Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1925-1926)

Α Ε 1925—1926

Νικ. I. Γιαννόπουλου: αγαλμάτων Φίλιας

189

σ. 168, είκ. 3 6) εξ Άμπρακιάς της Αιτωλίας,
άναγόμενον εις τον Ε π. Χ. αϊώνα, εχει τήν κό-
μην πίπτουσαν επί τοϋ αύχένος, ώς εν τω ήμε-
τέρφ. Δυνάμεθα προς τούτοις νά συγκρίνωμεν
το ήμέτερον άγαλμάτιον ώς προς τον κωνικόν
πΐλον με δυο έτερα αγαλμάτια δημοσιευθένα υπό
κ. Κ. Κουρουνιώτου, τό μεν εν προερχόμενον
εκ Μπέρεκλα, παριστάνον πωγωνοφόρον άνδρα
μετά κωνικού πίλου (ΑΕ, 1910, 327, είκ. 51),
τό δ5 έτερον (ΑΕ, 1904, 196, πίν. 9) παριστά-
νον Έρμήν άγένειον, ένδεδυμένον χιτωνίσκον
βραχύν και βαρεΐαν χλαμύδα καΐ έχοντα ύψηλόν
κωνικόν πΐλον, ώς τό ήμέτερον, τό όποιον συγκρί-
νων δ κ. Κουρουνιώτης μέ τό τοΰ εκ Λούσων
Απόλλωνος, δημοσιευθέν ύπό Ειΐι'Ιλν&ηβΙθΓ, ανά-
γει αυτό εις τήν 2αν ή 3Τ1ν δεκαετηρίδα τοϋ Ε'
αιώνος π. Χ. Πΐλον κωνικόν(" φέρει επίσης ετέρα
μορφή επί αγγείου του «κυνηγοΰ» λεγομένου, ήν
έδημοσίευσεν ό κ. Ρωμαίος (ΑΕ, 1908·, σελ. 152,
πίν. 8), δστις χρονολογεί τό άγγεΐον εις τό πρώ-
τον ήμισυ τοΰ Ε' π. Χ. αιώνος.

Εις ταύτα προσθέτομεν ήμεΐς ώς προς τό κω-
νικόν κράνος τό εντελές χαλκοϋν κωνικόν κράνος
τοϋ Μουσείου Άλμυροΰ, έπιγεγραμμένον στι-
κτοΐς γράμμασι (ΠΟΠΙΛΟ^ ΟΕ£€ΑΛΟν\προ-
ερχόμενον δε εκ της επαρχίας Δομοκοϋ, τό όποιον
έδημοσιεΰσαμεν έν ΑΙΙιβη. ΜίίίβίΙ. 1914,
316-319 είκ. 1-2, και τό άνάγλυφον όπλίτου εφή-
βου επιτύμβιου στήλης τοϋ Ε', π. Χ. αιώνος έκ
Μακεδονίας.

'Ως προς δε τήν τεχνοτροπίαν έν γένει της
πλαστικής τό ήμέτερον έκ Φίλιας άγαλμάτιον εχει
άναλογίαν προς ιό έξ Άμπρακιάς της Αίοωλίας
δημοσιευθέν έν ΑΔ 1920-21 παράρτ. σ. 170-171
υπό τοϋ κ. Ρωμαίου χαλ. άγαλμάτιον τοΰ Διός
γυμνοϋ, κρατοϋντος κεραυνόν και άετόν, άναχθέν
εις τον Ε' π. Χ. αιώνα. Επίσης ό έν ΑΕ 1904
σ. 196, πίν. 9 χαλ. Έρμης αγένειος ένδεδυμένος
μετά κωνικοϋ πίλου, έκ Λυκαίου, έχει άναλογίαν
ώς προς τήν πλαστικήν τοΰ σώματος προς τό έκ
Φίλιας άγαλμάτιον, άναγόμενος εις τον Ε' αιώνα
περίπου. Της αυτής τεχνοτροπίας πιθανόν είναι
και τό έκ Μπέρεκλα χαλ. ένδεδυμένον άγαλμά-
τιον μετά κωνικοϋ πίλου, (Κουρουνιώτης, ΑΕ,
1910, σ. 137, είκ 51). Τουναντίον δέ ό άποσκο-
πεύων (Ρωμαίος, ΑΔ, 1915, παράρτ. σ. 48, ε'ικ.

