DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0131
ΑΕ 1925—1926
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
119
ευρίσκεται. εις την συλλογήν Η. Ο-βπβ 1 μέ λεοντοκεφαλήν εις το άκρον της λαβής και
εις το σύνολον δμοιον μέ τό Ίδικόν μας.
Όλα τά ανωτέρω είναι αργυρά, ανήκουν δε εις τον τέταρτον αιώνα και επο-
μένως είναι σύγχρονα περίπου προς τό Ίδικόν μας, τό όποιον εί και έφθαρμένον δύναται
να χρονολογηθή άπό τον σκύφον, τον κατωτέρω περιγραφόμενον, ώς άνήκον εις τό
πρώτον τέταρτον τοΰ τετάρτου αιώνος.
Έκ τών Ρωμαϊκών χρόνων έσώθησαν δύο εις εύρημα τοΰ πρώτου π. Χ. αιώ-
νος 2 άγνωστου προελεύσεως — άπό τάφον πιθανώς—άποτελούμενον δε άπό άργυρά άντι-
κείμενα τοΰ γυναικείου κύκλου, αλάβαστρα, πυξίδας κ.λ.π. Δεν έχουσι μεν λαβήν Ίδιαι-
τέραν, όπως φαίνεται εις τάς τοιχογραφίας της Πομπηίας, άλλ' ή επιφάνεια τοΰ ενός
έχει άκριβώς τό ίδιον σχήμα μέ την έλαφράν γωνίαν, όπως εις τό Ίδικόν,μας και όλα
τά άλλα, προφανώς διότι ή χρήσίς των ήτο όμοία.
Ή χρησιμοποίησις τοΰ περιεχομένου τών αλαβάστρων και τών
παρόμοιας χρήσεως άγγείων έγίνετο και ολίγον διαφορετικά καθώς μας
δεικνύουν δύο διασωθέντα άργυρά αντικείμενα της έν Βερολίνω ιδιωτικής
συλλογής 8ογπ11θγ 3. Τό έν τούτων έχει σχήμα λαβίδος (ρϊηοθΐίθ) μέ τά
άκρα οδοντωτά, τά όποια περισφίγγει άργυροΰς κρίκος. Ή λαβις αύτη ευρί-
σκεται εντός τοΰ στομίου αγγείου έχοντος σχήμα διπλής άνθρωπίνης
κεφα?ιής άπό λευκήν ΰαλον, επομένως τών αρχών τής Ρωμαϊκής εποχής,
τό δέ άγγεΐον έχει κοφινοειδές περίβλημα άπό άργυροΰν έλασμα.
Τό δέ άλλο ευρίσκεται εντός αλαβάστρου άπό χρωματιστήν ΰαλον
και άποτελεΐται άπό μίαν επιμήκη λεπίδα, ή όποια εις τό άνω μέρος
στρογγυλοΰται και τελειώνει εις ένα χηνίσκον, τό δέ κάτω άκρον τής λεπί-
δος έχει δύο μικρούς οδόντας συγκλίνοντας και σχηματίζοντας στερεάν
λαβίδα (είκ. 5).
Προφανώς καΐ εις τά δύο ή χρησιμοποίησις τοΰ περιεχομένου τών
άγγείων δεν έγίνετο μέ την λεπίδα, όπως εις τό Ίδικόν μας, άλλά μέ άλλο
τι μέσον, τό όποιον συνεκράτουν αί οδοντωτά! λαβαί, ϊσως μικρόν σπόγ-
γον ή άλλο τι άναλόγως τοΰ περιεχομένου τοΰ άγγείου.
4) Σκύφος έρυθρόμορφος, Αθήναι 153006. Ύψ. 0,10. (είκ. 6)
Ή μία τών λαβών είναι τεθραυσμένη, εις πολλά δέ μέρη ή επιφάνεια έχει
άποτριβή. Τά τοιχώματα είναι λεπτότατα. Κάτωθεν τών λαβών ύπάρ-
χουσιν άνθέμια, επί τών δύο δέ πλευρών παραστάσεις. Έπί τής μιάς
παριστάνεται γυναικεία μορφή καθήμενη προς τά δεξιά και στηρίζουσα
την δεξιάν χεΐρά έπι τοΰ εδάφους, ένω διά τής άριστεράς κρατεί σκήπτρον. (^.ακγνητον
Φέρει μακρόν δωρικόν χιτώνα και την πλουσίαν· κόμην συγκρατεί σφεν- 5: Λαβις καλλωπι-
δόνη. Ή κεφαλή έστραμμένη προς τά άριστερά μέ έ?ιαφράν άνάτασιν άτε- στιχί> °νλλ°?ής
νίζει τον προ αυτής ίστάμενον Έρμήν. Ό Ερμής έχει τό σώμα κατά τά
τρία τέταρτα κατ' ενώπιον, την κεφαλήν δ' εντελώς πλαγίως προς τά αριστερά- κρα-
1 'Αρ- 702. Εικόνες τών ανωτέρω δεν έχουσχ δημο- πρός τόν όποιον αισθάνομαι την ύποχρέωσιν νά εκφράσω
σιευΟή. τήν εύγνωμοσύνην μου διά τήν εξαιρετική ν προΟυμίαν
2 ΒβιΊίη άρ. 30980 και 30981. του. Τήν συλλογήν 8ο1ιΐ11βΓ θα δημοσιεΰσχ) ό Ζδΐιη, δταν
Β Τήν πληροφορίαν ταΰτην οφείλω ε'ις τόν κ. Ζ&ΐιη, βραδύτερον περιέλΰτι εις τό Μουσεΐον τοϋ Βερολίνου.
