DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0142
130
Εΐοήψης Α'. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
ΑΕ 1925-1926
συνήθους τότε λευκού ή ύπολεύκου, ώστε νά εγερθούν ύπόνοιαι διά τήν γνησιότητα
των 1. Και αί τρεΐς= όμως αύται λήκυθοι είναι εντελώς διαφόρου· τεχνικής μέ στιλπνά
χρώματα και επομένως απέχουν πολύ και χρονικώς άπό τό πινάκιολ'.
Υπάρχει' και εις τός'νεωτέρας ληκύθους άμυδρόν ρόδινον χρώμα και δλαι έν
γένει αί αποχρώσεις τού ερυθρού 3 τού τόσον αγαπητού χρώματος εις τή.ν έΖληνικήν
τέχνην. ·δέν εΐναι άγνοοστοι εις αύτάς, ά/;λά μόνον δια. τά περιγράμματα και δια την
πλήρωσιν τών ενδυμάτων, ν* : ■ ■
, "Αξιον "παρατηρήσεο)ς.διά τήν τεχνικήν-τοη "πινακίου είναι και ή παντελής έ'λλειψις
μέλανος γανώματος, το όποιον εις όλα τα λευκά αγγεία είναι άπαραίτητον έ'στω και
εις λεπτότατον περιθώριον συνήθώς μάλιστα όλη ή εξωτερική επιφάνεια των κυλίκων
και πινακίων έκτος σπανίων εξαιρέσεων £ είναι πάντοτε μέλαινα. Ή αγάπη -προς - την
έπέκτασίν τού λευκού επιχρίσματος παρατηρείται ώς γνωστόν και εις τάς νεωτέρας ληκύ-
θους έξήγουμένη ώς ",πίδρασις της λευκής επιφανείας τών μαρμάρινων ληκύθωνή
και ώς έσωτερικώτερος λόγος της τεχνοτροπίας ,Γ>, άλλα τό μέλαν γάνωμα δεν ελλείπει
ολοσχερώς και εάν δεν παρουσιάζεται εις την παράστασιν,' πάντως χρησιμοποιείται εστω
καΐ εις έ/ιαχίστην ποσότητα εις την λοιπήν έπιφάνειαν τού αγγείου. Νά έξηγήσωμεν
την. ελλειψιν τού βερνικιού από τό πινάκιον ώς έπίδρασιν τών συνηθειών τού εργαστηρίου,
εις τό . όποιον κατεσκευάσθη, ή ώς αποτέλεσμα της αμελούς και ταχείας εργασίας τού
τεχνίτόυ; Τήν έρμηνείαν θα μας ,δώση πιθανόν ή περαιτέρω εν παραβο?\ή προς άλλα
πολύχρωμα πινάκια έξέτασις τού σχήματος. , -
.-•-Ρς. προς τήν.τέχνην της παραστάσεως τά σωζόμενα ίχνη είναι, νομίζω, αρκετά
διά νά 'τήν χαρακτηρίσουν ώς-μετριιοτάτην. Ό σχηματισμός ιδίως τού προσοόπου—εάν
δεν είναι αποτέλεσμα της καταστροφής γραμμών — είναι εντελώς πρωτοφανής. Τό περί-
γραμμα σχηματίζεται άπό μίαν συνεχή παχεΐαν γραμμή ν, ή οποία ελάχιστα διακόπτεται
εις τό άνω μέρος τού μετώπου.
