DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Kykladikoi taphoi tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0115
ΑΕ 1925—1926
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Κυκλαδικοί τάφοι τής Πάρου
103
Κυκλαδικούς τάφους φιάλ,ης δια της προσθήκης βάσεοος, όπως και τά μετά βάσεως
δοχεία και κύπελλα 1;
Έάν δε παραδεχθώμεν, δτι τά εκ διαφόρων υλικών αγγεία προηγήθησαν των
εκ πηλού και δτι εις τάς Κυκλάδας ή κατεργασία τοΰ μαρμάρου προηγήθη της έκ
πηλού κατασκευής αγγείων 3 θά έ'πρεπεν ϊσως νά ύποθέσωμεν την κύλικά μας ώς εν
από τά αρχαιότερα πρότυπα των άλλων έκ πηλοϋ και μαρμάρου. Ή σπάνις δμως τοιού-
των κυλίκων εις τάς νήσους τοΰ μαρμάρου Πάρον και Νάξον, κατά την άρχαιοτέραν
περίοδον^, ένω τό σχήμα άπαντα διαδεδομένον πολύ ενωρίς εις πάσαν την Μεσόγειον
από της Μεσοποταμίας* μέχρι τής Ισπανίας και από της Αιγύπτου μέχρι της Πρωσσίας δ
θά έ'πρεπεν ίσως νά μας φέρη εις τό συμπέρασμα δτι τό σχήμα παρέλαβον πιθανώς οι
Κυκλαδΐται παρά τών μάλλον προηγμένων λαών, μετά των οποίων ασφαλώς πολύ ενωρίς
ειχον έλθει εις έπικοινωνίαν 6
Ό δοΙιαοΙιΙι&Γάϋ ' φρονεί, δτι τό σχήμα τών κυλίκων διεδόθη εις Αί'γυπτον, Κρή-
την, και Κυκλάδας από την 'Ισπανίαν. Ή επικοινωνία βεβαίως και πολλά κοινά γνωρίσματα
τών περί την Μεσόγειον χωρών κατά την 3'·1ν ήδη χιλιετηρίδα είναι φανερά 8 και δέν
είναι πάντοτε εύκολον νά διακρίνη τις χρονολογικήν διαδοχή ν, άλλο διά μεν τήν
χρονολογίαν τοΰ νεολιθικού πολιτισμού τής Ισπανίας υπάρχει άβεβαιότης, αν πρέπη νά
τοποθετηθή πέραν τής 3^ χιλιετηρίδας ενώ αι μετά τής Αιγύπτου σχέσεις τών
Κυκλάδων ήδη εις τούς χρόνους τής πρώτης δυναστείας είναι βεβαιωμέναι 1©, χύλιξ
δέ όμοία προς τήν ιδική ν μας ευρέθη εις την "Αβυδον τής Αιγύπτου εις τάφον τής
αυτής εποχής. Εις τον Μόχλον 11 επίσης εύρίσκομεν συχνά κύλικας, ό δέ έ'γχρωμος λίθος, έκ
τοΠ οποίου είναι κατεσκευασμέναι δεικνύει τήν Αίγυπτιακήν έπίδρασιν, ένω συγχρόνως
3ΐς τήν Κνωσσόν αμέσως υπό τό νεολιθικοί στρώμα και εις πολλά άλλα μέρη τής Κρή-
της 13 κύλικες άπαντώσιν συχνά εις τήν πρω το μ ινωϊκή ν περίοδον (ΕΜΙ).
Αξία παρατηρήσεως επίσης είναι ή μή εύρεσις εις τάς Κυκλάδας αύτοτελών
βάσεων, έκ τών οποίων άπετελέσθη ό έξειλιγμένος τύπος, ένφ ένωρίτατα εις προδυναστι-
κούς ήδη χρόνους, άπαντώσιν εις Λϊγυπτον, Μεσοποταμίαν και Κρήτην. 13 Είναι λοιπόν
πολύ πιθανόν δτι ή έπίδρασις τοΰ σχήματος προέρχεται έκ τής Αιγύπτου ή τής Κρήτης.
