DOI Artikel:
Archaiologika chronika
DOI Artikel:Giannopoulos, Nikolaos I.: Phthiōtika
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0197
ΑΕ 1925-1926
Νικ. I. Γιαννόπουλου: ΦϋΊωτικά
185
μου, έ'χουσαν έν έκείνω προηγμένην πως έργα-
σίαν, διότι ω; φαίνεται εν τή εΐκόνι, ή άριστ.
κνήμη έ'χει την ελλειψοειδή στρογγυλότητα, ενώ
4ν τω ήμετέρφ μόλις πως έξογκοϋται όπισθεν
κατά την καμπήν του γόνατος.
"Αλλη σπουδαία διαφορά μεταξύ τοϋ ημε-
τέρου και εκείνων είναι δτι, εν τοις εκ Θέρμου
ΰπ' άρ. 40 και 41 κατά τά σκέλη παρατηρείται
έξόγκωμα, τό οποίον αναμφιβόλως θά δηλοΐ τά
γεννητικά μόρια, ένω τουναντίον έν τω ήμετέρφ
λείπει.
Επανερχόμενοι εις την κεφαλήν βλέπομεν δτι
τό στόμα και ή ρις τοϋ ύπ' άρ. 40 εκ Θέρμου
είναι κανονικώτερα, ένω έν τω ήμετέρω ατελέ-
στερα, δηλωθέντα δι' απλής άποφΰσεως (ή ρίς)
και δι' απλής εγχάρακτου γραμμής (τό στόμα),
έξ ου δηλοΰται ίσως ή άρχαωτέρα ηλικία τοϋ
ημετέρου αγαλματίου.
Τά γενικά ταϋτα γνωρίσματα τοϋ ημετέρου
αγαλματίου έν συγκρίσει προς τά έκ Θέρμου
μαρχυροϋσι την τεχνικήν συγγένειαν αυτοϋ προς
εκείνα και τό ίσόχρονον ή κατά τι άρχαιόιερον
της ηλικίας τοϋ ημετέρου.
Κατά ταϋτα αϊ άναλογίαι μεταξύ των έκ Θέρ-
μου αγαλματίων χαλκών και τοϋ έξ "Αλου είναι
αϊ αύταί, συνεπώς τό εξ "Αλου αγαλμάτων τε-
χνικώς και χρονικώς πρέπει νά συναφθή προς
έκεϊνα, προς τά έν Όλυμπία ευρεθέντα έν τω
παλαιοτέρω στρώματι τοϋ Ηραίου αγαλμάτια.
Τό έξ "Αλου, ως τό έξ εκείνων ΰπ' αριθ. 40, δει-
κνύει την Ιδίαν κεφαλήν, τό τριγωνικόν στήθος,
τό κυλινδρικόν τοϋ κορμοΰ και τάς περί τήν
δσφύν πολλαπλάς ζώνας. Διά ταϋτα καΐ ή χρο-
νολογία τοϋ αγαλματίου πρέπει ν' άνέλθη εις τό
τέλος τής γεωμετρικής περιόδου και τάς αρχάς
της άνατολιζούσης έποχής, εις τό 700 π. Χ. έ'τος.
(Κ. Ρωμαίος Άρχ. Αελτίον, τόμ. 1ος, τεΰχ, 4»^
1916, σελ. 272-273).
Ύποθέτομεν δε δτι τό αγαλμάτων ανήκει εις
θεόν αναμφιβόλως θά παριστάνη Δία Λαφύστιον
τή μεν δεξιά κραδαίνοντα κεραυνόν, τή δέ αρι-
στερά κρατοΰντα άετόν ή σκήπτρον(;) 1. Είναι
1 Τά χαλ. νομίσματα τοϋ Κιερίου εχουσιν όπισθεν
Δία γυμνόν κραδαίνοντα κεραυνόν και κρατούντα άετόν.
^Ο&ΓάΐΙΘΓ, θ3ΐ3ΐθ§11β ο£ Οτββίί Οοίηβ Τ1ιβ88&1γ ρΐ.
XXXI, 2).
δέ γνωστόν τό άρχαιότατον ιερόν ιοΰ Λαφνοτίου
Διδς έν "Αλω έκ τοϋ Ηροδότου, ως έλέχθη ανω-
τέρω, συνδεόμενον ιστορικώς με τούς μύθους τοϋ
Άθάμαντος, τοϋ Φρίξου και τής "Ελλης.
Β'. Μελιτείας τής Φθιώτιδος.
Ό Αστυνομικός σταθμάρχης άπέστειλεν έξ
Άβαρίτσης τά εξής άρχαΐα: 1) Σκεϋος πήλινον
έν τεμαχίω, σωζομένης τής άνω αριστεράς γω-
νίας μετά γείσου ή πλαισίου, έν τφ μεσω τοϋ
οποίου κείται έγχάρακτος αρχαϊκή μονόστιχος
έπιγραφή. 2) Τεμάχιον μεγάλης κεράμου ένσφρα-
γίστου. 3) Τρία αγγεία μελανογάνωτα, ευρεθέντα
έν τάφω, και 4) "Εν νόμισμα χαλκούν άποτετριμ-
μένον, εύρεθέν. ως γράφει, έ'ν τινι τάφω, έ'νθα
και τά αγγεία.
