράν την υπό τον Διογένη τον Αθήναιον απέ-
πεμψαν, αλλά δεν ήθελον νά μετάσχωσιν τοΰ κοινοί). Και οι Άργεΐοι και Έρμιονεΐς
και άλλοι τφ 228 Αχαιοί έγένοντο- Βθίοοίι IV 1, 638/9. "Ωστε δχι πρότερον τοΰ 228,
αλλά μόλις προ τοΰ τέλους τοΰ Κλεομενείου πολέμου και της έν Σελλασία μάχης πρέπει
νά ύποθέσωμεν δτι άπέδοσαν οί Έπιδαύριοι τό χρέος τ°ίζ μικροΐς Έλισφασίοις.
Τούτους μίαν φοράν αναφέρει ό Πολύβιος, δτε συγγράφει την έν Μαντινεία τω
207 γενομένην μάχην (XI 11)· τότε ό Φιλοποίμην την των Αχαιών φάλαγγα επέστησε παρά
την τάφρον την φέρουσαν επί τοΰ Ποσειδίου διά μέσου τοΰ των Μαντινέων πεδίου και
συνάπτουσαν μετά των ορέων των γειτνιαζόντων προς την των ΈλισΓρασίων χώραν.
Ταύτην τοποθετεί ό Γοιι§βΓβ8 Μ&ηΙϊηββ 128, κατ' ε'ικασίαν, ως αυτός δηλοΐ, περί την
Καψίαν, προς δυσμάς της πόλεως Μαντινείας, κατά την εκεί εΐσοδον τοΰ υπό ορέων περικυ-
κλουμένου πεδίου Άλκιμέδοντος (Παυσ. VIII 12). Ευρέθησαν δε και Ινομίσματα χαλκά
«Αχαιών Έλισφαοίων». Ηθ&ά ΗΝ 2418 (περίπου 194 π. Χ.). Τό όνομα Έλισφάσιοι
έτυμολογικώς δεν διαφέρει από τοΰ Όμηρικοΰ πολιχνίόυ, δ έν τω καταλογω τών,νεών Β
606 καλείται «ήνεμόεβσαν Ένίαπην», καθώς και ό έν Θεσσαλία ποταμός τοτέ μεν ονο-
μάζεται Ένιπεύς, τοτέ δε Έλιπενς. Την θέσιν της Ένίσπης ήγνόουν οί αρχαίοι· τινές
τών Όμηρικών έτοποθέτουν αυτήν έν τισι τοΰ Λάδωνος νησίοις, δ δικαίως γελοΐον θεω-
ρεί ό καλός Παυσανίας VIII 25, 12, άλλοι δέ της Κλειτορίας ή της Ψωφΐδος (Στεφ.
Βυζ. Ένίσπη), ών προς νότον παραρρεΐ ό Λάδων. Τό δέ Ανεμώοα χωρίον τοΰ Παυ-
σανίου VIII 35, 9 πολν απέχει- κείται δέ μεταξύ ΜεγσΑης πόλεως και Μεθυδρίου.
2. 5600 δραχμαί άπετέλουν τό χρέος, αποδίδονται δέ 80 μναΐ. Έάν λοιπόν ύπο-
λογίσωμεν την μνάν άπ-ό 100 δραχμών, έγένοντο τόκοι (και τόκων τόκοι), 3 400 δρα-
χμαί. "Ανευ τόκων τών τόκων θά εινε 10 Κ6% τών 560 = 10X336 = 3 360 δραχμαί.
Άλλά τοΰτον τον λογαριασμόν άφίνομεν τοις σοφωτέροις.
4. Σονΐδας Κίλιος δνομα κύριον.
[7]. 18 μαίτυρες ώς οί Κρήτες. Ββοΐιίβΐ §'γ. ϋΐαΐ. Π 714 Ή άνάγνωσις εΐνε άσφα-
λεστάτη. "Οστις δμως προτίμα σφάλμα τοΰ χαράξαντος, αντί μάρτυρες, εινε ελεύθερος
νά τό κώμη.
