DOI article:
Chatzēs, Antōnios Ch.: Attikē epigraphē Aesitōn
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0108
Α. Χ. Χατζή : Αττική επιγραφή άέισίτων.
Α Ε 1925-1926
5. κΛ: Τό Λ φαίνεται, δτι αρχικώς έγράφη επίτηδες μικρότερον 1, έχει δέ τούτο
ενταύθα διάφορον σχήμα ή τα λοιπά Λ έν ττ| επιγραφή ταύτη- άνάλογον συμβαίνει και εν
έπιγραφή των ρωμαϊκών χρόνων ΑΕ 1890, σ. 113, ένθα τό σ έχει δυο σχήματα (Σ και
5. Μετά την λ. Φιλοκλής υπάρχει στιγμή· δμοιον ση μείον και μετά τάς λλ. ίερο-
κήρνξ (στίχ. 7) και 'Αγά&ων (στίχ. 10)· πρβ. περι στίξεως Ι^νίβΙά, ΟτϊθοΙι. Ερΐ§τ.3 σ, 302
και Η&ηάο. §πθο1ι. Ερί£ΐ\ II σ. 564 κ. έ. (ιδία σ. 574 κ. έ.).
5. Νονμήνιος Παραμόνον: Διάφορος βεβαίως είναι ό Αύρ((ήλιος)) Νουμήνιος
Παραμόνου Πήληξ, δστις μνημονεύεται ως έφηβος έν επιγραφή γραφείση προ τοϋ
190-1 μ. Χ.-(ΙΟ ΙΠι 1143).
6. άΐσειτοι: Άσφα?ιώς δεν έχομεν ενταύθα σφάλμα τοΰ χαράκτου-ι και ει συνε-
χέοντο έν τη γραφή κατά τους χρόνους τούτους· συνήθως κατά τούτους τους χρόνους ή λ.
γράφεται άΐοιτοι· πρβ. ΙΟ III 1029, άΐ'σειτοι έν ΙΟ III 1023, Κβνιΐθ βγοΙιθοΙ. 6 (1917)
σ. 28 και άλλαχοϋ. Περι τών άέισίτων αρκούμαι νά παραπέμψω εις ΒοθοΙΛ έν ΟΙΟ I
σ. 325 κ. έ. και έπιγραφάς έν ΙΟ III1 1023-1075, 1062α και 1066α (&άάβηά8ΐ), έν
ΒΟΗ 6 (1882) σ. 538 κ. έ., 51 (1927) σ. 293 κ. έ., ΑΕ 1890 σ. 113, Κβναβ 3Γβ1ιβο1. 6
(1917) σ. 28 και ΡνΥΚΕ λ. άείσ.ιτοιΑ
7. ίεροφάντης, ίεροκηρνξ, [δ]αδονχος: Μόνον έν τή παρούση επιγραφή δεν
αναγράφονται τά ονόματα του ίεροφάντου, ίεροκήρυκος και δαδούχου. 'Ως γνωστόν, μόνον
ότε προσεφωνούντο παρελείπετο τό όνομα αυτών διδακτικώτατον είναι τό χωρίον Λουκιαν.
Λεξιφ. 10 (335) «είτ' εύ&νς έντυγχάνω δαδονχω τε κ αϊ Ιεροφάντη καϊ τοις άλλοις
άρρητοποιοΐς Δεινίαν ανρονοιν άγδην έπι την αρχήν, έγκλημα επάγοντας, δτι
ώνόμαζεν αν ιούς, και ταντα εν είδώς δτι εξ ονπερ ώσιώ&ησαν άνώννμοί τέ εΐαι
και ονκέτι ονομαστοί ώς αν ίερώννμοι ηδη γεγενημένοι». Τά λοιπά χωρία ανα-
γράφει ό ΒοβοΜι έν ΟΙΟ I 325 και ό 8ιβη£β1 ΡΥΥΚΕ λ. ιεροφάντης, σ. 1582, 26 κ. έ.
Την άποβολήν τοϋ ονόματος δηλοΐ και ή έπιγραφή έν ΙΟ III 1282 ίεροφάντης Γαρ-
γήττιος ό ποτέ Φίρμος.
'Αλλά και ό ιερεύς τοϋ Επωνύμου φαίνεται δτι ήτο ίερώνυμος· πρβ. Γ. Οίκονό-
μον έν ΑΕ 1911 σ. 230 (ε'ις σελ. 229, στίχ. 32-35)3.
9· Περι τών γραμματέων κατά τούς ρωμαϊκούς χρόνους πρβ. 8ο1ιιι1ί1ΐθ88 έν ΡλνΚΕ
λ. γραμματεύς σ. 1730, 35 κ. έ.
Έρέννιος: Σύγχρονος αυτού εΐναι ό Π. Έρέννιος Πτολεμαίος (180-192 μ. Χ.