Έκ τοΰ τάφου 4 προέρχεται τό άγγεϊον (είκ.7) μετά βάσεως σφαιρικής άπολη-
1 ΚΑ 1898 α. 181 και 1899 σ. 92.
2 Ηοβπίθδ 2 ΙΙΐ'§Θ8θ1ιϊο1ιίβ ά. βϊΐά. Κιιη8ΐ σ. 249.
Βιΐ53Ηΐΐ(Γ- ΟϊνϊΙϊδ&ΙίοηΒ Ρΐ'βΊιβΙΙ σ. 84. Βιΐ£3δ ε. ά. σ.
14. Ό Εά§3Γ Β 8. Λ 1896/7 σ. 47 φρονεί αντιθέτως.
3 Τά έκ τής Σύρου, ΆμοργοΟ και Πύργου τής Πά-
ρου ανήκουν εις μάλλον έξειλιγμένην κεραμεικήν εις τήν
Νάξον έξ δσων τουλάχιστον έδημοσιεύθηααν δέν φαίνεται,
ούδαμοϋ όμοίακύλιξ. Πρβ. και ΟΜΙάβ έ.ά. σ. 44. κύλιξ εξ
αργύρου εις τάφον τής Αμοργού ΑΜ. 1886 ΒβΠ3§θ 1 άρ. 4.
4 Έκ τής αρχαιότατης περιόδου τής νεκροπόλεως
τών Σούοων Ββ Μοι*§3η ΜβηιοΪΓΘ8 XIII σ. 65, πίν.
XI είκ. 4.
5 Πρβ. ΗοβΓίϊΒΒ τ. «. 250 κέ.
β Πρβ. ΟΙοΐζ ε ά. σ. 39. Εναιίδ Τ1*β Ρ^Ι^οβ ο£
ΜϊηΟδ, I σ. 14 κ. έ.
7 ΑΙΙβιίΓορα2 σ. 96 Πίν. XII 5 Πρβ. και Ηοβπίθδ
ε. ά. σ 255. 01ιΐ1(1θ ε. ά. σ. 126 κέ.
8 ΟΙΐίΙάβ έ'. ά. σ. 113 Ηοεπιβδ, έ'. ά. σ. 354.
!) Οΐιίΐάβ έ ά.
10 Εκτός τοϋ όψιανοΰ και άγγεϊον έκ Πάριου μαρμά-
ρου ευρέθη εις τάφον τής πρώτης δυναστείας. ΡταηΜοΐΊ
Βΐιιάϊββ I σ. 112 και σ. 115 πρβ. και ΟΜΙιϊβ έ.ά. σ. 42!
11 8β3£6Γ Μοοϊιΐοδ ο. 24· είκ. 711. 2' πίν. 111 πρβ.
και Εν3Πδ έ'. ά. σ. 91
12 Εναιίδ Β.8.Α. 1903/4 σ. 24 και Ραίειοβ οί Μϊ-
ΐϊθ8 I σ. 58.
13 ΕππιΙίίοΠ 8ΐυάίβ8 II σ. 127 Ενβιΐδ έ.ά. σ. 251,
Ή άπουσία αυτοτελών βάσεων άττό τάς Κυκλάδας τονίζεται
και ύπό τού ΕΓ3ηΜθΐ"ΐ (έ. ά. σ. 49) ϋστις Θεωρεί πιθα-
νόν τόν σχηματιομόν μικτού τύπου αγγείων μετά βάσεως
εις περιόχάς έκτος τών Κυκλάδων. Διά τό οχήμα δέ τής
κύλικος μετά βάσεως παραδέχεται έπίδρασιν άνατολικήν
(σ. 87 Τϊε.) και ειδικώς μίμησιν άγγείιην έξ αργύρου (σελ.