Διά τους οφθαλμούς έχρησιμοποιήθησαν δύο μεγάλαι στίγμα! χωρίς νά ύπάρχη
αλλη γραμμή προς δήλωσιν τού πέριξ της κόρης μέρους τού οφθαλμού (εκτός εάν ύποθέ_
σωμεν ότι έξηφανίσθη εντελώς). Έν γένει ό τεχνίτης μας φαίνεται ότι δεν παρακολουθεί
τον παραδεδομένον τρόπον της παραστάσεως τών κατ' ενώπιον ή τών κατά τά τρία
τέταρτα προσώπων, ενώ ειχε πολλά πρότυπα και άπό τά έρυθρόμορφα αγγεία και άτιο
τάς ώραίας καΐ έκφραστικάς μορφάς τών νεωτέρων ληκύθων 6. Ώς προς τάς άλλας
γραμμάς δεν είναι δυνατόν νά κρίνη κανείς, έφ' όσον είναι τόσον άσαφεΐς. Ασφαλώς
όμως ο τεχνίτης μάς εις τό σχεδίασμα τού ήμιόνου επέτυχε περισσότερον και εάν είχον
σα>θή μόνον οί πόδες τού ήμιόνου, θά έ'πρεπεν ίσως νά τούς άποδώσωμεν είς τεχνίτην
τού πέμπτου αιώνος. Επίσης και ή διάταξις τού σχεδίου εντός τού στρογγυλού χώρου
δύναται νομίζω νά θεωρηθή μάλλον επιτυχής· και ώς προς τούτο εΐναι πιθανόν ότι ό
τεχνίτης ήκολούθησεν αρχαιότερα πρότυπα.
Παρ' όλον τον χρίοματισμόν τής επιφανείας τού προσώπου ή έντύπωσις θά ήτο
πάντοτε ώς εγχρώμου σχεδιάσματος (σκίτσο) και όχι θίΐΐιοιίθίίβ, διότι ή σχεδόν μέλαινα
εν. αν. σ. 199. 4- Ρ3ΪΓΐ)ίΐη]£8, εν. άν. ο. 202.
2 ΚίβζΙβΓ εν. άν. σ. 51. 5 ΚίβζΙβΓ έν. άν. ο. 82.
3 Β. Μ. Ο&ί. οϊ Υ33Θ8 III. Ό'. β ΚίβζΙβΓ εν. άν. 72,74. ΡαΪΗ εν. άν. 8 5.
Εΐοήψης Α'. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
ΑΕ 1925-1926
συνήθους τότε λευκού ή ύπολεύκου, ώστε νά εγερθούν ύπόνοιαι διά τήν γνησιότητα
των 1. Και αί τρεΐς= όμως αύται λήκυθοι είναι εντελώς διαφόρου· τεχνικής μέ στιλπνά
χρώματα και επομένως απέχουν πολύ και χρονικώς άπό τό πινάκιολ'.
Υπάρχει' και εις τός'νεωτέρας ληκύθους άμυδρόν ρόδινον χρώμα και δλαι έν
γένει αί αποχρώσεις τού ερυθρού 3 τού τόσον αγαπητού χρώματος εις τή.ν έΖληνικήν
τέχνην. ·δέν εΐναι άγνοοστοι εις αύτάς, ά/;λά μόνον δια. τά περιγράμματα και δια την
πλήρωσιν τών ενδυμάτων, ν* : ■ ■
, "Αξιον "παρατηρήσεο)ς.διά τήν τεχνικήν-τοη "πινακίου είναι και ή παντελής έ'λλειψις
μέλανος γανώματος, το όποιον εις όλα τα λευκά αγγεία είναι άπαραίτητον έ'στω και
εις λεπτότατον περιθώριον συνήθώς μάλιστα όλη ή εξωτερική επιφάνεια των κυλίκων
και πινακίων έκτος σπανίων εξαιρέσεων £ είναι πάντοτε μέλαινα. Ή αγάπη -προς - την
έπέκτασίν τού λευκού επιχρίσματος παρατηρείται ώς γνωστόν και εις τάς νεωτέρας ληκύ-