2-3), όστις θά ώμοίαζε περισσότερον προς τον
ήμέτερον όπλίτην είναι λίαν άτεχνον και ή έργα-
σία αΰτοΰ κοινοτάτη.

Κατά ταΰτα τό έκ Φίλιας άγαλμάτιον υπε-
ρέχει τοΰ άποσκοπεΰοντος κατά τήν τεχνοτροπίαν,
έ'χον έργασίαν έπιμεμελημένην, τάσσεται δέ εις
τήν αυτήν γραμμήν μετά τών άνωτέρω μνημο-
νευθέντων και δύναται άσφαλώς ν' άναχθή εις
τό πρώτον ήμισυ τοϋ Ε' π. Χ. αιώνος 1.

Νικόλαος I. Γιαννόπουλος

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΚ ΚΟΡΝΟΦΟΛΙΑΣ (ΘΡΑΚΗΣ)

Έν τω άνωτέρω χωρίω της ΰποδιοικήσεως
Έβρου (πρωτ. Σουφλί) ευρέθη τελευτώντος τοΰ
1926 έν τω άγρω τοΰ Δημ. Γκουντίνα, επιγρα-
φή τις επί θραύσματος άναθημ. στήλης, έφ' ης
εικονίζεται χειρ κρατούσα θΰρσον(;).Ή επιγραφή—
άποκειμένη νϋν έν τω Έπιγρ. Μουσείω, εις ο
παρεδόθη ύπ' έμοϋ ιδιοχείρως κατ' Ίοΰλιον
1927—έχει δύο μόνον λέξεις: Κνρίψ "Εβρφ, διά
γραμμάτων τοΰ 1-2 αιώνος μ. Χ.

Ευτυχώς παρ' Ησυχία) (τόμ. 2 σ. 4) ευρί-
σκομεν εβρος, τράγος βάτης, ω πρβλ. γερμ. βββΓ,
έλλην. έπερος (κριός έν έπιγρ. Αΐγίνης παρά
Ηοϊίηι&ηη, Οίβοίι -Όί&Ι. 2, 155α), αίολιστί
άρα = έπερος λατ. ο&ρθΓ (κάπρος), αρβΓ λατ.?
ίβηρίς ή τράγιον, φυτόν τι (Άριστ. Φυτ. 1,8.—
Διοσκ. 1,181. — Παύλ. Αίγ. 7.2) = "Ιβηρες τραγο-
πώγωνες (Κρατίν. υπ. 23,6 ΒοΙΙΐθ), Ιβηρία "Αρ-
τεμις Ηπείρου (Άρχ. Δελ. 1916,54) = Ίμβρασία
(Ήσυχ. 3,204: ό'μβρος, χοίρος) ή Ήμερασία
(Στρβ. 457. Παυσ. 8, (8. 3 έν έξελληνισμφ) -
Καλκαία (Άρρ. 7,19,2 πρφ. κέλκος, σΰν Ζωναρ
118 κλπ.).

Περαιτέρω δυνάμεθα νά παραβάλομεν τό
Έβρος τω Θράκ. Έβρΰ-τελμις, Άβρο-ζέλμης
κλπ. ώσαύτως πρβλ. έτι Κέβρος Τρως (Κοιντ.
Σμυρν. Χ, 86) = Κίβηροι Θράκης (Άγαθ. 302,
2) = Κάβειροι; (λ. ουχί σημιτική κατά Εοββοΐί,

1 Έν τούτοις Γερμανός καθηγητής τοΰ Πανεπι-
στημίου Βερολίνου ϊδών τό άγαλμάτιον έν Βόλφ είς
χείρας μου απεφάνθη δτι ανάγεται εις τον Ρ' π.Χ.
αίώνα.