DOI Artikel:
Archaiologika chronika
DOI Artikel:Giannopoulos, Nikolaos I.: Chalkoun agalmation oplitou dromeōs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0200
188
Νιχ. I. Γιαννοπούλου-' άγαλμάτιον Φίλιας
ΑΕ 1925-192&
γονάτων, περιεζωσμένον δέ κατά την δσφύν δι'
ίμάντος. Ό χιτών έμπροσθεν κοσμείται δι' έκτύ-
πων γραμμιδίων πυκνών καθέτων και λοξώς δια-
τεταγμένων μέχρι της όσφύος, ήτοι βαινόντων
παραλλήλως λοξώς εκ δεξιών προς τ' αριστερά
από της δσφΰος και κάτω. "Ισως δια τούτων
ήθέλησεν ό τεχνίτης νά παραστήση τάς πτυχάς
τοϋ χιτώνος. Κάτω δέ κατά τά άκρα περιθέει
τον χιτώνα έ'κτυπος παρυφή.
Άπό δέ τοϋ δεξιοϋ ώμου φέρεται ό άορτήρ
τοϋ ξίφους διαγωνίως μέχρι κάτωθι της αριστε-
ράς μασχάλης, εξ οΰ κρέμαται τό ξίφος, ευθύ εν
κολεώ εξέχον έμπροσθεν μετά της λαβής και όπι-
σθεν φθάνον μέχρι τοΰ αριστερού μηροΰ' ό δέ
κολεός κοσμείται δι' έγχαράκτων λοξών γραμμι-
δίων χιαστί, οΰτως ώστε σχηματίζονται μικροί
ρόμβοι.
Αϊ χείρες είναι γυμνοί. Και ή μεν αριστερά
διευθύνεται προς τά εμπρός αριστερά καμπτομένη
κατά τον αγκώνα εις γωνίαν ορθή ν, οΰτως ώστε
είναι πλέον ή βέβαιον δτι οπλίτης εκράτει
ασπίδα, ήτις εξέπεσε μετά τοϋ άκρου της αρι-
στεράς χειρός- διά δέ της ετέρας χειρός, καμπτο-
μένης προς τά κάτω φαίνεται διι εκράτει ό οπλί-
της δόρυ- διότι τό ξίφος κρέμαται άκέραιον μετά
τοϋ κολεοΰ κάτωθι της αριστεράς μασχάλης, ώς
ειπομεν. Τά άκρα τών χειρών λείπουσιν ϊσως
ήσαν πρόσθετα, διότι διεσώθησαν εις τάς χείρας
δξεϊαι λεπταΐ αποφύσεις, έφ' ών έγομφοΰντο τά
άκρα τών χειρών. Διά της δεξιάς λοιπόν χειρός
εκράτει δόρυ. Τών δέ ποδών, ό μεν αριστερός
έκτεινόμενος προς τά εμπρός λείπει αποκοπείς»
ώς ειπομεν, ολίγον άνω τοΰ γόνατος· ό δέ δε-
ξιός φέρεται προς τά ό'πισθεν μόλις που παχών
τό έδαφος διά τών δακτύλων, έτοιμος ν' άντι-
καταστήση τον άριστερόν εμπρός. "Οπισθεν δέ
τοΰ δεξιοΰ ποδός κατά τό γαστροκνήμιον περί-
που έκφύεται πτερόν καμπυλούμενον προς τά
άνω" ομοίως πτερόν έ'φερε και δ αριστερός πούς.
