DOI article:
Archaiologika chronika
DOI article:Giannopoulos, Nikolaos I.: Phthiōtika
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0198
186
Νικ. I. Γιαννοπούλου: Φ&ιωτικά
ΑΕ 1925-1926
Ό Δανός ϋδβϊη^ έδημοσίευσεν εν Ιηδβνί- λέξεως Σεκνώνα&εν παρ' ϋδδϊηο; λείπει, ένφ έν
ρίίοηβ8 Θναβοαβ ίηβάίΐαβ Ν° 40,51 έπιγρα-
φήν δμοίαν επί στήλης λευκοϋ λίθου οΰτω:
ΑΛΚΙΜΑΨΟν Άλχιμάχου
ΕΚνοΝΑοΕΝ [Σ]εκνο'ναθεν.
Ταύτην άπολεσθεΐσαν έξέδωκε τό δεύτερον δ
τη ημετέρα υπάρχει μετά την τριπλήν στίξιν*
τέλος παρ' ϋ83Ϊη§· είναι πλήρης ή λέξις [Σ]ε-
κνδ'να&εν, ένφ έν τη ημετέρα είναι ελλιπής έν
τέλει: Σεκνών[α&εν].
Ώ: προς δέ τά^λοιπά γράμματα και ιδίως
2: Τεμάχιον πηλίνον πίνακος πλαισίουμένου μετ' αρχαϊκής επιγραφής εκ Μελιτείας.
Κθπί έν Ιη8β?,ίρΜοηβ8 ΤΙιββδαΙίβαβ αηίί-
ρΐΐίδΒΐίηαβ 8//ΙΙθ(}β 5,1, παραλαβών αύίήν έκ
των τοϋ ϋδδϊηβ'. Επίσης έξέδωκεν αυτήν ΙΟ,
IX2, 209.
"Ηδη γεννάται τό ζήτημα αν είναι αύτη ή
επιγραφή, ην έ'χομεν έπι πηλίνου πίνακος πλαι-
σιουμένου και κακώς άντέγραψεν ό υ83Ϊη§ ή
«ΐναι ά'λλη ή ημετέρα; Έάν ορθώς ό ϋδδίηβ'
αντέγραψε και έξέδωκε την έπιγραφήν και ήτο
αυτη έγκεχαραγμένη έπί στήλης λευκοϋ μαρμάρου,
τότε ή ημετέρα είναι ά'λλη.
Αλλά και άλλως τά γράμματα παρ' ϋδδϊηβ'
διαφέρουσι τών της ημετέρας- έν πρώτοις παρ'
ΙΤδδϊη^ ή έπιγραφή σύγκειται έκ δυο στίχων
ένφ ή ημετέρα είναι μονόστιχος· έπειτα τά γράμ-
μάτα Α και ψ (— χΐ) δεν φαίνονται οΰτω έν
τή ημετέρα- έ'πειτα τό Ο έπέχον τόπον δ —ω
παρ' ϋδδϊη^ έν τη ημετέρα είναι Ω* τά Α καΐ
Χ έν τη ημετέρα είναι κανονικά· τό δέ Σ της
τά Ε,Κ,Λ,Μ,Ν,Ο και V τοϋτα είναι κοινά έν άμ-
φοτέραις ταΤς έπιγραφαΐς.
Γεννάται ήδη τό ζήτημα, άφοϋ ουσιωδώς
διαφέρουσιν ώς προς τινα γράμματα, τους στί-
χους και τό τέλος της έν τη ημετέρα λέξεως.
Σεκνών[αϋεν], κατά τό ^ δέ έν αρχή έλλεΐπον
της αΰτής λέξεως έν τή έπιγραφή τοϋ ϋδδίη^
πώς έν άμφοτέραις ταΐς έπιγραφαΐς άπαντώσιν
αί αύται λέξεις;
α'.) Άλχιμάχου β'.) Άλκιμάχον :
[Σ/εκνδνα'&εν Σεκυών[α'&εν]
Επίσης άγνοοΰμεν εις τί έχρησίμευεν ό πλαι-
σιοΰμενος πήλινος πίναξ, έφ' οΰ έσώθη τρήμα
προς άνάρτησιν, ασφαλώς δέ θά έ'φερε και έ'τε-
ρον τρήμα παρά την δεξιάν άνω γωνίαν, πιθα-
νώτερον καΐ δυο άλλα όμοια τρήματα κατά τάς
κάτω δυο γωνίας.
