Agostini, Leonardo; Gronovius, Jacobus: Gemmae Et Sculpturae Antiquae (Band 1) (Franeker, 1694) [Cicognara, 2737]

I I

J. G R O N O V
sttm? Anoptimus hic Leonardus nihil ibiaclfert 5 nisi
Pausaniani de Corintho ? Per fidem publicani! iramo
id minimum est: immo id primum prsemittit, velut
maxime imbecillum , &c mox aliis melioribus & qui-
dem duplici symbolorum genere idem munit. An
vero hsec nostro non sunt satis valida, actam infirma,
ut prodttci non mereantur & prioribus illis addi ? im-
mo validissima quidem illa stint, &c adeo valida, ut
prx illis sententia de Antinoo sit lutum. Quid enim
ab hoc nostro diligenter perpenditur ac consideratttr ?
nempe vultus Hneamenta , nec talaria nec tempora
alata sive petasum hic cerni. An futilior consideratio
&: vanior suspiciodari potest, ut ubi illa quae nominat
non sunt, ibi nec sit Mercurius ? &: propterea quies
harum explicationum exemplo absurdissima? conjeftu-
rx sollicitari debttit ? Qttid ergo respondebit ad mo-
numentum Augustanum in sedibus Peutingerorum >
ubi idem sine talaribus, sine alis involucro capitis adne-
xis cernitur beva tollens cadticeum, dextra crumse-
nam capiti taurino (non enim capio, cur nobilissimus
&; eruditissimus ejus editor hircini aliquid in procum-
bente bestia concipere potuerit) inter cornua impo^
nens ? Ne negari ullo modo posslt hunc esle detim
qtio de agitur, evincit omninoaddita inscriptioMER-
curio. Immo quid respondebit ad nummum He-
rennii Decii Messii Etrusci, quem profert Tristanus
tom. II pag. 6 5 o, ubi plane etiam sine petaso simul &c ta-
laribus ? An igitur nec iste erit Mercurius ? immo rin-
gente illo est eritque. Eundem nummum sic video
sub inscriptione Pietatis Augg. referri quoque in
Croyanis , sed illic petasum ei adpingunt. In qtia
am-