DOI Artikel:
Deffner, Michael: Ē archaia ochyrōsis tēs poleōs skyrou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0151
λ ε 1925—1926 Μιχαήλ Δέφνερ: Ή αρχαία δχύρωαις της πόλεως Σκύρου
139
τβινούδί και τά βορειότερον αύτοΰ κείμενα νησάκια Ποδιές αναγράφονται εις τον
άγγλικόν χάρτην Κοίδαΐϊ, Καιτβίηιοιι, Ροάϊ&.
Τό γελοιωδέστερον σφάλμα δμως εΐνε τό εξής: Βορειοανατολικούς τοΰ βράχου,
έφ' οΰ κείται ή πόλις της Σκύρου, είνε ή θέσις Πουριά και ανατολικώς αυτής τό νη-
σύδριον "Αγιος Έρμόλαος. Προς ανατολάς δέ τούτου εκτείνονται εις μακράν άπόστα-
σιν μικρά νησάκια, σκόπελοι και ύφαλοι, ονομαζόμενοι Βρνκολακονήοια. Ώνομάσθη-
σαν δέ ούτο), διότι, πανώλους ποτέ επί Τουρκοκρατίας ένσκηψάσης, οί Σκύριοι μετέ-
φερον εις τους εκεί βράχους τούς πανωλοβλήτους και άφηναν αυτούς να αποθάνουν εκεί
άταφοι και νά γείνουν βρυκόλακες (λ¥θΓ\νο1ίθ, Ιοαρδ §&ι·οιΐδ). Ό Οτανθδ εις την πρώτην
έκδοσιν τοϋ χάρτου της Σκύρου (Ροηάοη 1848) ασφαλώς θά ανέγραψε ΡροΊεοΙαΚο —
Ιίοβίίβ, διότι ε'ις την περί Σκύρου άνακοίνωσίν του εις τό .Ιοαπιαΐ ο£ ΐϊΐθ Εογ&1 Οθο§γ&-
ρΐιϊο&ΐ 8οοϊθίγ οί ΡοηιΙοιι (νοί. XIX, 1849, ρ&ο-βδ 152—160) τοϋτο τό όνομα δίδει εις τά
Βρυκολακονήσια. Εις την β' έ'κδοσιν τοΰ χάρτου τοΰ Αγγλικού Ναυαρχείου (Ροηάοπ
1916) ορθώς ονομάζονται νΓγ1ίο1&1ίοηΐ8Ϊ& Κοοίίδ. Άλλα τό προ τοΰ 1916 εκδοθέν βι-
βλίον τοΰ καθηγητού ΡΗΠϊρρδοη και ή μελέτη τοΰ καθηγητού Ο. ΡΎβάποΙι (Αΐΐιβηίδοΐιβ
Μίίίθίΐαη^βη 1906) γνωρίζουν μόνον ΡΓοΚοΙαΙίΙζΟδ - Κΐΐρρβή, τοπωνυμίαν ούδεμίαν εχου-
σαν έννοιαν.
Πάμπολλα λάθη παλαιών και νεωτέρων περιηγητών θά ήδυνάμην ακόμη ν' ανα-
φέρω, τό θεωρώ δμως περιττόν, διότι ό 9ος τόμος τοΰ περιοδικού «Λαογραφία», όστις
-προ τριών ήδη μηνών εξεδόθη, περιέχει τον παρ' έμοΰ συνταχθέντα κατάλογον δλων τών
τοπωνυμιών τής νήσου Σκύρου, 437 τον αριθμόν, μετ' ακριβών περιγραφών. Έπι τή
βάσει δέ τούτων και τοΰ χάρτου τοΰ (αΓ&νβδ δύναται νά χαραχθή χάρτης ακριβής και
λεπτομερής τής νήσου.