Τούτων τό πρώτον είναι γοονία, ή ά'νω αρι-
στερά σκεύους πηλίνου τετραγώνου ή ορθογωνίου,
πλαισωυμένου γύρωθεν, ου έσώθη κατά μήκος
τό πλαίσιον τής ά'νω πλευράς τοϋ τεμαχίου και
τής καθέτου πλευράς αριστερά τμήμα μόνον (τοϋ
πλαισίου) μήκ. 0,06. Είναι δέ λοξώς τεθραυσμέ-
νον κατά τήν άριστεράν πλευράν και άνωμάλως
τεθραυσμένον κατά τήν κάτω και δεξιάν πλευ-
ράν ως δεικνύει ή εΐκών 2. "Εχει δέ τό τεμά-
χιον μήκος 0,44, πλάτος (ή σωζόμ. ύψος) 0,29,
πάχος 0,03, τοϋ πλαισίου ύψ. έξωτερ. 0.08,
έσωτερ. 0,05, πάχ. 0,03, ήτοι τό πλαίσιον κατα
τήν ά'νω έπιφάνειαν έ'χει πάχος ίσον τω τής έπι-
φανείας τοϋ σκεύους. Ή δέ έντό: έγχάρακτος
έπιγραφή απέχει τοϋ γείσου η πλαισίου 0,075
και τοϋ άκρου κάτωθι τοϋ σωζόμενου τεμαχίου
0,135. Τό δέ ΰψος τών γραμμάτων ποικίλλει
μεταξύ 0,025-0,015. Ή δε έπιγραφή έ'χει ώδε
(είκ. 2) 1.
ΑΛΚίΜΑΧΟνί ΞΕΚΝ/Π Ν
Άλκιμάχου ; Σεκυω[νάθεν;
Μεταξύ δέ τοϋ πλαισίου και τοϋ Α τής λέ-
ξεως Άλκιμάχου έν τω μέσω εις άπόστασιν 0,035
εκατέρωθεν κείται τρήμα διαμέτρου 0,01.
1 Απόκειται έν τω Μουσείω Άλμυροϋ. — Τό έγχά-
ρακτον ΚΑΙ είναι νεώτατον χάραγμα.
24
Νικ. I. Γιαννόπουλου: ΦϋΊωτικά
185
μου, έ'χουσαν έν έκείνω προηγμένην πως έργα-
σίαν, διότι ω; φαίνεται εν τή εΐκόνι, ή άριστ.
κνήμη έ'χει την ελλειψοειδή στρογγυλότητα, ενώ
4ν τω ήμετέρφ μόλις πως έξογκοϋται όπισθεν
κατά την καμπήν του γόνατος.
"Αλλη σπουδαία διαφορά μεταξύ τοϋ ημε-
τέρου και εκείνων είναι δτι, εν τοις εκ Θέρμου
ΰπ' άρ. 40 και 41 κατά τά σκέλη παρατηρείται
έξόγκωμα, τό οποίον αναμφιβόλως θά δηλοΐ τά
γεννητικά μόρια, ένω τουναντίον έν τω ήμετέρφ
λείπει.
Επανερχόμενοι εις την κεφαλήν βλέπομεν δτι
τό στόμα και ή ρις τοϋ ύπ' άρ. 40 εκ Θέρμου
είναι κανονικώτερα, ένω έν τω ήμετέρω ατελέ-
στερα, δηλωθέντα δι' απλής άποφΰσεως (ή ρίς)
και δι' απλής εγχάρακτου γραμμής (τό στόμα),
έξ ου δηλοΰται ίσως ή άρχαωτέρα ηλικία τοϋ
ημετέρου αγαλματίου.
Τά γενικά ταϋτα γνωρίσματα τοϋ ημετέρου
αγαλματίου έν συγκρίσει προς τά έκ Θέρμου
μαρχυροϋσι την τεχνικήν συγγένειαν αυτοϋ προς
εκείνα και τό ίσόχρονον ή κατά τι άρχαιόιερον
της ηλικίας τοϋ ημετέρου.
Κατά ταϋτα αϊ άναλογίαι μεταξύ των έκ Θέρ-
μου αγαλματίων χαλκών και τοϋ έξ "Αλου είναι
αϊ αύταί, συνεπώς τό εξ "Αλου αγαλμάτων τε-
χνικώς και χρονικώς πρέπει νά συναφθή προς
έκεϊνα, προς τά έν Όλυμπία ευρεθέντα έν τω
παλαιοτέρω στρώματι τοϋ Ηραίου αγαλμάτια.