Τό δέ δεύτερον πήλινον τεμάχιον μεγάλης
κεράμου (μήκ. 0.31, υψ. 0.25, πάχ. 0Ό25) φέρετ
Νικ. I. Γιαννοπούλου: Φ&ιωτικά
ΑΕ 1925-1926
Ό Δανός ϋδβϊη^ έδημοσίευσεν εν Ιηδβνί- λέξεως Σεκνώνα&εν παρ' ϋδδϊηο; λείπει, ένφ έν
ρίίοηβ8 Θναβοαβ ίηβάίΐαβ Ν° 40,51 έπιγρα-
φήν δμοίαν επί στήλης λευκοϋ λίθου οΰτω:
ΑΛΚΙΜΑΨΟν Άλχιμάχου
ΕΚνοΝΑοΕΝ [Σ]εκνο'ναθεν.
Ταύτην άπολεσθεΐσαν έξέδωκε τό δεύτερον δ
τη ημετέρα υπάρχει μετά την τριπλήν στίξιν*
τέλος παρ' ϋ83Ϊη§· είναι πλήρης ή λέξις [Σ]ε-
κνδ'να&εν, ένφ έν τη ημετέρα είναι ελλιπής έν
τέλει: Σεκνών[α&εν].
Ώ: προς δέ τά^λοιπά γράμματα και ιδίως
2: Τεμάχιον πηλίνον πίνακος πλαισίουμένου μετ' αρχαϊκής επιγραφής εκ Μελιτείας.
Κθπί έν Ιη8β?,ίρΜοηβ8 ΤΙιββδαΙίβαβ αηίί-
ρΐΐίδΒΐίηαβ 8//ΙΙθ(}β 5,1, παραλαβών αύίήν έκ
των τοϋ ϋδδϊηβ'. Επίσης έξέδωκεν αυτήν ΙΟ,
IX2, 209.
"Ηδη γεννάται τό ζήτημα αν είναι αύτη ή
επιγραφή, ην έ'χομεν έπι πηλίνου πίνακος πλαι-
σιουμένου και κακώς άντέγραψεν ό υ83Ϊη§ ή
«ΐναι ά'λλη ή ημετέρα; Έάν ορθώς ό ϋδδίηβ'
αντέγραψε και έξέδωκε την έπιγραφήν και ήτο
αυτη έγκεχαραγμένη έπί στήλης λευκοϋ μαρμάρου,
τότε ή ημετέρα είναι ά'λλη.
Αλλά και άλλως τά γράμματα παρ' ϋδδϊηβ'
διαφέρουσι τών της ημετέρας- έν πρώτοις παρ'
ΙΤδδϊη^ ή έπιγραφή σύγκειται έκ δυο στίχων
ένφ ή ημετέρα είναι μονόστιχος· έπειτα τά γράμ-
μάτα Α και ψ (— χΐ) δεν φαίνονται οΰτω έν
τή ημετέρα- έ'πειτα τό Ο έπέχον τόπον δ —ω
παρ' ϋδδϊη^ έν τη ημετέρα είναι Ω* τά Α καΐ
Χ έν τη ημετέρα είναι κανονικά· τό δέ Σ της
τά Ε,Κ,Λ,Μ,Ν,Ο και V τοϋτα είναι κοινά έν άμ-
φοτέραις ταΤς έπιγραφαΐς.
Γεννάται ήδη τό ζήτημα, άφοϋ ουσιωδώς
διαφέρουσιν ώς προς τινα γράμματα, τους στί-
χους και τό τέλος της έν τη ημετέρα λέξεως.
Σεκνών[αϋεν], κατά τό ^ δέ έν αρχή έλλεΐπον
της αΰτής λέξεως έν τή έπιγραφή τοϋ ϋδδίη^
πώς έν άμφοτέραις ταΐς έπιγραφαΐς άπαντώσιν
αί αύται λέξεις;
α'.) Άλχιμάχου β'.) Άλκιμάχον :
[Σ/εκνδνα'&εν Σεκυών[α'&εν]
Επίσης άγνοοΰμεν εις τί έχρησίμευεν ό πλαι-
σιοΰμενος πήλινος πίναξ, έφ' οΰ έσώθη τρήμα
προς άνάρτησιν, ασφαλώς δέ θά έ'φερε και έ'τε-
ρον τρήμα παρά την δεξιάν άνω γωνίαν, πιθα-
νώτερον καΐ δυο άλλα όμοια τρήματα κατά τάς
κάτω δυο γωνίας.
Τό δέ δεύτερον πήλινον τεμάχιον μεγάλης
κεράμου (μήκ. 0.31, υψ. 0.25, πάχ. 0Ό25) φέρετ