Κατά τό έτος 1904 ό Γερμανός καθηγητής Ο. Ρι-βαιήοΐι περιηγούμενος τάς βο-
ρείους Σποράδας.έμεινεν εν τή νήσω Σκΰρω από 11 —19 Ιουλίου, κυρίως δμως ε'ιργά-
σθη μόνον 5 — 6 ή μέρας, καθότι τας τελευταίας τρεις άκων έκάθητο εις τον μικρόν λι-
μένα τής Λιναριάς, αναμένων τήν έλευσιν καθυστερήσαντος άτμοπλοίου. Παρ' δλην τήν
βραχεΐαν έν Σκΰρω διαμονήν του κατώρθωσε τά περι τον Ίσθμόν τοΰ Καλλικρή μέρη νά
έξετάση και μέχρι τοΰ βορείου ακρωτηρίου Μαρκέσι νά προχώρηση, τάς αρχαίας έν Σκύρο)
έπιγραφάς ν' άντιγράψη καί, δπερ τό σπουδαιότερον, νά μελετήση και μετρήση τήν άρ-
χαίαν όχύρωσιν τής πόλεως, ολίγα μέρη αυτής νά φωτογράφηση και διάγραμμα αυτής
νά σχεδιάση.(Πρβ. τήν εις τάς Αίΐιβηΐδοΐιβ Μϊΐίβίΐαη^θη, Βά XXXI, 1906 περι Σκύρου άξιό-
λογον αύτοΰ μελέτην). Εντός τόσον ολίγων ημερών δεν ήδυνήθη βεβαίως ό Ρΐ'θάπβΐι
νά παρατηρήση όλας τάς λεπτομέρειας τής όχυρώσεως, ούτε εις τον νοΰν του ν' απο-
τύπωση ζωντανήν και άλάθητον εικόνα αύτής, ούτε διά τής σκαπάνης νά ?ιύση αμ-
φιβολίας. Όσον καλή και αν εΐνε ή μελέτη αύτοΰ, ώς πρώτη μάλιστα περι τής όχυρώ-
σεως τής Σκύρου, κατ' ανάγκην θά έχη και ελλείψεις και λάθη. "Αλλως θά ήτο περιτ-
τόν, αφού κατά τήν έξορίαν μου διηρχόμην καθ' έκάστην από τοΰ ενός ή τοΰ άλλου
τμήματος τής όχυρώσεως,- νά μεταβώ κατά τό 1919 εκ νέου εις Σκΰρον και έργάτας
νά μισθώσω προς σκαφήν και καθαρισμόν τών τειχών και τών βράχων, και 44 φω-
τογραφίας νά λάβω. Τοΰτο δμως εΐνε βέβαιον, ότι ό καθηγητής Ει-βάποΐι περισσότερα
παρετήρησεν άφ' δσα ό γράψας ίστορίαν τής Σκύρου Σκύριος Δ. Παπαγεωργίου.
139
τβινούδί και τά βορειότερον αύτοΰ κείμενα νησάκια Ποδιές αναγράφονται εις τον
άγγλικόν χάρτην Κοίδαΐϊ, Καιτβίηιοιι, Ροάϊ&.
Τό γελοιωδέστερον σφάλμα δμως εΐνε τό εξής: Βορειοανατολικούς τοΰ βράχου,
έφ' οΰ κείται ή πόλις της Σκύρου, είνε ή θέσις Πουριά και ανατολικώς αυτής τό νη-
σύδριον "Αγιος Έρμόλαος. Προς ανατολάς δέ τούτου εκτείνονται εις μακράν άπόστα-
σιν μικρά νησάκια, σκόπελοι και ύφαλοι, ονομαζόμενοι Βρνκολακονήοια. Ώνομάσθη-
σαν δέ ούτο), διότι, πανώλους ποτέ επί Τουρκοκρατίας ένσκηψάσης, οί Σκύριοι μετέ-
φερον εις τους εκεί βράχους τούς πανωλοβλήτους και άφηναν αυτούς να αποθάνουν εκεί
άταφοι και νά γείνουν βρυκόλακες (λ¥θΓ\νο1ίθ, Ιοαρδ §&ι·οιΐδ). Ό Οτανθδ εις την πρώτην
έκδοσιν τοϋ χάρτου της Σκύρου (Ροηάοη 1848) ασφαλώς θά ανέγραψε ΡροΊεοΙαΚο —
Ιίοβίίβ, διότι ε'ις την περί Σκύρου άνακοίνωσίν του εις τό .Ιοαπιαΐ ο£ ΐϊΐθ Εογ&1 Οθο§γ&-
ρΐιϊο&ΐ 8οοϊθίγ οί ΡοηιΙοιι (νοί. XIX, 1849, ρ&ο-βδ 152—160) τοϋτο τό όνομα δίδει εις τά
Βρυκολακονήσια. Εις την β' έ'κδοσιν τοΰ χάρτου τοΰ Αγγλικού Ναυαρχείου (Ροηάοπ
1916) ορθώς ονομάζονται νΓγ1ίο1&1ίοηΐ8Ϊ& Κοοίίδ. Άλλα τό προ τοΰ 1916 εκδοθέν βι-
βλίον τοΰ καθηγητού ΡΗΠϊρρδοη και ή μελέτη τοΰ καθηγητού Ο. ΡΎβάποΙι (Αΐΐιβηίδοΐιβ
Μίίίθίΐαη^βη 1906) γνωρίζουν μόνον ΡΓοΚοΙαΙίΙζΟδ - Κΐΐρρβή, τοπωνυμίαν ούδεμίαν εχου-
σαν έννοιαν.