έφηβος), ό πατήρ τοϋ ιστορικού Έρεννίου Δεξίππου και κήρνξ της εξ Άρειον Πάγον
βονλης (πρβ. ΡΥΥΚΕ λ. ΗβΓβηιιίιΐδ αρ. 39 [και ΟϊΈπηάοΓ, ΒΟΗ 1927 σ. 282 κ. έ.])· ϊσως
δυνάμεθα νά δεχθώμεν συγγένειαν. Μετά τήν λ. Έρέννιος διακρίνω υπολείμματα 8-9
γραμμάτων (ϊσως τό δημοτικόν τοϋ Έρεννίου- πρβ. π. χ. ίΟ III 1029).
10. περι [ίό βημ]α Φλ((άον'ίος)) Άγάθων: Άγάΰωνες τών χρόνων τούτων
παρά ΡΥΥΚΕ λ. Α^&ίϊιοη άρ. 3-4 και ΙΟ ΠΙ 1025,9 και 1026,19.
1 Περί της συντομογραφίας ταύτης πρβ. Ε3ΓΪ6ΐά, "θοϊς. | "Αλλα παραδείγματα παρά Τοβρί'βΓ, ΑΙίΐθοΙίβ Οβ-
Η^ηάΙ». §ηβοΙι. ΕρΪ£Γ. II σ. 524 κ. έ. ιΐθβ1ο§ΐβ, ΒβιΉη 1889, σ. 62. Πρβ. και Μοιηπΐ8βη, Ηβοΐ'-
2 Πρβ. και Ρ&330\ν- Οι-όηβιΊ λ. άείσαοι. ίοΐο^ϊβ, Εβίρζΐ£ 1864, σ.233 κ. έ\, βοΐιοβηιαηη—Εϊρδϊιΐ8,
3 Και ή ίεροφάντις ήτο Ιερώνυμος- πρβ. 16 III 900: (5πβο1ι. ΑΙΐβΓί., Δ' εκδ., σ. 450, Εουθ3Γί, 1.68 ιηνβίβΓΘΒ
Μήτηρ Μαρκιανοΰ, θυγάτηρ Δημητρίου εϊμί' | οΰνομα ά'Ε1βιΐ8Ϊ8, σ. 173 κ. έ. και 195 κ. έ. και ΡΥ^ΒΕ λ.
οιγάσθω* τοΰτ' άποκληξομένη, | εΰτέ με Κεκροπίδαι Δηοι ίεροφάντης σ. 1582, 30 κ· έ. καϊ 1583, 17.
Οέσαν ίεροφάντιν, | αύτη άμαιμακέτοις έγκατέκρν,ψα βυ-
15 2 29
Α Ε 1925-1926
5. κΛ: Τό Λ φαίνεται, δτι αρχικώς έγράφη επίτηδες μικρότερον 1, έχει δέ τούτο
ενταύθα διάφορον σχήμα ή τα λοιπά Λ έν ττ| επιγραφή ταύτη- άνάλογον συμβαίνει και εν
έπιγραφή των ρωμαϊκών χρόνων ΑΕ 1890, σ. 113, ένθα τό σ έχει δυο σχήματα (Σ και
5. Μετά την λ. Φιλοκλής υπάρχει στιγμή· δμοιον ση μείον και μετά τάς λλ. ίερο-
κήρνξ (στίχ. 7) και 'Αγά&ων (στίχ. 10)· πρβ. περι στίξεως Ι^νίβΙά, ΟτϊθοΙι. Ερΐ§τ.3 σ, 302
και Η&ηάο. §πθο1ι. Ερί£ΐ\ II σ. 564 κ. έ. (ιδία σ. 574 κ. έ.).
5. Νονμήνιος Παραμόνον: Διάφορος βεβαίως είναι ό Αύρ((ήλιος)) Νουμήνιος
Παραμόνου Πήληξ, δστις μνημονεύεται ως έφηβος έν επιγραφή γραφείση προ τοϋ
190-1 μ. Χ.-(ΙΟ ΙΠι 1143).
6. άΐσειτοι: Άσφα?ιώς δεν έχομεν ενταύθα σφάλμα τοΰ χαράκτου-ι και ει συνε-
χέοντο έν τη γραφή κατά τους χρόνους τούτους· συνήθως κατά τούτους τους χρόνους ή λ.
γράφεται άΐοιτοι· πρβ. ΙΟ III 1029, άΐ'σειτοι έν ΙΟ III 1023, Κβνιΐθ βγοΙιθοΙ. 6 (1917)
σ. 28 και άλλαχοϋ. Περι τών άέισίτων αρκούμαι νά παραπέμψω εις ΒοθοΙΛ έν ΟΙΟ I
σ. 325 κ. έ. και έπιγραφάς έν ΙΟ III1 1023-1075, 1062α και 1066α (&άάβηά8ΐ), έν
ΒΟΗ 6 (1882) σ. 538 κ. έ., 51 (1927) σ. 293 κ. έ., ΑΕ 1890 σ. 113, Κβναβ 3Γβ1ιβο1. 6
(1917) σ. 28 και ΡνΥΚΕ λ. άείσ.ιτοιΑ
7. ίεροφάντης, ίεροκηρνξ, [δ]αδονχος: Μόνον έν τή παρούση επιγραφή δεν
αναγράφονται τά ονόματα του ίεροφάντου, ίεροκήρυκος και δαδούχου. 'Ως γνωστόν, μόνον
ότε προσεφωνούντο παρελείπετο τό όνομα αυτών διδακτικώτατον είναι τό χωρίον Λουκιαν.