"Οπισθεν δέ ό οπλίτης έπί τών νώτων φέρει
τετράγωνον σχεδόν εξόγκωμα, τό οποίον δηλοΐ
σακκίδιον φερόμενον υπό τών οπλιτών και πε-
ριέχον τά απαραιτήτως χρειώδη αυτών, ώς παρ'
ήμΐν οί στρατιώται φέρουσι τους γυλιούς. Δια-
κρίνονται δέ έ'μπροσθεν οί ιμάντες άπό τών
ώμων διερχόμενοι κάτωθι της μασχάλης, δι' ών
έκρατεϊτο όπισθεν τό σακκίδιον. "Οπισθεν δέ δ
χιτών είναι λείος, μή κοσμούμενος δι' έκτύπων
Ι καθέτων ή λοξών γραμμιδίων, ώς έμπροσθεν
ούτε ή κόμη φέρει έγχαράκτους όπισθεν γραμ-
μάς δηλωτικάς τών τριχών ή τών βοστρύχων,
αλλά πίπτει επι τοΰ αύχένος ώς μάζα- μόνον δέ
πλαγίως δεξιά, ώ: ελέχθη, δι' ελικοειδών γραμ-
μών διακρίνεται ό βόστρυχος. Ή ραίϊιια τοΰ
αγαλματίου είναι βαθυπρασίνη- άπό δέ τοΰ άγκώ-
νος καΐ κάτω της δεξιάς χειρός είναι άπεξισμένη
και τό κάτω στρώμα είναι πράσινον άνοικτόν,
μεθ' δ μέλαν και κάτωθι τοΰ μέλανος άποξυό-
μενος χρυσίζει δ χαλκός.
*
Τοοιοΰτο τό άγαλμάτιον καθ' εαυτό· Συγκρι-
νόμενον δέ προς άλλα τοΰ αύτοΰ είδους ομοιά-
ζει έν μέρει προς τό υπό τοΰ κ. Κ. Ρωμαίου
δημοσιευθέν έν τω Άρχ. Αελτίω 1915 (παράρτ.
σ. 48 είκ. 2-3) άγαλμάτιον (ΰψ. 0,105) παρι-
στάνον δπλίτην αποοχοπενοντα (εν στάσει στρατ.
χαιρετισμοΰ ώς νΰν)· έν έκείνω δμως «δλως έπι-
»πολαίως και άμελώς έχαράχθηααν αϊ δηλωτικαι
»τοϋ χιτώνος, τών δυο πτερύγων τοΰ θώρακος,
»τών έπωμίδων και τοΰ άορτήρος τοΰ μή παρα-
»σταθέντος ξίφους γραμμαί. Έπί τοΰ αριστερού
»άγκώνος (έν έκείνω) φαίνεται τραχύ εξόγκωμα,
»περί ο πιθανώς θά προσεδένετο ή έξ ΐδιαιτέ-
»ρου ελάσματος ασπίς-». Τουναντίον δέ έν τω
ήμετέρφ ό οπλίτης είναι δρομενς· αϊ δηλωτικαι
γραμμαι τοΰ χιτώνος, τών έπωμίδων και τοϋ
άορτήρος είναι λίαν έπιμεμελημέναι' παρεστάθη
δέ και τό ξίφος κρεμάμενον διά τοϋ άορτήρος
κατά την άριστεράν μασχάλην καί πλευράν.
Εκείνο παριστάνει άποσκοπεύοντα όπλίτην τοΰτο
δρομέα. Αμφότερα δέ φέρουσι κράνος κωνικόν.
Ώς προς δέ τήν κώμην, ώς πίπτει όπισθεν
αύτη έπί τοΰ αύχένος, παραβάλλομεν έ'τερον άγαλ-
μάτιον έκ τοΰ ίεροΰ τοΰ Κορννϋου Απόλλωνος,
δημοσιευθέν υπό Φ. Βερσάκη έν Άρχαιολ. Αελ-
τίω (τόμ. 2Φ , 1616, σ. 103, πίν. παρένθ. 1,2,3),
ενθα παρίσταται «κουρίδιον άρχαϊκώτατον», ή
κόμη τοΰ οποίου κατέρχεται εις συνεχή μάζαν
όπισθεν τοΰ αυχένος.