Πάμπολλα λάθη παλαιών και νεωτέρων περιηγητών θά ήδυνάμην ακόμη ν' ανα-
φέρω, τό θεωρώ δμως περιττόν, διότι ό 9ος τόμος τοΰ περιοδικού «Λαογραφία», όστις
-προ τριών ήδη μηνών εξεδόθη, περιέχει τον παρ' έμοΰ συνταχθέντα κατάλογον δλων τών
τοπωνυμιών τής νήσου Σκύρου, 437 τον αριθμόν, μετ' ακριβών περιγραφών. Έπι τή
βάσει δέ τούτων και τοΰ χάρτου τοΰ (αΓ&νβδ δύναται νά χαραχθή χάρτης ακριβής και
λεπτομερής τής νήσου.
Κατά τό έτος 1904 ό Γερμανός καθηγητής Ο. Ρι-βαιήοΐι περιηγούμενος τάς βο-
ρείους Σποράδας.έμεινεν εν τή νήσω Σκΰρω από 11 —19 Ιουλίου, κυρίως δμως ε'ιργά-
σθη μόνον 5 — 6 ή μέρας, καθότι τας τελευταίας τρεις άκων έκάθητο εις τον μικρόν λι-
μένα τής Λιναριάς, αναμένων τήν έλευσιν καθυστερήσαντος άτμοπλοίου. Παρ' δλην τήν
βραχεΐαν έν Σκΰρω διαμονήν του κατώρθωσε τά περι τον Ίσθμόν τοΰ Καλλικρή μέρη νά
έξετάση και μέχρι τοΰ βορείου ακρωτηρίου Μαρκέσι νά προχώρηση, τάς αρχαίας έν Σκύρο)
έπιγραφάς ν' άντιγράψη καί, δπερ τό σπουδαιότερον, νά μελετήση και μετρήση τήν άρ-
χαίαν όχύρωσιν τής πόλεως, ολίγα μέρη αυτής νά φωτογράφηση και διάγραμμα αυτής
νά σχεδιάση.(Πρβ. τήν εις τάς Αίΐιβηΐδοΐιβ Μϊΐίβίΐαη^θη, Βά XXXI, 1906 περι Σκύρου άξιό-
λογον αύτοΰ μελέτην). Εντός τόσον ολίγων ημερών δεν ήδυνήθη βεβαίως ό Ρΐ'θάπβΐι
νά παρατηρήση όλας τάς λεπτομέρειας τής όχυρώσεως, ούτε εις τον νοΰν του ν' απο-
τύπωση ζωντανήν και άλάθητον εικόνα αύτής, ούτε διά τής σκαπάνης νά ?ιύση αμ-
φιβολίας. Όσον καλή και αν εΐνε ή μελέτη αύτοΰ, ώς πρώτη μάλιστα περι τής όχυρώ-
σεως τής Σκύρου, κατ' ανάγκην θά έχη και ελλείψεις και λάθη. "Αλλως θά ήτο περιτ-
τόν, αφού κατά τήν έξορίαν μου διηρχόμην καθ' έκάστην από τοΰ ενός ή τοΰ άλλου
τμήματος τής όχυρώσεως,- νά μεταβώ κατά τό 1919 εκ νέου εις Σκΰρον και έργάτας
νά μισθώσω προς σκαφήν και καθαρισμόν τών τειχών και τών βράχων, και 44 φω-
τογραφίας νά λάβω. Τοΰτο δμως εΐνε βέβαιον, ότι ό καθηγητής Ει-βάποΐι περισσότερα
παρετήρησεν άφ' δσα ό γράψας ίστορίαν τής Σκύρου Σκύριος Δ. Παπαγεωργίου.