106 κέ.).
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Κυκλαδικοί τάφοι τής Πάρου
103
Κυκλαδικούς τάφους φιάλ,ης δια της προσθήκης βάσεοος, όπως και τά μετά βάσεως
δοχεία και κύπελλα 1;
Έάν δε παραδεχθώμεν, δτι τά εκ διαφόρων υλικών αγγεία προηγήθησαν των
εκ πηλού και δτι εις τάς Κυκλάδας ή κατεργασία τοΰ μαρμάρου προηγήθη της έκ
πηλού κατασκευής αγγείων 3 θά έ'πρεπεν ϊσως νά ύποθέσωμεν την κύλικά μας ώς εν
από τά αρχαιότερα πρότυπα των άλλων έκ πηλοϋ και μαρμάρου. Ή σπάνις δμως τοιού-
των κυλίκων εις τάς νήσους τοΰ μαρμάρου Πάρον και Νάξον, κατά την άρχαιοτέραν
περίοδον^, ένω τό σχήμα άπαντα διαδεδομένον πολύ ενωρίς εις πάσαν την Μεσόγειον
από της Μεσοποταμίας* μέχρι τής Ισπανίας και από της Αιγύπτου μέχρι της Πρωσσίας δ
θά έ'πρεπεν ίσως νά μας φέρη εις τό συμπέρασμα δτι τό σχήμα παρέλαβον πιθανώς οι
Κυκλαδΐται παρά τών μάλλον προηγμένων λαών, μετά των οποίων ασφαλώς πολύ ενωρίς
ειχον έλθει εις έπικοινωνίαν 6
Ό δοΙιαοΙιΙι&Γάϋ ' φρονεί, δτι τό σχήμα τών κυλίκων διεδόθη εις Αί'γυπτον, Κρή-
την, και Κυκλάδας από την 'Ισπανίαν. Ή επικοινωνία βεβαίως και πολλά κοινά γνωρίσματα
τών περί την Μεσόγειον χωρών κατά την 3'·1ν ήδη χιλιετηρίδα είναι φανερά 8 και δέν
είναι πάντοτε εύκολον νά διακρίνη τις χρονολογικήν διαδοχή ν, άλλο διά μεν τήν
χρονολογίαν τοΰ νεολιθικού πολιτισμού τής Ισπανίας υπάρχει άβεβαιότης, αν πρέπη νά
τοποθετηθή πέραν τής 3^ χιλιετηρίδας ενώ αι μετά τής Αιγύπτου σχέσεις τών
Κυκλάδων ήδη εις τούς χρόνους τής πρώτης δυναστείας είναι βεβαιωμέναι 1©, χύλιξ
δέ όμοία προς τήν ιδική ν μας ευρέθη εις την "Αβυδον τής Αιγύπτου εις τάφον τής
αυτής εποχής. Εις τον Μόχλον 11 επίσης εύρίσκομεν συχνά κύλικας, ό δέ έ'γχρωμος λίθος, έκ
τοΠ οποίου είναι κατεσκευασμέναι δεικνύει τήν Αίγυπτιακήν έπίδρασιν, ένω συγχρόνως
3ΐς τήν Κνωσσόν αμέσως υπό τό νεολιθικοί στρώμα και εις πολλά άλλα μέρη τής Κρή-
της 13 κύλικες άπαντώσιν συχνά εις τήν πρω το μ ινωϊκή ν περίοδον (ΕΜΙ).
Αξία παρατηρήσεως επίσης είναι ή μή εύρεσις εις τάς Κυκλάδας αύτοτελών
βάσεων, έκ τών οποίων άπετελέσθη ό έξειλιγμένος τύπος, ένφ ένωρίτατα εις προδυναστι-
κούς ήδη χρόνους, άπαντώσιν εις Λϊγυπτον, Μεσοποταμίαν και Κρήτην. 13 Είναι λοιπόν
πολύ πιθανόν δτι ή έπίδρασις τοΰ σχήματος προέρχεται έκ τής Αιγύπτου ή τής Κρήτης.