"Ετερον άγαλμάτιον Διός δημοσιευθέν υπό
τοΰ κ. 'Ρωμαίου (Άρχ. Αελτ. τόμ. 6 1920-21,
Νιχ. I. Γιαννοπούλου-' άγαλμάτιον Φίλιας
ΑΕ 1925-192&
γονάτων, περιεζωσμένον δέ κατά την δσφύν δι'
ίμάντος. Ό χιτών έμπροσθεν κοσμείται δι' έκτύ-
πων γραμμιδίων πυκνών καθέτων και λοξώς δια-
τεταγμένων μέχρι της όσφύος, ήτοι βαινόντων
παραλλήλως λοξώς εκ δεξιών προς τ' αριστερά
από της δσφΰος και κάτω. "Ισως δια τούτων
ήθέλησεν ό τεχνίτης νά παραστήση τάς πτυχάς
τοϋ χιτώνος. Κάτω δέ κατά τά άκρα περιθέει
τον χιτώνα έ'κτυπος παρυφή.
Άπό δέ τοϋ δεξιοϋ ώμου φέρεται ό άορτήρ
τοϋ ξίφους διαγωνίως μέχρι κάτωθι της αριστε-
ράς μασχάλης, εξ οΰ κρέμαται τό ξίφος, ευθύ εν
κολεώ εξέχον έμπροσθεν μετά της λαβής και όπι-
σθεν φθάνον μέχρι τοΰ αριστερού μηροΰ' ό δέ
κολεός κοσμείται δι' έγχαράκτων λοξών γραμμι-
δίων χιαστί, οΰτως ώστε σχηματίζονται μικροί
ρόμβοι.
Αϊ χείρες είναι γυμνοί. Και ή μεν αριστερά
διευθύνεται προς τά εμπρός αριστερά καμπτομένη
κατά τον αγκώνα εις γωνίαν ορθή ν, οΰτως ώστε
είναι πλέον ή βέβαιον δτι οπλίτης εκράτει
ασπίδα, ήτις εξέπεσε μετά τοϋ άκρου της αρι-
στεράς χειρός- διά δέ της ετέρας χειρός, καμπτο-
μένης προς τά κάτω φαίνεται διι εκράτει ό οπλί-
της δόρυ- διότι τό ξίφος κρέμαται άκέραιον μετά
τοϋ κολεοΰ κάτωθι της αριστεράς μασχάλης, ώς
ειπομεν. Τά άκρα τών χειρών λείπουσιν ϊσως
ήσαν πρόσθετα, διότι διεσώθησαν εις τάς χείρας
δξεϊαι λεπταΐ αποφύσεις, έφ' ών έγομφοΰντο τά
άκρα τών χειρών. Διά της δεξιάς λοιπόν χειρός
εκράτει δόρυ. Τών δέ ποδών, ό μεν αριστερός
έκτεινόμενος προς τά εμπρός λείπει αποκοπείς»
ώς ειπομεν, ολίγον άνω τοΰ γόνατος· ό δέ δε-
ξιός φέρεται προς τά ό'πισθεν μόλις που παχών
τό έδαφος διά τών δακτύλων, έτοιμος ν' άντι-
καταστήση τον άριστερόν εμπρός. "Οπισθεν δέ
τοΰ δεξιοΰ ποδός κατά τό γαστροκνήμιον περί-
που έκφύεται πτερόν καμπυλούμενον προς τά
άνω" ομοίως πτερόν έ'φερε και δ αριστερός πούς.