Τό έξ "Αλου, ως τό έξ εκείνων ΰπ' αριθ. 40, δει-
κνύει την Ιδίαν κεφαλήν, τό τριγωνικόν στήθος,
τό κυλινδρικόν τοϋ κορμοΰ και τάς περί τήν
δσφύν πολλαπλάς ζώνας. Διά ταϋτα καΐ ή χρο-
νολογία τοϋ αγαλματίου πρέπει ν' άνέλθη εις τό
τέλος τής γεωμετρικής περιόδου και τάς αρχάς
της άνατολιζούσης έποχής, εις τό 700 π. Χ. έ'τος.
(Κ. Ρωμαίος Άρχ. Αελτίον, τόμ. 1ος, τεΰχ, 4»^
1916, σελ. 272-273).
Ύποθέτομεν δε δτι τό αγαλμάτων ανήκει εις
θεόν αναμφιβόλως θά παριστάνη Δία Λαφύστιον
τή μεν δεξιά κραδαίνοντα κεραυνόν, τή δέ αρι-
στερά κρατοΰντα άετόν ή σκήπτρον(;) 1. Είναι
1 Τά χαλ. νομίσματα τοϋ Κιερίου εχουσιν όπισθεν
Δία γυμνόν κραδαίνοντα κεραυνόν και κρατούντα άετόν.
^Ο&ΓάΐΙΘΓ, θ3ΐ3ΐθ§11β ο£ Οτββίί Οοίηβ Τ1ιβ88&1γ ρΐ.
XXXI, 2).
δέ γνωστόν τό άρχαιότατον ιερόν ιοΰ Λαφνοτίου
Διδς έν "Αλω έκ τοϋ Ηροδότου, ως έλέχθη ανω-
τέρω, συνδεόμενον ιστορικώς με τούς μύθους τοϋ
Άθάμαντος, τοϋ Φρίξου και τής "Ελλης.
Β'. Μελιτείας τής Φθιώτιδος.
Ό Αστυνομικός σταθμάρχης άπέστειλεν έξ
Άβαρίτσης τά εξής άρχαΐα: 1) Σκεϋος πήλινον
έν τεμαχίω, σωζομένης τής άνω αριστεράς γω-
νίας μετά γείσου ή πλαισίου, έν τφ μεσω τοϋ
οποίου κείται έγχάρακτος αρχαϊκή μονόστιχος
έπιγραφή. 2) Τεμάχιον μεγάλης κεράμου ένσφρα-
γίστου. 3) Τρία αγγεία μελανογάνωτα, ευρεθέντα
έν τάφω, και 4) "Εν νόμισμα χαλκούν άποτετριμ-
μένον, εύρεθέν. ως γράφει, έ'ν τινι τάφω, έ'νθα
και τά αγγεία.
Τούτων τό πρώτον είναι γοονία, ή ά'νω αρι-
στερά σκεύους πηλίνου τετραγώνου ή ορθογωνίου,
πλαισωυμένου γύρωθεν, ου έσώθη κατά μήκος
τό πλαίσιον τής ά'νω πλευράς τοϋ τεμαχίου και
τής καθέτου πλευράς αριστερά τμήμα μόνον (τοϋ
πλαισίου) μήκ. 0,06. Είναι δέ λοξώς τεθραυσμέ-
νον κατά τήν άριστεράν πλευράν και άνωμάλως
τεθραυσμένον κατά τήν κάτω και δεξιάν πλευ-
ράν ως δεικνύει ή εΐκών 2. "Εχει δέ τό τεμά-
χιον μήκος 0,44, πλάτος (ή σωζόμ. ύψος) 0,29,
πάχος 0,03, τοϋ πλαισίου ύψ. έξωτερ. 0.08,
έσωτερ. 0,05, πάχ. 0,03, ήτοι τό πλαίσιον κατα
τήν ά'νω έπιφάνειαν έ'χει πάχος ίσον τω τής έπι-
φανείας τοϋ σκεύους. Ή δέ έντό: έγχάρακτος
έπιγραφή απέχει τοϋ γείσου η πλαισίου 0,075
και τοϋ άκρου κάτωθι τοϋ σωζόμενου τεμαχίου
0,135. Τό δέ ΰψος τών γραμμάτων ποικίλλει
μεταξύ 0,025-0,015. Ή δε έπιγραφή έ'χει ώδε
(είκ. 2) 1.
ΑΛΚίΜΑΧΟνί ΞΕΚΝ/Π Ν
Άλκιμάχου ; Σεκυω[νάθεν;
Μεταξύ δέ τοϋ πλαισίου και τοϋ Α τής λέ-
ξεως Άλκιμάχου έν τω μέσω εις άπόστασιν 0,035
εκατέρωθεν κείται τρήμα διαμέτρου 0,01.
1 Απόκειται έν τω Μουσείω Άλμυροϋ. — Τό έγχά-
ρακτον ΚΑΙ είναι νεώτατον χάραγμα.
24