Λεξιφ. 10 (335) «είτ' εύ&νς έντυγχάνω δαδονχω τε κ αϊ Ιεροφάντη καϊ τοις άλλοις
άρρητοποιοΐς Δεινίαν ανρονοιν άγδην έπι την αρχήν, έγκλημα επάγοντας, δτι
ώνόμαζεν αν ιούς, και ταντα εν είδώς δτι εξ ονπερ ώσιώ&ησαν άνώννμοί τέ εΐαι
και ονκέτι ονομαστοί ώς αν ίερώννμοι ηδη γεγενημένοι». Τά λοιπά χωρία ανα-
γράφει ό ΒοβοΜι έν ΟΙΟ I 325 και ό 8ιβη£β1 ΡΥΥΚΕ λ. ιεροφάντης, σ. 1582, 26 κ. έ.
Την άποβολήν τοϋ ονόματος δηλοΐ και ή έπιγραφή έν ΙΟ III 1282 ίεροφάντης Γαρ-
γήττιος ό ποτέ Φίρμος.
'Αλλά και ό ιερεύς τοϋ Επωνύμου φαίνεται δτι ήτο ίερώνυμος· πρβ. Γ. Οίκονό-
μον έν ΑΕ 1911 σ. 230 (ε'ις σελ. 229, στίχ. 32-35)3.
9· Περι τών γραμματέων κατά τούς ρωμαϊκούς χρόνους πρβ. 8ο1ιιι1ί1ΐθ88 έν ΡλνΚΕ
λ. γραμματεύς σ. 1730, 35 κ. έ.
Έρέννιος: Σύγχρονος αυτού εΐναι ό Π. Έρέννιος Πτολεμαίος (180-192 μ. Χ.
έφηβος), ό πατήρ τοϋ ιστορικού Έρεννίου Δεξίππου και κήρνξ της εξ Άρειον Πάγον
βονλης (πρβ. ΡΥΥΚΕ λ. ΗβΓβηιιίιΐδ αρ. 39 [και ΟϊΈπηάοΓ, ΒΟΗ 1927 σ. 282 κ. έ.])· ϊσως
δυνάμεθα νά δεχθώμεν συγγένειαν. Μετά τήν λ. Έρέννιος διακρίνω υπολείμματα 8-9
γραμμάτων (ϊσως τό δημοτικόν τοϋ Έρεννίου- πρβ. π. χ. ίΟ III 1029).
10. περι [ίό βημ]α Φλ((άον'ίος)) Άγάθων: Άγάΰωνες τών χρόνων τούτων
παρά ΡΥΥΚΕ λ. Α^&ίϊιοη άρ. 3-4 και ΙΟ ΠΙ 1025,9 και 1026,19.
1 Περί της συντομογραφίας ταύτης πρβ. Ε3ΓΪ6ΐά, "θοϊς. | "Αλλα παραδείγματα παρά Τοβρί'βΓ, ΑΙίΐθοΙίβ Οβ-
Η^ηάΙ». §ηβοΙι. ΕρΪ£Γ. II σ. 524 κ. έ. ιΐθβ1ο§ΐβ, ΒβιΉη 1889, σ. 62. Πρβ. και Μοιηπΐ8βη, Ηβοΐ'-
2 Πρβ. και Ρ&330\ν- Οι-όηβιΊ λ. άείσαοι. ίοΐο^ϊβ, Εβίρζΐ£ 1864, σ.233 κ. έ\, βοΐιοβηιαηη—Εϊρδϊιΐ8,
3 Και ή ίεροφάντις ήτο Ιερώνυμος- πρβ. 16 III 900: (5πβο1ι. ΑΙΐβΓί., Δ' εκδ., σ. 450, Εουθ3Γί, 1.68 ιηνβίβΓΘΒ
Μήτηρ Μαρκιανοΰ, θυγάτηρ Δημητρίου εϊμί' | οΰνομα ά'Ε1βιΐ8Ϊ8, σ. 173 κ. έ. και 195 κ. έ. και ΡΥ^ΒΕ λ.
οιγάσθω* τοΰτ' άποκληξομένη, | εΰτέ με Κεκροπίδαι Δηοι ίεροφάντης σ. 1582, 30 κ· έ. καϊ 1583, 17.
Οέσαν ίεροφάντιν, | αύτη άμαιμακέτοις έγκατέκρν,ψα βυ-
15 2 29