β. 7 μη ς Άπελλάϊος, φρούραρχ/ος Τιμοκράτης- έν τη πασιγνώστω τοΰ Ασκλη-
πιείου επιγραφή ΙΟ IV 1484 9-10 αντί τοΰ— ,'μος, Μησιαρεύς, Νικασίλας, Δ[α]μο..ρ, "Ορσι-
χος, Σωφάνης, /Λινάτας» άνέγνων πρότινος ήδη τά έξης: «[Πάνα]μος μής, ίαρεύς Νικα-
σίλας Δαμέα, φρόραρχος Σωφάνης [Ύσ]μινάτας. Ό δέ Ββοΐιΐβΐ ό άλλως μετά πλείστου
κόπου τά υπολειπόμενα έν Άργολίδι προσωπογραφικά κνώδαλα άνελών, άφησεν ακέραια
τό Μησιαρεύς (ΗΡ 69 316) 1 και τό "Ορσιχος (354)· αντί τούτου αναφέρω τό Όρσις
ή Όροίς Δαμοκρβτευς Μαΐμπ Ναονα 8ϊ11ο§θ... άίΚοάί... 12ο. Και τούτο μεν έν παρέρ-
γου μέρει ειρήσθω. Τίνα δμως έξουοίαν εΐχον οί φρούραρχοι ούτοι, έξαρτάται έκ της
ακριβεστέρας χρονολογικής θέσεως- ένώ οί φρουροί τοΰ Τεροΰ μάλλον ήσαν φύλακες
καθώς και οί νΰν χρηστοί άνδρες οί υπό τής Αρχαιολογικής Εταιρείας και τής κυβερ-
νήσεως τεταγμένοι.
11. Άλικός- δθεν αποδεικνύεται, δτι οί Αλιείς τότε, καθώς πρότερον έν τοις
1 Βθοίιίθΐ ΟβηΘιΙιΙϊ&ΙνΟη (Ζβχ) Οάτ\ ΚοββιΊ 1910, ή δ' έξήγησις δμως έοφαλμένη.
68 «Όϊθ Ι,66ΐιη§' Βοΐιβϊηΐ βϊοΐιβι·» και έΐνε ασφαλής·
85
τος Άράτου τφ 228 την Μακεδονικήν φρουράν την υπό τον Διογένη τον Αθήναιον απέ-
πεμψαν, αλλά δεν ήθελον νά μετάσχωσιν τοΰ κοινοί). Και οι Άργεΐοι και Έρμιονεΐς
και άλλοι τφ 228 Αχαιοί έγένοντο- Βθίοοίι IV 1, 638/9. "Ωστε δχι πρότερον τοΰ 228,
αλλά μόλις προ τοΰ τέλους τοΰ Κλεομενείου πολέμου και της έν Σελλασία μάχης πρέπει
νά ύποθέσωμεν δτι άπέδοσαν οί Έπιδαύριοι τό χρέος τ°ίζ μικροΐς Έλισφασίοις.
Τούτους μίαν φοράν αναφέρει ό Πολύβιος, δτε συγγράφει την έν Μαντινεία τω
207 γενομένην μάχην (XI 11)· τότε ό Φιλοποίμην την των Αχαιών φάλαγγα επέστησε παρά
την τάφρον την φέρουσαν επί τοΰ Ποσειδίου διά μέσου τοΰ των Μαντινέων πεδίου και
συνάπτουσαν μετά των ορέων των γειτνιαζόντων προς την των ΈλισΓρασίων χώραν.
Ταύτην τοποθετεί ό Γοιι§βΓβ8 Μ&ηΙϊηββ 128, κατ' ε'ικασίαν, ως αυτός δηλοΐ, περί την
Καψίαν, προς δυσμάς της πόλεως Μαντινείας, κατά την εκεί εΐσοδον τοΰ υπό ορέων περικυ-
κλουμένου πεδίου Άλκιμέδοντος (Παυσ. VIII 12). Ευρέθησαν δε και Ινομίσματα χαλκά
«Αχαιών Έλισφαοίων». Ηθ&ά ΗΝ 2418 (περίπου 194 π. Χ.). Τό όνομα Έλισφάσιοι
έτυμολογικώς δεν διαφέρει από τοΰ Όμηρικοΰ πολιχνίόυ, δ έν τω καταλογω τών,νεών Β
606 καλείται «ήνεμόεβσαν Ένίαπην», καθώς και ό έν Θεσσαλία ποταμός τοτέ μεν ονο-
μάζεται Ένιπεύς, τοτέ δε Έλιπενς. Την θέσιν της Ένίσπης ήγνόουν οί αρχαίοι· τινές
τών Όμηρικών έτοποθέτουν αυτήν έν τισι τοΰ Λάδωνος νησίοις, δ δικαίως γελοΐον θεω-
ρεί ό καλός Παυσανίας VIII 25, 12, άλλοι δέ της Κλειτορίας ή της Ψωφΐδος (Στεφ.