Έκ τοΰ τάφου 4 προέρχεται τό άγγεϊον (είκ.7) μετά βάσεως σφαιρικής άπολη-
1 ΚΑ 1898 α. 181 και 1899 σ. 92.
2 Ηοβπίθδ 2 ΙΙΐ'§Θ8θ1ιϊο1ιίβ ά. βϊΐά. Κιιη8ΐ σ. 249.
Βιΐ53Ηΐΐ(Γ- ΟϊνϊΙϊδ&ΙίοηΒ Ρΐ'βΊιβΙΙ σ. 84. Βιΐ£3δ ε. ά. σ.
14. Ό Εά§3Γ Β 8. Λ 1896/7 σ. 47 φρονεί αντιθέτως.
3 Τά έκ τής Σύρου, ΆμοργοΟ και Πύργου τής Πά-
ρου ανήκουν εις μάλλον έξειλιγμένην κεραμεικήν εις τήν
Νάξον έξ δσων τουλάχιστον έδημοσιεύθηααν δέν φαίνεται,
ούδαμοϋ όμοίακύλιξ. Πρβ. και ΟΜΙάβ έ.ά. σ. 44. κύλιξ εξ
αργύρου εις τάφον τής Αμοργού ΑΜ. 1886 ΒβΠ3§θ 1 άρ. 4.
4 Έκ τής αρχαιότατης περιόδου τής νεκροπόλεως
τών Σούοων Ββ Μοι*§3η ΜβηιοΪΓΘ8 XIII σ. 65, πίν.
XI είκ. 4.
5 Πρβ. ΗοβΓίϊΒΒ τ. «. 250 κέ.
β Πρβ. ΟΙοΐζ ε ά. σ. 39. Εναιίδ Τ1*β Ρ^Ι^οβ ο£
ΜϊηΟδ, I σ. 14 κ. έ.
7 ΑΙΙβιίΓορα2 σ. 96 Πίν. XII 5 Πρβ. και Ηοβπίθδ
ε. ά. σ 255. 01ιΐ1(1θ ε. ά. σ. 126 κέ.
8 ΟΙΐίΙάβ έ'. ά. σ. 113 Ηοεπιβδ, έ'. ά. σ. 354.
!) Οΐιίΐάβ έ ά.
10 Εκτός τοϋ όψιανοΰ και άγγεϊον έκ Πάριου μαρμά-
ρου ευρέθη εις τάφον τής πρώτης δυναστείας. ΡταηΜοΐΊ
Βΐιιάϊββ I σ. 112 και σ. 115 πρβ. και ΟΜΙιϊβ έ.ά. σ. 42!
11 8β3£6Γ Μοοϊιΐοδ ο. 24· είκ. 711. 2' πίν. 111 πρβ.
και Εν3Πδ έ'. ά. σ. 91
12 Εναιίδ Β.8.Α. 1903/4 σ. 24 και Ραίειοβ οί Μϊ-
ΐϊθ8 I σ. 58.
13 ΕππιΙίίοΠ 8ΐυάίβ8 II σ. 127 Ενβιΐδ έ.ά. σ. 251,
Ή άπουσία αυτοτελών βάσεων άττό τάς Κυκλάδας τονίζεται
και ύπό τού ΕΓ3ηΜθΐ"ΐ (έ. ά. σ. 49) ϋστις Θεωρεί πιθα-
νόν τόν σχηματιομόν μικτού τύπου αγγείων μετά βάσεως
εις περιόχάς έκτος τών Κυκλάδων. Διά τό οχήμα δέ τής
κύλικος μετά βάσεως παραδέχεται έπίδρασιν άνατολικήν
(σ. 87 Τϊε.) και ειδικώς μίμησιν άγγείιην έξ αργύρου (σελ.
106 κέ.).