Agostini, Leonardo; Gronovius, Jacobus: Gemmae Et Sculpturae Antiquae (Band 1) (Franeker, 1694) [Cicognara, 2737]

brocol

;s pelli.
t «cleo.
»'. No.
Iringen-
i depin.

es.

imuiso
quxdam
mindini'
rico-b
ci, unde
Tityros»
inferius,
i fowte
ccutieba-
im
mf
pci

AD Ge MMA1S AnTIQJOaS 7
per orbem & in antiquis hacchandum marrnoribus*
Athen&us vocat Ȥe^*A*,
ij. MELEAGEIL
Qiiamvis conjirn&io duorum capitum , humani
& aprini , possir referri ad monstrosa apotelesmata,
qux frequentia occurrunt in sculpturis , & in annu-
lorum gemmis humani vultus junfti cum vultibus
mcmbrisq-ue ferinis: nihilominus quum observaverim
in alio sardio caput Neptuni cum capite Delphini jun-
stum, adduftus fui, ut cogitem hoc forsan esse caput
Meleagri & apri Calydonii.
14, HIACYNTHVS.
Qiium hsec pidura similis videatur alteri piSxirar
ejusdern Hiacynthi impressi ab Fulvio Ursino , hinc
& ipse sequutus sum au&oritatem ejusdem scriptoris.
Refert Paiifanias piQrorem Niciam simulavisie Hia-
cynthum in faoie formosiilimi pueri, at Baticlemfin-
xisse jam cum barba. Quod si quis aliter censuerit,
©pinetur Iketesse Regem quendam peregrinum.
' 15. HOME R.VS, :
Affirmat Plinius non reperiri veram &: naturalems
Homeri imaginem 5 sed & esse fi£tam ad ornamenta
bibliothecariim. Id quod satis- adfirmat varietas pi-
Qurasum illius poetse. Hxc ipsa tamen convenit
nummo per Ursinum edito.
16. EHX-