θους έξήγουμένη ώς ",πίδρασις της λευκής επιφανείας τών μαρμάρινων ληκύθωνή
και ώς έσωτερικώτερος λόγος της τεχνοτροπίας ,Γ>, άλλα τό μέλαν γάνωμα δεν ελλείπει
ολοσχερώς και εάν δεν παρουσιάζεται εις την παράστασιν,' πάντως χρησιμοποιείται εστω
καΐ εις έ/ιαχίστην ποσότητα εις την λοιπήν έπιφάνειαν τού αγγείου. Νά έξηγήσωμεν
την. ελλειψιν τού βερνικιού από τό πινάκιον ώς έπίδρασιν τών συνηθειών τού εργαστηρίου,
εις τό . όποιον κατεσκευάσθη, ή ώς αποτέλεσμα της αμελούς και ταχείας εργασίας τού
τεχνίτόυ; Τήν έρμηνείαν θα μας ,δώση πιθανόν ή περαιτέρω εν παραβο?\ή προς άλλα
πολύχρωμα πινάκια έξέτασις τού σχήματος. , -
.-•-Ρς. προς τήν.τέχνην της παραστάσεως τά σωζόμενα ίχνη είναι, νομίζω, αρκετά
διά νά 'τήν χαρακτηρίσουν ώς-μετριιοτάτην. Ό σχηματισμός ιδίως τού προσοόπου—εάν
δεν είναι αποτέλεσμα της καταστροφής γραμμών — είναι εντελώς πρωτοφανής. Τό περί-
γραμμα σχηματίζεται άπό μίαν συνεχή παχεΐαν γραμμή ν, ή οποία ελάχιστα διακόπτεται
εις τό άνω μέρος τού μετώπου.
Διά τους οφθαλμούς έχρησιμοποιήθησαν δύο μεγάλαι στίγμα! χωρίς νά ύπάρχη
αλλη γραμμή προς δήλωσιν τού πέριξ της κόρης μέρους τού οφθαλμού (εκτός εάν ύποθέ_
σωμεν ότι έξηφανίσθη εντελώς). Έν γένει ό τεχνίτης μας φαίνεται ότι δεν παρακολουθεί
τον παραδεδομένον τρόπον της παραστάσεως τών κατ' ενώπιον ή τών κατά τά τρία
τέταρτα προσώπων, ενώ ειχε πολλά πρότυπα και άπό τά έρυθρόμορφα αγγεία και άτιο
τάς ώραίας καΐ έκφραστικάς μορφάς τών νεωτέρων ληκύθων 6. Ώς προς τάς άλλας
γραμμάς δεν είναι δυνατόν νά κρίνη κανείς, έφ' όσον είναι τόσον άσαφεΐς. Ασφαλώς
όμως ο τεχνίτης μάς εις τό σχεδίασμα τού ήμιόνου επέτυχε περισσότερον και εάν είχον
σα>θή μόνον οί πόδες τού ήμιόνου, θά έ'πρεπεν ίσως νά τούς άποδώσωμεν είς τεχνίτην
τού πέμπτου αιώνος. Επίσης και ή διάταξις τού σχεδίου εντός τού στρογγυλού χώρου
δύναται νομίζω νά θεωρηθή μάλλον επιτυχής· και ώς προς τούτο εΐναι πιθανόν ότι ό
τεχνίτης ήκολούθησεν αρχαιότερα πρότυπα.
Παρ' όλον τον χρίοματισμόν τής επιφανείας τού προσώπου ή έντύπωσις θά ήτο
πάντοτε ώς εγχρώμου σχεδιάσματος (σκίτσο) και όχι θίΐΐιοιίθίίβ, διότι ή σχεδόν μέλαινα
εν. αν. σ. 199. 4- Ρ3ΪΓΐ)ίΐη]£8, εν. άν. ο. 202.
2 ΚίβζΙβΓ εν. άν. σ. 51. 5 ΚίβζΙβΓ έν. άν. ο. 82.
3 Β. Μ. Ο&ί. οϊ Υ33Θ8 III. Ό'. β ΚίβζΙβΓ εν. άν. 72,74. ΡαΪΗ εν. άν. 8 5.