Agricola, Joseph; Molitor, Ludwig: Theoria Motus In Conflictu Corporum Physice Et Algebraice Exposita ([Heidelberg], 1773) [VD18 14363399]

6

s& ° &
tur, alia quoque determinatione opus est;
hanc cum corpora ipsa sibi dare non possint
ex didis, necesse igitur est eandem a vi alia
extranea accipiant: mota igitur moventur
eadem diredione qua moverii coeperunt,
h. e. in direttum & eodem velocitatis gra-
du , h. e. aequabiliter.
Corollarium. Corpus suapte natura nec ad
motum nec ad quietem propendet. 2. Motus
omnis natura sua aequabilis & rectus est. $. Ut
corpus linea curva incedat, pluribus viribus simul
urgeatur necessc est. 4. Corpus quacunque dire-
ctione projedum perpetuo eadem celeritate ac di.
redione moveretur, nisi causae extraneae obsi-
sterent.
Scholion I. Nolumus determinationem quam
lex ista corporibus tribuit, intelligi de quiete ab-
Joluta, aut motu abjolutt recto & aequabili, quae
nec a priori, nec a pojleriori ostendi possunt: non
a priori, quia intima corporum natura perspeda
non est; nec a pojleriori, quia nec quies abso-
luta, nec motus absolutc redus aut aequabilis ex
phoenomenis incelligitur. De quiete respediva
nobis sermo est: fatemur autem & hanc nonnisi a
posteriori, nec methodo directa, sed per atten-
tionem, ut loquitur P. BoscoviCH inferri.
Ponimus nimirum determinationem quiescendi, vel
abeundi per lineam redam motu aequabili, nisi
vis extranea mutationem inducat : disquirimus
deinde , quinam esfedus, & in quibus rerum ad-
jundis stante lege illa progigni debeant: hoc fado
ad eos mentem effedus convertimus, qui in na-
tura