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
119
ευρίσκεται. εις την συλλογήν Η. Ο-βπβ 1 μέ λεοντοκεφαλήν εις το άκρον της λαβής και
εις το σύνολον δμοιον μέ τό Ίδικόν μας.
Όλα τά ανωτέρω είναι αργυρά, ανήκουν δε εις τον τέταρτον αιώνα και επο-
μένως είναι σύγχρονα περίπου προς τό Ίδικόν μας, τό όποιον εί και έφθαρμένον δύναται
να χρονολογηθή άπό τον σκύφον, τον κατωτέρω περιγραφόμενον, ώς άνήκον εις τό
πρώτον τέταρτον τοΰ τετάρτου αιώνος.
Έκ τών Ρωμαϊκών χρόνων έσώθησαν δύο εις εύρημα τοΰ πρώτου π. Χ. αιώ-
νος 2 άγνωστου προελεύσεως — άπό τάφον πιθανώς—άποτελούμενον δε άπό άργυρά άντι-
κείμενα τοΰ γυναικείου κύκλου, αλάβαστρα, πυξίδας κ.λ.π. Δεν έχουσι μεν λαβήν Ίδιαι-
τέραν, όπως φαίνεται εις τάς τοιχογραφίας της Πομπηίας, άλλ' ή επιφάνεια τοΰ ενός
έχει άκριβώς τό ίδιον σχήμα μέ την έλαφράν γωνίαν, όπως εις τό Ίδικόν,μας και όλα
τά άλλα, προφανώς διότι ή χρήσίς των ήτο όμοία.
Ή χρησιμοποίησις τοΰ περιεχομένου τών αλαβάστρων και τών
παρόμοιας χρήσεως άγγείων έγίνετο και ολίγον διαφορετικά καθώς μας
δεικνύουν δύο διασωθέντα άργυρά αντικείμενα της έν Βερολίνω ιδιωτικής
συλλογής 8ογπ11θγ 3. Τό έν τούτων έχει σχήμα λαβίδος (ρϊηοθΐίθ) μέ τά
άκρα οδοντωτά, τά όποια περισφίγγει άργυροΰς κρίκος. Ή λαβις αύτη ευρί-
σκεται εντός τοΰ στομίου αγγείου έχοντος σχήμα διπλής άνθρωπίνης
κεφα?ιής άπό λευκήν ΰαλον, επομένως τών αρχών τής Ρωμαϊκής εποχής,
τό δέ άγγεΐον έχει κοφινοειδές περίβλημα άπό άργυροΰν έλασμα.
Τό δέ άλλο ευρίσκεται εντός αλαβάστρου άπό χρωματιστήν ΰαλον
και άποτελεΐται άπό μίαν επιμήκη λεπίδα, ή όποια εις τό άνω μέρος
στρογγυλοΰται και τελειώνει εις ένα χηνίσκον, τό δέ κάτω άκρον τής λεπί-
δος έχει δύο μικρούς οδόντας συγκλίνοντας και σχηματίζοντας στερεάν
λαβίδα (είκ. 5).
Προφανώς καΐ εις τά δύο ή χρησιμοποίησις τοΰ περιεχομένου τών
άγγείων δεν έγίνετο μέ την λεπίδα, όπως εις τό Ίδικόν μας, άλλά μέ άλλο
τι μέσον, τό όποιον συνεκράτουν αί οδοντωτά! λαβαί, ϊσως μικρόν σπόγ-
γον ή άλλο τι άναλόγως τοΰ περιεχομένου τοΰ άγγείου.
4) Σκύφος έρυθρόμορφος, Αθήναι 153006. Ύψ. 0,10. (είκ. 6)
Ή μία τών λαβών είναι τεθραυσμένη, εις πολλά δέ μέρη ή επιφάνεια έχει
άποτριβή. Τά τοιχώματα είναι λεπτότατα. Κάτωθεν τών λαβών ύπάρ-
χουσιν άνθέμια, επί τών δύο δέ πλευρών παραστάσεις. Έπί τής μιάς
παριστάνεται γυναικεία μορφή καθήμενη προς τά δεξιά και στηρίζουσα
την δεξιάν χεΐρά έπι τοΰ εδάφους, ένω διά τής άριστεράς κρατεί σκήπτρον. (^.ακγνητον
Φέρει μακρόν δωρικόν χιτώνα και την πλουσίαν· κόμην συγκρατεί σφεν- 5: Λαβις καλλωπι-
δόνη. Ή κεφαλή έστραμμένη προς τά άριστερά μέ έ?ιαφράν άνάτασιν άτε- στιχί> °νλλ°?ής
νίζει τον προ αυτής ίστάμενον Έρμήν. Ό Ερμής έχει τό σώμα κατά τά
τρία τέταρτα κατ' ενώπιον, την κεφαλήν δ' εντελώς πλαγίως προς τά αριστερά- κρα-
1 'Αρ- 702. Εικόνες τών ανωτέρω δεν έχουσχ δημο- πρός τόν όποιον αισθάνομαι την ύποχρέωσιν νά εκφράσω
σιευΟή. τήν εύγνωμοσύνην μου διά τήν εξαιρετική ν προΟυμίαν
2 ΒβιΊίη άρ. 30980 και 30981. του. Τήν συλλογήν 8ο1ιΐ11βΓ θα δημοσιεΰσχ) ό Ζδΐιη, δταν
Β Τήν πληροφορίαν ταΰτην οφείλω ε'ις τόν κ. Ζ&ΐιη, βραδύτερον περιέλΰτι εις τό Μουσεΐον τοϋ Βερολίνου.