"Οπισθεν δέ ό οπλίτης έπί τών νώτων φέρει
τετράγωνον σχεδόν εξόγκωμα, τό οποίον δηλοΐ
σακκίδιον φερόμενον υπό τών οπλιτών και πε-
ριέχον τά απαραιτήτως χρειώδη αυτών, ώς παρ'
ήμΐν οί στρατιώται φέρουσι τους γυλιούς. Δια-
κρίνονται δέ έ'μπροσθεν οί ιμάντες άπό τών
ώμων διερχόμενοι κάτωθι της μασχάλης, δι' ών
έκρατεϊτο όπισθεν τό σακκίδιον. "Οπισθεν δέ δ
χιτών είναι λείος, μή κοσμούμενος δι' έκτύπων
Ι καθέτων ή λοξών γραμμιδίων, ώς έμπροσθεν
ούτε ή κόμη φέρει έγχαράκτους όπισθεν γραμ-
μάς δηλωτικάς τών τριχών ή τών βοστρύχων,
αλλά πίπτει επι τοΰ αύχένος ώς μάζα- μόνον δέ
πλαγίως δεξιά, ώ: ελέχθη, δι' ελικοειδών γραμ-
μών διακρίνεται ό βόστρυχος. Ή ραίϊιια τοΰ
αγαλματίου είναι βαθυπρασίνη- άπό δέ τοΰ άγκώ-
νος καΐ κάτω της δεξιάς χειρός είναι άπεξισμένη
και τό κάτω στρώμα είναι πράσινον άνοικτόν,
μεθ' δ μέλαν και κάτωθι τοΰ μέλανος άποξυό-
μενος χρυσίζει δ χαλκός.
*
Τοοιοΰτο τό άγαλμάτιον καθ' εαυτό· Συγκρι-
νόμενον δέ προς άλλα τοΰ αύτοΰ είδους ομοιά-
ζει έν μέρει προς τό υπό τοΰ κ. Κ. Ρωμαίου
δημοσιευθέν έν τω Άρχ. Αελτίω 1915 (παράρτ.
σ. 48 είκ. 2-3) άγαλμάτιον (ΰψ. 0,105) παρι-
στάνον δπλίτην αποοχοπενοντα (εν στάσει στρατ.
χαιρετισμοΰ ώς νΰν)· έν έκείνω δμως «δλως έπι-
»πολαίως και άμελώς έχαράχθηααν αϊ δηλωτικαι
»τοϋ χιτώνος, τών δυο πτερύγων τοΰ θώρακος,
»τών έπωμίδων και τοΰ άορτήρος τοΰ μή παρα-
»σταθέντος ξίφους γραμμαί. Έπί τοΰ αριστερού
»άγκώνος (έν έκείνω) φαίνεται τραχύ εξόγκωμα,
»περί ο πιθανώς θά προσεδένετο ή έξ ΐδιαιτέ-
»ρου ελάσματος ασπίς-». Τουναντίον δέ έν τω
ήμετέρφ ό οπλίτης είναι δρομενς· αϊ δηλωτικαι
γραμμαι τοΰ χιτώνος, τών έπωμίδων και τοϋ
άορτήρος είναι λίαν έπιμεμελημέναι' παρεστάθη
δέ και τό ξίφος κρεμάμενον διά τοϋ άορτήρος
κατά την άριστεράν μασχάλην καί πλευράν.
Εκείνο παριστάνει άποσκοπεύοντα όπλίτην τοΰτο
δρομέα. Αμφότερα δέ φέρουσι κράνος κωνικόν.
Ώς προς δέ τήν κώμην, ώς πίπτει όπισθεν
αύτη έπί τοΰ αύχένος, παραβάλλομεν έ'τερον άγαλ-
μάτιον έκ τοΰ ίεροΰ τοΰ Κορννϋου Απόλλωνος,
δημοσιευθέν υπό Φ. Βερσάκη έν Άρχαιολ. Αελ-
τίω (τόμ. 2Φ , 1616, σ. 103, πίν. παρένθ. 1,2,3),
ενθα παρίσταται «κουρίδιον άρχαϊκώτατον», ή
κόμη τοΰ οποίου κατέρχεται εις συνεχή μάζαν
όπισθεν τοΰ αυχένος.
"Ετερον άγαλμάτιον Διός δημοσιευθέν υπό
τοΰ κ. 'Ρωμαίου (Άρχ. Αελτ. τόμ. 6 1920-21,