Βυζ. Ένίσπη), ών προς νότον παραρρεΐ ό Λάδων. Τό δέ Ανεμώοα χωρίον τοΰ Παυ-
σανίου VIII 35, 9 πολν απέχει- κείται δέ μεταξύ ΜεγσΑης πόλεως και Μεθυδρίου.
2. 5600 δραχμαί άπετέλουν τό χρέος, αποδίδονται δέ 80 μναΐ. Έάν λοιπόν ύπο-
λογίσωμεν την μνάν άπ-ό 100 δραχμών, έγένοντο τόκοι (και τόκων τόκοι), 3 400 δρα-
χμαί. "Ανευ τόκων τών τόκων θά εινε 10 Κ6% τών 560 = 10X336 = 3 360 δραχμαί.
Άλλά τοΰτον τον λογαριασμόν άφίνομεν τοις σοφωτέροις.
4. Σονΐδας Κίλιος δνομα κύριον.
[7]. 18 μαίτυρες ώς οί Κρήτες. Ββοΐιίβΐ §'γ. ϋΐαΐ. Π 714 Ή άνάγνωσις εΐνε άσφα-
λεστάτη. "Οστις δμως προτίμα σφάλμα τοΰ χαράξαντος, αντί μάρτυρες, εινε ελεύθερος
νά τό κώμη.
β. 7 μη ς Άπελλάϊος, φρούραρχ/ος Τιμοκράτης- έν τη πασιγνώστω τοΰ Ασκλη-
πιείου επιγραφή ΙΟ IV 1484 9-10 αντί τοΰ— ,'μος, Μησιαρεύς, Νικασίλας, Δ[α]μο..ρ, "Ορσι-
χος, Σωφάνης, /Λινάτας» άνέγνων πρότινος ήδη τά έξης: «[Πάνα]μος μής, ίαρεύς Νικα-
σίλας Δαμέα, φρόραρχος Σωφάνης [Ύσ]μινάτας. Ό δέ Ββοΐιΐβΐ ό άλλως μετά πλείστου
κόπου τά υπολειπόμενα έν Άργολίδι προσωπογραφικά κνώδαλα άνελών, άφησεν ακέραια
τό Μησιαρεύς (ΗΡ 69 316) 1 και τό "Ορσιχος (354)· αντί τούτου αναφέρω τό Όρσις
ή Όροίς Δαμοκρβτευς Μαΐμπ Ναονα 8ϊ11ο§θ... άίΚοάί... 12ο. Και τούτο μεν έν παρέρ-
γου μέρει ειρήσθω. Τίνα δμως έξουοίαν εΐχον οί φρούραρχοι ούτοι, έξαρτάται έκ της
ακριβεστέρας χρονολογικής θέσεως- ένώ οί φρουροί τοΰ Τεροΰ μάλλον ήσαν φύλακες
καθώς και οί νΰν χρηστοί άνδρες οί υπό τής Αρχαιολογικής Εταιρείας και τής κυβερ-
νήσεως τεταγμένοι.
11. Άλικός- δθεν αποδεικνύεται, δτι οί Αλιείς τότε, καθώς πρότερον έν τοις
1 Βθοίιίθΐ ΟβηΘιΙιΙϊ&ΙνΟη (Ζβχ) Οάτ\ ΚοββιΊ 1910, ή δ' έξήγησις δμως έοφαλμένη.
68 «Όϊθ Ι,66ΐιη§' Βοΐιβϊηΐ βϊοΐιβι·» και έΐνε ασφαλής·